Waarom was Heroes seizoen 2 na een uitstekend eerste seizoen zo'n monumentale teleurstelling? Heroes ging in september 2006 in première op NBC, en kwam voort uit de geest van Tim Kring en veroverde de wereld met zijn gegronde afbeelding van gewone mensen die plotseling superkrachten ontwikkelen. De verweven bogen van Heroes 'gebrekkige, maar toch relateerbare ensemble speelden zich af in 23 strak geschreven afleveringen en vormden een nette wandtapijt, die klassieke striphelden en schurkentropen mengde met de echte problemen van drugsverslaving, middelbare schooldrama en ontsnappen uit de vorm van een onzichtbare Everyman om iets heel speciaals te worden.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
Met stralende recensies en zeer sterke kijkcijfers was Heroes het "volgende grote ding" in zijn eerste seizoen en na een bevredigende finale bleef de hoop hoog voor de tweede. Helaas was Heroes voorbestemd om naar beneden te gaan als een van de grootste gemiste kansen van tv, en de daaropvolgende 3 seizoenen (evenals het vervolg op Heroes Reborn) brachten een achteruitgang in kwaliteit, kijkerspubliek en lof in kaart waar de NBC-serie nooit van zou herstellen.
Tot op de dag van vandaag blijft het eerste seizoen van Heroes een lichtend voorbeeld van geserialiseerde televisieseries met dozen. Elk personage is doordrenkt met verschillende tinten van persoonlijkheid, elke aflevering dient om de plot te bevorderen en de mysteries van de show te bevorderen, en elk element is een vitaal radertje in het wiel, slijpend naar een enkele, epische conclusie. Met alle ingrediënten voor toekomstig succes, hoe slaagde het tweede uitje van Heroes erin om op zo'n spectaculaire manier teleur te stellen?
Niet populaire nieuwe personages
Heroes seizoen 1 is vooral geslaagd op basis van de kracht van zijn personages. Zonder dat kijkers onmiddellijk contact maken met mensen als Peter Petrelli, Hiro Nakamura en Claire Bennet - en onmiddellijk Sylar vrezen als een bedreigende aanwezigheid - valt elk ander onderdeel uit elkaar. In navolging van dit fenomeen kwam Heroes seizoen 2 gedeeltelijk teniet omdat de nieuwe toevoegingen niet in de buurt kwamen van de populariteit van de gevestigde cast.
De vroege verhalen van Heroes waren gebaseerd op de intriges van hoe gewone mensen met hun nieuwe superkrachten zouden omgaan en gebruiken, maar omdat de cast van seizoen 1 snel bekend werd met hun vaardigheden, waren nieuwe gezichten nodig voor seizoen 2. Heroes voegden Elle en Bob Bishop, de onsterfelijke Adam Monroe, fly-boy West Rosen en broer-duo Maya en Alejandro voor het vervolgseizoen. Afgezien van Kristen Bell's Elle (en in mindere mate Adam) waren de andere nieuwe toevoegingen aan Heroes seizoen 2 op zijn best vergeetbaar en ronduit irritant in het slechtste geval.
In tegenstelling tot seizoen 1, voelden de latere toevoegingen van Heroes vaak eendimensionaal aan. Maya en Alejandro waren bijvoorbeeld weinig meer dan een reizend plotapparaat ontworpen om de bogen van Sylar en Mohinder te vergroten, in plaats van vitale personages op zich. Zonder die noodzakelijke injectie van interessant nieuw bloed in de cast van Heroes, kwam seizoen 2 met een gevoel van staleness.
Heroes Seizoen 2 Verhalen van seizoen 1
Er is niets meer frustrerend dan het kijken naar een aangrijpend seizoen van tv, alleen voor de ontwikkelingen die tijdens die vele kijkuren werden waargenomen, die later nog ongedaan zouden worden gemaakt. Dit is precies waar Heroes seizoen 2 zich aan schuldig maakt, met meerdere karakter- en verhaalbogen tot het begin met een zachte reset.
Het publiek had graag de groei van Peter Petrelli gezien van een onzekere dromerige hospice-verpleegster tot de man met alle krachten. Hoe fantastisch deze evolutie ook was in seizoen 1 van Heroes, de serie had zichzelf in het nauw gedreven door de hoofdrolspeler te overtreffen, en de gekozen oplossing was om Peter zijn geheugen te laten verliezen en de indrukwekkende reeks krachten die hij bezat te vergeten. Dit verminderde zeker de capaciteiten van Peter, maar het maakte het personage ook een geheel andere entiteit in vergelijking met zijn seizoen 1-zelf, en veel kijkers hadden misschien het gevoel dat ze naar een vreemde keken, in plaats van de leidende man van Heroes.
Een ander voorbeeld van Heroes seizoen 2 die het werk van seizoen 1 ongedaan maakt, is het apocalypsverhaal. Het debuutseizoen van Heroes begon met een visie op een apocalyptische toekomst en schreef de daaropvolgende pogingen om te voorkomen dat die realiteit ooit zou gebeuren, wat leidde tot een verheffende finale wanneer de crisis uiteindelijk wordt afgewend. In plaats van zich te concentreren op een nieuwe dreiging, recyclet de verhaallijn "Generations" datzelfde idee. Peter heeft een visie van een tweede apocalyps in aflevering 6, en de rest van seizoen 2 wordt besteed aan het streven om die toekomst te voorkomen. Dit voelt niet alleen repetitief, maar maakt ook de inspanningen van vorig seizoen zinloos.
Veranderingen veroorzaakt door de schrijvers Staking
In alle eerlijkheid, Heroes 'seizoen 2 ellende was niet helemaal van zichzelf, omdat de productie dodelijk in botsing kwam met de staking van de Writers Guild of America. Veel tv-shows en films werden negatief beïnvloed door de stakingsactie, waaronder Lost en James Bond's Quantum of Solace, en Heroes ontsnapte zeker niet licht. Oorspronkelijk was Heroes seizoen 2 verdeeld in 3 delen: "Generations", "Exodus" en "Villains". Uiteindelijk werd het seizoen echter teruggebracht tot slechts 11 afleveringen, werd de "Exodus" -hoek volledig afgesteld en werd "Villains" verschoven naar seizoen 3.
Deze omwenteling blijkt uit het feit dat abrupt zoveel van Heroes 'tweede seizoen verhaalbogen eindigen. Met Sylar verzwakt achtergelaten, is de Nightmare Man opgezet als de volgende grote schurk van Heroes en de onheilspellende opbouw begint veelbelovend, waarbij Molly de griezelige kindrol tot in de perfectie speelt. Deze slechterik wordt echter op een teleurstellende snelle manier behandeld in de loop van slechts een handvol afleveringen, waarbij een personage wordt verspild dat het hele seizoen had kunnen rennen. Op dezelfde manier ziet de Heroes seizoen 2 finale Peter Petrelli en zijn team proberen de release van een dodelijk virus te voorkomen, maar de grote climax van het verhaal eindigt met Peter die simpelweg zijn telepathie gebruikt om een vallende flacon te vangen. Probleem opgelost.
Er is geen vergelijking tussen deze korte, fragmentarische verhalen en het geleidelijke crescendo van seizoen 1, waarin elke aflevering op weg was naar hetzelfde einddoel.
Zwakkere karakterbogen
Hoewel Heroes seizoen 2 leed aan een gebrek aan sterke nieuwe personages, ging de oude garde niet veel beter. Afgezien van de eerder genoemde door Amnesia gevoede reis naar Ierland door Peter Petrelli, was Claire Bennet meteen opgezadeld met een verhaallijn uit de tienerjaren - een richting waarvan Tim Kring zelf toegeeft dat hij niet de sterke punten van Heroes speelde. De beproeving tussen Claire en West was een belangrijke afwijking van de gebruikelijke toon van Heroes en faalde veel belangstelling van kijkers te wekken voordat hij zonder pardon uit het oog viel.
Sylar was een aangrijpende en intense schurk tijdens het eerste seizoen van Heroes, maar de seriemoordenaar werd ontdaan van zijn krachten voor seizoen 2. Terwijl het verkennen van de wanhoop van een machteloze Sylar voelt als een potentieel vruchtbaar concept op papier, trekt dezelfde truc met Peter Petrelli betekende dat beide personages last hadden van griezelig vergelijkbare verhaallijnen, omdat een tv-serie die bijna volledig was gebaseerd op mensen met superkrachten dwaas tot het uiterste was gegaan om superkrachten uit de vergelijking te verwijderen.
Een van de meest populaire personages uit Heroes seizoen 1, de lieve Hiro Nakamura, werd voor seizoen 2 naar feodaal Japan gedreven en verliet ook zonder zijn krachten, maar dit plotpunt begon veelbelovend, waardoor Hiro zijn wildste fantasieën met Takezo Kensei kon verkennen. Hoewel het verhaal van Hiro zeker zijn verdiensten had, leed zelfs hij aan de vloek van seizoen 2, keerde niet terug naar het heden tot aflevering 7 en bracht veel te veel tijd door in het verleden met minimale impact op het grotere verhaal. Het zo lang scheiden van de dubbele act van Hiro en Ando bleek ook een onverstandige zet.
Heroes Seizoen 2 begint met een tijd overslaan
Heroes seizoen 2 begint met een tijdsverloop van vier maanden, waarbij kijkers uit hun vertrouwde omgeving worden geschud. Bijna elk personage bevindt zich op een heel andere locatie, tijdsperiode of mentale toestand dan toen het publiek ze voor het laatst zag, en dit roept een aantal interessante vragen op over wat er gebeurde tijdens de tussenliggende periode. Peter is in een ander land, Hiro is verloren in de tijd, Sylar is gevangen genomen en Nathan in een alcoholist. Ondertussen heeft Niki een derde persoon ontwikkeld en haar partner, DL, is dood.
Deze dramatische verschuiving in het landschap van de Helden is niet noodzakelijk negatief, en de tactiek is met veel effect gebruikt door een groot aantal andere tv-shows zoals The Walking Dead. Het probleem dat Heroes seizoen 2 voor zichzelf maakt, is dat het heel lang duurt om de verhalende lacunes in te vullen. Fans hadden al maanden gewacht om erachter te komen wat er met Peter en Nathan gebeurde aan het einde van de finale van seizoen 1, en niet die antwoorden snel, Heroes wachtten tot seizoen 2 8 afleveringen diep was alvorens de slepende mysteries op te ruimen. Hoewel sommigen deze 'slow-burn storytelling' misschien wel beschouwen, waardoor de vragen van seizoen 1 zo lang onbeantwoord bleven, verhinderden kijkers alleen maar om volledig te investeren in wat seizoen 2 te bieden had.
Inzetten verminderen
Gedurende Heroes seizoen 1 voelde de inzet heel reëel en had elke kleine interactie een overeenkomstig gevolg. Personages die stierven bleven dood (afgezien van Claire, maar dat was het punt), het ontwikkelen van superkrachten had een diepgaande invloed op het leven van een persoon en tragedies zouden weerklinken gedurende de resterende afleveringen. Dit gevoel van oorzaak en gevolg is in de latere seizoenen van Heroes geleidelijk uitgehold, te beginnen met seizoen 2 maar de rest van de serie als geheel geteisterd.
Personages kwamen bijna wekelijks weer tot leven, met opstandingskrachten niet langer alleen aan Claire toegeschreven. Zowel Noah als Maya worden in seizoen 2 uit de dood gehaald door het bloed van Claire in hun falende lichamen te transfuseren. Afgezien van de twijfelachtige wetenschap, is dit een goedkoop en ongezellig plotapparaat dat de impact van de dood van grote personages voor de rest van de levensduur van Heroes beschadigt. Evenzo beginnen Peter en Sylar te verliezen en krijgen ze hun krachten in een opwelling; de ene minuut machteloos, de volgende keer volledig en, in Peter's geval, gedeeltelijk aangedreven in seizoen 3. Dit constant komen en gaan van vaardigheden vermindert de impact van het verkrijgen van superkrachten in de eerste plaats en beschadigt de karakterontwikkeling die deze cijfers zag leren hun vaardigheden te beheersen in Heroes seizoen 1.
