Danny Boyle werd bevestigd als regisseur voor Bond 25, maar verliet het project een jaar voor de release van de aankomende film. Geen onbekende in het regisseren van Daniel Craig als de titulaire agent van de geheime dienst - na hem te hebben betrokken bij de openingsceremonie van de Olympische Spelen van 2012 - heeft Boyle uiteindelijk afscheid genomen van het project en de deur geopend voor een nieuwe reeks potentiële regisseurs. Maar waarom?
De 25e inzending in de Bond-franchise, evenals Daniel Craig's vijfde uitje op het scherm als 007, Bond 25 was klaar om de grond te veroveren zodra Danny Boyle (Academy Award-winnende directeur van Slumdog Millionaire ) aan boord werd gebracht om te regisseren. Boyle en scenarist John Hodge (die met Boyle heeft samengewerkt aan alles van Shallow Grave tot T2 Trainspotting) hadden naar verluidt een veelbelovend concept voor de film gemaakt, hoewel er geen details over een synopsis zijn onthuld. Helaas, onder verwijzing naar de traditionele 'creatieve verschillen', stopte Boyle als regisseur, hoewel hij zich nog niet moet buigen over andere factoren die tot zijn beslissing hebben bijgedragen. Dat gezegd hebbende, kunnen de duidelijkste afhaalrestaurants misschien banden hebben met andere projecten waaraan Boyle buiten Bond heeft gewerkt, evenals de handelsmerkstijl van de regisseur, die mogelijk te ver verwijderd is van de algehele esthetiek van de franchise.
Hoewel 'creatieve verschillen' meestal de vereenvoudigde uitleg zijn wanneer filmmakers projecten verlaten, is het vooral geschikt voor iemand als Boyle in deze specifieke franchise. Als iemand die de neiging heeft om te werken aan intiem geschaalde projecten, bevond Bond 25 zich vanaf het allereerste begin buiten de stuurhut van Boyle. Dat wil niet zeggen dat hij de film niet had kunnen afhandelen (Sam Mendes, die de vorige twee afleveringen regisseerde, is het best bekend voor films als American Beauty en Road to Perdition, en is erin geslaagd om een favoriet van fans te maken uit Skyfall), maar gezien Boyle's unieke benadering van filmmaken, en het feit dat deze franchise de neiging heeft om de meer creatieve gebaren over te laten aan zijn schurken en gadgets, is het afscheid van het project misschien niet bijzonder moeilijk geweest. Zijn brute en hectische stijl had de franchise zeker wat uniek verhoogde energie kunnen geven, maar met studiadruk die zijn stijl mogelijk afzwakt, heeft Boyle misschien gelijk gehad om zijn technieken niet op te offeren omwille van de veiligere, mainstream MO van de franchise
Wat meer is, is dat Bond 25 momenteel niet het enige project is dat Boyle's aandacht trekt. Hij regisseert ook een script van Richard Curtis (Love Actually, About Time), met Lily James, Ana de Armas en Ed Sheeran, naar verluidt een musical uit het midden van de eeuw. En hoewel het niet ongehoord is om meer dan één project tegelijk aan te pakken (Steven Spielberg werkte tegelijkertijd aan Schindler's List en Jurassic Park), liet hij Bond niet met lege handen achter. In feite is de studiobeheersing rondom Bond misschien vooral onbevredigend, gezien de creatieve vrijheid die hij waarschijnlijk heeft gekregen op iets zo ongeremd als een musical, waardoor het gemakkelijker wordt om van schip te springen.
Als filmmaker die projecten met weinig terughoudendheid benadert, hebben de beperkingen rond zo'n enorme franchise misschien nooit de creatieve mogelijkheden van Boyle waargemaakt. En hoewel Boyle misschien nooit openlijk onthult wat hem precies van Bond 25 heeft geduwd, lijkt zijn vertrek niet geheel verrassend. Hij is een artiest die op zijn best is als hij niet is aangevinkt, en de Bond-franchise heeft al gezien wat er kan gebeuren wanneer een getalenteerde filmmaker wordt gedwongen om creatieve offers te brengen die uiteindelijk de reden waarom ze aan boord zijn gebracht in gevaar brengen (zie: Marc Forster's Quantum of Solace).
