[Dit is een recensie van The Walking Dead seizoen 6, aflevering 11. Er zullen SPOILERS zijn.]
-
Nieuwe vrienden maken op The Walking Dead is niet iets dat gemakkelijk komt. En als het gaat om Rick en zijn groep overlevenden, lijkt het maken van nieuwe vrienden ronduit onmogelijk. Rick's uiterlijke vijandigheid en bliksemsnelle humeur zijn zuurverdiende kenmerken van zijn persoonlijkheid. Die componenten zijn ontstaan naast een groter vertrouwen in het vermogen van zijn en zijn groep om welk obstakel dan ook te overwinnen door pure vastberadenheid en bereidheid om in de slip van extreem geweld te veranderen. Na gesprekken met de gouverneur, de Terminus-mensen, de wolven en verschillende andere onaangename groepen, is het gemakkelijk te begrijpen waarom nieuwkomers met grote schroom zouden worden behandeld.
Het ding is dat iedereen die de groep tegenkomt in principe in een van de twee categorieën valt: de gewelddadigen en de zwakken. En na zo lang met de een of de ander te hebben gewerkt, hebben Rick en zijn bemanning een zekere afkeer voor beide ontwikkeld - dat is waarom Tom Payne's Jesus in wezen magisch moet zijn (dwz ongelooflijke vechtvaardigheden, in staat om uit elke binding te komen, heeft een sympathieke persoonlijkheid en bezit echt die vreselijke pruik die hij draagt), zodat de groep hem de kans geeft om te praten (en een koekje, blijkbaar) en te kopen wat hij te zeggen heeft. Het is ongeveer hetzelfde scenario als toen Aaron hen overhaalde om lid te worden van de gemeenschap in Alexandrië; het enige verschil is de toegenomen moeilijkheidsgraad om de bemanning te laten verzorgen, dat is waar Jezus 'eerder genoemde weergave van buitengewone vaardigheden een rol speelt.
Wat Jezus belooft in zijn pitch voor de Hilltop-gemeenschap is de kans om te ruilen, de kans om de aankoop van goederen van anderen te benaderen door middel van meer beschaafde dan gewoon nemen wat ze willen. Dit is het uiteindelijke doel van Alexandrië, toch? Comfort en bescherming en beschaafdheid bieden als een manier om de chaos en algemene wetteloosheid van de wereld buiten de metalen golfmuren van de gemeenschap te bestrijden. Wat Jezus Rick en zijn groep aanbiedt, is niet alleen een kans om de steeds kale voorraadkast van Alexandrië aan te vullen, maar om deel uit te maken van een "grotere wereld" die zonder medeweten van de geïsoleerde Alexandriërs is ontstaan.
Alleen al het noemen van andere nederzettingen en beschermde gemeenschappen zorgt voor vruchtbare grond om dit verhaal verder te brengen. Deze keer wordt het meestal goed betreden terrein van het ontmoeten van nieuwe mensen op The Walking Dead echter veranderd door het bestaan van Alexandrië en de schijnbare toewijding van de groep om de gemeenschap te onderhouden. Dit voelt als een belangrijke stap voorwaarts in termen van de ontwikkeling van de show, omdat het een sprankje hoop voor de personages biedt en hen een doel geeft dat al lang aan de gang is: iets duurzaams bouwen in plaats van alleen maar te overleven. Het aantrekkelijke deel van die duurzaamheid is dan ook in zijn vermogen om de wortelloosheid die het verhaal zo lang in cirkels heeft gehouden mogelijk te verminderen en ruimte te laten voor de show om percelen en bogen te cultiveren die verder gaan dan worden opgegeten door de ondoden of gedood worden door de levenden.
Tot zijn eer, 'Knots Untie' is zich terdege bewust van dit potentieel en speelt het af met veel discussie over het onderwerp relaties en, meer in het bijzonder, de bevalling. Hoewel zoveel van het uur zich op de typische manier van Walking Dead ontvouwt - waarbij de meeste nieuwe personages laten zien hoe snel ze in de basisrollen kunnen passen waarmee de serie het meest comfortabel speelt - vindt de aflevering tijd voor Abraham, Maggie en Glenn om te ontdekken wat de idee van een "grotere wereld" betekent en hoe die belofte dat er iets wordt gebouwd temidden van het wrak van de oude wereld hen reden geeft om hetzelfde te doen - of op zijn minst proberen te doen.
Er is een interessant soort overmoed in Glenn en Maggie's uitdagendheid van de huidige wereldorde die tegelijkertijd een weerspiegeling is van Rick's gedrag en de antithese ervan. De twee zien iets levensvatbaar ontkiemen in een plaats als Alexandrië, en het bestaan van Hilltop - ondanks de aanwezigheid van een andere banale eikel zoals Gregory (Xander Berkeley) die dingen runt - bevestigt hun geloof. Glenn en Maggie zitten er nu voor de lange termijn in; ze zijn bereid leven te creëren in een wereld die schandelijk onherbergzaam is. Het is een beetje een verrassend vooruitzicht, en dat kan alleen redelijkerwijs worden bewerkstelligd door een zekerheid in hun kleine gemeenschap. Dat is wat het gesprek van Glenn met Abraham interessant maakt om andere redenen dan de kleurrijke eufemismen van de militair: de bewuste beslissing van het paar om een kind te krijgen maakt hen pioniers; het stelt hen in staat om de emotionele versterkingen af te breken die de apocalyps van hen (en alle anderen) nodig hadden om te bouwen. Abraham's reactie hierop is er een van ontzag en terecht; er is een verontrustende vorm van veiligheid door jezelf emotioneel af te sluiten, door het doel en de verantwoordelijkheid van je leven om eenvoudig te overleven te verminderen. Misschien maakt die vermindering van de complicaties van het leven deel uit van de algemene aantrekkingskracht van de show, wat de afwijzing van Glenn en Maggie des te aantrekkelijker maakt.
De beslissing van Glenn en Maggie, in elk geval maakt hun pronken met Walking Dead-conventies hen tot een doelwit, en de show is niet subtiel over het laten weten van het publiek. Hetzelfde geldt voor Abraham, die een moment van persoonlijke groei lijkt te hebben gehad nadat hij bijna door een ander wanhopig lid van de Hilltop-gemeenschap werd doodgestikt. Het verhogen van de inzet voor personages zoals Maggie, Glenn en Abraham is niet alleen een geweldige manier om hun threads te laten aansluiten op Rick's en betekenis te dragen buiten de beweging van de groep om een agressieve houding aan te nemen tegen Negan - ondanks dat ze hem nooit hebben ontmoet - maar het creëert ook het soort spanning dat de uiteindelijke aankomst van de vleermuiszwaaiende schurk zwaarder maakt.
Dat maakt ook de beslissing van Rick en Maggie om de neiging van hun groepen voor geweld als handelswaar te verkopen interessant, omdat het lijkt tegen te spreken waar het bestaan van Alexandrië en nu Hilltop voor zou kunnen staan. Er is reden voor leden van The Walking Dead om hoopvol te zijn, maar zoals blijkt uit het onvermogen van Rick om nieuwe vrienden te maken en de service die de groep wil bieden, is er nog een lange weg te gaan voordat iedereen op dezelfde pagina is. En dat is een verrassend interessante plek voor de serie om te zijn.
-
The Walking Dead gaat aanstaande zondag verder met 'Not Tomorrow Yet' @ 9pm op AMC. Bekijk hieronder een voorbeeld:
Foto's: Gene Page / AMC
