OPMERKING: Het volgende bericht bevat kleine SPOILERS voor Spectre.
007 is terug in actie voor Spectre - een film die, meer dan elke andere aflevering in de recente Daniel Craig-run, heel hard probeert een "James Bond" -film te zijn - met talloze connecties met franchisegeschiedenis en een verhaal dat samenkomt threads van Casino Royale, Quantum of Solace en Skyfall. Ondanks overwegend positieve beoordelingen (lees onze Spectre-recensie) van critici en bioscoopbezoekers, met een solide beoordeling van geaggregeerde Rotten Tomatoes (waar zelfs The Word is Not Enough op 51% zit), laat Spectre zien dat de nu 50-jarige filmfranchise heeft ook (opnieuw) behoefte aan vernieuwing.
Ongetwijfeld is James Bond (als een literair en filmicoon) een van de beroemdste en meest duurzame spionnen / moordenaars van de popcultuur, maar in het moderne filmtijdperk, waar Jason Bourne en Mission: Impossible and Kingsman: The Secret Service, en nu zijn de Man van de UNCLE-serie allemaal bezig met het succes van 007 en leert het van de tekortkomingen, de Double-0-agent (en Eon Productions) kan niet voor altijd op merkherkenning en een gevestigde formule rusten. 007 gaat nergens heen, maar het is tijd dat de studio de franchise goed gaat bekijken, met name wat wel en niet het toneel is voor geweldige James Bond-films in de toekomst.
Om dat gesprek op gang te brengen, hebben we een lijst met 12 wijzigingen 007 films nodig om James Bond weer geweldig te maken. Zoals gebruikelijk is onze lijst niet allesomvattend, dus deel uw eigen meningen en gedachten in het commentaargedeelte.
12 Neem langere pauzes tussen films
In 53 jaar heeft Hollywood 24 James Bond-films uitgebracht - vaak met slechts twee jaar tussen de termijnen. In een industrie die steeds afhankelijker wordt van gedeelde filmuniversums, met elk jaar tot 2020 twee of drie Marvel Studios-films, lijkt een nieuwe 007-film om de paar jaar geen probleem. Waar de last van films in een gedeeld universum zich echter verspreidt over meerdere personages, locaties, regisseurs, schrijvers en acteurs, betekent één Bond-film om de twee of drie jaar dat franchisegebonden nietjes (vooral ster Daniel Craig) het risico lopen op seriesvermoeidheid.
Zonder tijd om na te denken over eerdere tekortkomingen van 007 of te brainstormen over nieuwe ideeën om het formaat nieuw leven in te blazen, konden James Bond-films gemakkelijk achter concurrerende series aanlopen - waarvan vele meer tijd, enthousiasme en flexibiliteit hebben om het publiek een superieure spionage-filmervaring te geven (zij het zonder James Bond in de kijker).
11 Doe geen moeite met James Bond Backstory
Een halve eeuw na 007 debuteerde voor het eerst op het grote scherm, publiek en lezers zijn goed bekend met details die Bond, James Bond maken. Hij is een scherpgeklede, charmante en bekwame Britse spion, gewapend met slimme gadgets, die graag zijn martini's schudden, niet bewogen. Hoewel sommige kijkers misschien genoten hebben van de recente verkenning van Bond's achtergrondverhaal, was het voor anderen een onnodige (en soms verwarrende) verklaring van een enigmatisch pictogram - een man die interessanter was toen zijn verleden een mysterie was.
Er is een reden dat Christopher Nolan geen duidelijk achtergrondverhaal voor zijn Joker in The Dark Knight heeft gespeld of waarom Star Wars-fans de handboek uitleg van mid-chlorians in The Phantom Menace hebben verzwegen - omdat de 'waarheid' achter een legende is zelden zo interessant of bevredigend als het mysterie zelf. De oorsprong van Chronicling Bond hielp Craig's iteratie van 007 als aflevering in de grotere Bond-franchise te differentiëren - maar dat achtergrondverhaal had zijn kost: weten waar deze Bond vandaan kwam, beperkt waar filmmakers hem mee konden nemen. Bovendien verminderde de tijd die werd besteed aan het leggen van Bond-oorsprongmateriaal de hoeveelheid schermtijd die een enkele film zou kunnen besteden aan het ontwikkelen van het verhaal bij de hand - vaak ten koste van centrale schurken.
10 Focus op zelfstandige avonturen - niet-geserialiseerd drama
Naast het achtergrondverhaal van 007 brachten recente James Bond-films veel tijd door met het naaien van een verweven verhaal van schurk - via de mysterieuze SPECTER-organisatie. Hoewel de nieuwste toevoeging erin slaagt de meeste van die threads volledig rond te brengen, bouwde het aan deze multi-film uitbetaling die de tijd waard was die regisseurs Martin Campbell, Marc Forster en Sam Mendes besteedden aan het voortzetten van een geserialiseerd verhaal - in plaats van te investeren in afzonderlijke stand-alone avonturen?
Casino Royale en Skyfall werden alom geprezen, maar voor veel casual filmbezoekers werd de subtiliteit van hun onderling verbonden verhaal volledig gemist - of, erger nog, maakte de films overdreven verwarrend. Spectre verzamelt de Craig Bond-films onder een overkoepelend plot; toch, hoeveel filmbezoekers herinneren zich Mr. White of Vesper Lynd eigenlijk met voldoende investering dat verwijzingen naar hun personages eerder impactvol zijn dan holle paaseieren? Voor velen vervagen de films en personages samen - waarbij Bond de ene kwaadaardige zakelijke tycoon achtervolgt die een schaduwrijke organisatie na de andere leidt. Eerdere Bond-films hadden hun aandeel in onderling verbonden plots en terugkerende schurken, maar ze gaven nog steeds prioriteit aan unieke zelfstandige avonturen. Zelfs op hun meest campy hebben ze elk een duidelijk stempel gedrukt op de serie.
9 Breng het plezier terug - Is een 'geaarde' band echt de beste band?
Toen "fysieke" James Bond van Craig in 2006 debuteerde, was de afbeelding een welkome verandering van tempo na de zachte en golvende behaarde held van Pierce Brosnan - laatst gezien in de overdreven ijsstrijd van Die Another Day (en beruchte parasail-scene). Een ongeraffineerde kneuzende variant van Bond, het aanpakken van slechteriken door gipsmuren en het uitvoeren van schurkenstaten was een slimme en moderne heruitvinding van de titulaire moordenaar. Maar naarmate de tijd verstreek en Craig in nog drie Bond-hoofdstukken verscheen, begonnen de films te zwaaien van "gegrond" naar "somber" - 007 ontdoen van de avontuurlijke en speelse toon die kijkers vijf decennia verblindde.
Het is begrijpelijk dat filmmakers hebben geworsteld om ervoor te zorgen dat Bond relevant blijft (in het theater en binnen de franchisefictie) - en de trend van Hollywood naar "gruizige" reboots van bekende personages (Batman Begins) was een verstandige aanpak voor 007. Desondanks onderschatte Eon de belang van eigenzinnigheid en verbeeldingskracht in de Bond-franchise - resulterend in onopvallende avonturen die, hoewel technisch bekwaam en onderhoudend op dit moment, de charme, escapismeplezier en memorabiliteit van de campieritems van de serie missen.
8 Maak James Bond de beste spion ter wereld (en op film)
Bondfilms hebben altijd uitgegaan van het uitgangspunt dat 007 de beste spion ter wereld is - een eenmansleger dat in staat is om gevaarlijke locaties te infiltreren en hele criminele organisaties in zijn eentje neer te halen. Bond had een beetje geluk nodig om die dodelijke vaardigheden aan te vullen, maar in de afgelopen jaren is de spion steeds zorgelooser geworden - resulterend in zeer publieke ruzies, ongecontroleerde nevenschade en ronduit roekeloze tactieken die, als het niet voor veel geluk was, had kunnen leiden tot zijn eigen dood (of, erger nog, mislukking in een wereldbesparende missie). Meer en meer stuurt het verhaal uit de 007-serie de acties van de spion in plaats van andersom - resulterend in slip-ups die een efficiënte en dodelijke spion, van Bond's kaliber, nooit zou toestaan (zelfs met opschorting van ongeloof).
De nieuwste film bevat verschillende moeilijk te geloven momenten waarin Bond dwaze of arrogante veronderstellingen maakt, losse eindjes niet vastzet of een geliefde niet voldoende beschermt, simpelweg omdat het verhaal andere plannen had en filmmakers te lui waren om een eleganter middel te vinden tot hun einde. Het is een oneerlijke dubbele standaard, een die zou worden vergeven als 007 een IP-indiefilm was in plaats van een goed gefinancierd triple-A-merk. Bond-films vereisen dat het publiek gelooft dat 007 bekwaam genoeg is voor een licentie om te doden, maar het is ook belangrijk dat filmmakers de verantwoordelijkheid op zich nemen om Bond met gelijke vaardigheden en eerbied te schrijven.
7 Grotere actie is niet altijd beter
Jarenlang waren James Bond-films het toppunt van blockbuster-actie; de moderne kassa is echter bezaaid met franchises die een groter actiespektakel bieden. Naast spionagetarief (Mission: Impossible, enz.) Concurreert Bond nu met genre-vervagende eigenschappen - films (zoals de Fast and Furious-serie) die een flinke hap hebben genomen uit de demo van 007 en tegelijkertijd verwachtingen hebben gewekt voor actie op het scherm in tentpole films. Om te concurreren met deze blockbuster-popcornfilms, is de James Bond-serie begonnen te leunen op grotere en meer uitgebreide, niet noodzakelijk betere of spannendere, actiescènes.
Craig's 007 was vooral vermakelijk om te bekijken in Casino Royale - dankzij intens gechoreografeerde hand-tot-hand gevechtsreeksen en een aangrijpende strijd van blanken tussen Bond en Le Chiffre. Maar, beginnend met Quantum of Solace, werden actiescènes in toenemende mate afhankelijk van CGI-chaos, afgewisseld met schokkerige, close-quarter, gevechten die met één slag tegelijk werden gecombineerd. Als kijker moe van ondiepe CGI pandemonium, is de 007-serie uniek gepositioneerd om een slimme (in plaats van overdreven) renaissance in actiefilm te leiden. Eon hoeft alleen maar te erkennen dat 007 niet de Fast and Furious-franchise hoeft te overtreffen om succesvol te zijn. In de juiste handen, speelend naar de sterke punten van de 007-serie, zal Bond geen probleem hebben zich staande te houden in theaters.
6 Breng de gadgets terug
Ondanks een technisch onderlegde centrale dreiging, is Spectre (en een groot deel van de Craig-filmserie) extreem kort aan bescheiden maar slimme gadgets die Bond kan gebruiken. Naast een standaardnummer Double-0 programmahorloge en aangepaste Aston Martin DB10, wordt Bond de toegang geweigerd tot het arsenaal van Q van madcap spiongadgets - het verwijderen van een van de meest vermakelijke nietjes uit de serie (om nog maar te zwijgen over een van de beste middelen waarmee de spion kan krijgen de overhand in het veld en filmmakers kunnen bij uitbreiding bioscoopbezoekers verrassen). Bond op zijn meest elementaire wijze, zouden de meeste kijkers waarschijnlijk zeggen dat 007 een goedgeklede, vrouwelijke, Britse spion is, die martini verkiest en high-tech gadgets gebruikt om wereldbedreigende boosdoeners te omzeilen.
Waar bepaalde aspecten van Bond-iconografie gedateerd kunnen zijn in de moderne samenleving (meer daarover een beetje), in een cultuur die in toenemende mate afhankelijk is van computers, mobiele telefoons, sociale media en Google, heeft 007 van gadgets weinig zin. Immers, inclusief gadgets betekent niet dat Bond terug moet gaan in het gebruik van campy-gadgets (de Craig-films bevatten veel 'geaarde' maar gladde gadgets), maar als filmapparaat zijn de uitvindingen van Q een van de beste tools voor filmmakers om 007 te onderscheiden van genre-imitators in theaters.
5 Wees creatief (en gek) met schurken
Hoewel recente Bond-films proberen iconische boosdoeners uit het verleden terug te veroveren, worden Le Chiffre, Mr. White, Dominic Greene, Raoul Silva en Franz Oberhauser tot leven gebracht door getalenteerde artiesten, maar hebben weinig kans op het maken van een lijst van beste James Bond-schurkenjaren vanaf nu. Vergeleken met de gedenkwaardige (zij campy) schurken van klassieke 007-avonturen, Jaws, Oddjob, Goldfinger en Ernst Stavro Blofeld, zijn moderne Bond-schurken meestal excentrieke, monologerende, zakenmensen aan het hoofd van even onopvallende criminele rijken.
Voorafgaand aan de première van Spectre, beloofde Mendes dat de heer Hinx (Dave Bautista) een bijgewerkte revisie van klassieke 007 handlangers zou zijn. In plaats daarvan is Mr. Hinx gewoon een fysiek imposante handhaver die niet spreekt - een bruut die, in een andere film, een opzettelijk platte aflevering van Bond-schurkkarikatuur zou kunnen zijn. Schurken vormen een obstakel voor 007 om te overwinnen, maar grote schurken worden gebruikt als een lens waardoor kijkers inzicht krijgen in een hoofdpersoon. Ondanks wereldwijde bedreigingen en wereldhoppende avonturen, presenteren recente 007 schurken allemaal vergelijkbare uitdagingen (fysiek, mentaal en emotioneel) als Bond - beperkend wat filmmakers met de titulaire spion kunnen doen of onthullen.
4 Sloot de romantiek (en seks) of maak het geloofwaardig
Bond Girls is een hoofdbestanddeel van de 007-filmfranchise sinds Honey Ryder in 1962 Dr. No. In de campy-dagen van de klassieke Bond, een wereld van hyper-echte spionage en science fiction, was Bond's routine beddengoed van lady sidekicks par natuurlijk - cartoonachtige karikatuur die, als een 7-voet schurk met stalen bedekte tanden genaamd Jaws, werd afgebeeld met een knipogend knikje naar kijkers. Bepaalde Bond Girls weerspiegelden zelfs feministische idealen en de Women's Liberation-beweging - afgeschilderd als capabele partners voor Bond. Toen het "vrouwende" aspect van 007's CV echter een hoofdrol speelde in de serie, hebben recentere Bond-films (in een poging om te passen bij Craig's "geaarde" Bond) moeite om een verantwoorde (of zelfs geloofwaardige) balans te vinden tussen seksuele agentschap, seksueel object en echte romantiek - vooral in de wereld waar Ethan Hunt (Tom Cruise) en Ilsa Faust (Rebecca Ferguson) de show stal in Mission: Impossible - Rogue Nation - zonder samen te slapen.
In het bijzonder is Bond's fysieke verovering van Monica Bellucci onlangs weduwe Lucia Sciarra (Spectre) en Bérénice Marlohe's voormalige seksslavin Sévérine (Skyfall) onhandig (in het beste geval) en, voor sommigen, moreel weerzinwekkend. Ernstige pogingen tot romantiek gaan niet beter, gereduceerd tot gedwongen / onderontwikkelde melodrama (inclusief Dr. Madeleine Swann en 007's wervelwind "love" in Spectre), waarbij de vraag wordt gesteld: heeft een geweldige Bond-film romantiek nodig en moet 007 naar bed bijna elke vrouw met wie hij samenwerkt om James Bond te zijn?
3 Break The Bond Formula
Voor beter en slechter, de Bond-filmformule is grotendeels ongewijzigd gebleven gedurende 50 jaar. Bijna elke aflevering bevat een nieuw themalied, een nieuw Bond-meisje en een nieuwe auto, onder andere om aan te vinken. Zonder twijfel zijn deze insluitsels onderdeel geworden van de pre-release marketingzoem voor elke Bond-film en spelen ze een rol in de uiteindelijke film (op verschillende niveaus van belang). Hoewel een nieuw nummer of auto een voornamelijk cosmetische toevoeging is, hebben de James Bond-filmmakers een aantal vaste eisen van de franchise om aan te pakken - voordat ze zelfs maar beginnen met het plotten van een verhaal.
Door hetzelfde te doen, dient Bond als merk, maar niet alle achtervolgingen of 007-thema's worden op dezelfde manier gemaakt - wat betekent dat bestuurders gedwongen worden om elke aflevering up-the-ante te maken (een probleem dat al is behandeld in "Grotere actie is niet altijd beter")) of riskeren stukjes in de puzzel te dringen die misschien niet het beste passen bij hun film. Is het mogelijk dat 007-films zijn opgeblazen met langlopende franchisegebonden nietjes? Misschien wel. Dit wil niet zeggen dat filmmakers de belangrijkste Bond-filmelementen volledig moeten weggooien, maar na vijf decennia is het niet de moeite waard om oude pijlers opnieuw te bezoeken om te bepalen of elk overblijfsel elke film dient (in plaats van te belemmeren) - wat, ondanks hun franchise-ondersteuning, moeten op zichzelf kunnen staan?
2 Herdefinieer 007 voor moderne filmbezoekers
Ondanks een relatief open opstelling, is een Britse topspionfolie boosaardig over de hele wereld, de James Bond-filmserie heeft regelmatig dezelfde verhaalbogen op meerdere punten in de serie vernieuwd. Het is begrijpelijk dat nieuwe acteurs, tijdsperioden en doelgroepen filmmakers in staat hebben gesteld Bond te "rebooten", waarbij bepaalde aspecten werden herzien; hoewel, zoals gezegd, het personage grotendeels ongewijzigd is gebleven ten opzichte van de versie die in Dr. No. debuteerde. Naast volledige remakes (Casino Royale) en moderne afbeeldingen van klassieke Bond-schurken (Spectre), heeft de Bond-filmfranchise nu ook herzien -cliché-verhaalbogen bij meerdere gelegenheden (Bond gaat met pensioen, het bureau wordt geïnfiltreerd door mollen en / of 007 wordt onder meer uit het Double-0-programma geschopt) - spionagebogen die hun welkom zelfs buiten de 007-serie.
Bond-filmschrijvers hebben veel tijd besteed aan het ontwikkelen van schurken die passen in de moderne samenleving (met wereldwijde criminele netwerken en technisch onderlegde plots); Er is echter weinig gedaan om 007 of de uitdagingen waarvoor hij staat te updaten. Personages in de filmfictie spreken zelfs dat Bond een verouderd hulpmiddel is uit een vervlogen tijdperk - dat dient om het gebrek aan evolutie van het personage voor de film in de hand te verklaren, maar niets doet om het publiek of 007 nieuwe situaties, uitdagingen en kansen te bieden voor sociaal commentaar. Als Bond de filmspion nog 50 jaar moet zijn, is het tijd om het personage bij te werken - en te bepalen wie 's werelds meest dodelijke spion in onze moderne wereld zou zijn.
1 Breng een grote verandering aan bij het casten van de volgende 007
Hoewel Daniel Craig heeft aangegeven dat hij nog een James Bond-film zou kunnen maken, is Spectre een solide verhalende boekensteun voor de beurt van de acteur als 007. Het Spectre-verhaal besteedt immers veel schermtijd aan de gebeurtenissen van Casino Royale, Quantum of Solace, en Skyfall volledige cirkel. Buiten de franchisefictie heeft de Spectre-persreis duidelijk gemaakt dat Craig klaar is om verder te gaan, althans op korte termijn, en andere mogelijkheden te verkennen. Daarom is het nu een perfect moment om de volgende iteratie van 007 te plannen.
Bijna een jaar lang hebben insiders uit de industrie de volgende James Bond-cast uitgebracht - waarbij Luther-acteur Idris Elba een favoriet bij fans werd. Ongetwijfeld zouden veel bioscoopbezoekers Idris Elba (of een niet-blanke man) zien als stunt-casting, een PR-gimmick om een etnische acteur in een traditioneel kleurloze rol te plaatsen. Het vertegenwoordigen van diversiteit op het scherm is echter niet de enige reden dat James Bond zou profiteren van het weggooien van de traditioneel witte schimmel: of het nu een zwarte Britse acteur of zelfs een Aziatische Britse actrice is, het is tijd om een risico te nemen met 007. Bepaalde details moeten mogelijk aangepast, maar een grote verandering zou een nieuw perspectief en nieuwe ervaringen bieden die filmmakers kunnen gebruiken om de wereld van Double-O-agenten met nieuwe ogen te verkennen. Eon moet 007 herzien voor de moderne wereld en een niet-traditionele acteur kiezen omdat de volgende Bond een solide eerste stap zou zijn.
