21 Jump Street blinkt uit in spelen met de verwachtingen van het publiek.
Toen filmliefhebbers voor het eerst hoorden dat de iconische tv-serie uit de jaren 1980, 21 Jump Street - over een undercover-politiemacht met een baby die gespecialiseerd is in het onderzoeken van misdaden op middelbare scholen en hogescholen - waren de reacties grotendeels negatief. De terugslag was, althans gedeeltelijk, te danken aan het aantal underwhelming franchise remakes dat Hollywood de afgelopen jaren is begonnen (denk aan Miami Vice en Starsky en Hutch). Andere potentiële bioscoopbezoekers waren echter gewoon sceptisch over hoe producenten zouden omgaan met het pand 21 Jump Street - met name fan-favoriet personage, officier Tom Hanson, die werd gespeeld door een pre-Edward Scissorhands Johnny Depp.
Toen stopten zelfs de meest sceptische zet-buffs en merkten op toen regie van team, Phil Lord en Chris Miller (Cloudy met een kans op gehaktballen) werden aangenomen voor het project en castten oneven paar Jonah Hill en Channing Tatum in hoofdrollen (geen van beide) speelt Hanson). Dus, biedt Lord en Miller's 21 Jump Street remake uiteindelijk een vermakelijke reis naar het theater waar zowel 21 Jump Street-fans als niet-fans van kunnen genieten?
Gelukkig is het antwoord ja. De film heeft zeker zijn eigen benadering van het 21 Jump Street-bronmateriaal, maar doet dat willens en wetens en met veel tong in wanghumeur - er is zelfs een grapje over het opnieuw inpakken van iets ouds en het opnieuw en opnieuw verkopen aan dezelfde mensen. Als gevolg hiervan blinkt 21 Jump Street uit in het spelen met de verwachtingen van het publiek. Hoewel plotontwikkelingen zich houden aan een archetypisch formaat uit de jaren 80 (waardoor de overkoepelende verhaallijn behoorlijk voorspelbaar is), zijn de verschillende actie- en komische scènes vol verrassingen.
Het succes van de film zal grotendeels afhangen van wat bioscoopbezoekers kunnen verwachten van een 21 Jump Street-remake - omdat dit zeker geen "zanderige" of "geaarde" update van het uitgangspunt is. De Jump Street van Lord en Miller is niet verontschuldigend in een poging om een lach-per-minuut riff te zijn over de absurditeit van de undercover-agenten van het bronmateriaal in de verhaallijn van de middelbare school. In de remake maken Schmidt (Jonah Hill) en Jenko (Channing Tatum) opnieuw verbinding nadat ze afstudeerden aan dezelfde middelbare school, en samen voltooiden het paar met succes de ontberingen van de politieacademie - waarbij Schmidt toezicht hield op hun studies en Jenko verantwoordelijk voor hun lichamelijke oefening. Maar wanneer de twee hun eerste echte arrestatie plunderen, worden ze overgeheveld naar Captain Dickson (Ice Cube), die een geheime politieoperatie uitvoert die jeugdig ogende (en onvolwassen acteren) officieren op scholen en universiteiten plaatst om misdaadorganisaties te infiltreren. Zonder ergens anders te gaan, en op zoek naar een kans op verlossing (en / of om cool te zijn op de middelbare school), melden Schmidt en Jenko zich aan bij 21 Jump Street.
Sommige bioscoopbezoekers waren sceptisch over de casting van Hill en Tatum - gezien het feit dat beide acteurs hun aandeel in filmduds (respectievelijk The Sitter en Stop-Loss) hadden gehaald. Vooral Hill staat vaak bekend om rollen die gebaseerd zijn op overdreven grove humor - een norm die het 21 Jump Street marketingteam graag wilde omarmen. Hoewel 21 Jump Street wel veel comedy-momenten met een laag voorhoofd heeft, is er ook een overvloed aan scherpere gags die zelfs zingen voor kijkers die misschien worden uitgeschakeld door penisgrappen.
Dientengevolge is Hill merkbaar thuis met het onderwerp 21 Jump Street, en speelt een onhandige en oneerbiedige 'middelbare schooler' die probeert in te passen. Hoewel Schmidt niets is wat we nog niet eerder van de acteur hebben gezien, in combinatie met Tatum's Jenko, publiek krijgt Hill's vertrouwde shtick te zien spelen tegen een heel andere sidekick - wat resulteert in een aantal lach-hardop gags. Tatum, die meestal gespierde stoere jongens speelt (zie onder andere Haywire en GI Joe) en / of charmante minnaarjongens (The Vow) heeft een verrassend talent voor komedie - en de acteur houdt niet alleen de snelle timing van Hill bij, hij brengt ook veel hart naar het Jenko-personage (wat enigszins ontbreekt in deze specifieke versie van Hill's onhandige jongensformule).
Nevenpersonages zoals Tracey (Brie Larson) en Eric (Dave Franco) zijn in het begin leuk om naar te kijken - omdat ze spelen tegen de coole kid-verwachtingen van Jenko en Schmidt. Dat gezegd hebbende, veel van de 21 Jump Street-ondersteunende spelers veranderen uiteindelijk in karikaturen aan het einde van de film en worden gedwongen tot dramatische verschuivingen die niet speciaal zijn ontwikkeld of verdiend door voorafgaand scènewerk. Deze verschuivingen doen niets af aan de komedie, en het is zeker mogelijk dat ze een opzettelijke poging waren om de filmtropen van de jaren 80 op te wekken, maar ze ondermijnen kansen om iets genuanceerder te hebben gedaan met de anti-stereotypen die de film heeft vastgesteld. Af en toe is het alsof riffs op het tv-bronmateriaal belangrijker zijn dan het leveren van een volledig gerealiseerde moderne filmervaring.
Evenzo is de overkoepelende plot van de film ongeveer net zo dun als de remake-inspiratie - en zou volledig knikken onder het gewicht van play-by-play-analyse of toetsing. Kijkers die op zoek zijn naar een intrigerend geheim verhaal, moeten zeker ergens anders kijken, want - afgezien van verkenningswerk uitgevoerd door Jenko en zijn nieuwe chemie-liefhebbende vrienden - houden onze officierleiders zich eigenlijk niet bezig met bijzonder dwingend politiewerk; de focus van de film ligt duidelijk op gekke capriolen, geen ingewikkeld onderzoek naar verdovende middelen. Ongeacht de bedoeling van het regisseurspaar, kan de finale (ondanks veel geweervuur en explosies) enigszins teleurstellend zijn voor iedereen die een interessante uitbetaling voor de verhaallijn van verdovende middelen hoopt te zien. Om nog maar te zwijgen, gezien de undercoveragent "realiteit" van 21 Jump Street, bevat de finale ook een van de meest onhandige "emotionele" plotresoluties in het recente geheugen.
Uiteindelijk moet kritiek op het verhaal van 21 Jump Street niet worden opgevat als een aanklacht tegen de ervaring van 21 Jump Street - omdat de film het beoogde doel levert om lachwekkende capriolen te bieden binnen het dunne uitgangspunt van het bronmateriaal. Net als hun protagonisten (die overweldigd worden door hun undercover-leven), is het alsof Lord en Miller overweldigd worden door hun komische grapjes en een paar kernbegrippen uit het oog verloren die zorgen voor een geweldige moderne film. Uiteindelijk krijgen ze de klus geklaard met een tong in de wangstijl en veel waanzinnige momenten - maar dat betekent niet dat er geen enkele slip-ups zijn die een nog betere uitbetaling hadden kunnen bieden.
Als je nog steeds op het hek bent rond 21 Jump Street, bekijk dan de trailer hieronder:
-
[Poll]
-
Volg mij op Twitter @benkendrick - en laat ons weten wat je van de onderstaande film vond.
21 Jump Street is beoordeeld als R voor ruwe en seksuele inhoud, doordringende taal, drugsmateriaal, tiener drinken en wat geweld. Nu in theaters.
