[Dit is een recensie van seizoen 3 van de Amerikanen, aflevering 4. Er zullen SPOILERS zijn.]
-
Regisseur Thomas Schlamme presenteerde vorige week de Amerikanen een kloppend voorbeeld van het ambacht dat de helft van het brood en de boter van de serie is. Het was een lange, briljant geregisseerde en gecomponeerde reeks waarin Elizabeth haar CIA-achtervolgers ontweek. Met waarnemers en deelnemers die drie diep rond de geïsoleerde spion waren gestapeld, illustreerde het setstuk hoe gelaagd het concept van bekeken worden dit seizoen echt is. Het idee van constante bewaking werd toen herhaald toen Philip de verbrijzelde tand van Elizabeth in de relatieve afzondering van de wasruimte van hun huis haalde.
Het moment was net tussen hen; er waren geen CIA-agenten in semi-anonieme achtervolging van het paar. In plaats daarvan staarde het paar elkaar in de ogen, terwijl Philip Elizabeth onuitsprekelijke maar noodzakelijke pijn veroorzaakte. Het publiek werd de derde laag van surveillance, omdat kijkers werd gevraagd om te getuigen van een extreem voorbeeld van de dramatische wederhelft van de show: het steeds intensere binnenlandse drama dat binnen de vier muren van het huis van de Jennings raasde.
En voor het grootste deel, dat is waar 'Dimebag' dingen bewaart. Terwijl Philip tijd doorbrengt met Stan tijdens nog een ronde van EST-vergaderingen en worstelt met de moraal van het veranderen van Kimberly (Julia Garner), de dochter van het hoofd van de Afghaanse groep van de CIA, in een aanwinst, de meest essentiële stukjes drama ontvouwen zich binnen voornoemd huishouden.
Maar dat drama heeft nog steeds een vleugje ambacht en veel intriges, terwijl de wrijving tussen Philip en Elizabeth escaleert tot het punt dat het paar lijkt op weg naar een andere divisie. In de overtuiging dat Elizabeth Paige beoordeelt en werkt door samen met haar kerkelijke en sociale functies bij te wonen, doet Philip een beroep op zijn dochter als de "coole papa", die haar het nieuwe Yaz-album kocht voor iedereen (dwz Kimberly en haar neppe vrienden die ID kopen) praten over. De resulterende fall-out tussen spionnen is deels concurrentie om de genegenheid van hun kind, en deels ideologisch slagveld, dat Elizabeth versterkt door haar plannen aan te kondigen om Paige klaar te maken voor de waarheid, met of zonder Philip.
Hun gevechten zijn rookgordijnen, maar in plaats van hun bedoelingen te verbergen, maakt het Philip en Elizabeth blind voor wat hun kind van plan is. Paige slaagt erin om haar moeder en vader te manipuleren in een ongemakkelijk diner met Pastor Tim (Kelly Aucoin) en zijn vrouw Alice (Suzy Jane Hunt), waarna ze haar wens aankondigt om gedoopt te worden, haar oude zelf weg te wassen en schoon te worden voor een overtuiging die beide ouders niet delen - uiteindelijk haar ouders dwingen om een verenigd front te vormen.
Op de momenten direct volgend op Paige's verzoek, zet Schlamme de visuele trend van het seizoen voort om Elizabeth te isoleren, haar emotionele toestand te onthullen door haar te sequestreeren van al het andere op het scherm. Hier wordt de camera van de eettafel verwijderd; het tuurt door een opening van de aangrenzende kamer. De camera beweegt van zijn focus op Philip, Tim, Alice en de kinderen naar een slepende opname van Elizabeth in figuurlijke eenzaamheid. Een muur die de camera van de eetkamer scheidt, onderbreekt de soepele panningbeweging van de opname, wat suggereert dat de afstand tussen Elizabeth en alle anderen niet alleen lucht is; het is gevuld met iets wezenlijks en concreet - althans voor haar.
De rest van de aflevering klinkt biechtachtig, terwijl Stan gevangen zit tussen zijn gevoel dat Zinaida niet alle Milky Way-repen en anti-Afghaanse oorlogsretoriek is, en de noodzaak om zijn misstanden aan Sandra te zuiveren om schoon te worden over zijn affaire met Nina en om de schade te herkennen die hij heeft veroorzaakt. Dit staat in schril contrast met de Stan uit de vorige aflevering, degene die tegen Agent Aderholt zei: "Mensen horen graag hoe goed ze zijn", maar wisten niet hoe dat op zichzelf van toepassing was. Dit keer, tussen het doorzoeken van de damestoilet van een vettig restaurant met "eerlijke" hamburgers, zoekt Stan naar bewijs van hoe goed hij is - zowel in termen van Zinaida als hoe hard hij werkt om Sandra terug te krijgen. Tot nu toe is hij met lege handen gekomen.
Ondertussen komt Nina schoon aan haar celgenoot Evi (Katja Mira Herbers) over waarom ze zich gevangen voelt in een Russisch werkkamp. De bekentenis is echt - althans de reden waarom - maar de impuls is niet om zichzelf van schuld te ontzorgen; het is om zichzelf te ontzorgen van de harde en straffende gevangenisstraf waarmee ze wordt geconfronteerd. Maar terwijl Nina's redenen om schoon te komen naar Evi verdoezeld blijven, vervagen de verklaring en de nachtmerrie die de celgenoten dichterbij brengt de lijnen van de ontluikende relatie op een manier die de zaken nog ingewikkelder maakt. Wat is de ethiek van Nina die de gevangenisstraf van een vreemde nastreeft in ruil voor mildheid over een straf die ze met heel haar hart heeft verdiend?
Overal komen ethische zorgen naar boven, zoals Paige's doopopmerkingen herinneren aan de manieren waarop onschuld wordt ondervraagd, begeerd, gewenst en uitgebuit door de aflevering. Al vroeg presenteert Schlamme een volledige visuele aanval terwijl Philip wordt geteisterd door een televisiecommercial die letterlijk de belofte van jeugd en onschuld verkoopt. Die aanval wordt gecompenseerd door Philip's terughoudendheid om van Kimberly een aanwinst te maken via de middelen die hij en Elizabeth vorige aflevering ontdekten.
Het morele conflict is een directe parallel met het dilemma waarmee Philip wordt geconfronteerd over de toekomst van Paige - zowel in termen van leren wie ze is als haar verlangen om haar oude zelf weg te wassen. Maar het doet ook denken aan de ontmoeting van Philip met de walgelijke dudebro uit de jaren 80 in de serie-première - degene die een veel jongere Paige in de gaten hield en uiteindelijk gewelddadig in zijn achtertuin werd gegooid voor zijn inspanningen. Op dit moment wordt Philip geconfronteerd met de mogelijkheid om die man te worden omwille van Moeder Rusland.
Het is een last die je kunt voelen in de stem van Matthew Rhys, wanneer hij de oproep krijgt dat Kimberly Jim wil ontmoeten. En het is een last die de aflevering vakkundig beklemmend maakt tijdens de ongemakkelijke scène waarin de jonge vrouw voor Jim danst op 'Only You' van Yazoo, onder het mom van warmer worden, om uiteindelijk onder de koude, terughoudende arm van Philip te belanden.
De Amerikanen gaan aanstaande woensdag verder met 'Salang Pass' @ 22:00 op FX.
Foto's: Craig Blankenhorn & Ali Goldstein / FX
