10 meest irritante Star Wars-personages ooit

Het is geen geheim dat de Star Wars- serie evenveel critici heeft als fans, nadat de tweede dosis George Prequel-trilogie de serie voor velen heeft verzuurd. Dat betekent niet dat de originele films foutloos waren, of dat elk personage dat ze introduceerden een home run was, maar voor elk personage dat een onmiddellijke fanbase heeft gewonnen (vaak verspreid over platforms en in het uitgebreide universum), zijn er net zoveel die het publiek met hun ogen laten rollen - of hun oren bedekken.

Het is niet eenvoudig om de Star Wars-saga-castleden weg te halen die de groep echt hebben verwend, maar met een nieuw tijdperk van het aanbreken van Star Wars en de release van de langverwachte Star Wars: The Force Awakens op handen, er is geen betere tijd om te beoordelen het verleden, dus dezelfde fouten worden niet meer gemaakt. Afgezien van irriterend, zullen fans opmerken dat deze menselijke en buitenaardse sterren grotere problemen belichamen, of hintten op toekomstige kritiek, terwijl ze toeschouwers hoopten dat hun scènes eerder zouden eindigen, in plaats van later.

Hier is onze lijst met de 10 meest irritante Star Wars-personages ooit.

10 Jar Jar Binks

Laten we gewoon de gemakkelijkste keuze uit de weg halen. Als er iemand is die de Gungan, bekend als Jar Jar Binks (geuit door Ahmed Best), wil verdedigen - een blunderende, klungelige klutz die beslissingen neemt voor een hele planeet - moeten ze dat nog doen. Sinds de release van Episode 1 - The Phantom Menace, is Jar Jar de mascotte geworden van het twijfelachtige gevoel voor humor van George Lucas voor de hele prequel-trilogie, en met goede reden.

Fans kunnen openlijk verschillende aspecten van het personage in twijfel trekken: zijn Shaggy-van-Scooby-Doo-stijl, zijn afstandelijke houding, toe-eigening van Jamaicaans dialect of onvermogen om zelfs een basisniveau van gezond verstand te tonen. Zelfs als kijkers in staat waren om zijn prestaties te verdragen of, de hemel verbiedt, zijn constante pogingen om een al ingewikkeld verhaal te compliceren of te verstoren, betekent het feit dat zijn impact op de serie overweldigend negatief was, dat elke verschijning een irritatie is (in letterlijke zin).

9 Nute Gunray

Als hoofd van de Handelsfederatie valt niet te ontkennen dat Viceroy Nute Gunray een begaafd en manipulatief zakenman is. Maar hoezeer de Star Wars prequels het publiek ook probeerden te overtuigen, hij was hopeloos uit zijn diepten als het ging om politiek of achterkamertjes. Voor de Galactische Senaat was hij de woordvoerder van die systemen die onafhankelijkheid zochten. Maar voor de echte kijker was hij een laffe pop die bestuurd werd door graaf Dooku en keizer Palpatine.

Wat de grens overschreed, was de beslissing om Nute Gunray als vanzelfsprekend - duidelijk - sinister en met twee gezichten af te beelden, waardoor elk ander personage dat hem niet in twijfel trok of geloofde dat hij niet in staat was om idioot te verschijnen. Zijn onschuldige daad met zijn ogen vol ogen werd bijna onmiddellijk verwelkomd, maar op de een of andere manier was hij de enige schurk die in elke prequel naast Palpatine verscheen.

Zijn naam is gebaseerd op congreslid Newt Gingrich en president Ronald Reagan (gun-ray, snap je?), Wat een goede indicatie is van hoeveel creatieve vonk en karakterinvestering zijn creatie heeft gekost. Het wachten was het echter wel waard: zijn jammerende einde door toedoen van Darth Vader was een van de weinige echt plezierige wendingen van de prequel-trilogie!

8 Ewoks

Niemand zal ontkennen dat een tot leven gebrachte teddybeer een aanbiddelijke gedachte is. Een hele race van levende teddyberen, een hele maan bezetten en een tribale cultuur creëren in de boomtoppen? Dat is een droom die uitkomt voor het innerlijke kind van elke mens. Maar wat als die teddyberen een beetje minder knuffelig en een beetje meer … boos waren? Paranoïde? Xenofoob? Agressief? Grabby? Heb je de neiging om mensen met een hoedje op speerpunt te porren of te houden? Als je bent zoals wij, gaan dingen plotseling van onweerstaanbaar schattig naar raar.

Fans van Wicket (gespeeld door een jonge Warwick Davis), de eerste Ewok die je tegenkwam, zijn gemakkelijk te vinden en het teamwerk van de race om Stormtroopers neer te halen met alles van stenen tot slingerende boomstammen is bewonderenswaardig. Maar hun jibbertaal en algemene, krachtige bewegingen worden snel irritant. En als je beseft dat Lucas oorspronkelijk van plan was om de finale van Return of the Jedi op Kashyyk te houden, met machtige Wookie-legers die de strijdkrachten van Vader neerhalen, zijn ze een gemakkelijke groep om te verachten.

7 Fode & Beed

Officieel getiteld "Fodesinbeed Annodue, " is de tweekoppige Troig belast met het becommentariëren van de beroemde podrace van The Phantom Menace moeilijk te vergeten … maar waarschijnlijk niet om de redenen die George Lucas had voorzien. Dat is niets om acteurs Greg Proops en Scott Capurro weg te nemen, omdat hun weergave van een race-omroeper die zowel Basic (Engels) als Huttese kan spreken een slim idee is.

Wat het publiek niet verwachtte, was om te zitten luisteren naar bijna drie minuten publiekswerk, grappen en introducties van personages waar ze nog nooit van hadden gehoord, en die ze nooit meer zouden zien. Na die moeilijke start, is het duo alleen belast met het vertellen van gebeurtenissen die volledig duidelijk zijn, waardoor ze redelijk nutteloos zijn. In een kleine dosis had het kunnen werken. Maar langdurig, niet helemaal.

Wie weet, misschien waren Fode en Beed meer vertederend geweest als het publiek de daadwerkelijke uitvoeringen van de acteurs had bekeken - in volledige prothetische make-up - zoals oorspronkelijk was bedoeld, voordat Lucas besloot het wezen volledig CG te maken … en niet besliste om willekeurig hun karakters om de een of andere reden om te wisselen.

6 Ziro The Hutt

Het idee om nog een Hutt te introduceren in de Star Wars-filmcanon is niet moeilijk te bevatten, gezien de bekendheid die Jabba in slechts een handvol optredens bereikte. Maar Ziro was een beetje teveel van zijn neef dan Clone Wars-kijkers ooit hadden kunnen verwachten. Met neonverf en tatoeages over zijn lichaam, paars gekleurd en meestal met een veren hoofdtooi, was Ziro ver verwijderd van het typische idee van een crimelord in de onderwereld van Coruscant.

Hij sprak ook geen Huttese, maar een zwaar getroffen Engels. En met "zwaar getroffen" bedoelen we een zo hoog mogelijke, geaccentueerde en lispy mogelijk terwijl we nog steeds gemakkelijk te begrijpen zijn. Helaas hebben de fans niemand te bedanken voor zijn verontrustende / overdreven levering, maar George Lucas zelf. In het begin sprak Ziro Huttese net als Jabba, en later met een diepe, trage stem. Totdat Lucas op een dag naar testbeelden keek en een zin uitsprak die de bemanning schokte, maar binnenkort een stukje Star Wars-geschiedenis zou worden: "Ik wil dat hij klinkt als Truman Capote."

5 Boss Nass

Het is heel goed mogelijk dat Jar Jar Binks de aantrekkingskracht van elk Gungan-personage heeft verlaagd, dus misschien waren de kansen tegen Rugor "Boss" Nass vanaf het begin. En als algemene regel is het toevoegen van kleine karaktertics of excentrieke gewoonten meestal een slimme zet bij het creëren van een gedenkwaardig karakter. Maar voor Nass was zijn handelsmerk een constant klikken, kwijlen of fladderen met zijn wangen alsof hij slapstick aan het doen was voor zijn mede-Gunganburgers.

Het is ook jammer. In het grotere Star Wars-universum is de ronde Nass een van de Ankura Gungans; een soort gescheiden van de dunnere Otulla die, hoewel ze een minderheid van de soort vormen, tot de heersende klasse behoren. Omdat de film besloot om die geschiedenis te negeren en gewoon een rotte, kwijlende, eigenzinnige leider op te nemen die weigerde de Naboo te helpen, is het maar goed dat zijn scènes maar weinig tussen zijn.

4 WAC-47

Er was een tijd dat mensen misschien dachten dat C-3PO zo houten, benauwd, neurotisch en irritant was als een droid kon krijgen. Dat was, totdat het publiek zijn eerste dosis WAC-47 kreeg in de Clone Wars, een pit droid uit de DUM-serie die werd aangeworven voor de Republiek. Hij verdiende zelfs de rang van korporaal, toen hij niet bezig was zichzelf en zijn droid-squadraten in gevaar te brengen om een punt te bewijzen.

Als je een van de mensen bent die stuntelende personages vindt die op de een of andere manier succes vinden in plaats van de dood, hilarisch en charmant, dan is WAC-47 misschien een van je favorieten. Toch is zijn stem alleen genoeg om elke Star Wars die-hard uit te schakelen, het best te omschrijven als een te robotachtige C-3PO-indruk die door een synthesizer loopt. Met zelfvertrouwen problemen.

3 Anakin Skywalker

Eén feit waar we het allemaal over eens kunnen zijn: Jake Lloyd was misplaatst als jonge Anakin Skywalker in The Phantom Menace (zelfs de acteur heeft zoveel toegegeven). In plaats daarvan moet de volledige schuld op de schouders van George Lucas liggen, en alle andere schrijvers waartoe hij zich wendde om hulp bij het maken van de boog van het personage. Aan de hand van de originele films was Anakin een trotse, ongelooflijk krachtige krijger die zich door tragedie tot de Dark Side wendde. Met andere woorden, een redelijk standaardverhaal van een tragische held valt uit de gratie (en uiteindelijke verlossing).

Zoals we nu weten, is dat niet wat fans hebben. In plaats daarvan - en we zijn nog steeds verbijsterd door de beslissing - creëerde Lucas een personage dat zo duidelijk machtshongerig was, petulant, onbevooroordeeld, egocentrisch en fascistisch neigend, het is veilig om te zeggen dat het publiek werd getoond dat Anakin altijd ging slecht worden. Eerlijk gezegd hoeft niemand te beweren dat Anakin een ergernis is als kind, tiener en volwassene (?).

Slecht acteren, slecht schrijven, emotionele uitbarsting en niet alleen goede adviezen opvolgen zijn al erg genoeg. Weten hoe het Star Wars-erfgoed voor altijd is veranderd, irriteert ons tot in de kern.

2 Jonge Boba Fett

Achteraf gezien is de populariteit en cultstatus van Boba Fett een bewijs van hoeveel een gelikt kostuum, een (zeer) paar lijnen van dialoog en verbeelding een personage in een icoon kunnen veranderen. In de originele Star Wars-trilogie wordt Boba Fett nauwelijks bij naam genoemd. Hij was niet veel meer dan een premiejager die Han Solo naar Jabba the Hutt bracht, en daarom speelde de acteur (s) die hem speelden er nooit echt toe. Hij deed niet veel - hij suggereerde in plaats daarvan een wereld in het Star Wars-universum waar schrijvers en lezers hunkeren naar, en Boba Fett was de manier waarop.

Met dat in gedachten zijn de veranderingen of "uitbreidingen" van George Lucas bij Fett onmiddellijk verdacht. In het Extended Universe was het logisch om het kloonleger van de Republiek te baseren op Mandaloriaanse krijgers … dus met Jango Fett was Boba's vader als de bron van de klonen onschadelijk. Boba zo een kloon maken, hem geen doel in het verhaal hebben en hem een zeurderige snotaap maken die constant naar Jedi kijkt zonder echte reden? Dat is een fout die we nooit zullen accepteren (zijn haat jegens Jedi werd eindelijk uitgelegd … een emotie die nooit in de originele films werd getoond).

1 Joh Yowza / Sy Snootles

Met zoveel wijzigingen in de "Special Edition" zou je denken dat het moeilijk zou zijn om de ergste overtreder van "proberen cool te zijn" te vinden. Het blijkt dat het niet zo is: de digitale invoeging / revisie van Sy Snootles en Joh Yowza is universeel verafschuwd en wordt aangeduid als het perfecte voorbeeld van de bereidheid van George Lucas om zijn klassieke, geliefde films aan te tasten.

In de originele versie van Return of the Jedi werd Jabba's Palace onthuld met een hippe melodie genaamd "Lapti Nek", uitgevoerd door de groep bekend als Sy Snootles & The Max Rebo Band (een mix van artiesten in kostuum en de volledig gearticuleerde Snootles marionet). Blijkbaar had George Lucas zichzelf een lied- en dansregisseur en vond hij altijd dat het muzikale nummer een veel grotere productie moest zijn dan wat de voltooide film maakte.

Dat betekende dat je opnames van buitenaardse back-upzangers opnieuw moest filmen en de indrukwekkende (en vermakelijke) pop Snootles moest vervangen door een glimmend, onaangenaam CG-wezen dat zo nep voelde als een door de computer gegenereerd personage zou kunnen zijn. Het betekende ook de toevoeging van Joh Yowza, een harige, grof stemmige, cartoonachtige grasmus. Het resultaat was een opgeblazen, misplaatst en irritant (en niet te vergeten lelijk) opeenvolging dat achteraf gezien een teken was van Lucas 'verwennerij in zijn prequel-films.

Welke van de Star Wars-personages op onze lijst kun JIJ het minst verdragen? Zijn er uiterst irritante bewoners van de Melkweg ver, ver weg die we hebben gemist? Laat je eigen keuzes achter in de comments!