Over het algemeen denken we dat praktische effecten in films superieur zijn aan effecten gemaakt met CGI. De horrorgemeenschap voelt vooral een grote eerbied voor handgemaakte effecten. Hoe ideaal het ook is om homespun visuals in een enge film weer te geven, het is niet altijd haalbaar. Een film neemt soms zijn toevlucht tot het gebruik van CGI vanwege tijdgebrek of andere on-set problemen. Het kan lastig zijn om volledig praktisch te zijn.
Bovendien zijn de speciale effecten in sommige horrorfilms gebaseerd op CGI, ondanks dat ze er praktisch uitzien. Het gebeurt niet vaak, maar het is ook niet onmogelijk. Laten we eens kijken naar tien films die de kansen uitdagen.
10 Pan's Labyrinth: The Pale Man & Pan
In het fantasy-horror Pan's Labyrinth van Guillermo del Toro waren digitale effecten nodig om twee van de meest memorabele personages van de film tot leven te brengen. Het kenmerkende oog-in-hand aspect van de gruwelijke Pale Man heeft velen voor de gek gehouden door te denken dat dit prothetische peepers in zijn handpalmen zijn. Helemaal niet.
Wat betreft de benen op zowel de Pale Man als de Pan, ze vergrootten wat er al was. De benen van Pale Man waren echt, maar ze hadden wat hulp nodig om ze er dun en knoestig uit te laten zien, dus greenscreen-vellen werden gewikkeld om de ledematen van Pan's kostuumacteur zodat ze een paar faun-benen van achteren konden maken.
9 Eindbestemming 2: De logboeken
De basisplot voor elk item in de Final Destination pentalogy heeft iemand die willekeurig een voorgevoel ervaart dat hen vertelt hoe zij en anderen om hen heen zullen sterven. De ziener moet dan voorkomen dat het visioen uitkomt.
De Final Destination-franchise staat bekend om zijn fantasierijke moorden. Het is ook bekend dat deze splatterfilms afhankelijk zijn van computerbeelden. Anders zouden zo veel van de overdreven death-sequenties niet mogelijk zijn. Iets wat niet bekend is over de onuitwisbare snelwegstapel van Final Destination 2, is dat de stammen zijn verbeterd. Voor de post gebruikten ze digitale middelen om de logs tijdens de botsing beter te laten stuiteren.
8 The Skeleton Key: The Swamp
The Skeleton Key van Kate Hudson betreft een hospice-medewerker die denkt dat haar nieuwste patiënt in een of andere duistere betovering verkeert - en het breken ervan zal kosten met zich meebrengen.
Dit Zuid-gotische mysterie werd neergeschoten op de Felicity-plantage in Vacherie, St. Joseph Parish, Louisiana. Het huis was precies wat de directeur wilde, maar het ontbrak een cruciale voorziening: er was geen moeras. Het pand was alleen omgeven door velden. Dus bouwde de bemanning een moeras in de achtertuin. Ze groeven loopgraven en leidden eerst in veel water, en gebruikten later CGI om het een moerassiger uiterlijk te geven.
7 Vrijdag 13 (2009): The Weapons
De vrijdag de 13e remake kreeg de woede van boze fans tijdens de eerste release. Ze waren eerst verdeeld en niet onder de indruk, maar ze realiseerden zich later dat de film een soort van 'grootste hits' was. Het heeft Jason Voorhees bijgewerkt zonder hem uit zijn natuurlijke habitat te halen. Hij was zo gemeen en meedogenloos als altijd.
De remake deed één ding goed, en dat was het dienen van de moorden. Iets dat kijkers misschien niet hebben gemerkt, was dat sommige van de wapens om veiligheidsredenen door de computer werden gegenereerd. Dit maakte de remake de eerste inzending in de franchise die ooit zoiets deed.
6 Mama: The Hair
Regisseur Andrés Muschietti verbaasde de horrorgemeenschap met zijn debuutfunctie, Mama, voordat hij de nieuwe aanpassing van Stephen King'sIT hielp.
De film was gebaseerd op zijn korte film met dezelfde naam. In de film uit 2013 met Jessica Chastain en Nikolaj Coster-Waldau, blijkt de denkbeeldige vriend van twee pleegkinderen echt te zijn - en beangstigend. Kijkers denken meestal dat het titulaire monster in de film volledig digitaal is. Dat is echter niet het geval. Double-jointed acteur Javier Botet portretteert het gangly wezen in de film. Het enige element dat wordt bereikt via CGI is Mama's haar, dat werd toegevoegd in post-productie.
5 The Shallows: The Shark
Moordende haaienfilms hebben maar één taak: een haai bezorgen die ons bang maakt om terug het water in te gaan. De meeste moderne fin-films kunnen dat niet eens doen.
Het probleem is dat deze films slecht ontworpen en gerenderde haaien gebruiken. Als gevolg hiervan ziet de vis die de mens eet er te nep uit om serieus te worden genomen. Natuurlijk was destijds geen sprake van CGI voor Jaws. De verbluffende Great White in The Shallows liet echter kijkers aan hun hoofd krabben. Het blijkt dat de haai van belangrijk ogende piraten een combinatie is van praktisch en digitaal, met de nadruk op het laatste.
4 Scream 4: The Knives
Wes Craven's Scream is een huwelijk van slashergevoeligheden uit het gouden tijdperk en hedendaags cynisme. En, zoals de meerderheid van oudere slashers, worden de sterfgevallen in Scream en zijn vervolg grotendeels uitgevoerd door hands-on werk.
De eerste drie Scream-films in de quadrilogie hadden de gemaskerde gedode Ghostface, meestal zwaaiend met een Buck 120 jachtmes, dat sinds 1992 niet meer leverbaar is. De messen in die films zijn allemaal opvouwbare rekwisieten; veiligheid was belangrijk tijdens het filmen. Voor de vierde aflevering wilde Wes Craven fysieke messteunen verlaten. Dit betekende het gaan van de digitale route voor de messen en wat "gore verbetering".
3 The Hills Have Eyes (2006): The Mutant Children
De algemene consensus is dat remakes inferieur zijn in vergelijking met hun voorgangers. Alexandre Aja's update van 2006 van The Hills Have Eyes druist in tegen de korrel en nog wat.
Hoewel deze nieuwe versie niet veel afdwaalde van de plot van het origineel - een familievakantie wordt belegerd door een groep mutanten - heeft het dreigingsniveau exponentieel gewijzigd. De film werd praktisch naadloos en praktisch naadloos gemengd. Protheses werden bijvoorbeeld toegepast op de acteurs die de volledig vervormde volwassen mutanten speelden. Wat betreft de gemuteerde kinderen met slechts gedeeltelijk vervormde gezichten, de film nam haar toevlucht tot digitale manipulatie.
2 Dawn of the Dead (2004): The Baby
Dankzij zijn remake Dawn of the Dead veranderde Zach Snyder de spelregels voor zombies. De ondoden waren niet langer beperkt tot lelijke wandelingen terwijl ze hun prooi achtervolgden. Nee, de zombies van Snyder renden achter hun eten aan.
Mensen verzetten zich toen tegen Snyder's hervorming van zombie-overlevering zoals te zien in de bioscoop; ze wilden dat zombies wandelaars en lusteloos blijven. Niettemin pasten andere filmmakers dezelfde aanpassing aan. Een van de meest vooraanstaande momenten in de remake was een baby. Gezien het lot van de kleine, is het geen wonder dat ze geen echte tyke gebruikten. In plaats daarvan is de zombie-baby volledig digitaal.
1 Halloween H20 - 20 jaar later: het CGI-masker
Toen Halloween H20: 20 jaar later een specifieke scène opnieuw moest fotograferen - het personage van Charlie staat op het punt zijn maker in de keuken te ontmoeten - gebruikten ze om de een of andere reden het echte Michael Myers-masker van de film niet.
Dus, directeur Steve Miner keurde het gebruik van een digitaal masker per post goed. Tot op de dag van vandaag harpen Halloween-fans over deze vreemde regeringsbeslissing. Eerlijk gezegd dacht niemand dat dit masker legitiem was. Het zag er absoluut niet uit, maar kijkers wisten niet waarom de beruchte scène zo snel gebeurt. Maar als je het eenmaal ziet, zul je het nooit meer zien.
