De filmindustrie is een stadium ingegaan waar vervolg en franchises nu onderdeel van de norm zijn. Het is vrijwel onverantwoordelijk als toekomstige films en vervolgpakketten niet iets zijn dat in overweging wordt genomen wanneer een nieuw project wordt gepresenteerd aan potentiële studio's.
Vervolgen zijn wat slaagt, levensduur leidt tot meer verhalen en uitgebreide franchises zijn wat de studio's willen.
Met grote ontwikkelingsdetails die zo'n openbaar proces worden, lijkt het alsof fans zich terdege bewust zijn van de grootste vervolgfilms en die welke niet komen te gebeuren.
Het was geen verrassing voor bioscoopbezoekers dat James Cameron groen licht zou krijgen om meerdere vervolgfilms voor Avatar te ontwikkelen na het succes van de kassa. Of dat het "Dark Universe" niet snel op weg is naar het grote scherm, na de slechte box office-prestaties van The Mummy.
Fans staan nu meer open voor vervolg dan ooit tevoren, maar ze zijn ook slimmer en intelligenter als het op hen aankomt.
Meestal is het doel van een vervolg om een groter verhaal voort te zetten en de zichtbaarheid van een woning te vergroten. Dit betekent dat vervolgjes uiteraard worden gemaakt met de bedoeling een franchise te slagen en te verlengen, maar dit is niet altijd het geval.
Veel van de grootste vervolgstoringen zijn algemeen bekend in de industrie. Er is echter een reeks vervolgfilms op grote films die verrassend genoeg uit de schijnwerpers zijn gebleven, wat een goede zaak is voor de meeste van deze films.
Hier zijn de 30 vergeetbare vervolgjes die alleen echte fans onthouden.
30 The Next Karate Kid
De Karate Kid bleek een onverwachte hit en kreeg zelfs Pat Morita een Oscar-nominatie voor zijn werk in de film. De Karate Kid baarde twee sequels die de titulaire Karate Kid van Ralph Macchio naar nieuwe hoogten op het gebied van vechtsporten bleven duwen.
Op een gegeven moment begon Macchio's leeftijd zich te vertonen en de serie werd als het ware opnieuw opgestart, waarbij Morita's Mr. Miyagi een nieuwe vrouwelijke karate-protégé trainde (gespeeld door Hilary Swank).
De Next Karate Kid kon helaas niet dezelfde chemie oproepen als zijn voorganger, maar het heeft Swank tenminste niet tegengehouden succes te vinden.
29 Dirty Dancing: Havana Nights
Het originele Dirty Dancing is een klassiek liefdesverhaal, maar als mensen denken aan dingen die ontbreken in de geliefde film, is de Cubaanse revolutie dan echt het eerste dat in me opkomt?
Dirty Dancing: Havana Nights vertelt hetzelfde verhaal over verboden liefde en ritme dat aanwezig is in de eerste film, maar de beklemmende buitenlandse achtergrond voelt als een raar ontbrekend ingrediënt om in een vervolg te brengen.
Havana Nights is misschien een veel stompe versie van de originele film, maar een van de kleine hoogtepunten van de film is het beperkte uiterlijk van Patrick Swayze als dansinstructeur. Het is een schattige knipoog naar wat een veel meer zelfverzekerde, natuurlijke dansfilm is.
28 S. Darko
Richard Kelly's Donnie Darko werd een verrassende cult-smash die een worstelende Jake Gyllenhaal op de kaart zette voor veel mensen.
De mysterieuze, toegewijde sci-fi / horror hybride had niet echt een vervolg nodig, maar het omarmt zijn idee en besluit zich te concentreren op Donnie's zus, Samantha (Daveigh Chase vertelt haar rol uit de originele film).
Als Donnie Darko subtiel was met zijn zware boodschap, komt S. Darko recht in het gezicht van het publiek met zijn gekke tijdreizen en trippy sciencefiction-theorieën.
Zonder de betrokkenheid van Kelly of Gyllenhaal om de foto te verankeren, is het gewoon een overdreven rotzooi - maar ja, er zijn meer enge konijntjesmannen.
27 Fight Club 2
Auteur Chuck Palahniuk is verre van het soort persoon dat zijn werk als een onaantastbaar evangelie behandelt, aangezien de schrijver enkele memorabele klassiekers is gebleken die een tweede leven als films hebben gezien.
Hoewel zijn romans grotendeels hits of missers zijn geworden, is Fight Club onmiskenbaar een van de betere werken van de auteur, evenals een van de sterkste films van David Fincher.
In de afgelopen jaren waar nostalgie de koning is, besloot Palahniuk een tiendelig vervolg op zijn vormende werk in komische vorm uit te brengen.
Fight Club 2 bevat dezelfde nihilistische humor als het origineel, maar gaat nog dieper door het kijkglas.
Palahniuk schrijft zichzelf zelfs in het verhaal op een manier die net zo cringe-waardig is als het geschikt is.
26 Zoon van het masker
Son of the Mask, net als Ace Ventura Jr.: Pet Detective, is een zielloos vervolg dat veel te laat uitkwam voor iemand om het serieus te nemen of te verzorgen.
De originele Jim Carrey-film uit de jaren 90 bevat enkele van de beste werken uit de carrière van Carrey, maar dit vervolg mist het punt volledig.
Jamie Kennedy is een slechte vervanger voor Jim Carrey, maar het is de baby van het personage van Kennedy waarop de verlangens van het masker zijn gericht.
Hoewel velen het origineel als een favoriet van fans beschouwen, is Son of the Mask een van die zeldzame vervolgjes die de originele film eigenlijk wegneemt.
25 The Rage: Carrie 2
The Rage: Carrie 2 is vrijwel net zo beschamend als geheimen komen.
Omdat de meeste personages uit het originele verhaal, waaronder de beruchte Carrie White, het niet goed vinden, is Carrie 2 grotendeels een reboot die kijkt naar een geheel nieuwe cast van personages die alleen een soortgelijk probleem behandelen als de ene in de originele film. Waarom zou je het zelfs Carrie noemen?
Hoewel Carrie 2 geen personage met de naam "Carrie" bevat, probeerde het zijn voorganger te laten profiteren, wat niet in hun voordeel werkte.
The Rage is een vervolg vol angst dat er niet in slaagt dezelfde energie vast te leggen als de Stephen King-klassieker. Het voelt als een cashgreep die schaamteloos de naam Carrie voedt om dit verhaal van telekinese spannender te maken dan het in werkelijkheid is.
24 Kijk wat er is gebeurd met Rosemary's Baby
Sommige van de beste horrorfilms aller tijden zijn zo krachtig omdat ze opzettelijk huiveringwekkende, dubbelzinnige aantekeningen maken.
Hoewel het verleidelijk kan zijn om sommige personages opnieuw te bezoeken, vernietigen vervolgjes absoluut die dubbelzinnigheid en nemen veel magie weg die het origineel in de eerste plaats speciaal maakte.
Kijk wat er met Rosemary's Baby is gebeurd is een tv-film die precies dat doet, omdat het de Omen-route neemt en kijkt naar Adrian's moeder die probeert een jonge versie van de Antichrist op te voeden.
Bovendien keert Mia Farrow niet terug, wat het eerste teken zou moeten zijn dat hier iets mis is.
23 Vet 2
Soms kunnen vervolg op musicals enorme successen zijn. Een enorm vervolg op Mamma Mia! zal later dit jaar verschijnen. Dat gezegd hebbende, sommige musicals zijn kolossale mislukkingen en hoe minder over hen wordt gezegd, hoe beter.
Grease 2 was niet alleen een teleurstellend vervolg, het was ook een teleurstelling in de zang- en dansafdeling.
Grease 2 heeft van nature andere karakters en sterren dan het origineel. Hoewel het veel hart heeft, zijn de nummers voor het grootste deel onhandige, vergeetbare rommel.
Het is gemakkelijker om te doen alsof dit vervolg niet bestaat, maar het is wat leuk, campy afval als de stemming goed is.
22 Schat, we zijn gekrompen
Schat, We Shrunk the Kids is een bescheiden, leuke sciencefictionfilm die er voor die tijd vrij ongelooflijk uitziet. Vanwege het succes van de film en de enorme wetenschappelijke vaardigheden van de familie in de film, was het vooruitzicht op een vervolg logisch.
Schat, ik blies het kind in de tegenovergestelde richting en ziet de peuter van het gezin gigantisch groot worden in plaats van hem te verkleinen.
Maar zelfs verder op de weg, werd een minder bekend vervolg samengesteld waar Rick Moranis 'moedige wetenschapper uiteindelijk samen met de rest van de ouders krimpt en het aan de kinderen is om de dag te redden.
21 Home Alone 4: Taking Back The House
Home Alone en het vervolg, Home Alone 2: Lost in New York, zijn geliefde films die Macaulay Culkin op de kaart hebben helpen zetten.
Het oorspronkelijke betrokken team besloot dat de serie zijn loop had gehad, maar dat weerhield andere mensen er niet van meer slapstick-invasieverhalen te vertellen.
Home Alone 3 stappen verwijderd van Kevin McCalister, maar de vierde film in de serie, Home Alone: Taking Back the House, introduceert niet alleen Kevin, maar ook Marv the Wet Bandit, die nu een slechterik aan zijn zijde heeft.
Alleen thuis: Taking Back the House is een teleurstellende terugkeer van Kevin en bedrijf en het is zelfs nog meer ongeïnspireerd dan de derde film in de serie.
20 Wall Street: Money Never Sleeps
De maatschappij is zeker een hoofdstuk ingegaan waar het behoorlijk modieus en winstgevend is geworden om terug te keren naar titels en eigenschappen van vele jaren in het verleden.
Plots zien oude culthits tientallen jaren later nieuw leven en dit leidt tot zeer gemengde reacties.
Wall Street is een cultklassieker uit 1987 met Michael Douglas, Charlie Sheen en Martin Sheen. Helaas is het vervolg niet zo goed ontvangen.
Oliver Stone besloot meer dan twintig jaar nadat het origineel uitkwam een vervolg te maken op zijn populaire film, Wall Street.
Toegegeven, de thema's hebzucht en corruptie uit Wall Street zijn nu nog relevanter, dus een vervolg is logisch. Helaas moest het Shia LaBeouf gooien als de onnodige stem van de volgende generatie.
19 2010: Het jaar waarin we contact maken
De film 2010 is een bescheiden poging die niet noodzakelijk slecht is - het volgt gewoon de onmogelijke taak om te proberen de monumentale sci-fi-klassieker van Kubrick, 2001: A Space Odyssey, op te volgen.
De film is eigenlijk dichter bij het originele bronnenmateriaal van Arthur C. Clarke, maar het is gewoon een heel normaal beeld.
Bovendien zouden veel mensen waarderen dat de mystiek van 2001 niet voor hen wordt geruïneerd en dat is min of meer het doel van 2010.
De film is nog steeds een interessante sciencefictionfilm die een aantal fascinerende ideeën over de toekomst biedt, maar het zou waarschijnlijk beter zijn geweest als ze de naam volledig hadden veranderd en het materiaal nog verder hadden geduwd.
18 * 18. Butch And Sundance: The Early Days
Het stilstaande beeld van Butch Cassidy en de Sundance Kid is zo'n memorabele conclusie voor een film dat het duidelijk is dat elk soort toekomstig werk in het universum een verhaal zou moeten zijn dat naar de vormende jaren van het duo keek.
Butch and Sundance: The Early Days doet precies dat en kijkt naar hoe de boefjes bij elkaar kwamen en enkele van hun vroegste exploits.
De film kwam tien jaar na het origineel uit, maar het voelt veel meer aan als een idee dat aansluit bij het huidige bioscooplandschap. Gedwongen prequel-verhalen waar niemand om vroeg, zijn nu gemeengoed en deze jongens liepen ver vooruit.
17 In leven blijven
Levend blijven is zo groot en slecht als vervolgbrillen. De film is een flitsende, onsubiele jaren 80 vervolg op de klassieke Travolta-dansfilm, Saturday Night Fever, en wat nog erger is, is dat het verstoken is van de passie die de originele film zo'n plezierige ervaring maakt.
Staying Alive werd uitgebracht in 1983 en scoort 0% op Rotten Tomatoes, maar het was een succes aan de kassa.
Wat verwarrend is aan dit vervolg is dat het is geschreven en geregisseerd door Sylvester Stallone /
Tony Manero van Travolta haalt het discodansen naar de wereld van het muziektheater. Het is een verbijsterende ervaring, maar de muzikale "Satan's Alley" moet worden gezien om te worden geloofd.
16 De laatste dagen van Patton
Het is altijd een riskante gok wanneer acteurs ervoor kiezen om beroemde rollen opnieuw te bekomen die hen lovende kritieken hebben opgeleverd, of in het geval van George C. Scott, een Academy Award voor beste acteur.
Scott gaf een onvergetelijke uitvoering in Patton, maar het is vrij ongebruikelijk om hem 16 jaar later terug te zien in de rol voor een tv-film.
Niet alleen dat, maar de film verwijdert Patton van het slagveld en toont in plaats daarvan zijn laatste dagen, waarvan velen hem in verlamming vasthouden aan een ziekenhuisbed.
Het is een bizarre rol in een bizarre biopic, maar misschien wilde Scott gewoon de deur sluiten voor deze belangrijke rol uit zijn leven.
15 Lawrence After Arabia
Zelfs de titel van het vervolg van de tv-film op Lawrence of Arabia klinkt als een schets uit een comedy-serie. Lawrence After Arabia schreeuwt "dom vervolg" terwijl het verre van dat is. In plaats daarvan maakt de titel een slechte eerste indruk.
Het is de verdienste van de film dat Ralph Fiennes degene is die Lawrence speelt en hij doet het heel goed. Hij is misschien meer gepassioneerd dan de originele uitvoering.
De film is niet allemaal slecht en de inzet van Fiennes brengt veel op tafel, maar het hele ding lijkt gewoon onnodig en lijkt alsof het is gemaakt van verwijderde scènes uit de originele film.
De lange release van het debuut van de klassieke film helpt de film ook niet.
14 The Lives Of Harry Lime
Een van de meest iconische rollen van Orson Welles is Harry Lime in The Third Man. Het is een raadselachtige rol waarbij bioscoopbezoekers natuurlijk om meer wilden.
Die wens werd ingewilligd toen een prequel tv-serie van The Third Man getiteld The Lives of Harry Lime in productie ging.
De serie schreef Lime's vele exploits voor zijn vroegtijdige einde in Wenen.
Het was een boeiende serie die de sfeer van de originele film grotendeels vastlegde en, voor wat het waard is, de prequel-serie bestond ook als een radioserie, waar Welles in feite zijn rol van Harry Lime terugkeerde.
13 Psycho IV: het begin
Alfred Hitchcock's Psycho is een absoluut klassiek stuk film. Hoewel veel mensen hard zijn in het vervolg, slagen Psycho II en Psycho III er nog steeds in om het verhaal van Norman op een uitdagende, opwindende manier voort te zetten die een waardevolle toevoeging aan het verhaal van Hitchcock vormt.
Dat gezegd hebbende, Psycho IV is een vreemd misvuur dat Anthony Perkins nog steeds in zijn beroemde rol speelt en hem zelfs in de stoel van de regisseur ziet.
De film neemt een rare structuur aan, waar Norman een radiostation binnenkomt en zijn "oorsprongsverhaal" ingaat. Het biedt veel antwoorden waar niemand naar op zoek was.
Bates Motel was tenminste een bevredigend succes.
12 Schokbehandeling
De Rocky Horror Picture Show heeft tot op de dag van vandaag nog zo'n speciale, gekoesterde plaats in de harten van zijn publiek.
De film maakte mensen op een grote manier wakker, dus het is volkomen logisch dat er een vervolg zou komen. Wat hier zo verrassend is, is dat Shock Treatment, het controversiële vervolg op Rocky Horror, besluit om entertainmentcultuur, met name spelshows, op de radar te zetten.
Shock Treatment is een luid, levendig vervolg dat geen muziek bevat die bijna net zo memorabel is als zijn voorganger, maar toch zorgt voor een verbijsterend spektakel.
Er is zo'n satirische toon aanwezig dat het moeilijk is om Shock Treatment serieus te nemen.
11 De twee jakes
Chinatown van Roman Polanski is een van de meest indrukwekkende noir-films in de hele bioscoop. Het is een nietje van het genre en daarom is het idee van een vervolg zo verrassend, vooral een die vijftien jaar later opkomt.
The Two Jakes heeft veel te bieden, zoals een script van Chinatown's scenarioschrijver, Robert Towne, Jack Nicholson als regisseur, en een cast met onder andere Harvey Keitel en Meg Tilly.
Desondanks hield een ingewikkelde plot de film in bedwang en werden de plannen om de Jake Gittes-trilogie in te vullen tot rust gebracht.
10 Caddyshack II
Natuurlijk, als zoiets als The Hangover een trilogie zou kunnen krijgen, waarom dan niet een vervolg op Caddyshack maken?
Nou, het is niet bepaald een vreselijk idee, maar met praktisch geen van het oorspronkelijke talent of de betrokken bemanning, waarom zou je de boot schommelen?
Caddyshack is niet bepaald Ghostbusters en het liet niet veel hangende draden open, dus misschien had het vervolg gewoon moeten focussen op een originele golfkomedie.
Caddyshack II is een ongemakkelijke poging tot komedie die bijna tien jaar na het origineel zorgt voor gezonde cringe-brandstof.
Het leidt in ieder geval tot meer werk voor gopher-poppen. Caddyshack II is een bewijs van hoe niet alles een franchise is.
9 De Franse verbinding II
Net zoals er veel controverse is rond pogingen om vervolgfilms te maken voor klassieke films decennia later, is er ook een behoorlijk stigma tegen het maken van vervolgfilms voor films die grote Academy Awards hebben gewonnen, met name Best Picture.
Dit was het geval met het indrukwekkende politiedrama, The French Connection, dat besloot om slechts vier jaar na de release van het origineel een vervolg uit te brengen.
De French Connection II volgde Popeye Doyle terwijl hij zijn zoektocht naar Alain Charnier voortzet, een paar jaar na de gebeurtenissen in de eerste film.
Het probleem met een vervolg op The French Connection is dat de originele film is gebaseerd op een echte misdaad.
De film vernietigt ook Popeye Doyle van Gene Hackman volledig en verandert hem in een schande van een personage.
8 Wizard Of Oz: Journey Back To Oz
De enge Return to Oz is misschien nog te obscuur voor sommige mensen, maar Journey Back to Oz is een nog raadselachtig overblijfsel uit het Oz-universum.
Bovendien is de animatiefunctie uit 1974 technisch gezien het enige officieel gesanctioneerde vervolg op de originele MGM-klassieker.
Journey Back to Oz, hoe vreemd het ook is, heeft een behoorlijk gestapelde stemcast met onder meer Liza Minnelli, Mickey Rooney en Milton Berle.
Terwijl de film een ramp in de kassa was, zag hij een tweede leven op televisie en bevat nu live-action sequenties met Bill Cosby als de Wizard.
7 The Sting II
De Sting II is zo'n raadselachtige onderneming dat het bijna lijkt alsof het een grift op het publiek is. De film is ogenschijnlijk een remake van de Best Picture-winnende film, maar het voert een kleine naamswijziging door op de centrale personages en herschikt de rollen.
Het is een verbluffend experiment dat de magie van de originele film mist en een veel holter uitje is.
Alles aan The Sting II voelt als een gedegradeerde, luie versie van wat het origineel doet. Hoewel Jackie Gleason en Mac Davis lovenswaardige uitvoeringen geven, zijn ze geen Paul Newman en Robert Redford.
6 Scarlett
Gone With the Wind is een van die klassieke films waar zelfs het idee om een voortzetting van het verhaal voor te stellen bijna beledigend lijkt. Mensen die proberen een Citizen Kane 2 te maken, gaan de zware strijd aan.
Ondanks het bezwaar van puristen kwamen bijna 55 jaar na de release van Gone With the Wind de tv-miniserie, Scarlett.
Scarlett vervolgt het verhaal van Scarlett O'Hara en Rhett Butler, maar het behandelt het titulaire karakter zo verschrikkelijk dat je je afvraagt waarom dit überhaupt bestaat.
Scarlett vernietigt volledig de goodwill die de originele film heeft verdiend en veel mensen zullen geen doel zien voor de wrede behandeling van het personage.
5 De zwarte vogel
The Black Bird is een van de vreemde vervolgfilms, want het is een direct vervolg op de Humphrey Bogart noir-klassieker, maar ook een komedie en parodie op de originele film.
George Segal speelt als Sam Spade Jr. en hij is min of meer bemand met hetzelfde mysterie dat zijn vader bijna 35 jaar geleden was.
The Black Bird slaagt erin om een frisse kijk op het bronmateriaal te geven, maar het onderzoekt ook een geheel nieuw genre dat extremistische dwergen en kwaadaardige surfers in de mix gooit.
4 Ze noemen me meneer Tibbs! En de organisatie
Het is bewonderenswaardig wanneer een hitfilm met kritische erkenning en prestigieuze prijzen besluit zichzelf te veranderen in een franchise van pulpy crime thrillers.
In hun eer, terwijl In the Heat of the Night een geweldige film is die indrukwekkend omgaat met raceverhoudingen en romantiek, lijkt het er niet op dat ze zich bewust waren van de hit die ze hadden.
In de hitte van de nacht brachten twee sequels voort die de inzet voor rechercheur Tibbs op gang brachten als hij te maken heeft met corrupte criminelen en een intimiderende bende ringen.
De vervolgstukken kunnen de erfenis van Tibbs dragen, maar het feit dat de naam van het eerste vervolg de beroemde slogan van Tibbs uit de originele film is, voorspelt niet veel goeds.
3 The Birds II: Land's End
Het idee om een vervolg te maken op een van de klassiekers van Alfred Hitchcock moet altijd serieus in overweging worden genomen, daarom is het zo teleurstellend dat The Birds II zo'n willekeurige, lage kwaliteit is.
Gemaakt in de jaren '90 als een Showtime TV-film, doorloopt The Birds II in feite de plot van de eerste film opnieuw, behalve op een andere locatie met een nieuwe familie.
De regisseur van de film, Rick Rosenthal, schaamde zich zo voor de film dat hij ervoor koos zichzelf te crediteren als Alan Smithee.
2 Het draait in de familie
It Runs in the Family is een van die vervolg dat we verbaast hebben dat niemand heeft geprobeerd te stoppen. De film is een vervolg op A Christmas Story en zet het verhaal van Ralphie Parker (nu gespeeld door Kieran Culkin) en zijn familie voort.
It Runs in the Family verwijdert Kerstmis uit de vergelijking en probeert deze eigenzinnige familie gewoon te laten zien tijdens een "normale" tijd in hun leven.
Ondanks het sterke werk van Charles Grodin en Mary Steenburgen, voelt de film uiteindelijk zinloos. Er is ook een meer traditioneel vervolg, A Christmas Story 2, maar het is nog erger.
