Premiere Review "Bates Motel" -serie

De beroemde uitleg van Alfred Hitchcock over het echte verschil tussen verrassing en spanning - een bom die zonder waarschuwing explodeert versus vooraf gewaarschuwd wordt over de bom - vormt de kern van het verschil tussen zijn film Psycho (gebaseerd op de roman Robert Bloch) en de nieuwe A & E-televisieserie Bates Motel, waarin de opvoeding van Norman Bates en de gebeurtenissen die hem uiteindelijk zullen vormen tot een verkleedpartij met dubbele persoonlijkheden worden onderzocht.

De serie-première voelt in sommige opzichten als een donkere variant op thema's en ideeën van succesvolle televisieproducenten Carlton Cuse (Lost) en Kerry Ehrin's (Friday Night Lights) -producties. Ondertussen werpt Hitchcock's kenmerkende proto-slasher-klassieker een schaduw over de procedure, op sommige manieren subtieler dan andere.

Combineer dat alles met de poging van showcreator Anthony Cipriano om de basis te leggen voor latere ontwikkelingen, en wat je hebt is een eerste aflevering die veel lijkt op de jonge Norman Bates (Freddie Highmore): afstandelijk, maar met potentieel om zich te ontwikkelen tot iets wat de moeite waard is - of, ga liever helemaal van de rails (we weten natuurlijk al welke kant Norman op gaat …).

Vera Farmiga als Norma Louise "Mother" Bates is echter de echte ster van Bates Motel (tot nu toe). De eerste scène suggereert rustig dat het goed gedocumenteerde Oedipal-complex van Norman iets is dat door zijn moeder wordt aangemoedigd, omdat haar aanvankelijke nonchalance tegenover Highmore die zijn overleden vader tegenkomt, aangeeft dat ze haar zoon misschien tot de klap heeft geslagen en haar man zelf heeft vermoord. Die schrijver Ciapriano en regisseur Tucker Gates kiezen ervoor om te openen op een televisie met een scène uit His Girl Friday - waar Ralph Bellamy zijn eigen dominante matriarch voor Cary Grant bespreekt - misschien een beetje veel op de neus, maar het biedt een satirisch contrast naar wat volgt.

Norma's daaropvolgende acties in de aflevering - inclusief haar observatie dat "Jongens de hele tijd de naam van hun vader gebruiken" - bevestigen verder dat haar gebrek aan interesse in het handhaven van de patriarchale orde is geëvolueerd naar iets kwaadaardigs. Zoals tijdens haar persoonlijke interacties met Norman is aangetoond, is ze echter complexer dan alleen een slachtoffer van algemene misogynie - hoewel ze gerechtvaardigd is om gewelddadig te worden na het impliciete (?) Misbruik door haar man en aangevallen door Keith Summers (W. Earl Brown).

Om nog maar te zwijgen over de kans dat zij - en alle andere vrouwen in het leven van Norman - door brutaliteit zou kunnen lijden door toedoen van verdachte Sheriff Royce Romero (Nester Carbonell) en de misleidende (?) Onschuldige plaatsvervanger Zach Shelby (Mike Vogel), gebaseerd op voorlopige indrukken over wat Norman ontdekte onder de vloerbedekking van het motel. De timing van de officieren was misschien volkomen onhandig voor de Bateses, maar hun zorgen lijken verder te gaan dan alle mogelijke illegale activiteiten die Norma en haar zoon zouden kunnen doen.

Daarover gesproken: de interesse van Norman voor het andere geslacht ontwikkelt zich niet op een gezonde manier, tussen hem doorleest een nieuw boek vol schetsen waarin vrouwen worden afgebeeld die fysiek worden misbruikt (het equivalent van Norman van 'vuile tijdschriften' in zijn slaapkamer) en zijn nieuw- obsessie verworven met Bradley Martin (Nicola Peltz) - een potentiële liefdesinteresse, wiens oh-zo voorwaartse manier en blonde haarkleur de jonge meneer Bates waarschijnlijk hebben doen denken dat ze is hoe zijn moeder was toen ze jonger was (griezelig …).

Je moet medelijden hebben met Emma DeCody (Olivia Cooke), het kortstondige middelbare schoolmeisje met taaislijmziekte, die meteen een voorliefde heeft voor de onhandige, maar charmante, jonge Norman (terwijl ze zich gelukzalig onbewust blijft van waar ze aan begint)).

Ciapriano en Gates blijven bezig in de première (getiteld "First You Dream, Then You Die"), tussen het opzetten van al deze karakterdynamiek, het planten van de zaden voor een Twin Peaks-achtige verkenning van de donkere kant van de kleine stad in Amerika EN in stukken passen van psycho visuele iconografie en hommages - waarvan sommige meteen eruit springen (zie: het lijk van Brown in de badkuip / douche), terwijl anderen zorgvuldiger zijn geïntegreerd in het verhaal.

Het komt neer op heel wat psycho-seksueel materiaal en Noir-genre-referenties in een korte periode, maar het valt nog te bezien of die aanpak kan (of beter gezegd) kan worden overgedragen naar latere afleveringen. Natuurlijk heeft Bates Motel het voordeel boven zoiets als American Horror Story (als het een vergelijkbare aanrechtbenadering gebruikt, dat wil zeggen) - uiteindelijk heeft de eerste een ingesloten bestemming waar hij niet van koers kan veranderen.

Tussen een boeiende vrouwelijke aanwezigheid in Farmiga als Norma en het potentieel voor Highmore om te bloeien terwijl Norman verder in waanzin afdaalt, zou de reis door de onderbuik van een verraderlijke kleine kustplaats (waar zijn corrupte bewoners hun match ontmoeten in de Bateses) een rit kunnen zijn waard nemen.

Wat nog te bezien is, is of de show lijdt onder het feit dat iedereen die kijkt, gewoon wacht op de "bom" (re: Norman) om te ontploffen - omdat het duidelijk is dat de showrunners een veel grotere agenda in gedachten hebben dan het invullen van de spaties in termen van hoe de relatie tussen Norma en Norman ophoudt mild verontrustend te zijn, maar toch vreemd aan te raken (en iets veel ergers wordt).

Je kunt de eerste aflevering online bekijken door HIER te gaan.

-

Zwerfobservaties:

• De huidige setting is tot nu toe niet veel van kracht geworden, behalve als een middel om Norman te karakteriseren door de muzikale selecties van zijn iPhone ("Go Outside" door The Cults - geschikt voor een ontluikende maniak), versus zijn moeder die luistert naar een knetterende plaat met "Beast of Burden" van The Rolling Stone (nogmaals, passende keuze).

• Er gaat niets boven het dumpen van een lichaam in het water om de band tussen moeder en zoon te versterken, toch?

• Wat is vreemder: Norman citeert Jane Eyre aan zijn moeder of citeert de Joan Fontaine / Orson Welles-filmversie van dat verhaal?

• Die mysterieuze vrouw die stopt voordat ze haar auto instapt om naar Norma te kijken - terwijl ze de straat oversteekt en de stadsbijeenkomst ontdekt over de rondweg Highway 88 - een rode haring? Voorafschaduwing? Of gewoon een extra die niet anders kon dan in de richting van de camera kijken?

------

Bates Motel gaat aanstaande maandag verder met 'Nice Town You Picked Norma' @ 10 / 9c op A&E.