Bepaalde komedies worden steeds beter, terwijl de schrijvers en de acteurs allemaal de kans hebben gehad om te geleren en erachter te komen wat de sterke en zwakke punten van iedereen zijn. Dat geldt zeker voor Amazon's The Tick , want het voelt bijna als een volledig nieuwe show aan het begin van seizoen 2. Een deel daarvan is zeker te danken aan de voortdurende verfijning van de show van het pak van Tick (Peter Serafinowicz) (of is het zijn lichaam?), die zijn derde iteratie is ingegaan sinds de serie begon in augustus 2017. Het nieuwe pak is veel praktischer en biedt meer bewegingsvrijheid voor de man die het draagt, waardoor The Tick op zijn beurt minder zorgen hoeft te maken over hoe het is titelpersonage kijkt en meer over het niveau van zelfbewustzijn dat het wil doordringen in zijn voortdurende verhaal van hopeloos gebrekkige superhelden die misdaad bestrijden in een stad genaamd de stad.
Soms voelde het alsof seizoen 1 van The Tick een poging was van de show om erachter te komen hoe het past in de huidige overvloed aan superheldenfilms en tv-series, net zo goed als het ging over de inspanning van Tick en zijn ontluikende sidekick Arthur (Griffin) Newman), om het kwaad uit te roeien en hun plaats te vinden tussen het vermeende pantheon van helden dat gezworen is de stad te beschermen. Toon en tempo waren veel voorkomende problemen tijdens het eerste seizoen, die vervolgens werden verergerd door een langdurige pauze in het middenseizoen (bijna zes maanden). En toch, zelfs bij de terugkeer van de serie, voelde de balans tussen humor en superheldactie af en kon het geserialiseerde karakter van de serie een plot met de terugkeer van de Terror (Jackie Earle Haley) niet echt veranderen in het soort energieke verhalen vorige incarnaties van The Tick genoten.
Meer: Brockmire seizoen 3 Review: een nieuw blad omdraaien heeft hilarische resultaten
Dat is geen probleem voor seizoen 2, dat een grappigere, snellere en veel meer zelfverzekerde serie oplevert dan het was in seizoen 1. Vanaf de eerste aflevering voelt The Tick erg aan als de buddy-komedie waar het voor bedoeld was worden. Serafinowicz en Newman genieten van een gemakkelijke chemie met elkaar, die samen met de zelfbewuste, superheldendialoog de sleutel wordt tot het vroege succes van het seizoen. Het helpt dat Arthur zich volledig inzet voor zijn rol als superheld en dat zijn familie (voor het grootste deel) zijn beslissing steunt om een leven van crimefighting te leiden en tegelijkertijd accountant te zijn. Door de wil of niet van Tick en Arthur's relatie te verwijderen, komt de serie op de juiste voet, waardoor de show in de absurditeit van zijn premisse en zijn personages kan leunen door het allemaal volkomen normaal te laten lijken voor deze twee helden.
Seizoen 2 heeft wat hulp in de normalisatieafdeling, omdat de nederlaag van de Terreur een enorme toestroom van extreem rare (en vaak belachelijke) helden en schurken heeft gebracht naar de stad, grotendeels dankzij AEGIS (de brutale riff van The Tick op SHIELD) heropening van een tak in Tick en Arthur's nek van het bos. Dat opent de deur voor de serie om precies zo raar te worden als nodig is, met personages zoals de semi-gepensioneerde Flexon van Steve Ogg (een tekenanaloog aan Marvel's Mr. Fantastic), John Hodgman's Hobbes en Marc Kudisch als de hyper mannelijke, stoere -als-nagels hoofd van AEGIS, Tyrannosaurus 'Ty' Rathbone.
Een deel van wat The Tick sinds de jaren 1980 tot een blijvend karakter heeft gemaakt, is de steeds veranderende gemeenschap van vreemde ballen waar hij door wordt omringd. Hoewel Arthur de Watson is en altijd zal zijn voor zijn sombere Sherlock Holmes, heeft de franchise bewezen bedreven in het introduceren van nieuwe personages die inherent belachelijk zijn, maar net serieus genoeg om te werken, en om dingen fris, interessant en grappig te houden.
Seizoen 2 introduceert ook een nieuwe verhaallijn voor Arthur's zus Dot (Valerie Curry), omdat ze zich begint af te vragen of Arthur de enige in de familie is die voorbestemd is om hun vrije tijd door te brengen op zoek naar gerechtigheid. Deze draad werkt om Tick en Arthur wat ademruimte te geven, maar het spaart Curry ook om vooral te worden verbannen om te reageren op het gevaar waarin haar broer of zus op het scherm zich bevindt. Overkill (Scott Speiser), die op zijn beurt dat personage een kans biedt om iets meer te zijn dan een parodie op hyper-gewelddadige burgerwachtpersonages die in de jaren '90 bekend werden.
De grootste verbeteringen in seizoen 2 zijn echter hoe het seizoen is gestructureerd. Hoewel het overkoepelende verhaal van het seizoen nog steeds geserialiseerd is, functioneert elke aflevering op zichzelf als een complete aflevering van televisie. Met een duidelijk begin, midden en einde richt het verhaal en de komedie zich op meer specifieke elementen die integraal deel uitmaken van de aflevering. Als gevolg hiervan zijn de grappen grappiger, de actie levendiger en het verhaal overtuigender.
Al met al keert The Tick terug met het geweldige nieuwe seizoen van televisie. Meer helden, meer schurken - allemaal op hun eigen manier belachelijk - betekent meer mogelijkheden om te lachen en voor superheldactie. Net als het kostuum van Tick, ontving de serie tussen de seizoenen de juiste soort upgrade en is daarmee een echte mededinger geworden in de wereld van superheld-tv.
Volgende: Our Planet Review: Netflix's Stunning Nature Series focust op de impact van de mensheid
Het Tick- seizoen 2 is vanaf 5 april beschikbaar op Amazon Prime Video.
