Ondanks het feit dat de makers van de show, Brit Marling en Zal Batmanglij, verklaarden dat ze een volledige vijf seizoenen hadden gepland voor The OA, besloot Netflix tragisch genoeg om de run kort na slechts twee seizoenen te stoppen. Maar jongen, waren die twee seizoenen een wilde rit. De genre-buigende en geestverruimende show was een van de meest ongewone aanbiedingen van Netflix tot nu toe, en als het ging om het publiek mentaal en filosofisch uitdagen, was de OA nooit verlegen om te proberen de grenzen te verleggen.
Maar de bereidheid van de OA om te gaan waar de meeste shows niet zouden durven, had ook zijn duidelijke nadelen. De sciencefiction en magische elementen van de show waren de meest overtuigende delen ervan, maar het is verhalen vertellen en achtergrondmythologie soms wat meer dan het zou kunnen kauwen. En het is mogelijk dat er uitleg zou zijn geweest als er meer seizoenen waren geweest, maar het abrupte einde verliet de serie met een flink aantal dingen die gewoon nergens op slaan.
10 Hoe de personages de acteurs werden
De OA is een serie vol met wendingen, maar eindigde op wat misschien wel de grootste draai van allemaal was. De laatste scènes van de show gingen over als meta als je kunt gaan, met OA, Hap, Steve en Buck springen dimensies en gaan in de lichamen van de acteurs die ze portretteren.
De scènes die we zien, zijn duidelijk bedoeld als een andere versie van een wereld die dichter bij onze realiteit staat, maar niet hetzelfde, maar er is geen indicatie hoe precies deze personages, die verondersteld werden in verschillende versies van zichzelf, werden plotseling totaal verschillende mensen.
9 Was dat echt Rachel?
De mythologie van The OA was in het begin behoorlijk solide, maar naarmate de tijd verstreek, leek het flexibeler en verwarrend te worden. Een van de meest verwarrende wendingen van de show was de stem van Rachel die zich plotseling manifesteerde in de spiegel van Buck Vu nadat Rachel stierf.
Dat komt echter niet zo goed overeen met alles wat ons is verteld over springdimensies. Wanneer een reiziger naar een andere dimensie verhuist, sterft hun lichaam en gaan ze over in het lichaam van een van hun alternatieve universum zelf, dus Rachel's bewustzijn dat terugreist naar haar oorspronkelijke dimensie is echt niet logisch. Waarom zou ze niet gewoon naar een dimensie zijn gereisd waar haar alternatieve versie nog leefde?
8 BBA's bevoegdheden
Dus Betty Broderick-Allen, een van de teamleden van OA die in de oorspronkelijke dimensie blijft, lijkt een soort speciale vaardigheden te hebben waarmee ze dingen over verschillende dimensies kan voelen. Het idee zelf is niet al te wild, gezien het feit dat veel personages op verschillende manieren met andere dimensies hebben gewerkt, maar dit specifieke exemplaar is niet erg logisch.
Ten eerste, als BBA deze krachten heeft, waarom hebben ze zich dan nooit vóór seizoen twee gemanifesteerd? Plus, waarom kan ze alleen de dimensie voelen waarin OA zich bevindt? Als ze via verschillende dimensies kan communiceren, waarom doet ze het dan niet met alle dimensies?
7 Nina Azarova en haar octopus
De OA was altijd een volledig wilde rit, maar absoluut niemand had kunnen voorspellen dat seizoen twee het ogenschijnlijk paranormale medium Nina Azarova zou bevatten, met een soort telepathisch gesprek met, en kort gedood door, een gigantische octopus in een nachtclub. En niemand had dat kunnen voorspellen omdat het volledig krankzinnig was.
Het is eigenlijk interessant om te zien dat Nina Azarova, ondanks het feit dat ze OA's vroege leven niet had, er toch in slaagde een glimp van het multiversum op te vangen, maar wat in hemelsnaam. Hoe is deze situatie eigenlijk ontstaan? Die deze octopus heeft gevangen. Hoe ontdekte Nina dat ze telepathisch kon communiceren met octopussen. Hoe is dit een clubshow geworden? Wat moet de show eigenlijk zijn?
6 Khatun
Reizen naar verschillende werelden is natuurlijk geen gemakkelijke taak, dus het hebben van een spirituele gids is uiteraard zeer nuttig. Khatun is echter een personage dat nog steeds een volledig verwarrend mysterie is. Het is onduidelijk wat ze zelfs is, en nog belangrijker, waarom ze doet wat ze doet.
De kunst van dimensionaal reizen lijkt eigenlijk enorm gevaarlijk en zal de natuurlijke volgorde van de dingen verstoren, dus wat is haar belang om dat te laten gebeuren? En ja, ze lijkt OA af en toe te helpen, maar laten we niet vergeten dat ze Nina's gezichtsvermogen letterlijk wegnam, waarvan ze beweerde dat het een manier was om haar te beschermen tegen het zien van de verschrikkingen die volgden, maar een directe oorzaak van die verschrikkingen leek te zijn.
5 Dieren eten
De OA was altijd een sciencefiction-show met een flinke dosis mystiek in de mix gegooid, en eerlijk gezegd maakte het feit dat er elementen van mysterie en magie waren, de show des te interessanter.
Maar soms leken die mysteries tot doodlopende wegen te leiden. In seizoen één leek een essentieel onderdeel van het kunnen reizen door dimensies iets te eten dat in een andere dimensie leefde. Er werd niet alleen nooit uitgelegd waarom dat zo noodzakelijk leek voor dimensionaal reizen, maar in seizoen twee is het volledig verlaten als een plotpunt.
4 Wat reizigers achterlaten
Het idee dat er oneindige werelden zijn met verschillende versies van onszelf in elk van deze werelden en het idee dat we daadwerkelijk door deze werelden naar onze andere versies kunnen reizen, is een intrigerend uitgangspunt voor The OA, maar de vereiste offers maken de realiteit van dit concept nogal belachelijk.
Want ja, een persoon kan van de ene versie van zichzelf naar de andere reizen, maar om zijn oude zelf achter te laten moet dat oude zelf sterven. En tot de logische conclusie gevolgd, is iedereen die een doorgewinterde reiziger is in wezen een seriemoordenaar van zichzelf.
3 Hap's Garden
Elk personage kwam in seizoen twee met hun eigen persoonlijke motivaties, en hoewel het doel van Hap een geheim was dat hij bereid was te doden, werd uiteindelijk onthuld dat hij letterlijk zaad uit de hoofden van mensen trok om een "tuin" te creëren die een soort was van kaart voor het multiversum.
Het zorgde voor een cool beeld en was een interessant concept, maar dat is echt alles wat het is geworden. Er was nooit een verklaring voor het hele zaadgedoe of hoe Hap deze gekke kaarttuin zelfs kweekte, en tegen het einde van het seizoen leek de hele plotthread toch niet relevant.
2 Elodie's robots
In seizoen twee van de show ontmoeten we eindelijk een andere dimensionale reiziger, een mysterieuze vrouw genaamd Elodie die behoorlijk gekruid lijkt in de kunst van het springen werelden.
En het is redelijk om je af te vragen hoe ze dat precies doet, omdat verondersteld wordt dat ten minste vijf mensen de bewegingen doen om te reizen, en mensen vinden die bereid zijn om te sterven en steeds opnieuw naar een andere dimensie te springen, is waarschijnlijk niet zo eenvoudig. Maar Elodie loste dit probleem op … met robots die de bewegingen doen. Waar ter wereld heeft ze deze robots gekregen en hoe vindt ze ze in elke dimensie?
1 Het roosvenster
Een van de terugkerende elementen van het tweede seizoen van The OA was het roosvenster in een mysterieus huis in San Francisco, en vanaf het begin lijkt het duidelijk dat er een soort mystieke kracht in dit venster bestaat die drastische gevolgen heeft voor iedereen die vindt het. Uiteindelijk komt OA tot het besef dat dit roosvenster in wezen een venster is naar andere dimensies.
Nu, opschorting van ongeloof is duidelijk een enorm aspect van het kijken naar de OA, maar alles wat de show vooraf over dimensionale reizen presenteerde, was mentaal, niet fysiek, en het hebben van een letterlijk portaal in oneindige dimensies lijkt een beetje gevaarlijk, om maar te zwijgen over iets dat zou moeten moeilijk te verbergen zijn.
