Dus het is eindelijk zover.
Twilight, althans voor een selecte groep dames, is DE meest verwachte film van 2008 - en hun wachten is eindelijk voorbij. De vraag is: was het het waard?
Voor hen, ja.
Voor de rest van ons? Eh, niet zo veel.
Twilight begint met de introductie van onze heldin, Bella Swan (Kristen Stewart). Ze is in het zonnige Arizona met haar moeder en nieuwe stiefvader, en terwijl ze zich voorbereiden op een lange autorit besluit ze dat ze liever naar de staat Washington gaat om bij haar vervreemde vader, Charlie (Billy Burke) te blijven. Hij woont in het kleine stadje Forks (3.000 inwoners) en is de plaatselijke sheriff.
Ze arriveert halverwege het schooljaar, dus hoewel het moeilijk zou moeten zijn om vrienden te maken (en dit impliceert), slaagt ze erin om contact te maken met een groep kinderen die veel gastvrijer zijn dan ze klaar is om verwelkomd te worden. Ze geven haar de primeur over wie wie is en wijzen al snel op de Cullens, een vreemd assortiment van zeer bleke mannen en meisjes. Om dingen vreemder te maken, zijn ze blijkbaar pleegbroers / -zusters en toch zijn ze 'paren'. Ze zijn opgenomen door de plaatselijke Dr. Cullen en zijn vrouw.
Een van de groep is natuurlijk Edward (Robert Pattinson). Zijn verhaal is dat "geen meisje goed genoeg voor hem is." Natuurlijk is Bella meteen op hem gefixeerd, hoewel het gevoel blijkbaar niet erg wederzijds is. In feite lijkt hij, wanneer zij wordt aangewezen als zijn laboratoriumpartner, door haar te worden afgestoten.
Edward vertrekt een paar dagen, en wanneer hij terugkeert, is zijn stemming naar Bella aanzienlijk veranderd. Hij is nu beleefd en vecht in ieder geval interesse. Ze wordt (meestal) beledigd en probeert hem te leren kennen, hoewel hij nog steeds niet in de buurt van haar wil komen. Bijna onmiddellijk redt hij haar van een auto-ongeluk in een scène die in de trailer wordt getoond. Ze is geen dummy en mist het feit dat hij aan de overkant van de parkeerplaats was, in een flits bij haar kwam en kon voorkomen dat een busje haar insloeg (tot het punt dat hij een deuk in de deur achterliet met zijn hand). [Let op lichte sarcasme daar, mensen]
Hoe dan ook, we ontmoeten Dr. Cullen (Peter Facinelli) snel in het ziekenhuis, wiens make-upbaan zo ongelooflijk wit is dat hij lijkt op de Cesar Romero-versie van de Joker. Hij is niet zo blij met Edward (ik denk dat ik hem niet 'Ed' kan noemen, hè?), Misschien onthullend wie hij echt is om Bella's leven te redden.
Van het een komt het ander en de ontluikende romantiek komt eraan, met een uitstapje naar een confrontatie met de 'slechte' vampiers die daadwerkelijk mensen doden om zich te voeden (zie figuur). Je ziet de Cullens alleen het bloed van dieren drinken. De slechteriken zijn recent verantwoordelijk geweest voor een aantal gruwelijke moorden in de stad. Een van hen besluit zich op Bella te richten en zo krijgen we de laatste confrontatie die ons eindelijk wat fatsoenlijke actie brengt.
Dus wat is goed?
Ik dacht dat de sterren en de ondersteunende cast echt heel goed werk deden. Bella's vrienden waren boeiend, grappig en ze speelden hun rollen heel natuurlijk. Billy Burke was ingehouden en heel goed als Bella's vader, Kristen Stewart deed een behoorlijke taak, en ik moet zeggen dat ik ondanks zijn ernstig gebeeldhouwde wenkbrauwen en uber-funky haar van Rob Pattinsons afbeelding van Edward Cullen hield. Ik weet niet hoe nauw de manier waarop hij het personage speelde overeenkwam met de versie in het boek, maar ik dacht dat zijn onzekerheid en onhandigheid in het licht van hoe krachtig hij echt was hem behoorlijk charmant maakte.
Er waren nogal wat momenten van onverwachte humor in de film die ik leuk vond. Niets groots of slapsticks, maar alleen kleine dingen die genoeg waren om me echt hardop te laten lachen (wat sommige komedies dit jaar niet lukte om het me te laten doen). Echt de uitvoeringen maakten dit de moeite waard voor mij.
Dus wat was niet zo goed?
Voor een niet-fan was het echt een behoorlijk saaie film. Het leek soms erg traag, en laten we wel wezen - het is een mooie "stock" tiener romantiekfilm. Er was hier niets bijzonders buiten het feit dat het had, weet je … vampieren.
Niets opvallends als cinematografie of interessante opnamen, en men denkt dat ik echt zo erg aankwam, waren de visuele effecten. Toen de film zijn eerste 'supersnelle' effect had, waarbij de slechte vampieren een van de lokale bewoners in het nauw drijven, was het zo slecht gedaan dat ik denk dat ik echt hardop snakte. Ik bedoel, er was een ongelooflijk kaasachtige vervaging die ik niet echt kan beschrijven, behalve om te zeggen dat alles wat je ziet in een gemiddelde aflevering van Smallville veel beter is gedaan.
Stel je mijn schok voor aan het einde van de film toen ik in de aftiteling Industrial Light & Magic zag staan tussen de bedrijven met visuele effecten. Ik kan alleen maar raden dat ze verantwoordelijk waren voor een ander effect en niet degene die ik zojuist noemde (wat verschrikkelijk was in de hele film).
Tegen het einde hing de teen-romance-cheese-factor de naald in de nasleep van de grote strijd in een scène tussen Edward en Bella. Dat was ongeveer de moeilijkste scène in de film om door te zitten, en vrijwel vanaf daar tot het einde was het vrij sappig en deed het me denken aan een typische tiener-tv-serie op de CW.
Het publiek vol Twilight- fans leek er veel van te genieten en gaf het een duim omhoog, dus ik denk dat het zijn doel heeft bereikt. Ik ben benieuwd of het goed genoeg is aan de kassa om een vervolg te genereren (waarvan ik denk dat het eigenlijk beter zou zijn dan deze film).
Dus neem dat allemaal voor wat het waard is - ik laat de beslissing om het al dan niet te zien aan jou over.
Oh, en ja (voor de fans), "schittert" in de film en Bella is onhandig.:-)
