18 oorlogsfilms die niet zijn gericht op het vechten

Oorlogen worden niet alleen uitgevochten in de loopgraven. Er is dood en bloedvergieten en pijn, maar overal elders proberen mensen op andere manieren te overleven; mannen en vrouwen, al dan niet direct geassocieerd met het conflict, leven stiller achter de schermen. Deze specifieke invalshoek wordt al jaren bezocht door filmmakers, met regisseurs variërend van Stanley Kubrick tot Quentin Tarantino die de oorlog benaderen vanuit een relatief niet-strijdbaar perspectief. In hun films is het slagveld geen slagveld in de traditionele zin van het woord.

Deze oorlogsuitbijters contrasteren een lange reeks Hollywood-epische verhalen, maar bestaan ​​ook uit enkele van de meest memorabele oorlogsfilms die ooit zijn gemaakt. De gevechten zijn secundair, of zelfs onbestaand, en toch vertegenwoordigen ze nog steeds de verschrikkingen van dit alles. Het zijn toevallig verschillende soorten horror. Dus als je geïnteresseerd bent in een meer intieme, minder explosieve weergave van gevechten, blijf dan lezen om 18 oorlogsfilms te bekijken die niet op het vechten zijn gericht.

18 Pan's Labyrinth

In Pan's Labyrinth waagt een jong meisje met de naam Ofelia zich aan het fantastische onbekende en voltooit taken die haar zijn toegewezen door een faun die ondergronds leeft in een magisch labyrint. Wat dit verhaal onderscheidt van andere sprookjes, is echter het feit dat het zich afspeelt tegen de achtergrond van oorlog. Haar stiefvader, de sadistische kapitein Vidal, jaagt, vecht en doodt rebellen na de Spaanse burgeroorlog en Ofelia is een hulpeloze toeschouwer.

In feite kan het heel goed vanwege de oorlog zelf zijn dat Ofelia zo wordt ingenomen door het idee van magie. Ze ontsnapt. Onschuldige mannen en vrouwen worden vermoord, haar moeder is ziek en ellende hangt over haar nieuwe huis als een slinger met bladen. Guillermo Del Toro maakte in deze film echte magie, maar niet op een traditioneel fantastische manier. Dit is tenslotte Harry Potter niet, dit is horror.

17 Inglourious Basterds

Quentin Tarantino is net zo gewelddadig als een filmmaker. Tussen Pulp Fiction en Kill Bill heeft hij bewezen een bonafide hond te zijn. Dus toen hij onthulde dat hij zijn eigen oorlogsbeeld maakte, hadden Tarantino-toegewijden overal een algemeen idee over welke richting die film zou gaan.

Als hij de oorlog naderde op basis van welke de bloedigste waren, had hij de Slag om Leipzig in 1813 kunnen aanpakken, waarbij het aantal troepen rond de 84.000 raakte, of de jaarlange Slag bij Stalingrad, die resulteerde in bijna twee miljoen slachtoffers. Hoewel zijn bloederige handelsmerken nog steeds erg vooraan en in het midden stonden, waren er geen slagvelden om over te spreken in zijn intrede in het oorlogsgenre. Inglourious Basterds, hoewel in de Tweede Wereldoorlog bezet centrum in Duits bezet gebied, richtten zich uiteindelijk op een fictieve geheime operatie om Adolf Hitler en de rest van zijn nazi-stooges uit te roeien. De ellende van oorlog werd gecomplimenteerd door de Duitse cinema, David Bowie, en enkele van de grootste dialogen tot nu toe van Tarantino.

16 De grote ontsnapping

Een van de meer zegevierende oorlogsfilms, The Great Escape richt zijn focus op hoop, ondanks de kansen. Bovendien is dit verhaal gebaseerd op echte gebeurtenissen. Onder leiding van een ragtag-team, waaronder Hilts van Steve McQueen, Bartlett van Richard Attenborough en Danny van Charles Bronson, naast een flink aantal anderen, lijkt het verhaal zelf misschien onmogelijk, maar dat is precies wat sommige van zijn eigen personages ook geloofden. Hun doel: ongeveer 250 mannen uit een vijandelijke gevangenis halen. Hun kans van slagen: niet waarschijnlijk.

Hoewel de ontsnapping niet zonder zijn zwakheden is, hebben avontuur en kameraadschap hier voorrang, wat te verwachten is van een film met een Ocean's Eleven- niveau van Hollywood-elite. The Great Escape is het soort oorlogsfilm dat wil dat je juicht, dus het blijft vrij van de loopgraven.

15 Het leven is mooi

Voor de eerste helft van Life is Beautiful voelt oorlog ver weg. Er zijn hints verspreid over buurten, op borden of in gesprekken, maar het is pas in de tweede helft dat de oorlog centraal staat. Life is Beautiful speelt zich af tegen de tragische achtergrond van een nazi-concentratiekamp en volgt Guido (gespeeld door Roberto Benigni, die ook regisseerde) zijn best doen om zijn zoon te misleiden door te geloven dat de kampen niet zo slecht zijn als ze lijken. Wanhopig om te voorkomen dat hij de waarheid begrijpt, wordt het kamp waarin ze gevangen zitten een soort speeltuin, voortbordurend op het idee dat is opgesteld in de eerste act van de film, waar Guido niets liever wil dan ervoor zorgen dat zijn familie gelukkig is.

Het is zelfs des te brutaler om getuige te zijn van de inspanningen die Guido bereid is te doen om een ​​van de meest gewelddadige momenten in de geschiedenis een spel te laten lijken. Benigni won beste directeur bij de Oscars voor zijn werk.

14 Apocalyps nu

Sommige oorlogsfilms richten zich op kameraadschap en nationale trots, maar Apocalypse Now is niet zoals de meeste oorlogsfilms. Geleid door Francis Ford Coppola, beginnen de soldaten die vooraan staan ​​in het verhaal niet aan een nobele missie voor vrijheid, ze hebben de taak om een ​​van hun eigen mannen, kolonel Walter Kurtz (gespeeld door Marlon Brando), te doden.

Kurtz is verdwenen tijdens de oorlog in Vietnam, en hij wordt min of meer aanbeden door de lokale bevolking, terwijl hij tegelijkertijd zijn verstand verliest. In plaats van zich te concentreren op traditionele veldslagen, is Apocalypse Now een gruwelijk oorlogsbezoek, waarbij het publiek wordt ondergedompeld in "De horror … de horror …" Er zijn geen trotse vlaggenzwaaiende of spannende achtervolgingen in het onbekende. Wat er echter is, is dood, isolatie en pure, ongefilterde waanzin.

13 Volledig metalen jack

Full Metal Jacket neemt uiteindelijk zijn personages en zijn publiek mee naar de oorlog, maar het middelpunt is bootcamp. Rekruten zijn aan het trainen om marinier te worden onder leiding van sergeant Hartman, een man wiens agressie ruimschoots voorbij het punt van noodzakelijk lijkt te gaan. Stanley Kubrick was geen onbekende in het verdiepen in de mentale degradatie van zijn personages, en in Full Metal Jacket is dat nog nooit zo duidelijk geweest. Hij onthult dat oorlogstijd een tijd is waarin mannen niet vechten voor eer, maar worden ontdaan van hun menselijkheid.

De tweede helft van de film verplaatst de rekruten naar de strijd, maar zelfs dan zijn dit geen soldaten op het scherm, dit zijn mannen die net zo verloren zijn als voorheen - alleen nu hebben ze geweren. Tijdens een oorlog die rijp was met intense gevechten, nam Kubrick een benadering die veel mentaler was dan fysiek, maar nog steeds net zo angstaanjagend was.

12 De hertenjager

De hoofdpersonen in The Deer Hunter leefden gelukkig genoeg, totdat de oorlog hen kreeg. Ze waren vrienden in een klein stadje, jaagden samen, bezochten elkaars bruiloften, leefden eenvoudig maar zinvol. Maar zodra de Vietnam-oorlog voorbij is, worden deze vrienden ondergedompeld in de hel, getuige van een niveau van wreedheid dat hun kleine stadje in Pennsylvania hen nooit had kunnen voorbereiden.

De Vietnam-oorlog was aantoonbaar een van de meest wrede oorlogen in de recente geschiedenis, en regisseur Michael Cimino zorgt ervoor dat hij dat punt naar huis brengt met ingewandige, pijnlijke details. The Deer Hunter laat zien dat oorlogsslachtoffers niet alleen in de frontlinie bestaan, en hoewel sommige van de hoofdpersonages aan het einde van de film nog leven, zijn ze bij thuiskomst meestal dood, op de een of andere manier.

11 De pianist

De pianist is net zo goed een oorlogsfilm als een roadmovie. Adrien Brody speelt echte overlevende en pianist Wladyslaw Szpilman (die hem een ​​Oscar voor beste acteur in een leidende rol opleverde) tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het beschrijft zijn reis na de vernietiging van het getto van Warschau, hem van zijn familie scheidend en hem dwingend op een pad van overleven, waar hij zich beperkt tot zijn meest ruwe en basale instincten.

De soldaten op het scherm staan ​​niet in de frontlinie, maar infiltreren in de huizen van onschuldige families, hoeden ze als vee en vermoorden ze naar believen. Dit alles wordt gezien vanuit het perspectief van Szpilman terwijl hij van de ene gevaarlijke plek naar de andere reist in een soort helse Odyssee. Regisseur Roman Polanski heeft een carrière opgebouwd uit het schilderen van intieme afbeeldingen van isolatie en wanhoop, en met The Pianist zijn zijn thema's het meest angstaanjagend en meeslepend.

10 Verzoening

Verzoening begint niet als een oorlogsfilm. Hoewel de tweede helft zijn drie hoofdpersonen in de buik van de Tweede Wereldoorlog duwt, draait de eerste helft om een ​​liefdesaffaire, een onrechtmatige overtuiging en het bittere verlies van onschuld. In de kern is Atonement een verhaal over opgroeien gezien door de ogen van een vroegrijp jong meisje genaamd Briony. Briony, een natuurlijke verteller, verpest uiteindelijk het leven van twee mensen - haar zus, Cecilia en Robbie, hun plaatselijke klusjesman - enigszins door jaloezie, maar vooral door haar onvolwassenheid.

Tegen de tijd dat de film zijn tweede helft bereikt, kan oorlog net zo goed verlies betekenen. Briony wil niets liever dan boete doen voor de onherroepelijke schade die ze heeft veroorzaakt, maar leert uiteindelijk de harde manier dat sommige fouten nooit kunnen worden hersteld.

9 The Hurt Locker

De Hurt Locker is een "boots on the ground" oorlogsfilm, maar de soldaten op het scherm zijn niet je typische infanteristen. Ze vormen een zeer kleine eenheid voor het verwijderen van bommen en elk deel van hun werk brengt hen in een bepaald scenario een centimeter van de dood. Gestationeerd in Irak, wordt het team geleid door stafsergeant William James (Jeremy Renner), een soort rebel zonder reden. Hoewel hij misschien wel de beste man voor de klus is, maken zijn roekeloze gevoeligheden zijn team angstig voor hun eigen leven.

De Hurt Locker is niet uit hetzelfde doek gesneden als de meeste afbeeldingen van oorlog, maar het is nog steeds een van de meer gespannen realistische tot op heden. Dit is een heel persoonlijk verhaal. Het is soms schokkend en brutaal, maar ook verrassend intiem.

8 Casablanca

Er zijn zoveel lagen in Casablanca dat het kort samengevat nauwelijks recht doet. Er is zelfs een reden waarom de Writers Guild of America het als het grootste scenario aller tijden beschouwt. Casablanca, dat zich aan het begin van de Tweede Wereldoorlog bevindt, bevindt zich ver van het slagveld, maar wordt nog steeds zeer door oorlog gebruikt. Rick Blaine (Humphrey Bogart) runt een populaire joint met de naam Rick's Café Américain, waar gasten niet alleen bestaan ​​uit mensen die op zoek zijn naar een leuke tijd, maar vluchtelingen die een visum proberen te bemachtigen om te ontsnappen naar de ONS

Wanneer een mysterieuze vrouw genaamd Ilsa Lund en een populaire verzetsleider Victor Laszlo opduiken, komt Rick's verleden terug om hem te achtervolgen, en hij heeft geen andere keuze dan zijn handen voor eens en voor altijd vuil te maken.

7 Jarhead

Jarhead bestaat uit personages die geobsedeerd zijn door het idee van vechten in een oorlog, maar krijgen nooit de kans om dit te doen. Het centrale jarhead van de film, Anthony Swofford van Jake Gyllenhaal, doet gedeeltelijk dienst omdat hij zijn land wil dienen. Maar vooral omdat hij de actie wil ingaan.

In plaats daarvan richt de film zich op teleurstelling. Deze ontsnapping waar hij aan is begonnen, is helemaal niet het soort reis waarop hij had gehoopt, en na de minder sensationele delen van het zijn van een Marine te hebben ervaren, is Swofford uiteindelijk ontmoedigd. Er is geen echte voldoening in deze specifieke achtervolging, en ondanks de adel van zijn besluit om toe te treden, is hij nog steeds maar een kind dat tijd probeert te vullen in een anders saaie wereld.

6 Ondergang

Zeer weinig mensen op deze planeet zouden ooit willen meevoelen met Adolf Hitler, en hoewel Downfall hem in de hoofdrol plaatst, is sympathie verre van zijn doel. In feite is Downfall slechts een intiem kijkje in de laatste dagen van Hitler. Het einde van de oorlog is nabij en Hitler heeft zichzelf opgesloten in een bunker in Berlijn, in afwachting van het einde. Met zijn flamboyance en vertrouwen bijna uitgeput, is dit wanhoop op een gecompliceerd niveau, om voor de hand liggende redenen. Zelfs onder mannen die zonder twijfel succes verwachtten, krijgt het publiek de kans om hun ware kleuren te zien zodra de klok bijna klaar is met tikken.

Hoe bekend deze film ook is, de meeste internetgebruikers zullen deze het beste herkennen aan de YouTube-parodievideo's waar alternatieve ondertitels worden toegevoegd voor een humoristisch effect. Dat gezegd hebbende, het verdient het nog steeds gezien te worden, omdat het overal een behoorlijk meeslepend drama is.

5 Dr. Strangelove

Er zijn veel elementen die te maken hebben met oorlog die passen bij de artistieke gevoeligheden van Stanley Kubrick, dus het is geen wonder dat hij het genre meer dan eens heeft aangepakt.

Meer dan twintig jaar voordat hij Full Metal Jacket maakte, Dr. Strangelove of: How I Learn to Stop Worrying and Love the Bomb stond als satirische oorlogsfoto van Kubrick. Het is een paranoïde portret van oorlogstijd en Kubrick riep de waanzin van Peter Sellers in om duidelijk te maken hoe absurd oorlog eigenlijk kan zijn. De film speelt zich voornamelijk af in het Pentagon (in het bijzonder in de War Room), waar militaire functionarissen proberen te beslissen wat voor soort actie ze moeten ondernemen, terwijl ze hun best doen om te voorkomen dat ze hun toevlucht nemen tot een nucleaire oorlog - wat moeilijker is dan het is lijkt.

4 De lezer

De Reader vertelt een ongelooflijk ingewikkeld verhaal over oorlog, geheimhouding en mislukte reparaties. Toen Michael Berg (Ralph Fiennes) een jongen was, ontmoette hij een oudere vrouw genaamd Hanna Schmitz (Kate Winslet, die een Oscar won voor Beste Actrice in een leidende rol voor haar werk), en de twee hadden een affaire. Na hun zomer samen, staat ze op en verdwijnt, en tegen de tijd dat ze weer contact maken, is het in een rechtszaal.

Michael observeert voormalige nazi's die worden berecht voor hun oorlogsmisdaden, en Hanna behoort uiteindelijk tot degenen die worden berecht voor genoemde misdaden. Het gaat net zo goed over bedrog als over schaamte die de waarheid verhult, en na de beproevingen besteedt Michael de rest van zijn leven beïnvloed door zijn ervaringen met deze mysterieuze vrouw. In deze specifieke interpretatie van de Tweede Wereldoorlog ligt de nadruk niet op de soldaten, maar op individuen die zich associëren met een partij die ze niet echt begrepen.

3 De Engelse patiënt

Als films publiek iets hebben verteld, is het dat liefdesverhalen tijdens oorlog zelden de kans hebben om de afstand te gaan. In The English Patient is dit vooral waar. De film speelt zich af tussen twee verschillende perioden tijdens de Tweede Wereldoorlog en focust op Laszlo de Almásy van Ralph Fiennes. Tegen het einde van de oorlog is hij zo ernstig verbrand als gevolg van zijn neergeschoten vliegtuig dat hij bedlegerig en met littekens bedekt is. Een verpleegster (betaald door Juliet Binoche) zorgt voor hem, en in die tijd leert ze over zijn mysterieuze verleden, waar hij alleen betrokken was bij een affaire, maar misschien persoonlijke banden had met de vijand.

Het is een oorlogsepos, maar het toont heel weinig gevechten. Het grootste deel van het geweld en de agressie die op het scherm plaatsvindt, is zelfs van invloed op personen op veel kleinere schaal dan oorlogshelden. Seinfeld heeft de reputatie van deze film een ​​beetje ontsierd en beweert dat het niet meer is dan een epische borefest, maar The English Patient verdient beter, net als de regisseur, wijlen Anthony Minghella.

2 Het imitatiespel

Wie heeft de Tweede Wereldoorlog echt gewonnen? Waren het de soldaten op de grond? De generaals? De politici? Zoals The Imitation Game uitlegt in zijn intieme en zeer niet-oorlogsachtige omgeving, werd het gewonnen door een klein team van wiskundigen. Meer specifiek werd het echter gewonnen door Alan Turing, een genie die uiteindelijk werd vervolgd vanwege zijn seksuele geaardheid.

Het imitatiespel volgt Turing en zijn zelfbenoemde team van uitzonderlijk slimme mannen en een vrouw terwijl ze proberen te kraken wat naar men zegt een onkraakbare nazi-code is. Hoewel Turing (Benedict Cumberbatch) op het eerste gezicht een beetje vreemd lijkt, werken zijn hersenen op een manier die maar weinig mensen in zijn omgeving kunnen begrijpen. Als gevolg daarvan slaagt hij erin om de oorlog bijna in zijn eentje te beëindigen - hoewel niet zonder een serieuze pushback in het proces.