Als het publiek terugkijkt naar sciencefictionfilms in 1968, zag de 21ste eeuw er heel anders uit dan wat het bleek te zijn. 2001 niet alleen: A Space Odyssey heeft het doel met betrekking tot verkenning van de menselijke ruimte gemist, er is geen manier om nauwkeurig te voorspellen hoeveel slechte sciencefictionfilms het eerste decennium van het nieuwe millennium eruit zou springen!
Destijds dachten we misschien dat we met de vooruitgang in de wetenschap en filmische magie in de jaren 2000 allemaal in een gouden eeuw voor het genre zouden belanden. Helaas, zoals met elk ander decennium, waren de 2000s vol met echt slechte films over alles, van zombies tot aliens en alternatieve realiteiten. De door millenium geïnspireerde obsessie voor futurisme.
We praten niet alleen over B-films die rechtstreeks naar video gaan. Veel opvallende studiofoto's waren vreselijke rommel, zelfs vervolg in extreem populaire franchises. Wat is er gebeurd met de belofte van morgen? Terugkijkend op sommige van deze films, zou je denken dat ze nog leefden in een verleden vol met slechte films!
Hier zijn 17 Forgettable '00s Sci-Fi Movies Only Superfans Remember.
17 Battlefield Earth
De film Battlefield Earth is een bewerking van het boek van L. Ron Hubbard, de oprichter van Scientology. Wat je geloof in de organisatie ook is, het valt niet te ontkennen dat deze film onheilig is. Kaasachtig, opgeblazen en overbudget, de film haalde zijn budget niet terug aan de kassa.
Nadat het een sombere 3% scoorde op Rotten Tomatoes, werd zelfs de filmster John Travolta met stilte onthaald toen hij een groep journalisten vroeg of ze het leuk vonden.
De man die het scenario schreef, vond het zelfs niet eens leuk. JD Shapiro schreef eigenlijk een brief aan The New York Post die zich verontschuldigde voor zijn script! Dit is een baby waar zelfs de moeder niet van kon houden!
16 geesten van Mars
John Carpenter is onbetwist een van de grote genre-regisseurs aller tijden. Nadat hij alles, van de baanbrekende slasher-film Halloween aan het geliefde buitenaardse epos The Thing, heeft afgeleverd, wil niemand een van de echte meesters van suspense kloppen. Helaas kunnen zelfs de groten soms falen.
Carpenter's film Ghosts of Mars uit 2001 klonk als een goed idee: menselijke kolonisten raken bezeten door de geesten van de voormalige bewoners van de rode planeet. Chaos ontstaat.
Het ding is, de film is niet eng. De dialoog is verschrikkelijk. De sets zijn lelijk. Het acteerwerk van Ice Cube, Pam Grier en Jason Statham is volledig vergeetbaar. Het is een saaie snooze van een ruimtefeest.
Als zodanig is het geen film die zijn iconische regisseur waardig is.
15 K-PAX
Voordat de geheimen van de gedoemde acteur aan het licht kwamen, speelde hij in een echt slechte film genaamd K-PAX. Daarin speelt Spacey een psychiatrische patiënt die beweert een buitenaards wezen te zijn van een vredige planeet. Tijdens het testen lijkt zijn verhaal plausibeler en wordt de film een oefening in "is hij of niet?" Het is moeilijk om om het antwoord te geven.
Spacey's kenmerkende zelfvoldane acteerstijl vertaalt zich niet goed in een geavanceerde buitenaardse soort.
Het bijverhaal van Jeff Bridges, die de psychiaters speelt die zijn relatie met zijn zoon moet verbeteren, is zo cliché dat we wensten dat het naar een andere planeet zou reizen.
14 Planeet van de apen
Burton staat op alles, van Batman tot Mars-aanvallen! is onberispelijk. En toch maakte hij een van de beste scifi-stinkers aller tijden.
Het uitgangspunt is een ruimte / tijd warp puinhoop. De dialoog is dom. Het acteerwerk is verschrikkelijk. En de "grote onthulling" aan het einde - die hypedde als het overtreffen van het klassieke Statue of Liberty-moment in de versie van 1968 - was een enorme teleurstelling.
Het Lincoln Monument met een aapkop is hilarisch, niet schokkend.
In tegenstelling tot de Rise of the Planet of the Apes uit 2011, heeft deze aap geen franchise voortgebracht.
13 De avonturen van Pluto Nash
Er kwam een tijd in zijn carrière dat hij aan een reeks flops leed. Een van de grootste was de sci-fi-komedie The Adventures of Pluto Nash. Het uitgangspunt - een man die zijn nachtclub op de maan probeert te beschermen tegen gangsters - is behoorlijk gek.
De film zelf was niet grappig; was niet leuk; was niets anders dan echt saai.
Het verloor maar liefst $ 90 miljoen aan de kassa - en dat is binnenlands en internationaal gecombineerd. Het is verbonden met Battlefield Earth voor een beoordeling van 4% Rotten Tomatoes. Het deed het op één manier goed en ontving 5 Golden Raspberry-nominaties - maar het won er zelfs geen!
12 Solaris
De originele klassieker, geregisseerd door het legendarische filmische genie Andrei Tarkovsky, wordt beschouwd als een meesterwerk, maar het is niet iets waar een breed publiek aan begint. Toch gaf Soderbergh een poging en gooide George Clooney op voorsprong.
Er zijn geen laserstralen, geen enge aliens en geen ruimtegevechten.
Het is een cerebrale psychologische allegorie die echt bedoeld is voor de menigte van het kunsthuis. Het idee om een dergelijke klassieker aan te nemen is dapper genoeg, maar een groot Hollywood-budget uitgeven en het op de markt brengen als een formule-ruimtethriller is pure dwaasheid.
11 The Matrix: Reloaded
Het is moeilijk om het middelste kind van het gezin te zijn. Vaak wordt in filmtrilogieën hetzelfde gezegd over de tweede aflevering van een franchise. The Matrix: Reloaded, de langverwachte opvolger van de hitfilm 1999, The Matrix die de wereld veranderde, bleek veel minder verbluffend dan het origineel.
Waar de plotprogressie van de eerste film schoon en duidelijk was, waren de daaropvolgende vervolgingen ingewikkeld, vol met vreemde personages en voldeed ze nooit aan het eenvoudige maar krachtige concept waarmee het hele fenomeen begon. Maar natuurlijk - we moesten kijken. We moesten zien wat er met Neo en de bende gebeurde.
De resolutie in het laatste vervolg, The Matrix: Revolutions, gaf in ieder geval het verhaal af, maar Reloaded leek veel op het nemen van de blauwe pil: we vergaten het en gingen verder zonder kunstmatige levens!
10 Het eiland
Hoe kan een film met in de hoofdrol Ewan McGregor en Scarlett Johansson, zoals geregisseerd door Michael Bay, ooit te vergeten zijn? In het geval van sci-fi flop 2005, The Island, is dit misschien wel de meest opmerkelijke prestatie.
Zoals het geval is in veel van Bay's films, zijn dingen zoals achtervolgingsscènes en enorme explosies belangrijker dan saaie dingen zoals plot en karakter. De meestal geweldige acteurs in de film belden vrijwel op in hun uitvoeringen.
Het verhaal leent zo zwaar van eerdere klassieke films zoals Logan's Run en THX 1138 dat het zelfs niet erg fris aanvoelt, ondanks alle overblown effecten in de film. Tegen de tijd dat we het geheim van The Island leren kennen, is het publiek uitgeput van zinloze actiescènes en overbelast door CGI-vermoeidheid. We stemmen deze film "van het eiland" voor zover goede sciencefiction gaat.
9 28 weken later
Het vervolg kwam te ver weg van de eenvoud.
28 weken later is veel groter in omvang. In plaats van een paar overlevenden op de vlucht, is het nu de NAVO versus de zombies. Er zijn te veel personages, te veel plotlijnen en te veel pogingen om het origineel te overtreffen in dit overblown vervolg.
8 The Happening
Er is veel gezegd over de overhyped en underwhelming carrière van horrorregisseur M. Night Shyamalan. Zijn kenmerkende twist-einde verhalen zoals The Sixth Sense en Unbreakable waren hits, maar het publiek werd in de loop van de tijd steeds meer moe van Shyamalans vaardigheden.
Het leek erop dat elke film op dezelfde manier ging: een geweldig idee met een interessant uitgangspunt, dat aan het einde afhankelijk was van een enkele onthulling die alles veranderde.
Tegen de tijd dat The Happening rondkwam, zou je kunnen zeggen dat die winden oud waren geworden. Kortom, de plot gaat over hoe planten eropuit zijn om het menselijk ras te vernietigen met een.gif" />
Het is een cool idee, maar het gaat nergens heen.
Mensen lopen weg van de wind, Mark Wahlberg probeert zijn gezin te redden, en nou, er is niet veel meer aan de hand. In plaats van een verademing, was de film een grote geeuw.
7 2012
In 2012 is de enige tegenstander planetaire ramp, die bijna lijkt op protagonist John Cusack en zijn familie rond.
De film gaat over het einde van de wereld, die uiteindelijk wordt overleefd door rijke mensen en elites in een stel hightech ark van Noach. Serieus, wat maakt het uit?
De hele film is slechts een excuus om enorme aardbevingen en overstromingen op te voeren. Als er in de film tekens zijn die de moeite waard zijn om te verzorgen, verdronken ze voordat ze op het scherm verschijnen.
6 ruimtecowboys
Eenmaal daar aangekomen, ontdekken ze dat het station vol zit met illegale nucleaire wapens - waarvan je zou denken dat Rusland dat weet - en deze geezers moeten nu de wereld redden van een toevallige kernaanval vanuit een lage baan om de aarde.
Verveel je je al? Of gewoon beledigd door dit belachelijke idee? Nou, het deed het goed op de kassa, waarschijnlijk vanwege de geweldige cast, waaronder Clint Eastwood en Tommy Lee Jones. We zullen je niet kwalijk nemen als je niet snel deze kalkoen gaat streamen.
5 De tijdmachine
Hier is nog een remake, alleen deze keer was het logischer. De 1960-filmversie van de toonaangevende sciencefictionroman uit 1895 van HG Wells, The Time Machine, wordt alom geliefd als een klassieke B-film uit de jaren 60. Toen Warner Bros. in 2002 besloot een groot budget aan te passen, leek dit een goed idee.
Door moderne CGI-effecten te gebruiken en Guy Pearce voorop te zetten, werden geen kosten gespaard. Gigantische sets, slimme updates van het verhaal en een grotere nadruk op de liefde van de hoofdpersoon werden toegevoegd. Maar meer is niet altijd beter.
Het eindproduct leunde te zwaar op de FX, met een onnodig ingewikkeld plot-zwaar verhaal.
Het talent van de grote acteur Jeremy Irons verspilde de zeer dwaze rol van "Uber-Morlock" - een beetje zoals de koning van de monsters van de film. Hoewel de film geld verdiende, was het een bijna verlies, en we zullen studio-execs niet de schuld geven als ze terug naar het verleden wilden gaan en deze kerel niet wilden maken.
4 Mimic 3: Sentinel
Allereerst was het een rechtstreeks dvd-uitje, en wie denkt er nu nog veel meer aan dvd's? Ten tweede, in tegenstelling tot de eerste film, werd deze niet geregisseerd door de legendarische Guillermo Del Toro van de bekendheid van The Shape of Water.
Laten we eerlijk zijn - als je geen fatsoenlijk budget en een fatsoenlijke regisseur hebt, is een film over super geëvolueerde kakkerlakken die in menselijke vorm kunnen veranderen waarschijnlijk behoorlijk dom. Bovendien vertrok de film van de oorspronkelijke verhaallijn en probeerde hij de plot van de klassieke Alfred Hitchcock-beweging achterruit te boven te komen - alleen deze keer met gigantische bugs. Deze film heeft grote behoefte aan een gigantisch blikje Raid.
3 Land of the Lost
Lang geleden in de jaren zeventig werd op zaterdagochtend een hele rare kindershow uitgezonden. Een bedwelmende sciencefiction-serie met dinosaurussen, hagedismensen, apenmensen, buitenaardse wezens, interdimensionaal reizen en zelfs magie werd aan kinderen opgedrongen.
Terwijl Land of the Lost leed aan goofy acteren en zelfs goofier speciale effecten, werd de serie eigenlijk gemaakt en gerund door topschrijvers uit de eerste Star Trek-serie en verdiept in zwaar filosofisch en psychologisch gebied.
In 2009 besloot iemand om van Land of the Lost een echt domme Will Ferrell-komedie te maken.
Verstoken van alle coole ideeën en verkenningen van de show, was dit meer gericht op T-Rex kak en andere goedkope lach. Het heeft meer dan $ 30 miljoen verloren aan de kassa, dus deze rotzooi zal voor altijd verloren zijn in tijd en ruimte.
2 Race naar Witch Mountain
Dit is wat er gebeurt als Disney Studios een remake maakt van een remake van een remake. De film Race to Witch Mountain uit 2009 was een poging om de 1975-versie Scenery to Witch Mountain (die een vervolg voortbracht) opnieuw op te starten na de mislukte versie van 1995.
Met Dwayne "The Rock" Johnson in de hoofdrol, zou je denken dat de derde keer de charme zou zijn.
Het gekke aliens-vast-op-aarde-vermomde-als-tieners verhaal is solide genoeg. Om welke reden dan ook, de film zelf bleef niet zo goed bij het publiek. Hoewel het wat geld verdiende, was het nauwelijks de enorme megahit waar Disney op had gehoopt. Ondanks het eindigen met een opening voor een vervolg, ging de studio dit keer nooit voor een franchise. Het lijkt erop dat de race nu bijna voorbij is.
