Wat maakt een strip- of grafische roman slim? Het is een eeuwenoude vraag die schrijvers al tientallen jaren achtervolgt. Sommige hebben momenten van pure schittering, terwijl anderen veel minder uitdagend zijn voor hun lezers.
Ongetwijfeld is er genoeg materiaal dat door critici en fans als revolutionair of tot nadenken stemmend wordt beschouwd. De vraag is: hoe? Zijn fascinerende personages genoeg? Zijn sommige verhalen goed genoeg geschreven om erin te slagen om onderscheiden te blijven? Bevatten de verhalen herkenbaar commentaar dat een weerspiegeling is van de eigen ervaringen van het publiek?
Er spelen veel vragen. Iets dat voor een persoon als 'slim' wordt beschouwd, kan als het tegenovergestelde van een ander worden beschouwd, dus we moeten elk van deze vragen overwegen wanneer we worden gevraagd naar aanbevelingen voor een slimme strip.
Voor alle duidelijkheid, sommige van de strips en grafische romans die hieronder worden vermeld, hebben momenten die de lof die ze ontvangen, behoorlijk waard zijn. Voordat we echter een glimmende kopie oppakken en het een meesterwerk noemen, moeten we eerst onderzoeken waarom sommige fans het als een tot nadenken stemmende strip beschouwen en waarom het eigenlijk een tweede blik moet krijgen.
Hier zijn de 15 'slimme' strips die dommer zijn dan je je realiseerde.
15 wachters
Watchmen werd hoog aangeschreven als een van de grootste grafische romans ooit geschreven en werd in 1986 en 1987 gepubliceerd door stripgoeroe Alan Moore en Dave Gibbons. en superhelden zijn verbannen uit hun praktijk.
Dus waarom is het slim? Het heeft een aantal geweldige personages, waaronder Rorschach en Dr. Manhattan, die hun eigen strip-spin-offs zouden moeten hebben. Het is ook een sociaal en politiek commentaar met betrekking tot oorlog en hoop - iets dat vandaag nog steeds zeer relevant is.
Waarom kan het als dom worden beschouwd? Ten eerste is het lang niet zo slim als de schrijver denkt dat het is. Het volgt een conventioneel detectiveverhaal, en het algemene thema dat alleen geweld en vernietiging verzoening kunnen bewerkstelligen, is een beetje morbide. Dit is meerdere keren gedaan, met name in The Day the Earth Stood Still.
14 iZombie
De nieuwe CW-serie heeft veel vraag naar iZombie. Gepubliceerd door DC Comics onder Vertigo, volgt de serie Liv Moore, een medisch student-veranderde zombie, die een baan in een mortuarium neemt om haar verlangen naar menselijke hersenen te bevredigen.
Het verhaal zelf is behoorlijk interessant, en zeker ongehoord, maar als de Full Circle-editie (met een concurrerend skeeball-spel) ons iets heeft geleerd, is het dat, terwijl het verhaal vrij origineel is, het niet genoeg is om over te dragen voor een reeks strips.
Zelfs de CW-serie weet dit en heeft verschillende vrijheden genomen met betrekking tot het verhaal en nieuwe personage-toevoegingen, met name in het derde seizoen. De strips zijn nog steeds humoristisch en onderhoudend, maar er moet een beetje meer achtergrondverhaal zijn voor het personage dat van editie naar editie wordt overgedragen, anders dan haar verliefdheid met bloederige hersenen en toegang tot herinneringen.
13 Spider-Man (Sins Past)
Veel fans werden verliefd op de vriendelijke buurt Spider-Man en elk van de afleveringen die hij tegenkwam. De verhaallijn van Sins Past was echter meer dan een beetje verbijsterend. Er is niet echt veel van de verhaallijn die sympathiek is, en over het algemeen leek het een goedkope manier om de inzet van gevaar te verhogen.
In het verhaal ontvangt Peter Parker voor haar dood een brief van Gwen Stacy, waarin hij beweert dat ze een affaire had met de Green Goblin. Het product hiervan introduceerde Gabriel en Sarah Stacy, de half-tweeling broers en zussen van Harry Osborn.
The Night Gwen Stacy Died is echt briljant, omdat het een gevoel van gevaar voor de strips introduceerde, maar sommigen konden niets anders voelen dan beroofd omdat deze nieuwe editie uit het niets leek te komen. Het gebrek aan context en achtergrond gaf het geen benen om op te staan, en het zag er veel minder "slim" uit dan de schrijvers van plan waren.
12 Een kleine moord
A Small Killing is een minder bekende grafische roman van Alan Moore. Het volgt een reclameman en duikt in de diepste diepten van zijn geest terwijl hij invloed en macht zoekt in een samenleving die ook niet geneigd is te voorzien.
Net als Watchmen is A Small Killing een commentaar op de samenleving waarin we leven. Het houdt zich sterk bezig met het karakter van Timothy Hole en de manier waarop de maatschappij hem heeft beïnvloed, in plaats van zich te concentreren op de samenleving zelf.
Moore en de grafische roman moeten worden herdacht voor het volgen van deze richting. De dissectie van verbeelding en invloed is echter niet iets nieuws zoals gezien met The Secret Life of Walter Mitty van James Thurber, waar het zwaar van leent.
Dit maakt het niet per se een domme grafische roman, maar de vergelijkingen met andere soortgelijke verhalen zijn veel te herkenbaar en het heeft weinig originele inhoud.
11 Jonah Hex (All-Star Western Vol. 2)
Het karakter van Jonah Hex verdiende veel beter dan wat hij ontving met de Josh Brolin-filmaanpassing. Hij neemt het recht in eigen handen en wist het westerse genre opnieuw te definiëren.
Gelukkig zagen de makers John Albano en Tony DeZuniga potentieel in het personage en maakten een hele reeks strips om hem heen, omdat zijn eerste kennismaking met het stripuniversum twijfelachtig was.
Jonah Hex werd geïntroduceerd in een kortstondige stripreeks genaamd het tweede deel van All-Star Western en werd tot leven gebracht met El Diablo en Bat Lash.
In die tijd werd hij niets meer dan een antiheld met geen humor en karakter om zijn talent in gunslinging te overtreffen. De tiende strip van het tweede deel zorgde voor een personage dat snel in de smaak viel, met een ruwe start, maar geen charisma om het te ondersteunen. Jonah Hex had een veel interessantere serie kunnen zijn als er alleen meer aan het personage was toegevoegd.
10 Dierlijke man
Tegelijkertijd bloeiden stripboeken in de late jaren zestig, evenals dierenrechten. Terwijl mensen op beide wagons aan het springen waren, zag DC Comics een kans om te profiteren van actuele gebeurtenissen in hun Strange Adventures-serie.
Hoewel het destijds als revolutionair werd beschouwd, is het een behoorlijk gedateerd verhaal geworden en lijkt het nu meer geld te pakken dan al het andere (althans in het begin).
Animal Man is gemaakt door Dave Wood en volgt Buddy Baker terwijl hij de kracht verkrijgt om de vaardigheden van verschillende dieren na te bootsen. Het was een tijdje moeilijk te verkopen, omdat het personage in de eerste twintig jaar van zijn oprichting nooit grip kreeg en was gereserveerd voor ondersteunende rollen in de Wonder Woman-strips.
Grant Morrison herdefinieerde het personage in de jaren 1980 en maakte het verhaal campy en helder terwijl het trouw bleef aan de oorsprong van dierenrechten. Maar zelfs toen had Animal Man het moeilijk om van de grond te komen, omdat de verhalen overdreven waren.
9 Satanik
Satanik was echt revolutionair voor zijn tijd. De Italiaanse stripreeks volgt een jonge vrouw die een chemisch medicijn neemt dat haar in een moordenares verandert. Veel fans herinneren het zich het meest vanwege zijn liberale opvattingen over seksualiteit, omdat Marny Bannister haar seksualiteit vaak gebruikt om prooien te lokken.
Verder dook de strip ook in andere taboe-onderwerpen, zoals culten, vampieren en het algehele bovennatuurlijke. Het inspireerde zelfs een Italiaanse filmaanpassing, die helemaal niet op de strips leek.
Dus waarom is het dom? Afgezien van het feit dat het revolutionair is, is de serie niet allemaal erg goed - het werd vooral door critici gepaneerd bij de release. Ongetwijfeld waren degenen die het in de kijker zetten conservatieve lezers die zo'n strip niet wilden toejuichen, maar als je eenmaal de tijd hebt genomen om de serie te lezen, is het niet zo inspirerend of machtigend als je zou denken.
8 Superboy and the Legion of Super-Pets (Adventure Comics # 293)
Superboy and the Legion of Super-Pets was een ander stripverhaal dat probeerde tegemoet te komen aan de steeds groeiende dierenrechtenbeweging van de jaren zestig. Terwijl ze van tevoren in verschillende strips verschenen, konden Comet het superpaard, Streaky de superkat, Krypto de superhond en Beppo de superaap samen verbannen worden in de # 293-editie van Adventure Comics.
Afgezien van de extreem lange naam ontbrak het verhaal van Super-Pet sterk. Het volgt buitenaardse wezens, bekend als de Brain-Globes van Rambat, die het vermogen hebben om hun vijanden te hersenspoelen. Het Rambat-plan om de aarde over te dragen naar hun eigen zonnestelsel.
Na het verslaan van Superboy besluit de Rambat te stoppen met het hersenspoelen van het Legioen van Superhelden, die op wonderbaarlijke wijze beseffen dat de Rambat geen dieren kan hersenspoelen. Ze gebruiken dan het Legioen van Super-Pets om de Rambat neer te halen.
Afgezien van het feit dat het verhaal weer een cashgreep is, zijn er veel inconsistenties, zoals waarom de Rambant stopt met het hersenspoelen van het Legioen van Superhelden nadat ze Superboy hebben onderworpen. Waarom houdt u ze niet in de ban om de wereld over te nemen?
7 Miracleman
De strips en grafische romans van Alan Moore zijn twijfelachtig als ze als klassiekers worden beschouwd.
Ten eerste staan zijn Miracleman-uitgaven erom bekend dat ze erg moeilijk te verkrijgen zijn. Omdat er zoveel vraag naar is, beschouwen fans de serie vaak als een klassieker, in tegenstelling tot een serie met beperkte oplage.
Moore neemt de conventionele superheld en maakt hem een van de meest gewelddadige personages ooit die het universum siert en alle moraal en principes in het proces weggooit. Het onwrikbare gebruik van bloed en woede heeft de kwestie tot persoonlijke favorieten gemaakt bij veel van zijn lezers.
Dat is echter alles wat Miracleman is: bloed en woede. Aan het einde van de dag is er weinig meer aan het personage dan zijn gewelddadige impulsen, wat leidt tot een saai verhaal.
6 Peepo Choo
Een recente strip / manga-serie volgt een jeugdige jongen uit Chicago die naar Japan reist en een jonge vrouw ontmoet die naar Amerika wil reizen. Beide proberen te ontsnappen aan hun huidige omstandigheden van bende en sociaal geweld, maar raken uiteindelijk gewikkeld in meer dan ze hadden verwacht.
De serie staat in het buitenland bekend om zijn brute weergave van sociaal geweld en kritische kijk op popcultuur. Daarom is de serie briljant in zijn benadering van realisme, maar niet zo indrukwekkend als het gaat om zijn personages.
We weten nooit echt wat deze karakters drijft of motiveert. Als je eenmaal voorbij de ongelooflijke illustraties en dialoog bent, is er niets meer aan de personages. Zowel de jongen als de jonge vrouw hebben geen echte redenering achter hun acties, waardoor ze onhandig en onrealistisch zijn.
5 NFL SuperPro
Als een slechte poging om voetbalfans en -liefhebbers aan te trekken, was NFL SuperPro een stripreeks van korte duur die Marvel liever zou vergeten.
Het volgt Phil Grayfield, die vastgebonden en beroofd is. Hij gooit per ongeluk wat chemisch afval omver, dat rond het huis van een voetbalfan ligt, en wordt een niet te stoppen superheld, evenals de grootste voetballer ooit.
Waarom wordt de serie als slim beschouwd? Nou, NFL SuperPro heeft verrassend veel cultstatus gekregen sinds de eerste release, waarbij velen kozen om te geloven dat de serie niet dom is, het is alleen "verkeerd begrepen".
In werkelijkheid wordt het zeer begrepen en is het in feite vrij eenvoudig. Het is een slechte poging tot verzilveren van voetbalfans. Het verhaal zelf mist enige echte diepte, en zelfs een gastoptreden van Spider-Man kon het niet redden.
4 Spider-Man (Kameleon # 336-338)
Dmitri Smerdyakov (of Chameleon) is een van de supervillian van Spider-Man en heeft een super oubollige verhaallijn.
De verhaallijn volgt de herrezen ouders van Peter Parker. Richard en Mary Parker worden weer tot leven gebracht - niet echt - in de vorm van twee androïden gemaakt door Harry Osborn en Chameleon.
In de armste pogingen om wat meer diepgaande karakterisering voor Peter Parker te maken, een prestatie die zeker bewonderenswaardig is, wordt het verhaal een half-plot. Peter wordt gedwongen om te gaan met het trauma van het verliezen van zijn ouders en hen terug te willen in zijn leven, terwijl hij voorkomt dat hun robot-tegenhangers vernietiging veroorzaken.
Uiteindelijk gaat de editie in de verkeerde richting. In plaats van het verhaal te gebruiken om het karakter van Peter Parker verder te ontwikkelen, duikt het in verdere belachelijkheid (wat veel zegt, omdat de serie is gebaseerd op een tiener die is gebeten door een radioactieve spin).
3 Gotham Central
Gotham Central krijgt punten voor zijn out-of-the-box benadering van het Batman-universum, evenals voor het inspireren van de serie Gotham. Het is het verhaal van Batman en de door misdaad geteisterde straten van Gotham City, maar verteld vanuit het perspectief van de GPD-eenheden.
Hoewel dit een interessante benadering is van het verhaal van de Dark Knight, mist het één ding: de Dark Knight zelf. Hij verschijnt wel, maar als we misdaadbestrijding in Gotham City willen zien, willen we dat het door Batman wordt gedaan.
De serie heeft zijn momenten van oprechte creativiteit, evenals een pluim voor het verdiepen in LBGTQ-problemen in de vorm van detective Renee Montoya, maar het mist een hele reeks andere elementen, die nodig zijn om het net zo interessant te maken als andere Batman-strips.
2 Jimmy Corrigan, de slimste jongen op aarde
Jimmy Corrigan, the Smartest Kid on Earth, is een grafische romanserialisatie over een kind uit Michigan dat zijn vader bezoekt. Het verhaal wordt afgewisseld met een ander verhaal dat zich afspeelt tijdens de 1893 Chicago World's Columbian Exposition.
Er is veel geschiedenis en overvloedige grimmige humor, die maker Chris Ware effectief kan weergeven. Er zijn ook veel dingen gaande in het verhaal, terwijl de verbeelding van Jimmy hoogtij viert.
Terwijl flashbacks en verwijzingen naar superhelden en robots volgen, vraag je je af of Jimmy Corrigan echt de slimste jongen op aarde is, of dat de titel iets anders zou betekenen.
Hoewel het verhaal erom bekend staat dat het herkenbaar is voor veel stripfans die de escalaties van het leven proberen te begrijpen, doet het veel fans twijfelen aan de betekenis van 'slimst'.
