Auteur Stephen King haat beroemd om Stanley Kubrick's iconische filmversie uit 1980 van The Shining, om een aantal redenen. The Shining, gepubliceerd in 1977, was de derde lange roman van King, en net als de meeste van zijn werk duurde het niet lang om een film te worden. Deze trend begon al vroeg voor King, die zijn debuutboek, Carrie, twee jaar na de publicatie van 1974 zag aangepast door regisseur Brian De Palma. De honger van Hollywood naar King's werk is nooit echt afgenomen, met letterlijk tientallen films en tv-shows op basis van zijn verwrongen oeuvre.
Vermakelijk, gezien de verheven status die het vandaag heeft, was Kubrick's Shining verre van een bespreekbureau dat bij vrijlating werd geraakt en trok harde beoordelingen van veel critici. Zoals bij veel films, zou The Shining verder worden geëvalueerd door zowel critici als publiek, en wordt het nu terecht beschouwd als een van de beste horrorfilms die ooit celluloid hebben genade. Meerdere aspecten van de film zijn referentiepunten voor de popcultuur geworden (het kreeg zelfs een knipoog in IT-hoofdstuk twee), en niet zonder reden.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
Ondanks dat The Shining nu door de meesten als een meesterwerk van terreur wordt beschouwd, behoort Stephen King niet tot die groep. Hij heeft zijn ongenoegen over de aanpassing bij meerdere gelegenheden kenbaar gemaakt en vertoont geen tekenen van snel van gedachten te veranderen. Als het gaat om de film Shining, is King geen gelovige. Verre van, eigenlijk. De redenering daarachter komt erop neer dat King niet het gevoel heeft dat Kubrick de essentie van zijn verhaal heeft vastgelegd.
Waarom Stephen King de glanzende film haat
King's meest genoemde kritiek op de aanpassing van Kubrick's Shining is de casting van Jack Nicholson. Hoewel Nicholson een legendarische acteur is en zijn optreden als Jack Torrance misschien wel het beroemdste aspect van de film is, heeft King verklaard dat Nicholson vanaf het begin los komt. Terwijl King's Jack begint als een liefhebbende vader, hoewel een zeer gebrekkige, en langzaam gek wordt van de geesten van de Overlook, voelt hij dat Nicholson's Jack klaar lijkt te zijn om zijn gezin vroegtijdig in stukken te hakken, en wordt hij alleen maar nuttiger van daar. In plaats van dat Jack Torrance in waanzin afdaalt, merkt King dat de versie van Kubrick gewoon van gek naar moordlust gaat.
Terwijl King's boek tijd besteedt aan het vestigen van Jack, Wendy en Danny als een gezin dat om elkaar geeft, vindt de auteur Kubrick's Shining te emotioneel koud en geeft het publiek geen reden om zich zorgen te maken over het welzijn van Torrances. Hij heeft ook een grote hekel aan de karakterisering van Shelley Duvall's Wendy als een zachtmoedig, snel hysterisch slachtoffer, wiens hoofdmogelijkheid wanneer Jack haar benadert, is om een vleermuis zwak te slingeren. De Wendy in King's boek was veel vindingrijker en onafhankelijker. Uiteindelijk eindigt King's boek met een bevredigende maar bitterzoete climax waarin Jack zijn waanzin lang genoeg afhoudt om zijn gezin te laten ontsnappen, voordat de Overlook explodeert. In de film van Kubrick bevriest Jack gewoon dood.
Stephen King maakte zijn eigen glanzende aanpassing
King's haat tegen Kubrick's The Shining is zo ernstig dat King zelf in 1997 een tv-miniserie-aanpassing schreef en produceerde met Steven Weber als Jack Torrance en Rebecca DeMornay als Wendy. Natuurlijk was deze versie veel dichter bij het boek van King, hoewel dat in veel opzichten een nadeel werd, omdat de miniseries meer dan 4 uur duren en kleine stukjes uit het boek bevatten die echt niet veel toevoegen wanneer ze visueel worden verteld. Bovendien, terwijl Weber over het algemeen een prima acteur is, heeft hij niet bijna de aanwezigheid op het scherm van Nicholson's Jack en slaagt hij er niet in om hetzelfde gevoel van bedreiging over te brengen. King geeft misschien de voorkeur aan de miniserie-aanpassing van The Shining, maar de meeste fans vinden het enorm inferieur.
