Patrick Wilson is geregisseerd door James Wan in vijf verschillende films - waaronder Aquaman - en speelde zowel een onrustige vader wiens familie door kwade entiteiten wordt achtervolgd als een echte demonoloog wiens taak draait om het uitdrijven van die entiteiten. In Aquaman neemt Wilson echter een beslist andere rol in de genre-omspannende filmografie van Arthur als de gecompliceerde halfbroer van Arthur Curry.
In Aquaman probeert Orm de titel van Ocean Master op te eisen, terwijl hij ook probeert Arthur ervan te weerhouden zijn rechtmatige titel als King of Atlantis te claimen. Omdat Orm echter ver verwijderd is van de meeste Everyman-personages die Wilson in het verleden heeft gespeeld, nam zijn aanpak nieuwe vormen van inspiratie. Tijdens een junket-interview voor Aquaman spraken we met Wilson over Wan's benadering van het regisseren van actie blockbusters versus horror, Orm's live-action invloed, Wilson's achtergrond in muziektheater, en zelfs de "gentlemanly" Hans Gruber.
Dit is niet de eerste keer dat je een personage speelt met goede bedoelingen die een beetje misplaatst zijn. Ik denk aan je in Little Children.
Zeker. Mooi hoor. Goede referentie.
Waar gaat het om die personages die je aangetrokken voelen?
Ik hou van een goed probleemkind. Ik hou van … Wanneer ik iemand speel - of ze nu aan de oppervlakte zijn, of ze goed of slecht zijn - ik zoek het tegenovergestelde in hen. Ik probeer dat te vinden. Voor mij is dat altijd fascinerend, weet je? En voor mij, de grote schurken en schermschurken, neem ik de heerlijke persoonlijkheid van Hans Gruber over een of andere maniakale, schreeuwende slechterik. Dus ik hou er altijd van om het tegenovergestelde te spelen en daarmee te spelen. Dus ik zoek dat in een personage. Wat is het tegenovergestelde? Wat is het goede als hij een slechte kerel is, wat is het slechte als hij een goede kerel is.
En je bent geen onbekende voor schurken. Je hebt met James gewerkt in de Conjuring-films en Insidious.
Zeker.
Hoe was je ervaring? Hoe zou je het verschil beschrijven in de regie van James in een horrorfilm versus een grote actiefilm als deze?
Het antwoord is eenvoudig: "geen verschil". Gewoon meer tijd, meer geld, meer speelgoed, meer visuele effecten. Ik denk dat een geweldige regisseur - een beetje zoals een geweldige acteur - een geweldige regisseur elk genre aankan, en ik denk dat hij dat altijd in zich had. Ik wist dat we sinds de eerste Inidious-film samen deden. Ik wist gewoon dat als hij de kans kreeg - weet je, het succes van een genre nodig is om te kunnen - voor iemand om een gok te wagen en te zeggen: 'Oké, kun je het met dit genre doen?' En dan doet hij dat, en dan open je het. En het is heel moeilijk, ik begrijp het; Ik heb nog nooit een film geregisseerd, maar acteurs worden het - het is gemakkelijker voor ons. Dat vertelde hij me altijd. Ik zou zeggen: "Ik denk niet dat ik nog een horrorfilm wil doen." Hij zegt: "Kom op, je mag vier verschillende soorten films per jaar maken! Ik doe één genre. Ik breng een jaar door met een film, je kunt er een week doorbrengen!" Dus ik dacht: "Touché. Goed punt." Maar ik heb hem nooit als een horrorregisseur gezien. Hij leidt altijd met zijn hart, dus er zit ook een geweldige romantische komedie in die kerel. Ik hoop dat ik erin zit. Maar dat is er, want als je naar al zijn films kijkt, is er altijd - hij weet dat het op karakter en verhaal aankomt, en wat het apparaat ook is, het medium of het genre, het maakt niet eens uit. Ik bedoel, letterlijk, met Insidious of Conjuring of Aquaman, het zijn allemaal vreemde familiedrama's; ze worden alleen verteld via verschillende apparaten. Omdat ik denk dat dat is wat mensen - weet je, je ziet een personage in gevaar, je ziet wat er mis is met hen … "Oh, ik wou dat ze het konden oplossen." Of het nu gaat om een horrorfilm.
Dus, Orm is zeer groots aanwezig …
[Lacht]
Was er … Waar ik van hou.
Ik hou ervan hoe mensen dat beschrijven. Groot, opericus. Ik heb veel anders gehoord, ja.
Waar heb je die invloed voor het personage? Was er iets dat … Heb je dat ergens vandaan gehaald? Of waren het strikt de strips?
Ik denk dat het een beetje van beide is. Ik denk dat het ook het vertrouwen van James is om ervoor te gaan. Wanneer je ziet - wanneer je 'Ocean Master' googt, ongeacht welke kunstenaar hem heeft getekend - en je doet dat masker op - moet je dat masker vullen. Je moet gewoon. Als je dat niet kunt, doe je dit niet als je het wilt beoordelen of hem klein of intiem wilt maken. Ik bedoel, dat kan je gewoon niet. Je moet … je moet daarheen gaan. En daar hou ik van. Weet je, ik deed theater, muziektheater; Ik hou ervan om dat melodrama te omarmen, omdat het je een uitdaging geeft om het te vullen. Ik zeg altijd of je een clown of een Griekse tragedie bent of een Sam Shepard-toneelstuk speelt, je moet die woorden invullen. Maar de emotie, de intentie is altijd hetzelfde. Dus je begrijpt zijn toestand. Ik kan zo groot worden als je wilt, wat we natuurlijk doen.
