FX's Atlanta is een moeilijke show om aan te bevelen aan iemand. Om het eenvoudig te beschrijven als "drie jongens die in Atlanta wonen en het proberen te maken in de rapgame", zou het geen recht doen. Bij elke aflevering moet je zoveel uitpakken. Zoals bij veel tv-programma's van een half uur, volgt het verhaal niet altijd een geserialiseerde structuur. Atlanta doet echter iets anders. Soms verandert elke aflevering het genre volledig. De drie belangrijkste stamgasten zijn Earn, Al (Paper Boi) en Darius.
Sommige afleveringen zijn ronduit hilarisch van begin tot einde, maar dan kan de volgende een beetje te echt worden, misschien zelfs angstaanjagend. Je zou kunnen stellen dat elke aflevering zijn eigen experimentele korte film is. We gaan de meest memorabele afleveringen van Atlanta bekijken. Deze worden puur gerangschikt op basis van hun IMDb-scores. Hier zijn de top tien beste afleveringen van Atlanta.
10 De jas (8, 6)
Het uitgangspunt van Atlanta's seizoensfinale is eenvoudig: Earn wordt kater wakker en hij probeert zich zijn herinneringen van de vorige nacht te herinneren. Concreet is Earn geobsedeerd door het vinden van zijn jas, waarvan we het belang niet begrijpen.
Deze aflevering is de hele tijd grappig, maar de dingen lopen tegen het einde een donkere wending aan omdat hun Uber-chauffeur van de vorige nacht eigenlijk Earn's jas draagt, alleen om te worden neergeschoten door de politie omdat hij is ontdekt als wapen- / drugsdealer. Atlanta is niet verlegen om geweld te tonen, maar er is iets zo verontrustends aan hoe normaal het voelde in deze wereld die ze hebben gecreëerd.
9 krabben in een vat (8, 7)
De finale van seizoen twee volgt op Verdienen van de gebeurtenissen terug op de campuscampusshow. Earn probeert zoveel dingen op zijn bord aan te pakken, terwijl hij ook bang is dat Al klaar staat om hem het hele seizoen te ontslaan vanwege zijn incompetentie. Hoewel we wel sympathiseren met Earn, begrijpen we volledig waarom Al zijn bedenkingen heeft om hem aan te houden als manager.
Voor een seizoensfinale is het erg ingehouden, tot een gespannen reeks op de luchthaven in de laatste paar minuten. Deze seizoensfinale sluit het seizoen van Robbin behoorlijk goed af. Het laat de deur open voor wat er gaat komen, want Paper Boi is nu een begrip en gaat op tournee.
8 De club (8.8)
Als er één ding is om weg te nemen van deze aflevering, is het dat nachtclubs soms echt zuigen. Iedereen heeft de illusie dat uitgaan naar de club een leuk ding is om te doen in een weekend, maar je kunt wedden dat de helft van de mensen daar eigenlijk een ellendige tijd hebben. We zien dit vanuit het perspectief van Earn en zijn enige doel die avond is om betaald te krijgen voor Al die opduikt als Paper Boi.
Er zijn enkele echt hilarische momenten in deze aflevering, zoals elke keer dat de eigenaar van de nachtclub een manier vindt om te voorkomen dat je Earn betaalt. Het meest memorabele moment is echter de onzichtbare auto geraakt die betrokken is bij een hit en buiten de club rent.
7 FUBU (8.9)
Het thema dat deze aflevering aanpakt, is absoluut pesten, vooral voor zulke irrelevante en jeugdige dingen zoals het dragen van "nep" kleding. Het stelt ons in staat om een adempauze te nemen uit de vorige aflevering, omdat het een heel flashback-verhaal vertelt over de dag dat Earn een FUBU-shirt droeg naar school dat al dan niet een neppe knock-off is. Blijkt dat een ander kind ook een potentiële nep FUBU draagt.
Net als de middelbare school begint het woord snel te reizen en Earn is wanhopig om te bewijzen dat hij degene is die het echte FUBU-shirt draagt. We krijgen ook een jonge Al te zien, van wie is aangetoond dat hij zijn neef altijd terug heeft gehad sinds ze kinderen waren. Flashback-afleveringen kunnen soms irritant worden omdat je gewoon wilt zien waar het verhaal vordert, maar omdat Atlanta niet is geserialiseerd, voelde deze aflevering helemaal niet misplaatst.
6 bossen (8.9)
Woods is een beangstigende en existentiële nachtmerrie gericht op Al. Het grootste dilemma waarmee Al het hele seizoen twee te maken heeft, probeert zijn nieuwe status van beroemdheid te behouden, terwijl hij ook probeert echt te blijven en zijn wortels nooit te vergeten. Zoals zijn mede-beroemdheid / niet-vriendin, zegt Ciara: "Die dope jongen uit de kap act zal niet lang duren."
Naarmate de aflevering vordert, raakt Al verdwaald in het letterlijke en metaforische bos en probeert hij te ontsnappen aan een paar schurken die hem probeerden te vermoorden. Regisseur Hiro Murai vangt meesterlijk het dreigende gevoel van angst dat het claustrofobisch wordt. Het sluit perfect aan bij de mix van surrealisme en realiteit waar Atlanta om wordt geprezen.
5 Alligator Man (9.0)
Binnen de eerste vijf minuten van de première van seizoen twee zijn we getuige van een intense en gewelddadige schietpartij / overval in een fast-food restaurant, dat ons kennis laat maken met het seizoen van Robbin. Het komt uit het niets, maar het is een ander voorbeeld dat Atlanta niet altijd de veiligste plek is voor onze hoofdpersonen.
Deze openingsaflevering voor Robbin 'Season plant perfect de zaden voor de volgende verhaallijnen, met name de relatie tussen Earn en Al. Omdat Al snel opblaast als Paper Boi, weet Earn niet zeker of hij er nog steeds een plek in heeft. Het hoogtepunt in deze aflevering is het optreden van cabaretier Katt Williams (die ook een Emmy won voor gastacteur), die Al's vader, Willy speelt.
4 North Of The Border (9.0)
Dit is absoluut een van de meest absurde afleveringen van Atlanta. Dat gezegd hebbende, raakt het nog steeds de afnemende relatie tussen Earn en Al. Deze aflevering speelt zich voornamelijk af op een universiteitscampus waar Paper Boi op speelt. Alles zou allemaal goed moeten zijn, maar Earn heeft duidelijk nog veel te leren omdat hij het vreselijk doet.
In plaats van het geld voor een hotel uit te geven, besloot Earn dat het een goed idee zou zijn om ze in een studentenhuis te laten verblijven met dit ene meisje dat net iets te geobsedeerd is door Paper Boi. Naarmate de nacht vordert, worden de dingen steeds slechter en slechter voor de groep op hilarische wijze. Deze aflevering is berucht vanwege de belachelijke volgorde in het broederschapshuis. Je zult het nummer "Laffy Taffy" nooit meer op dezelfde manier horen.
3 Herenkapper (9.1)
Barbershop is gemakkelijk de grappigste aflevering van Atlanta tot nu toe. Een andere aflevering volledig gericht op Al, het leidt tot een vreselijke dag waar hij alleen maar een verdomd kapsel wil krijgen, maar zijn kapper, Bibi, blijft dat voorkomen.
Bibi wordt gespeeld door Robert Powell en is gewoon een rel om naar te kijken en elke regel uit zijn mond is gewoon hysterisch. Deze aflevering heeft misschien niet de meest symboliek of sociaal commentaar zoals de anderen, maar het is gewoon een vermakelijke dertig minuten televisie.
2 BAN (9.3)
BAN was de aflevering die Atlanta naar nieuwe hoogten bracht. Dit was het moment waarop de schrijvers publiek toonden dat ze bereid waren te experimenteren en het loont enorm. De hele aflevering speelt zich af als een talkshow met Paper Boi als gastspreker.
Tussen het geklets over rap en de invloed ervan op kinderen worden we getrakteerd op een aantal nepreclames die het gevoel hebben oorspronkelijk te zijn gegooid voor een sketchcomedyshow zoals Key en Peele . We mogen ook de legendarische 'transraciale' skit over een jonge Afro-Amerikaanse man niet vergeten die zich toevallig identificeert als een 35-jarige blanke.
1 Teddy Perkins (9.7)
Het is ironisch dat de best beoordeelde aflevering van een comedyshow in wezen slechts een psychologische horrorfilm van 40 minuten is. Nog meer schokkend is dat het zich primair richtte op Darius, het grappigste personage van Atlanta. Het titelpersonage van de aflevering, Teddy Perkins, is verontrustend om naar te kijken (die wordt gespeeld door een onherkenbare Donald Glover).
Toen deze aflevering oorspronkelijk werd uitgezonden, konden ze FX overtuigen om geen commercials te spelen, waardoor de spanning nooit op zou geven. We volgen Darius terwijl hij een piano van Teddy Perkins gaat kopen, om vervolgens enkele duistere en verontrustende onthullingen over Teddy en zijn verleden te onthullen. Het is een meesterwerk van televisie waarvan we zeker weten dat het nog jaren zal worden ontleed. Creator van de show, Donald Glover, zei dat Atlanta Twin Peaks is met rappers. Teddy Perkins is een goed voorbeeld van dit idee.
