Cinema in het algemeen heeft een dubieuze geschiedenis gehad met het weergeven van geestelijke gezondheid in een authentiek of zelfs gevoelig licht. Het ervaren dramatische karakter van een psychische aandoening heeft notoir betekend dat het te vaak wordt overgebracht als een middel om sentimentaliteit of sensatiezucht uit te zenden. Als het geen van beide is, is de 'waanzin' de perfecte brandstof voor horrorfilms door misvattingen van agressieve psychose.
Maar Hollywood heeft het af en toe goed, en acteurs en actrices in de afgelopen decennia hebben de bereidheid getoond om hun uitvoeringen een groeiend publiek bewustzijn met betrekking tot geestelijke gezondheid te laten weerspiegelen. Het stigma heft op en bij afwezigheid worden echte voorstellingen getoond. Hier zijn 10 filmpersonages die een geestesziekte nauwkeurig weergeven.
10 PAT (ZILVEREN VOERING PLAYBOOK)
Wanneer Pat Solatano (Bradley Cooper) de minnaar van zijn vrouw bijna dood slaat, wordt hij geïnstitutionaliseerd, niet in de gevangenis gegooid. De rechtbanken erkenden de handeling als een aflevering van bipolaire manie, niet als een misdaad van passie, en zijn lange weg naar herstel begint. Silver Linings Playbook begint echt bij zijn vrijlating, wanneer hij zijn vrouw verliest en toegang krijgt tot zijn kind, en weer intrekt bij zijn ouders.
Pat voelt dingen te intens, raakt te veel bezig met triviale dingen, maar worstelt om te slagen omdat hij wordt ervaren als te functioneel om te worden gebroken. Hij brengt het grootste deel van de film door in het "manische" deel van de bipolaire stoornis, zonder veel van de depressieve toestand, maar wat we wel zien is heel echt; een man die niet kan zien waarom niemand reageert op het leven zoals hij is.
9 LISA (MEISJE, ONDERBROKEN)
Hoewel het personage van Winona Ryder de hoofdrolspeler was van Girl, Interrupted, was de zelfmoordpoging die haar in een geheel vrouwelijke psychiatrische inrichting belandde, de katalysator voor meer boeiende verhalen over haar medepatiënten. Een van de meest raadselachtige patiënten die ze tegenkwam was Lisa Rowe, gespeeld met vluchtige intensiteit door Angelina Jolie.
Lisa was een sociopaat, gekenmerkt door een charismatisch en manipulatief karakter dat ze gebruikte om hechte banden op te wekken bij de patiënten om haar heen. Toen ze haar zin niet kreeg, werd haar verleidelijke persoonlijkheid ongelooflijk beledigend en toonde ze het gebrek aan berouw van een sociopaat, zelfs toen ze een medepatiënt tot zelfmoord dreef.
8 JOHN FORBES NASH, JR. (EEN MOOIE GEEST)
Hoewel er de gedachte is dat een biografisch drama over de bekende wiskundige John Forbes Nash, Jr. een overdreven kijk op de geestesziekte zou oproepen die zijn reputatie heeft aangetast, doet A Beautiful Mind hem niet de slechte dienst. Het beschrijft in plaats daarvan zijn jarenlange professionele genialiteit, zijn neerwaartse mentale spiraal en zijn uiteindelijk herstel op een smaakvolle manier die niet geromantiseerd is.
Het publiek werd gegrepen door het leven van de Nobelprijswinnaar, die plotseling tot het gruwelijke besef kwam dat veel van de locaties, evenementen en mensen die zijn leven kenmerkten, nooit hebben bestaan. Nash kwam zegevierend over de paranoïde wanen die zijn schizofrenie teweegbracht door te erkennen dat hoewel ze er waren, ze zijn leven niet zouden regeren.
7 CHARLIE (PERKS VAN WANDBLOEM ZIJN)
In tegenstelling tot andere tienerfilms met de polaire uitersten van uitbarsten in lied of chronische drugsverslaving, richt Perks of Being a Wallflower zich op een jongen genaamd Charlie (Logan Lerman) die gewoon zijn tienerjaren probeert te doorstaan terwijl hij te maken heeft met de verlammende PTSS en angst. dat komt met trauma.
Dit coming-of-age komediedrama bevat veel van de tropen van tienerfilms (feesten, eerste liefde, grote examens), maar door de lens van een jongen die te maken heeft met psychische aandoeningen. Zijn verpletterende alomtegenwoordige droefheid dreigt elke sociale overwinning die hij voor zichzelf behaalt, te ontsporen en zal hem verteren als hij geen manieren vindt om het evenwicht te handhaven ondanks ontelbare triggers.
6 CAM (ONEINDIG IJSBEER)
Mark Ruffalo toont op zijn best een enkele vader die aan manische depressies lijdt, niet wetend hoe hij voor zichzelf moet zorgen, laat staan zijn twee levendige dochters. De steun van zijn familie heeft hem altijd in staat gesteld om door het leven te gaan zonder ooit geconfronteerd te worden met zijn geestesziekte, maar na een ernstige manische episode die hem in het ziekenhuis opneemt, wordt hij gedwongen om wakker te worden.
Zijn vrouw (Zoe Saldana) is veel van hun middelen kwijtgeraakt en gaat naar de Columbia University om een betere graad en daarmee een betere baan te behalen. Hij besteedt de 18 maanden van haar masterprogramma aan het verwerken van zijn bipolaire diagnose en het opvoeden van hun twee dochters. Zijn worstelingen zijn allebei echt, herkenbaar en inspirerend vanwege zijn geestesziekte, niettegenstaande.
5 RILEY (BINNENUIT)
Met Inside Out creëerde Pixar een verrassend gevoelige en behendige weergave van een kind met angst en depressie dat toegankelijk was voor zowel kinderen als volwassenen. De film concentreerde zich op Riley, een gelukkige 11-jarige die depressief wordt wanneer haar ouders het gezin naar San Francisco verhuizen.
Vreugde is meestal de overheersende emotie in haar leven geweest, maar de beweging geeft een stem aan Sadness, die al snel haar persoonlijkheid beveelt. Wanneer Joy en Sadness tot in de verste uithoeken van Riley's onderbewustzijn worden getrokken, nemen woede, angst en walging de controle over. Het is een van de beste onderzoeken van de rol die emoties spelen bij de ontwikkeling van menselijk gedrag op film.
4 RAYMOND (REGENMAN)
Autisme heeft een spectrum dat de meest functionerende en meest ernstige gedragsveranderingen omspant, en hoe verder het spectrum, hoe groter de kans op sensatiezucht. Gelukkig is dit in Rain Man niet het geval, en de presentatie van het autisme van Raymond Babbitt (Dustin Hoffman) is authentiek en oprecht.
Hij wordt toevertrouwd aan zijn jongere broer Charlie na de dood van hun vader, en heeft geen idee dat Charlie een opportunist is die Raymond gebruikt om bij het fortuin van hun vader te komen. Hij gaat aanvankelijk om met de uitbarstingen van Raymond voor financieel gewin, niet beseffend dat hij de routine en stabiliteit wordt die Raymond in zijn leven nodig heeft. Tegen het einde van de film worden ze elk een broederlijke liefde beter dan wat hij ooit heeft gekend
3 CRAIG (HET IS EEN SOORT GRAPPIG VERHAAL)
In It's Kind of a Funny Story is Craig een depressieve tiener die suïcidale ideeën ontwikkelt en het enige is waar hij op een bijzonder donker moment aan kan denken - zich in een kliniek voor geestelijke gezondheidszorg begeeft om toegang te krijgen tot bepaalde medicijnen. Daar krijgt hij iets veel waardevollers dan de medicijnen die hij denkt nodig te hebben - perspectief.
Craig ontmoet patiënten in de faciliteit met alles, van autisme tot manische depressie en verder, en ze worden afgebeeld op manieren die niet overdreven, hypertrofisch of overdreven zijn. Craig heeft nog steeds zijn problemen, maar na 5 dagen hechten beseft hij dat ze niet zo erg zijn. Er zijn tenslotte mensen die alles willen geven om hem in al zijn verknoeide glorie te zijn voor slechts een dag.
2 ROY (MATCHSTICK HEREN)
Met Nicolas Cage in de rol van Roy, een oplichter met Obsessive Compulsive Disorder, verwacht je dat hij een deel van zijn grandioze showboating naar Matchstick Men brengt. Hij portretteert de geestesziekte echter met een ingetogen intensiteit, vooral als het gaat om zijn roeping en zijn relatie met zijn tienerdochter Angela.
Angela verlangt ernaar dichter bij haar vader te zijn en een insiderperspectief te krijgen in de wereld van de oplichter, dus ze vraagt om deel te nemen aan zijn volgende grote plan. Terwijl ze het familiebedrijf beter leren kennen, moet Roy begrijpen dat de methoden die hij gebruikte om zijn geestesziekte onder controle te houden, moeten worden aangepast aan zijn nieuwe vaderlijke rol.
