Sinds hij in de komediescene is opgestaan met zijn uitbraak SNL-personage Stefan, is Bill Hader 'die vent' in een lange, waslijst aan hitcomedy's. Met een arsenaal aan personages, indrukken en spot-on comedic timing viel Hader gemakkelijk in het Judd Apatow-kamp, maar zijn vrolijke, Everyman-stem verdiende hem ook een rol in verschillende grote geanimeerde releases zoals Cloudy with a Chance of Meatballs en Inside Out.
Met de release van Apatow's nieuwste regie-inspanning Trainwreck , speelt Hader naast Amy Schumer als een nuchtere arts verliefd op - woordspeling bedoeld - een absoluut treinwrak van een vrouw. Schumers script en de richting van Apatow slagen er op de een of andere manier in om de heteroman van Hader net zo grappig te maken als de ondersteunende cast.
We gingen zitten met Hader om te praten over de balans tussen drama en komedie, evenals zijn aankomende IFC-serie, Documentary Now.
Er zit duidelijk een hoop improvisatie in de film. Hoe verschilden die momenten tussen ervaren improvisatoren zoals Amy en mensen zoals LeBron die niet vanuit die achtergrond komen?
Helemaal geen verschil! De sporters waren in ieder geval beter dan wij! Ze wisten van nature een manier om te improviseren en grappig te zijn. Ze wisten dat het leuker was als ze het rechtstreeks speelden.
Hoe werkte Judd met jullie om elke scène te begeleiden? Kon je scènes creëren en veranderen en evolueren via de improvisatie - of leek het meer op riffiing binnen een vast sjabloon?
Amy schreef een prachtig script. Ik heb veel van deze Judd-films gedaan en de scripts zijn meestal goed, maar meestal meer als suggesties. Amy's script was zo solide en zo eerlijk en grappig. Het was ook ongelooflijk ontroerend, dus we wilden er bijna niet teveel mee knoeien. Dus we zijn begonnen met dat echt solide script, dus we konden nergens anders heen. Amy gaf ons dit geweldige lanceerplatform en we waren al aan het improviseren op een A +.
Je staat grotendeels bekend om je komedie, maar je komt ook uit een dramatische achtergrond. Wat was het proces in een film als deze die de komiek en de dramatische beats in evenwicht bracht?
Ik heb het gevoel dat ik gewoon speel wat goed voelt voor het personage en op dit moment goed is. Ik denk er niet aan in die termen. Het werkt gewoon niet als ik 'grappig' ben in deze film. De relatie werkt niet als ik gek ben zoals in SNL. Je moet geloven dat ik verliefd ben op deze vrouw en een kant van haar zie die ze niet eens in zichzelf ziet. En ik accepteer haar op sommige manieren en niet op andere manieren. We hebben een relatie, dus we moesten echte manieren vinden om onze problemen op te lossen, en dat alles in een solide script.
Gefeliciteerd met het succes van Inside Out! Je hebt vrij moeilijk campagne gevoerd om met Pixar te werken en je hebt duidelijk een echte passie voor animatie en stemwerk. Is animatie als schrijver een indeling die u zou willen verkennen?
Ik denk dat ik het niet weet. Dat is een interessante vraag. Ik heb er nooit aan gedacht om een animatiefilm te schrijven. Ik werkte bij South Park en Pixar, maar dat was vooral om te leren schrijven. De schrijvers op die plaatsen zijn zo goed in het vertellen van verhalen, ik wilde gewoon leren hoe dat te doen. Het was niet zoals iemand zei: “Bill heeft echte schrijfkarbonades! Laten we hem hier krijgen! ' Het was meer dat ik smeekte: "Laat me alsjeblieft de kamer in!"
Kun je nu wat over Documentaire praten? Een serie mockumentaire bloemlezingen is behoorlijk vruchtbaar. Wat was het proces om te beslissen over welke onderwerpen en karaktertypen je wilde aanpakken?
Fred [Armisen], Seth [Myers] en ik maakten een korte film genaamd The History of Punk waarin Seth dit personage Ian Rubbish speelde. Rys Thomas en Alex Buono hebben zo goed hun best gedaan om die documentaire-stijl na te bootsen en we hadden er gewoon zoveel plezier in. Dus we waren op het afterparty van onze laatste SNL - we wisten allemaal dat we zouden vertrekken - en we dachten dat we een hele show in die stijl konden maken. Kies gewoon verschillende documentaires. Soort Amerikaanse Masters. Toen ging het erom wat interessant was om geparodieerd te worden. John Mulaney schreef een aflevering die een parodie is op de Thin Blue Line; we hebben er een gedaan waar het een hedendaagse rockdocumentaire is waarin Fred en ik in een band zitten die The Blue Jean Committee heet. Het was echt een knaller. We zitten in een fase waarin we de show net afbreken en het is zo leuk om te zien hoe verschillend ze allemaal zijn. Ik denk dat het een show wordt waar mensen van een aflevering zullen houden en zich misschien niet zo goed voelen over de volgende aflevering. Zoiets als SNL, ze hebben allemaal een ander gevoel, ik ben opgewonden voor mensen om het te zien!
-
Trainwreck opent in theaters op 17 juli 2015.
