Star Wars slaagt erin om meer dan een van de meest succesvolle en productieve merken te zijn. Het is bijna een van de meest gezinsvriendelijke. Er zijn Star Wars-fans van alle leeftijden en niet alleen omdat de verhalen uit het universum sinds de jaren zeventig uitkomen.
Maar alleen omdat het hele gezin nog steeds naar beneden kan en een Star Wars-film kan kijken, betekent dit niet dat er enkele twijfelachtige keuzes zijn gemaakt door de mensen voor en achter de camera's.
Er zijn verschillende momenten in Star Wars, op verschillende media, waar dingen net iets te ver zijn gegaan. De eenvoudigste manier om "te ver" te definiëren, is door de meest aanstootgevende of slechtste momenten in de serie aan te wijzen.
Hoewel er wat van dat materiaal op deze lijst staat, bestaat de hele lijst niet uit de meest schokkende, gewelddadige of deprimerende momenten in Star Wars. Elk goed verhaal, zelfs het meest gezinsvriendelijke, bevat uitdagend materiaal.
De momenten waarop Star Wars te ver is gegaan, omvatten schokkend gewelddadige momenten, maar ook momenten waarop de makers beslissingen namen die fans terecht boos maakten, de grenzen van de sciencefictionfantasie tot het logische breekpunt verlegden of vrijwel alles deden wat mogelijk was fans helemaal uit het verhaal.
Dat gezegd hebbende, hier zijn 15 keer Star Wars Ging Way Too Far.
15 Het "liefdesverhaal" van Luke en Leia
Volgens George Lucas waren de plannen voor de eerste zes films in Star Wars altijd vastgelegd. De grote wendingen waren vanaf het begin gepland en Lucas wist altijd precies waar hij heen ging. Dit is een beetje moeilijk te geloven en als het waar is, maakt het sommige plotpunten in A New Hope and Empire nogal grof.
Er is een duidelijke liefdesdriehoek tussen Luke, Leia en Han in de originele trilogie.
Han is zelfs klaar om weg te gaan in Return of the Jedi omdat hij gelooft dat Leia meer van Luke houdt dan van hem. Toch is het de bedoeling dat alle spanning tussen broer en zus wordt weggevaagd door de onthulling van Yoda.
Het is ongemakkelijk en, als het plan altijd was dat Luke en Leia een tweeling zouden zijn, totaal overbodig.
14 Alderaan vernietigen … en het nooit meer vermelden
Er is absoluut geen probleem met een nieuwe hoop dat Alderaan wordt vernietigd. Op een zeer economische manier vormt het de dreiging van het rijk, de macht van de Death Star en de reden dat elke rebel zou willen vechten.
Het probleem met de vernietiging van Alderaan is echter dat de Star Wars-sage niet genoeg tijd spendeert aan alles wat achterin verloren gaat. In A New Hope wordt Leia's volledige reactie niet eens getoond, omdat de film wegvalt om te laten zien dat Obi-Wan de verstoring in de Force voelt.
Het klopt dat in romans en strips, of het nu canon is of niet, het verdriet van Leia en andere personages voor Alderaan is onderzocht. Dat maakt echter niets uit van de hoofdreeks. In feite is Bail Organa, het symbolische gezicht van het offer van Alderaan, nauwelijks een personage in de prequels.
13 Peter Cushing "Back from the Dead" brengen voor Rogue One
De praktijk om dode actoren via CGI te 'doen herleven' is volkomen legaal, althans voorlopig. Toch is er nog steeds iets heel verontrustends aan. Vooral wanneer het voor meer dan een snelle blik wordt gebruikt. In Rogue One is het onmogelijk om zo snel iets te beschrijven met Grand Moff Tarkin.
Peter Cushing, de man die Tarkin speelde in A New Hope, stierf in 1994. Maar in Rogue One 2016 is Tarkin een ondersteunend personage, met een gezicht, stem en zelfs manieren van Cushing.
Afgezien van de technische prestatie, is er iets verontrustends aan het gezicht van een dode acteur voor een film, decennia na zijn dood.
De opstanding van Cushing via CGI voor Rogue One is zelfs vreemder na de dood van Carrie Fisher. Na het overlijden van Fisher maakten Kathleen Kennedy en andere Star Wars-managers duidelijk dat ze Leia niet terug zouden brengen via CGI, in respect voor Fisher. Cushing was blijkbaar een eerlijk spel.
12 Anakin Goes After the Younglings
Het lijkt vreemd om de prequel-trilogie te bekritiseren voor het tonen van Anakin als een schurk. De man is immers voorbestemd om Darth Vader te worden, iemand die zijn ondergeschikten verstikt voor 'plezier'. Maar zelfs temidden van de bloedige val van Anakin uit genade in Revenge of the Sith, is zijn achtervolging van de jonge Jedi slechts een stap te ver.
Anakin's aanval op hen is het ding dat zowel Obi-Wan als Padme ervan overtuigt dat hij echt is gevallen, maar het is echt niet allemaal nodig. Anakin bestormt de Jedi-tempel, getekend met lichtzwaard, en valt iedereen aan die hij ziet, is meer dan genoeg om zijn val aan de Dark Side te laten zien.
Het uiterlijk van de schattige kleine Padawans en hun woordvoerder met zijn dikke en niet overtuigende accent was overdreven. Niet te vermelden "jonge kinderen" is veel pretentieuzer dan alleen maar kinderen zeggen.
11 Leia's ruimtevlucht in Last Jedi
The Last Jedi heeft veel fandebat en woede aangewakkerd. Er zijn bepaalde segmenten van Star Wars-fans die geloven dat er op vijftien momenten alleen al vanuit Last Jedi kan worden gekwalificeerd dat ze 'te ver' gaan. We zien dingen niet als bijna alles dat zo afschuwelijk is. Hoewel er een groot moment is in Last Jedi dat alle logica en voorkennis van de Force tart.
In het begin van Last Jedi wordt generaal Leia in het buitenland haar ruimteschip aangevallen. Dit zorgt ervoor dat Leia wordt weggezogen in het vacuüm van de ruimte.
Leia overleeft echter door haar band met de Force en het feit dat ze letterlijk in veiligheid vliegt.
Het is een cool moment en een dat Leia meer dan verdiend tijdens haar reis. Het beeld van Leia die vliegt als Peter Pan in de zwaartekrachtsruimte is echter belachelijk, zelfs voor de zeer fantastische Star Wars.
10 Ratts Tyerell's dood tijdens de podrace
De podrace-reeks is het onbetwistbare beste deel van de zeer rommelige Phantom Menace. (De tweede seconde is het lichtzwaardgevecht ingesteld op "Duel of the Fates.") Er is echter een klein moment tijdens de Podrace, dat wordt gespeeld om te lachen, dat in het gezicht van bijna alle goede smaak vliegt.
Ratts Tyerell is een van de podracers en hij sterft relatief snel in de race, schreeuwend als een banshee als het gebeurt. Waar dingen de grens overschrijden en erg donker worden, is dat Phantom Menance er een punt van maakt om de familie van Ratts te benadrukken, in het bijzonder zijn vrouw. Een vrouw die net na de bevalling uit het ziekenhuis is vrijgelaten.
De dood van Ratts komt over als een klein beetje fatale slapstick. Toch neemt Phantom Menace een raar beetje pervers plezier in het ondermijnen van zijn weduwnaar en vaderloze kinderen.
9 Anakin's Slaughter of the Sand People
Gezien het feit dat de prequel-trilogie helemaal over de val van Anakin Skywalker aan de Dark Side gaat, lijkt het misschien vreemd om te wijzen op een van Anakin's meest gewelddadige daden op het scherm die te ver gaan.
Het probleem met Anakin's slachting van de Sand People in Attack of the Clones is niet zozeer dat het gebeurt. Het is de manier waarop alles zich afspeelt, dat het meer twijfelachtige en verontrustende deel van de reeks is.
Attack of the Clones brengt lange tijd door met Anakin en probeert zijn moeder te vinden in de gevangenschap van de Sand People. Als hij haar eenmaal heeft gevonden, sterft Shmi zeer snel en raakt de woede onmiddellijk Anakin.
Attack of the Clones laat zien dat Anakin een einde maakt aan de levens van twee Sand People, dan snijdt het weg.
Met de waarheid die pas later in de film wordt onthuld door één angstige monoloog.
Het is een enorm moment voor Anakin dat de film probeert te verbergen en later vrijwel helemaal negeert.
8 De naam van deze kerel is
Porkins
Er zijn veel rare namen in Star Wars. De naam van een van de gevaarlijkste mannen in de Melkweg is Sheev Palpatine, die toepasselijk maar hilarisch is.
Evenzo is Jar Jar Binks bedoeld als een sympathiek personage waarvan de naam volledig serieus werd geacht. Zelfs met Star Wars 'neiging tot krankzinnigheid tijdens het benoemen van personages, overschrijdt de rebellenpiloot, Porkins, een lijn.
Porkins is een van de meest opvallende rebellenpiloten die de overval op de eerste Death Star zag. Het wordt zelfs afgeschilderd als een nogal tragisch moment wanneer hij sterft in een vurige crash. Dit alles wordt ondermijnd door het feit dat de rotund man Porkins heet.
Het is zelfs geen bijnaam. (Eigenlijk is zijn bijnaam 'Piggy'.) Het is zijn echte naam, die een wrede draai van het lot in het universum is en gewoon vies door het creatieve team.
7 Bodhi's Death in Rogue One
Tot verrassing van vrijwel niemand die het voor het eerst bekijkt, eindigt Rogue One met het hoofdpersonage dat een brute dood ontmoet.
De emotionele resonantie van Rogue One en wat het zo'n briljante film maakt, Star War of anderszins, is dat er echte inzet en body count aan de film is. De zelfmoordmissie om de plannen van Death Star op te halen is echt een zelfmoordmissie.
Rogue One slaagt erin om zijn hoofdpersonen te doden op een manier die de zinloosheid van oorlog weergeeft, maar ze ook een heroïsche uitweg geeft. Iedereen krijgt deze behandeling … behalve Riz Ahmed's Bodhi.
Hoewel Bodhi de film lanceert, krijgt hij uiteindelijk de korte stok en zijn dood is kenmerkend voor dat feit.
Bodhi sterft, off-screen, bijna als een bijzaak. Het mist alle impact of echte emotie. Het gebeurt gewoon en iedereen gaat verder.
6 De ondraaglijke romantiek van Anakin en Padme
De Star Wars-prequels maakten nogal wat fouten. Een van de grootste bronnen van misstappen zit echter in de romantiek tussen Anakin en Padme.
Het begon slecht met de Natalie Portman die Padme speelde tijdens de prequels. Ondertussen werd Anakin in Phantom Menace gespeeld door de aanzienlijk jongere Jake Lloyd. Dit gaf de romantiek altijd een (onjuiste) wiegroofindruk.
Meer dan dat, het liefdesverhaal van Anakin en Padme is echter gewoon slecht geschreven en gestructureerd. Het gebeurt veel te snel en niet overtuigend en zoveel van de trilogie is eraan gewijd.
Sinds Han en Leia heeft romantiek een grote rol gespeeld in Star Wars, maar altijd als een vermakelijk bijverhaal. Met Anakin en Padme was het verhaal niet aan de kant, noch helemaal vermakelijk.
5 Hoeveel Jedi hebben de Jedi Purge eigenlijk overleefd
De Jedi zijn echt de levensader van de Star Wars-franchise. De meeste fans zijn gewoon niet zo geïnteresseerd in een verhaal in het Star Wars-universum, tenzij er een ruimtewizard bij betrokken is. Op zijn minst is een lichtzwaard een vereiste.
Het is logisch hoeveel Jedi zijn bevestigd om de Jedi Purge te overleven. Het is gewoon nogal belachelijk hoeveel er zijn opgedoken.
Het begon allemaal met Obi-Wan en Yoda in de originele filmtrilogie. Sindsdien verschijnt Jedi echter steeds meer; er zijn Kanan en Ezra in Star Wars: Rebels.
Hoewel technisch verbannen uit De Orde, leefde de leerling van Anakin, Ashoka.
Er is nog meer als de canon van Star Wars Legends wordt overwogen.
Het is waar dat de overgrote meerderheid van Jedi werd weggevaagd, maar een bijna komisch bedrag overleefde, terwijl Luke nog steeds beweert de laatste te zijn.
4 Padme's Death and Overall Arc in Revenge of the Sith
Om de originele trilogie te laten werken en uit te leggen waarom Luke en Leia gescheiden waren als baby's, moest Padme sterven. Net zoals Anakin naar de Dark Side moest vallen, moest Padme haar einde ontmoeten. Revenge of the Sith had echter een meer bevredigende en karakter-passende dood voor Padme kunnen vinden dan wat in de film werd gegeven.
In de eerste twee prequel-films is Padme sterk, capabel, onderhoudend en onafhankelijk. Dezelfde eigenschappen die prinses Leia tot een feministisch icoon maakten, zijn volkomen duidelijk in haar biologische moeder
tot Revenge of the Sith.
Zodra Padme zwanger wordt, wordt ze een totaal nutteloos personage. Ze wordt niets meer dan een plotpunt van het verhaal van Anakin en sterft dan, met de meeste belediging, aan een 'gebroken hart'.
Het einde van Padme is triest maar niet op een emotionele resonerende manier. Het is gewoon teleurstellend.
3 Het bestaan van Midi-chlorians
Vóór Phantom Menace was de Force een mystieke entiteit. Het interessante van de Force is dat deze onbekend en magisch was. Er was het gevoel dat iemand een Jedi zou kunnen zijn, als de Force hen zou kiezen en er doorheen zou gaan.
Na Phantom Menace veranderde dat allemaal met dank aan Qui-Gon Jinn. Het werd onthuld dat de Force door mensen handelt vanwege hun midi-chloorgetal. Fans waren terecht verontwaardigd toen de onthulling iets magisch en etherisch nam om het biologisch en saai te maken.
In de tussenliggende jaren zijn mid-chlorians vernieuwd en lijken ze mystieker en passen ze in de oorspronkelijke geest van de franchise.
Ze bestaan nu meer vanwege de Force - ze creëren de Force niet.
Helaas werd de schade aangericht op het moment dat ze werden geïntroduceerd en uitgelegd. Geen terugtrappen kan het echt repareren.
2 De raciale karikaturen van Jar Jar Binks, Watto en de Neimoidians
Er is zoveel internet-bashing van de "humor" van Jar Jar Binks dat het, hoe goed ook verdiend, nogal overbodig is. Jar Jar is vervelend en veel minder grappig dan hij bedoelde.
Maar dat is echt niet de grootste zonde van Jar Jar Binks. Jar Jar is, net als een paar andere hoofdpersonen in Phantom Menace, een zeer aanstootgevende raciale karikatuur.
Alles over Jar Jar - van zijn stem, zijn maniertjes en zelfs zijn verhaal - past in het patroon van een stuntelend Afrikaans-Amerikaans slavenkarakter. Hij is ook slechts het topje van de ijsberg.
Watto, de slaveneigenaar van Anakin, is duidelijk bedoeld om de stereotypen van het Joodse volk op te roepen met zijn grote neus, accent en preoccupatie met geld. Het ergste van allemaal zijn de Neimodianen, die op amfibieën lijken en die allemaal in gebroken Engels spreken met zware Aziatische accenten.
Een van deze racistische stereotypen is veel te veel, maar drie is verschrikkelijk.
