Een deel van de reden dat Avengers: Endgame op meer CGI vertrouwde dan normaal was vanwege krappe deadlines en het onvermogen van de productie om tijdig op belangrijke kostuumontwerpen af te rekenen voor het fotograferen. Op het gebied van grootschalige blockbuster-cinema is niemand groter dan Avengers: Endgame. Het hoogtepunt van meer dan 20 films in 11 jaar, Endgame bracht Earth's Mightiest Heroes samen voor een laatste strijd tegen Thanos en zijn volgelingen.
Deze big-budget tentpole-films hebben van nature de neiging om veel geavanceerde CGI-effecten te hebben. Er zijn immers niet veel manieren om personages als Rocket Racoon, Groot, The Incredible Hulk en Thanos zelf overtuigend onder woorden te brengen zonder computerafbeeldingen te gebruiken. Avengers: Endgame had echter nog meer CGI dan het publiek van dit soort films gewend was. Een deel hiervan is te wijten aan de enorme taak van het samenstellen van een van de grootste casten van superhelden ooit, maar een deel komt neer op meer rudimentaire redenen.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
Een deel van de CGI in Endgame kwam tot stand als gevolg van een gehaast schema en belangrijke stukjes van de puzzel die niet op tijd klaar waren voor de belangrijkste fotografie. Zoals te zien in een documentaire achter de schermen van Wired, waren de Quantum Realm-pakken, gebruikt tijdens de Time Heist, niet volledig ontworpen toen de productie begon, dus werd besloten om de scènes te fotograferen zonder de kostuums en ze vervolgens toe te voegen later met CGI. Producent voor visuele effecten Jen Underdahl legt uit:
De tijdpakken zijn een combinatie van Ant-Man, Tony Stark en Guardians-technologie. Dat kostte behoorlijk wat tijd om op te landen. Tegen de tijd dat we een definitieve versie kregen, waren we al in Principal Photography. We wisten dat we ze toch zouden bouwen, omdat ze met Tony's tech moesten 'nano' en het uiteindelijk was dat de kostuumafdeling geen tijd had om alle kostuums voor die te ontwikkelen, te passen en te fabriceren hero-personages, dus we zijn ze uiteindelijk digitaal gaan doen.
Deze tijdpakken waren niet de enige kostuums die werden vervaardigd via CGI. De kenmerkende outfit van kapitein Marvel was ook niet op tijd voltooid. Brie Larson schoot beroemd haar scènes voor Endgame voordat de productie begon met de Captain Marvel-solo film, dus het is logisch dat het kostuum nog niet klaar was:
Haar pak, elke keer dat je het in de film ziet, wanneer ze in haar volledige kostuum is, is digitaal. Nogmaals, de ontwerpen voor die pakken waren niet op tijd klaar voor ons om Brie te fotograferen. Toen je haar in het begin zag, terwijl ze Tony Stark redt, wanneer je haar terug ziet komen, wanneer ze met Nat praat in de Avengers compound, met Rocket en Nebula, en dan in de laatste strijd wanneer ze terugkomt en een soort redding de dag, dat is alles van het digitale pak.
Avengers: Endgame is niet de eerste film die CGI-kostuums gebruikt. Terug in 2002, voor Star Wars: Episode II - Attack of the Clones, waren de kloon-troopers volledig CGI; er werd geen enkele outfit gebouwd. Dit betekende aantoonbaar een averechts effect op Episode III: Revenge of the Sith, toen troopers, afgebeeld zonder hun helm, leden aan een bijzonder smerig geval van 'floating head syndrome'. Zelfs op eerdere Marvel-films werden sommige kostuums volledig door de computer gegenereerd. Spider-Man en Black Panther hebben bijna altijd hun kostuums bedekt met een laag computermagie, en natuurlijk zijn de verschillende Iron Man-pantsers traditioneel 100% CGI.
In een film zo groot als Avengers: Endgame zijn vertragingen geen optie. Zodra de Hollywood-machine begint te bewegen, is er geen einde meer aan. Het is kosteneffectiever om vooruit te gaan met de productie en de lege kostuums later over te schilderen dan het hele project uit te stellen totdat de kostuums klaar zijn. Het is duidelijk dat in een perfecte wereld, de kostuums op tijd klaar zouden zijn geweest, maar er zijn ontelbare variabelen en bewegende stukken in een film van deze schaal, en het is bijna onmogelijk om elk afzonderlijk element zonder problemen te laten uitgaan. De documentaire zit vol met uitgebreide uitsplitsingen van veel van de CGI-versterkte momenten in de film, waarvan vele met het blote oog vrijwel niet te detecteren zijn.
