Een briljante schrijver kan uit vrijwel alles goud spinnen. Weinig mediums bewijzen dit net zo toepasselijk als stripboeken. Als het gaat om superheld-strips, hebben we het vaak over personages die er al tientallen jaren zijn. Superman kon niet vliegen toen hij in 1938 het toneel betrad, en Batman debuteerde een jaar later met paarse handschoenen en een pistool. Tegenwoordig zweeft de Man of Steel door de wolken en de Dark Knight zou niet dood worden gevangen met een van die originele accessoires.
Schrijvers zetten hun eigen draai aan gevestigde favorieten, met wisselend succes. Soms duwt dit het personage naar nog grotere hoogten, maar in andere gevallen worden ze onherkenbaar. Een schrijver kan ervoor zorgen dat je om een personage geeft dat ooit betekenisloos voor je was, maar ze kunnen er ook een nemen waarvan je houdt en ze verpesten. Het goede nieuws is dat stripteams altijd veranderen, dus als je de richting van het boek haat, wordt het uiteindelijk overgedragen aan iemand wiens ideeën je misschien beter vindt.
Zowat elk geliefd personage heeft een donkere tijd doorgemaakt, vaak in schril contrast met een ongelooflijke run die eraan voorafging. Uiteindelijk maakt het allemaal deel uit van de magie van strips en zijn fans gewend geraakt aan die ups en downs. Toch zijn we ongelooflijk beschermend over onze favoriete helden en houden we er niet van om ze te zien veranderen.
Hier zijn 15 strips die geweldige personages hebben geruïneerd.
15 nieuwe 52 Teen Titans (2011-2014)
Het zou niet zo moeilijk moeten zijn om een goed Teen Titans-boek te maken. Het team is sinds hun oprichting in 1964 meerdere keren opnieuw uitgevonden. Marv Wolfman en George Perez creëerden begin jaren 80 de meest bekende versie van de Titanen. De run van Geoff Johns uit de vroege jaren 2000 is ook uitstekend. Laten we ook de geliefde cartoon niet vergeten - natuurlijk hebben we het niet over Teen Titans Go!
Het punt is, dit zijn geweldige personages en het continu evoluerende rooster laat altijd ruimte voor nieuwe leden. DC's New 52 was de perfecte gelegenheid om ieders favoriete tienerhelden opnieuw te introduceren. Helaas kregen we een boek zo flauw dat het werd geannuleerd en opnieuw gelanceerd na dertig nummers. Het schrijven van Scott Lobdell was gedateerd en gaf ons weinig meer dan bleke facsimiles van de karakters waar we van hielden.
14 All Star Batman & Robin, the Boy Wonder (2005-2008)
Je zou denken dat als iemand de Dark Knight goed zou kunnen schrijven, het de man zou zijn die hem opnieuw had uitgevonden. Batman heeft in de loop der jaren veel veranderingen ondergaan, maar geen enkele is zo indrukwekkend als de baanbrekende The Dark Knight Returns van Frank Miller. Dat is niet eens het enige legendarische verhaal dat Miller schreef over de Caped Crusader; hij schreef ook Batman: Year One.
Hoewel het waar is dat The Dark Knight Strikes Again Miller's Batman-geloofwaardigheid al had verzwakt, All Star Batman & Robin, was het Boy Wonder bedoeld als zijn grote terugkeer. Deze strip verpestte niet alleen Batman - het verwoestte elk betrokken personage. Het verhaal was problematisch, de karakterisering vreselijk en de dialoog klonk vreemd als een trieste Frank Miller-navolger, in plaats van de legende zelf. Deze mislukking werd des te meer hartverscheurend door het contrast met het meesterlijke kunstwerk van Jim Lee.
13 Uncanny X-Men # 412-443 / X-Men # 155-164 (2002-2005)
Heel veel schrijvers hebben hun best gedaan om Marvel's prachtige mutanten te schrijven. Zelfs onder de minder dan geweldige X-Men-runs, wist niemand deze onvergetelijke personages net zo goed te vernietigen als Chuck Austen. Wat zijn vreselijke karakteristieken nog meer opviel, was het feit dat Grant Morrison en Joss Whedon respectievelijk op New en Astonishing enkele van de grootste X-Men-verhalen ooit verteld hadden.
Blijkbaar was het niet erg genoeg dat Austen karakters verpestte in Uncanny X-Men. Nadat Morrison zijn mijlpaal op New X-Men had afgerond, werd Austen afgetapt om het over te nemen. Helaas dicteerde het mandaat van hooguit dat Xorn niet alleen moet terugkeren, maar ook moet worden gevestigd als een apart personage van Magneto. De manier waarop Austen dit deed, ondermijnt het hele verhaal van Morrison, dat een van de meest verwoestende komische climaxen aller tijden had opgebouwd.
12 Ultimate Iron Man (2005-2008)
Toen de moeder van Tony Stark zwanger was, kreeg ze bloed van een gemuteerde aap in haar mond. Hierdoor ontwikkelde hij neuraal weefsel over zijn hele lichaam, wat op de een of andere manier leidde tot experimenten die hem blauw maakten. Nee, dat hebben we niet verzonnen. Tony's achtergrondverhaal was zelfs zo ingewikkeld dat Mark Millar het later eigenlijk uit het bestaan schreef.
De Ultimate-lijn is bedoeld als een nieuwe voorstelling van bekende personages. Wat Orson Scott Card heeft gemaakt, liet de essentie van Tony Stark echter niet intact. Misschien was zijn grootste aanval hem superkrachten. Een deel van wat mensen leuk vinden aan Tony is dat hij gewoon een normale kerel is - nou ja, een genie met tonnen geld - maar niet bovenmenselijk. Dit personage had zijn kleur niet eens nodig om onverwoestbaar te zijn en met die beslissing verloor Card een essentieel stuk van de Iron Man-puzzel.
11 Death of Superman (1992-1993)
Niet alleen heeft deze verhaallijn het karakter van Superman een tijdje vernietigd, maar het is ook gecrediteerd met de ondergang van de hele industrie. Natuurlijk, dat is een beetje dramatisch, maar The Death of Superman heeft het striplandschap echt voor altijd veranderd. Het was echter niet eens de slechte behandeling van zijn dood die Superman verwoestte, maar de nog slechtere beslissingen met betrekking tot zijn bijna onmiddellijke terugkeer.
Het is niet zo dat The Return of Superman een slecht verhaal is. Het is eigenlijk beter dan de bogen die eraan voorafgaan. Het probleem is dat DC de inzet heeft verwijderd; toen de Man of Steel in gevaar was, hoefden fans zich geen zorgen meer te maken over zijn lot. Hoewel het waar is dat Marvel personages zoals Jean Gray al had gedood en opgewekt, was dit de eerste keer dat fans zich echt in de maling namen. De gevolgen hiervan zijn sindsdien te zien in de continuïteit van DC.
10 Amazing Spider-Man # 509-514 (2004-2005)
J. Michael Straczynski is een van de beste schrijvers om Spider-Man aan te pakken en Mike Deodato Jr. is een ongelooflijke kunstenaar. Dat gezegd hebbende, dit verhaal heeft vrijwel elk personage verwoest. Het decimeerde vooral alles wat fans dachten te weten over de vrouwen in het leven van Peter Parker.
Gwen's dood door toedoen van de Green Goblin was een van de meest hartverscheurende Spider-Man-verhalen ooit verteld. Zou je geloven dat de reden achter Osborn die haar van die brug gooide was dat ze in het geheim zijn tweeling had gebaard? Afgezien van het ruïneren van Gwen Stacy met deze affaire, schilderde "Sins Past" ook Mary Jane in een negatief daglicht. Ze kende dit vreselijke geheim en heeft het Peter nooit verteld!
Komische fans kunnen hun ongeloof opschorten, maar daarvoor heb je een goed verhaal nodig. Om eerlijk te zijn, dit was niet het verhaal dat JMS wilde gebruiken, maar eerder een idee dat hem door de redactie werd opgedrongen.
9 Nightwing # 118-124 (2006)
Er zijn enkele auteurs die geweldig zijn in het schrijven van bepaalde personages
.en absoluut verschrikkelijk in het schrijven van anderen. Bruce Jones was verantwoordelijk voor een van de beste runs van de Hulk. Hij zat ook achter de ergste van Nightwing. "One Year Later" was een geweldige kans voor DC om de status quo op te schudden en sommige titels maakten hier echt gebruik van. Helaas was Nightwing er niet een van.
'Blood Brothers' was een enkele boog die niet alleen Dick Grayson, maar ook Jason Todd heeft verwoest. Het uitgangspunt is eigenlijk dit: Jason besluit zich te verkleden als Nightwing en een moorddadige uitbarsting te ondergaan om Dick ervan te overtuigen dat ze moeten samenwerken. Het zou cool zijn als een van deze personages eigenlijk net als zijzelf zou zijn geschreven. In plaats daarvan werd Jason gereduceerd tot een trieste imitator die om aandacht smeekte en Dick verkleedde zich als Nightwing in een modeshow.
8 Wonder Woman # 178-203 (1968-1972)
Wonder Woman is gemaakt om het patriarchaat te verbreken, maar andere mannelijke schrijvers hebben dat niet altijd begrepen, met een gevoel dat ze beter geschikt was voor secretariële taken dan heldendaden. Het trieste van deze update was dat Dennis O'Neil en Mike Sekowsky met de beste bedoelingen naar binnen gingen, in de hoop Diana een make-over voor vrouwen te geven. Deze onafhankelijke, krachtige Wonder Woman droeg een geheel nieuwe garderobe. Ze gaf ook haar krachten op, opende een mod-boetiek en begon aan vechtsporten.
O'Neil is een uitstekende schrijver - die sindsdien deze herhaling van Wonder Woman aan de kaak heeft gesteld - en de kunst van Sekowsky is prachtig, maar het verhaal dat ze vertelden, verzamelde niet de reacties waarop ze hoopten. In feite was een van hun meest vocale tegenstanders Gloria Steinem, die betoogde dat het ontdoen van Diana van haar krachten en kostuum alles behalve haar feministische essentie intact hield.
7 Nieuw 52 Suicide Squad (2011-2014)
Het grootste deel van DC's New 52 was geweldig, vooral in het begin. Suicide Squad verspilde zijn coole uitgangspunt met een saai verhaal en slechte karakterisering. Humor, interessante teamdynamiek en alles wat deze karakters op afstand sympathiek zou maken, was helaas afwezig in deze nieuwe interpretatie.
Een van de grootste problemen met deze herlancering is ongetwijfeld Harley Quinn. Het is niet alleen haar drastische kostuumverandering - wat een vrij natuurlijke evolutie was van haar verschijning in de Arkham Asylum-spellen - maar ook haar persoonlijkheid.
Deze versie van de voormalige voorganger van de Joker was zo bespot dat DC een extreme richtingverandering zocht, die ze vonden in de solotitel van Harley. Man en vrouwenduo Amanda Connor en Jimmy Palmiotti haalden de gewelddadige psychopaat uit de pagina's van Adam Glass 'Suicide Squad en veranderden haar in een lieve maniak wiens hobby's bestaan uit roller derby en het redden van zwerfdieren.
6 Wolverine vol 3 # 50-55, # 310-313 (2007, 2012)
Van alle misdaden tegen Wolverine zou een van de ergste een manier moeten zijn om de Berserker saai te maken. Logan kan vaak last hebben van overmatige blootstelling, maar er zijn veel geweldige Wolverine-verhalen. Helaas heeft Jeph Loeb geen van hen geschreven.
Allereerst is er een retcon waarin Logan helemaal geen mutant is, maar eerder een ondersoort van de mens die is voortgekomen uit hoektanden, bekend als Lupines. Dat is gewoon Loeb's "Evolution" -boog. Hij keerde later terug naar het boek voor nog een gekke openbaring: de man die Weapon X begon was Wolverine!
Hoewel dat hele Lupin-gedoe later uit continuïteit is geschreven, heeft niemand echt het idee geraakt dat Logan de man achter het gordijn is. Wat zouden ze eventueel kunnen zeggen om er iets van te begrijpen? De enige echte ster hier is het ongelooflijke kunstwerk van Simone Bianchi.
5 Avengers vs. X-Men (2012)
De Avengers en de X-Men hebben een vechtpartij om te slepen. Klinkt het in theorie cool? Natuurlijk, dit zijn stripboekfans waar we het over hebben en wie van ons houdt niet van een goede smackdown? Tijdens de uitvoering was dit verhaal echter niet alleen teleurstellend, maar deze ervaren schrijvers toonden ook een fundamenteel misverstand over de personages. Zelfs de meestal verbazingwekkende artiesten leken dit te bellen.
Het talent op dit boek was niet te ontkennen, maar dat was waarschijnlijk ook wat het verpestte. Er waren gewoon te veel schrijvers en waarschijnlijk te veel redactionele betrokkenheid. Niets dat de personages klopten. Scott Summers een religieuze ijveraar was geworden en de andere X-Men aan boord waren?
De gevechten waren meer als WWE-wedstrijden dan echte gevechten en het was allesbehalve leuk om ze te zien ontvouwen. Het is bijna onmogelijk om te geven om het lot van personages die zich niet zo gedragen als zijzelf.
4 Daredevil: Shadowland (2010)
Frank Miller bouwde Daredevil op tot een van Marvel's grootste personages. Schrijvers Ann Nocenti, Brian Michael Bendis en Ed Brubaker - respectievelijk met kunstenaars John Romita Jr., Alex Maleev en Michael Lark - zetten die trend voort. Andy Diggle is geen slechte schrijver, maar zijn karakterisering van de Man Without Fear was op zijn best wankel. De achteruitgang in kwaliteit werd des te duidelijker door het fantastische werk dat eraan voorafging.
Als hun nieuwe leider had Daredevil geprobeerd de Hand voorgoed te gebruiken. Natuurlijk corrumpeerden ze hem eigenlijk al de hele tijd … Behalve niet echt, omdat DD eigenlijk bezeten was door een demonische kracht. Met andere woorden, Daredevil was niet verantwoordelijk voor zijn acties en er veranderde niets echt aan het einde van het verhaal.
Mystieke elementen kunnen moeilijk te verwerken zijn in de context van Marvel's helden op straatniveau, maar Shadowland was gewoon een puinhoop die zijn centrale karakter beschadigde.
3 Spider-Man: One More Day (2007-2008)
Schrijver J. Michael Straczynski verachtte dit verhaal net zo goed als fans. Hij heeft zelfs gevraagd dat zijn naam ervan wordt verwijderd. Ten eerste heeft “One More Day” veel van JMS's gewaardeerde run op Amazing Spider-Man ongedaan gemaakt. Het vernietigde ook het huwelijk van Peter Parker en Mary Jane Watson, een van de meest geliefde romances van Marvel Comics. Het echtpaar sloot een deal met Mephisto en ruilde hun leven samen om tante May te redden.
Om eerlijk te zijn, de gebeurtenissen die hierdoor in gang werden gezet, waren niet allemaal slecht. Hoewel het een rotsachtige start was, zou de loop van Dan Slott die dit veel kwaadaardige verhaal volgde, worden gerespecteerd. De manier waarop Marvel ervoor koos Peter terug te brengen naar de basis, was echter helemaal niet logisch. De personages werden slecht weergegeven en tante May werd opnieuw beroofd van wat een passend, zij het tragisch einde had kunnen zijn.
2 Justice League: The Rise of Arsenal (2010)
Er waren veel casual fans die niets van Roy Harper wisten voordat Arrow hem een meer bekende naam maakte. Roy was relatief stabiel geweest sinds zijn uitbuiting als een sidekick voor tieners resulteerde in een junkie. Het was onvermijdelijk dat iemand hem uiteindelijk uit de rails zou sturen, maar het was JT Krul die uiteindelijk te ver ging.
De aanzet voor Roy's neerwaartse spiraal was het verlies van zijn dochter, Lian. Dit zou een gelegenheid kunnen zijn geweest om een verhaal te vertellen over de catastrofale gevolgen van rouw, vooral voor iemand met een geschiedenis van verslaving. In plaats daarvan worden we getrakteerd op het ene belachelijke plotpunt na het andere: Roy verbindt Jade, maar kan niet optreden. Hij keert terug naar 'China Cat' - pakte hij zijn drugslingo toen hij Columbo aan het kijken was? Dan slaat hij een paar boeven in elkaar om de dode kat te beschermen die hij denkt dat Lian is. Het is moeilijk om een verhaal te bedenken dat meer karakter vernietigt dan dit.
