15 dingen die je niet wist over Castlevania

In 1986 ontketende Konami hun Castlevania-serie op de wereld. Sindsdien zijn er talloze Castlevania-games uitgebracht op veel verschillende systemen. Het verhaal volgt meestal een vergelijkbare formule. Dracula's Castle is ergens ter wereld verschenen. Het is tot de rand gevuld met de wezens van de nacht, die wachten op het bevel om de wereld in te gaan en verwoesting te veroorzaken. Ze worden geregisseerd door een groot kwaad, meestal Dracula (hoewel niet altijd, omdat zijn kasteel soms heet wordt door een ander monster). Het is aan de familie Belmont van vampierjagers en hun bondgenoten om het kwaad in het kasteel te vernietigen.

Castlevania heeft een lange en interessante geschiedenis, met een verhaal dat verteld wordt over enkele van de meest geprezen videogames ooit gemaakt. We zijn hier vandaag om de geheimen van een van de grootste videogamefranchises ooit te bekijken. Van de ongepaste illustraties verborgen in een van de games tot de geanimeerde toekomst van de franchise.

Hier zijn 15 dingen die je niet wist over Castlevania!

15 The Secret Naked Artwork

Vroeger was het een stuk eenvoudiger om door de bestanden van pc-games te bladeren dan met degenen die je op een console speelt. In de vroege jaren 90 bestond de technologie nog niet om je door de bestanden van een cartridge-gebaseerde game te laten gaan (zoals die geproduceerd door Nintendo en Sega). Toen het 32-bits tijdperk CD-gebaseerde games bracht, werd het een stuk gemakkelijker voor fans om rond te snuffelen waar ze niet thuishoorden.

Als je eind jaren negentig een kind was en zowel een pc als een PlayStation of Sega Saturn bezat, dan was je misschien in de verleiding gekomen om een ​​van de consolespellen op de pc te zetten. Meestal zou dit niets anders hebben opgeleverd dan een paar bestanden die niet konden worden gebruikt.

Als het gaat om de Sega Saturn-poort van Castlevania: Symphony of the Night, dan zou het de spelers de moeite waard geweest zijn om de schijf op een pc te zetten. Er bevindt zich een map op de gameschijf die verschillende kunstwerken voor de game bevat. Een van deze stukken toont een topless vrouw (de Succubus-baas) in al haar naakte demonische glorie. Deze foto was verborgen in een game met een "Teen" -beoordeling.

14 The Game Of Thrones-verbinding

Als het ging om het aanpassen van de vroege romans van A Song of Ice en Fire voor het kleine scherm, werden de makers van Game of Thrones geconfronteerd met de kwestie van meerdere talen. Ze hadden niet het voordeel van het aanpassen van een boek geschreven door JRR Tolkien, omdat hij gek genoeg was om hele talen te maken voor zijn races (alfabetten en al). George RR Martin is niet zo proactief. Hij zei meestal gewoon dat iemand in Dothraki of een andere taal sprak en liet het daarbij.

Als zodanig huurden de makers Game of Thrones taalkundigen in om nieuwe talen voor hen te maken. De man die de High Valyrian-taal voor het derde seizoen van de show heeft gemaakt, is David J. Peterson. Hij kreeg de vrije hand om de taal te creëren op welke manier hij maar wilde. Als fan van de Castlevania-games slaagde hij erin om een ​​verwijzing naar de serie in High Valyrian op te nemen. Volgens Peterson is het woord voor "Chain" in het Hoog Valyrian "Belmon". Dit was bedoeld als een verwijzing naar de Vampire Killer-zweep (die kan worden opgewaardeerd tot een ketting) die wordt gebruikt door de familie Belmont in Castlevania.

13 De erotische Castlevania Pachinko-machine

De afgelopen jaren is het niet goed gegaan bij Konami. Hideo Kojima verliet het bedrijf na talloze problemen achter de schermen, waardoor de Metal Gear Solid-franchise in wezen is omgekomen. Er zijn ook nieuwsberichten van anonieme bronnen binnen het bedrijf geweest die praten over de vreselijke werkomstandigheden bij Konami. Het ergste van alles is misschien het feit dat ze helemaal zijn gestopt met het maken van videogames. Konami annuleerde een van de meest langverwachte games van het jaar, PT. Ze lijken ook te zijn gestopt met het maken van games in de franchises Silent Hill, Metal Gear Solid en Castlevania.

Er is één grote uitzondering, want Konami verdient veel geld met Pachinko-machines. Pachinko is als een verticale flipperkast met videogames en gokelementen. Konami heeft veel populaire Pachinko-machines gemaakt die arcadegedeelten bevatten van hun beroemde franchises.

Vanaf het moment van schrijven is de nieuwste game in de Castlevania-serie CR Pachinko Akumajō Dracula. De eerste trailer voor dit Pachinko-spel veroorzaakte controverse omdat het "Erotisch Geweld" beloofde en close-ups van de kisten en rears van schaars geklede vrouwen bevatte.

12 The Parody Castlevania Credits

Het opnemen van credits aan het begin en einde van een project is belangrijk. Het is het equivalent van een papieren bon voor uw services. De credits bewijzen of iemand werd betaald om aan een project te werken of niet. Vanwege hun belang, is het zeldzaam om de creditsreeks te zien knoeien met. De enige show die ermee wegkomt, zijn The Simpsons, voor wanneer ze parodie-Halloween-credits maken voor de afleveringen van "Treehouse of Horror". David Chase wilde geen credits hebben tijdens het einde van de laatste aflevering van The Sopranos, maar mocht dat niet.

Het lijkt erop dat ontwikkelaars in de oude dagen van videogames veel lakser waren over creditsequenties. Vaak werden ze zelfs nooit opgenomen. Dit staat in schril contrast met vandaag, waar moderne games een lange reeks credits hebben (god help je als je ooit het einde van een Grand Theft Auto- game hebt gehad).

In de westerse release van de originele Castlevania waren de credits in het spel eigenlijk enigszins gewijzigde namen van beroemde horror-iconen. Deze omvatten namen zoals Christopher Bee (Christopher Lee), Green Stranger (Glenn Strange) en Barber Sherry (Barbara Shelley).

11 The Terrible Floppy Disc Castlevania

De eerste drie Castlevania-spellen op de NES worden beschouwd als enkele van de beste titels op het systeem. Ze zetten een nieuwe kwaliteitsstandaard voor het horror / actiegenre. Ondanks alle lof, zijn de games allemaal hard volgens de normen van vandaag. Ze lijden allemaal aan een aanzienlijke terugslag wanneer je geraakt wordt (waardoor je meestal in een put terechtkomt die je doodt). Je kunt ook niet manoeuvreren nadat je springt. Dit betekent dat het erg moeilijk is om tegemoetkomende vijandelijke projectielen te ontwijken. Castlevania II: Simon's Quest leed aan een vreselijke vertaling, wat betekende dat veel van de aanwijzingen die in de tekst waren bedoeld, nooit echt in het spel kwamen. Je had een strategiegids nodig om te weten waar je heen ging (omdat je waarschijnlijk niet het ding 'het juweel vasthouden terwijl je naast een muur knielt' zou raden).

Dat gezegd hebbende, waren de Japanse versies van de eerste twee Castlevania-spellen eigenlijk slechter dan de westerse releases. Dit komt omdat ze op diskettes kwamen. Om het spel bepaalde gebieden te laten laden, moet de speler de schijf fysiek verwijderen, omdraaien en opnieuw plaatsen. Dit betekende dat je in de buurt van de console moest zitten op plaatsen waar je de schijf vaak moest omdraaien. De versies van de game die we kregen, hadden tenminste cartridges die nooit moesten worden aangepast.

10 De verwijderde neusduivel

In Castlevania: Symphony of the Night heeft Alucard een enorme hoeveelheid krachten tot zijn beschikking. Samen met zijn ongelooflijke krijgskunsten is hij in staat om de aanvallen van de wezens van de nacht te overleven. Naarmate het spel vordert, krijgt hij de mogelijkheid om magie te gebruiken, evenals krachten die zijn gebaseerd op zijn vampirische afkomst. Aan het einde van het spel kan Alucard veranderen in een wolf, een vleermuis en een wolk van giftige mist die het leven van zijn vijanden afvoert.

Een van de vele mogelijkheden in het arsenaal van Alucard zijn zijn Familiars. Dit zijn magische wezens die naast hem kunnen vechten, maar ook andere taken kunnen uitvoeren waarvoor ze geschikt zijn. Deze familiars omvatten de duivel, die schakelaars kan activeren die buiten het bereik van Alucard liggen. Er is ook de Faerie Familiar, die helende betoveringen kan uitspreken in de strijd.

In de Japanse versie van Symphony of the Night is er nog een bekende die geen toegang had tot de Engelstalige releases van de game. Het wordt de neusduivel genoemd en het lijkt op de gewone duivel, behalve dat het een anime-personage heeft. Het gezicht is van Boyacky, een van de schurken uit een animeserie genaamd Yatterman. Dit was waarschijnlijk te wijten aan het feit dat de culturele toespeling verloren ging voor de meeste fans buiten Japan.

9 Simon & Dracula Like To Party

Hoewel Hideo Kojima vooral bekend staat om de Metal Gear Solid-serie, heeft hij nog een paar andere titels op zijn naam staan. Voordat hij de originele Metal Gear Solid voor de PlayStation uitbracht, creëerde hij twee veelgeprezen point & click-avonturengames. De eerste hiervan was Snatcher, wat Kojima was die Blade Runner kopieerde. De andere was Policenauts, wat dodelijk wapen was in de ruimte.

Snatcher zag eigenlijk een Engelse release op de Sega-CD (hoewel het in delen werd gecensureerd). Op een gegeven moment tijdens het spel moet je naar een stripclub reizen. In zowel de Sega CD- als de PlayStation-versie van de game zijn Simon Belmont en Dracula te zien met een drankje in het stripclubpubliek.

Ten tijde van de release van Snatcher had Hideo Kojima geen relatie met de Castlevania-serie. Hij was gewoon een fan van de games en wilde ze een schreeuw geven. In de jaren 2010 zou Kojima betrokken raken bij de productie van de Castlevania: Lords of Shadow-serie.

8 The Lost Dreamcast Castlevania

Ondanks het feit dat Castlevania nauw verbonden was met Nintendo, heeft Konami een game uitgebracht in de serie over de Sega Genesis / Mega Drive. Het heette Castlevania: Bloodlines en het bevatte niet-Belmont vampierjagers als de hoofdpersonen. De Sega Saturn zou later een haven van Castlevania ontvangen: Symphony of the Night, met een extra ruimte en de mogelijkheid om als Maria te spelen.

De relatie van Konami met Sega was bedoeld om door te gaan met een Castlevania-game op de Dreamcast. Het zou Castlevania worden genoemd: Wederopstanding en het zou Sonia Belmont in de hoofdrol spelen, het enige canonieke vrouwelijke lid van de Belmont-clan. Sonia speelde eerder in een Game Boy-game, Castlevania Legends genaamd. In Resurrection zou ze een van de twee speelbare personages zijn, naast een nieuwe vampierjager, Victor Belmont genaamd.

Uit wat kleine beelden van de game lijkt het erop dat Castlevania: Resurrection leek op een meer primitieve versie van Dark Souls. De game is geannuleerd vanwege de dood van de Dreamcast en is nooit overgezet naar de PlayStation 2.

7 De Kid Dracula-serie

De latere games in de Castlevania-serie zijn erin geslaagd Dracula in een andere vorm te spelen. In de spellen Aria of Sorrow / Dawn of Sorrow speel je als een middelbare schoolstudent genaamd Soma Cruz. Uiteindelijk wordt onthuld dat Soma de reïncarnatie van Dracula is nadat hij in 1999 een laatste dood leed. Aan het einde van Castlevania: Lords of Shadow wordt de hoofdrolspeler van het spel (Gabriel Belmont) Dracula. In het vervolg moet je spelen als de vampierversie van Gabriel.

Konami had Dracula al in 1990 tot de hoofdrolspeler van een Castlevania-game gemaakt. Ze brachten Akumajō Special: Boku Dracula-kun op de Famicom uit, een parodie op Castlevania, waar je speelde als een kinderversie van Dracula. Het kreeg een vervolg op de Game Boy, dat eigenlijk was gelokaliseerd en in het Westen werd uitgebracht als Kid Dracula. De plot van het spel volgt een jonge Dracula terwijl hij vecht tegen Galamoth, een monster dat alle dienaren van Dracula steelt. Dracula moet door het land reizen om al zijn magische spreuken opnieuw te leren, zodat hij ze kan gebruiken om Galamoth te verslaan.

6 Het Castlevania-spel dat we allemaal willen

Volgens de chronologie van de Castlevania- serie bleven Dracula en zijn kasteel terugkomen van 1094 tot 1999. In de Game Boy Advance-game Castlevania: Aria of Sorrow springt de serie naar het jaar 2035. De hoofdpersoon van deze game (en het vervolg), Dawn of Sorrow) is een middelbare scholier genaamd Soma Cruz. Al snel wordt ontdekt dat Soma de ziel van monsters kan stelen en hun krachten kan gebruiken. Soma ontdekt uiteindelijk de waarheid achter zijn vermogen - hij is in feite de reïncarnatie van graaf Dracula, die voor het laatst in 1999 was gedood.

Uit de hele geschiedenis van de twee Sorrow-games blijkt dat er in 1999 een groot conflict werd uitgevochten. Het wordt de "Demon Castle War" genoemd. Deze oorlog wordt beschreven als een enorm conflict tussen legers van soldaten en monsters. Uiteindelijk kon Julius Belmont (met behulp van Alucard) Dracula voor de laatste keer doden. Nadat Julius Dracula versloeg, werd een ritueel uitgevoerd dat de kwaadaardige graaf en zijn kasteel in een zonsverduistering gevangen hield, waardoor hij niet kon terugkeren.

We hebben alleen fragmenten gelezen over de gebeurtenissen in dit episch klinkende conflict. Dus waarom is de Demon Castle War nooit in een Castlevania-game vertoond? De belangrijkste gebeurtenis in de serie is verbannen naar stukjes tekst waarnaar u op zoek moet gaan. De technologie bestaat nu om grootschalige conflicten in een videogame te laten zien. Dus waarom heeft Konami nog nooit een Castlevania-game gemaakt in het jaar 1999?

5 Het geheime CD-nummer

Een van de vele redenen voor het succes van de verschillende PlayStation-consoles door de jaren heen is dat Sony de nadruk legt op het maken van deze apparaten voor thuisentertainment, evenals gameconsoles. De originele PlayStation speelde audio-cd's naast games. Dit was eigenlijk een belangrijke factor waardoor mensen geïnteresseerd waren in het kopen van de console, omdat cd-spelers nog vrij duur waren op het moment van uitgave. De PlayStation 2 had een soortgelijk effect met de ingebouwde dvd-speler. Eindelijk kon de PlayStation 3 Blu-ray-schijven afspelen (hoewel Sony daar misschien een beetje op had geworpen, omdat het de prijs van de console door het dak dreef).

Omdat de originele PlayStation-games op een CD stonden, konden sommige ervan worden afgespeeld als audiodiscs in een gewone CD-speler. Als je Castlevania: Symphony of the Night als een audiodisc speelde, zou je een geheime track horen die werd gespeeld door de stemacteur van Alucard (de Engelse of Japanse, afhankelijk van de versie van de game). Hij zou je vertellen om geen van de nummers te spelen, omdat deze gegevens van het spel bevatten. Je zou echter nog een geheim nummer kunnen spelen dat muziek bevatte die nergens in de game te horen was.

4 De Yu-Gi-Oh Belmont

Het meest populaire ruilkaartspel ter wereld is Yu-Gi-Oh. De serie heeft een Guinness World Record voor het grootste aantal kaarten dat wereldwijd wordt verkocht. Het Yu-Gi-Oh-kaartspel en de videogamefranchise zijn beide eigendom van en worden geproduceerd door Konami. Omdat Konami de eigenaren is van veel verschillende videogamefranchises, hebben ze veel van de beroemdste personages in Yu-Gi-Oh toegestaan. Er bestaat een kaart met de naam "Tactical Espionage Expert" die is gebaseerd op Solid Snake uit de Metal Gear Solid-franchise. Yu-Gi-Oh heeft ook een heel dek rond de ruimteschepen uit de Gradius- serie. Dit archetype wordt het deck "Konami Arcade Games" genoemd.

Als het gaat om de Castlevania-franchise, is er een Yu-Gi-Oh-kaart genaamd "Vampire Hunter". Hij wordt afgebeeld in een outfit die lijkt op die van Alucard uit Symphony of the Night en hanteert een zweep, zoals de leden van de familie Belmont in het spel gebruiken.

3 Dracula Loves Kart Racing

Er is niets dat een schurk meer kan rechtvaardigen dan een crossover-videogame. Bowser heeft Princess Peach al sinds de jaren '80 gekidnapt, maar Mario is cool met hem mee te doen in de karting-, tennis-, golf- en partygames die in het Mushroom Kingdom worden gespeeld. Sonic en zijn vijanden komen zelfs in actie tijdens de Mario & Sonic bij de serie (recent sportevenement).

Konami heeft in de loop der jaren een paar crossover-spellen gemaakt met personages uit de verschillende franchises die ze bezitten. In 2001 was er een Game Boy Advance-titel met de naam Konami Krazy Racers. Een van de speelbare racers in het spel was Dracula, die wat tijd nam om het bloed van de levenden te drinken om zijn 150cc-vaardigheden aan te scherpen. De game bevatte ook Gray Fox van Metal Gear Solid, omdat de ruwe en tuimelende capriolen van de professionele kartwereld hem in staat stellen zijn masochisme te bevredigen.

In 2011 bracht Konami een spel uit genaamd Krazy Kart Racing voor mobiele apparaten. Het omvatte Dracula uit de Castlevania- serie, evenals personages zoals Pyramid Head van Silent Hill, de kikker van Frogger en Sparkster van Rocket Knight Adventures.

2 The Lost Symphony Of The Night Endings

In Castlevania: Rondo of Blood was een van de speelbare personages een jong meisje genaamd Maria Renard. Hoewel ze de zweepvaardigheden van Richter Belmont miste, beschikte ze over krachtige magische vaardigheden gebaseerd op de Shishin-beesten uit de Chinese mythologie. Dit zijn de Dragon, Tiger, Phoenix en Turtle, die veel opduiken in anime- en videogames (vooral Beyblade). De kinderversie van Maria kan eigenlijk verschijnen in Castlevania: Symphony of the Night. Als je sterft tijdens de openingsstrijd tegen Dracula, zal Maria verschijnen en je onkwetsbaar maken voor de rest van het gevecht.

Een volwassen versie van Maria verschijnt in Castlevania: Symphony of the Night (en is eigenlijk speelbaar in de Sega Saturn-versie van de game). Spelers hebben in de game een aantal interessante ongebruikte audiobestanden gevonden die betrekking hebben op Maria. Het lijkt erop dat ze een veel grotere rol in het spel had moeten spelen …

Volgens de ongebruikte audio zou er een scenario zijn waarin Maria zich bemoeide tijdens de strijd tussen Alucard en bezeten Richter. Maria zou dan zelf bezeten raken en Alucard dwingen om tegen haar te vechten. Tijdens deze strijd zou Maria vier demonen gebruiken tegen Alucard. Er is ook ongebruikte audio voor Alucard die de dood van zowel Richter als Maria betreurt, wat inderdaad voor een zeer donker einde zou hebben gezorgd.