Hier zijn onze favoriete komediefilms van de jaren 2010. In het huidige landschap van wereldwijde politieke verdeeldheid, toenemende internationale spanningen en de naderende opwarming van de aarde apocalyps, is een goede komische film belangrijker dan ooit. Lachen is universeel, zogenaamd, en de beste komediefilms stellen een publiek in staat om zich uit te schakelen van het dagelijkse leven zonder de intensiteit van een actiethriller of de cheesy sentimentaliteit van een romance.
Maar net zoals een geweldige komediefilm mensen kan samenbrengen en alle delen van de markt kan aanspreken, is het genre ook een van de meest inherent subjectieve. Het is veel eenvoudiger om precies te kwalificeren wat een horrorfilm eng of een superheldenfilm opwindend maakt dan het is om te bepalen waarom een bepaalde komedie wel of niet grappig is. Dit is precies de reden waarom Adam Sandler veel geld wordt betaald door Netflix - sommige mensen kunnen hem niet uitstaan, anderen kunnen er geen genoeg van krijgen. Het andere probleem met komedie, onlangs benadrukt door Todd Phillips, is de perceptie dat de toenemende aandacht van de samenleving voor gelijkheid en tolerantie een cultuur creëert waarin komieken te beperkt zijn in waar ze mee weg kunnen komen. Anderen zouden kunnen suggereren dat de meeste fans humor uit de buurt van de knokkel kunnen scheiden van de oprecht gemeengeestige en alleen de laatste wordt beïnvloed door de verschuivende tijden.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
En toch sloeg een select aantal komediefilms nog steeds de juiste tonen en verschijnen als tijdloze klassiekers met een brede aantrekkingskracht. De jaren 2010 is misschien niet het beste decennium voor komedie op het grote scherm, en mist een echte tijdperkbepalende release in de vorm van Shaun of the Dead, Blazing Saddles, Airplane! of de Monty Python-serie. Maar het decennium leverde nog steeds een solide selectie films op, gestapeld met hypermoderne humor, bekwame parodie en grove visuele gags. Dit zijn onze 15 topcomedyfilms van het afgelopen decennium.
15. Paul (2011)
Simon Pegg en Nick Frost ontmoeten buitenaardse wezens in een roadmovie met een sciencefiction-twist. Net als veel andere Pegg / Frost-projecten (het duo schreef bij deze gelegenheid ook het script), is Paul geeky, hartverwarmend en dom op de juiste plaatsen. Met Seth Rogen die een typisch hilarische stem en motion-capture prestaties levert als de schurkenstaten buitenaards, vindt Paul een aangename combinatie van Britse en Amerikaanse humor en een meer unieke inslag op een genre dat maar al te vaak terugkeert naar stereotype.
14. Buren (2014)
Over Seth Rogen en genre-stereotypen gesproken, in 2014 zagen de buren Rogen en Rose Byrne een jong stel spelen dat hun eerste uitstapje in het ouderschap tegenkwam tegen een groepje buren van studenten onder leiding van Zac Efron. Met het uitgangspunt "volwassen volwassene in universiteitsfeest" nauwelijks onbekend terrein, zagen buren eruit als een nieuwe ingang in een lange reeks generieke, vergeetbare tienerkomedies. De voltooide film bewees die veronderstelling volledig misplaatst. Het slimme verhaal van Neighbours en de keuze-cast, gerelateerd aan zowel tiener-helers als de slaaparme menigte in de jaren twintig, hebben de film boven verwachting verheven.
13. The World's End (2013)
Voor de tweede keer op deze lijst ontmoeten Simon Pegg en Nick Frost aliens, hoewel dit stel aanzienlijk minder vriendelijk is dan Paul. Herenigd met Edgar Wright voor de derde aflevering in de Cornetto-trilogie, speelt The World's End een who's who van Brits komisch talent en brengt een groep schoolvrienden in kaart die zich als volwassenen herenigen om een legendarische kroegentocht uit hun jeugd te recreëren. Natuurlijk worden ze onderbroken door een buitenaardse invasie. Misschien niet zo goed ontvangen als Shaun of the Dead of Hot Fuzz, heeft The World's End nog steeds alle kenmerken van een Wright, Pegg & Frost-klassieker.
12. The Heat (2013)
Criminaliteit en spionage-actiekomedies troffen theaters in de loop van de jaren 2010 en veel van deze vielen langs de weg. Een select aantal vond echter de juiste balans tussen actie, komedie en verhaal, en The Heat van Melissa McCarthy en Sandra Bullock is hiervan een goed voorbeeld. McCarthy speelt (gedeeltelijk) af van haar gebruikelijke komische personagesjabloon en speelt een rechercheur die samenwerkt met de superprofessionele FBI-agent van Bullock. De chemie tussen het leidende paar is de drijvende kracht achter het succes van The Heat, maar de liefdevolle kijk op actietropen van Paul Feig helpt ook om deze 2013-inspanning te scheiden van de stortvloed van soortgelijke releases.
11. Popstar: Never Stop Never Stopping (2016)
De eerste grote stap van het Lonely Island op het grote scherm was niet zo commercieel succesvol als hun YouTube-carrière of Andy Samberg's hoofdrol in Brooklyn Nine-Nine, maar Popstar is een enorm onderschatte mockumentary die de geest van This Is Spinal Tap draagt, zij het met een moderne hiphop-twist. Popstar, waarin hun beroemde muzikale komedie werd gecombineerd met een hilarisch origineel script, was een van de verborgen juweeltjes van 2016 en bleek populair bij critici, zo niet de box office.
10. Scott Pilgrim vs. The World (2010)
Edgar Wright, die een live-actieaanpassing van de Scott Pilgrim-stripboeken regisseerde, zag er altijd als een winnende formule uit en dit bewees het, want er werd kritische lof uitgesproken over deze ongebruikelijke hommage aan videogames. Helaas slaagde Scott Pilgrim vs. The World er niet in om winst te maken op zijn theatrale release, maar heeft sindsdien een sterke cult-aanhang ontwikkeld en wordt nu door een groot aantal acteurs die nu als onderdeel van de Hollywood A-lijst worden beschouwd, graag herinnerd voor vroege optredens.
9. Game Night (2018)
Het vinden van een origineel concept voor een komediefilm zonder verschillende genres samen te voegen is een lastige vraag in de verzadigde markt van vandaag, maar Game Night voorzag precies dat Jason Jason en Steve McAdams een gevaarlijk strafrechtelijk onderzoek leiden, ten onrechte onder de indruk dat ze deelnemen in een interactief live-rollenspel. Terwijl het mysterie zich ontrafelt, blijft Game Night draaien en draaien, waardoor het publiek in gelijke mate gokt en lacht.
8. Kick-Ass (2010)
Gelijke delen komedie en superheldenfilm, Kick-Ass is gebaseerd op de stripboeken van Mark Millar en John Romita Jr. en werd geprezen om zijn pull-no-punches-houding en hybride genre-mashup. Kick-Ass fungeert tegelijkertijd als een komedie en viert de wereld van superhelden, grotendeels dankzij het toonaangevende duo van Aaron Taylor-Johnson en Chloë Grace Moretz, wiens onwaarschijnlijke partnerschap het kloppende hart van de film vormt. Gooi een on-form Nicholas Cage in de mix en Kick-Ass zorgt voor meer gelach dan veel van de meer traditionele komedies die er zijn.
7. 21 Jump Street (2012)
In termen van het opnieuw opstarten van een vergeten eigenschap, heeft 21 Jump Street weinig gelijken en, net als veel van de beste komedies van het decennium, richt hij zich vierkant op de hoofdpersonen en de relatie daartussen. Channing Tatum bewees zich grappiger dan iemand ooit had verwacht en zijn vriendschap met Jonah Hill's personage schuwde de gebruikelijke jock / nerd-dynamiek voor iets eigens. Het verdienen van een welverdiend vervolg, 22 Jump Street maakte een post-credits grap op zijn eigen uitgestrektheid door een reeks van steeds belachelijk vervolg te plagen. Het leven imiteerde bijna kunst, toen een potentiële cross-over tussen Jump Street en Men In Black voor 2019 werd aangekondigd.
6. Ted (2012)
Seth MacFarlane bracht zijn aanzienlijke talenten van Family Guy naar het grote scherm en ja, hij klonk veel op Peter Griffin. Het combineren van een speelgoedbeertje met vieze mond en Mark Wahlberg was een onverwachte geniaal en gaf aanleiding tot een humoristische selectie van memorabele lijnen en handige beledigingen. Ted liet Wahlberg pronken met zijn komische karbonades en hielp Mila Kunis te stollen als een bonafide ster. Veruit de grootste weldoener was echter Ted zelf, die in 2012 snel een cultureel icoon werd dankzij zijn lief gezicht en inventief gebruik van godslastering.
5. Bruidsmeisjes (2011)
Een andere inzending geregisseerd door de gerenommeerde Paul Feig, verzamelden bruidsmeisjes een stellaire cast met Kristen Wiig, Melissa McCarthy, Rose Byrne, Chris O'Dowd en nog veel meer, en werd een weggelopen succes, zowel in termen van positieve reactie als box office-cijfers. Interessant is dat bruidsmeisjes geen bijzonder nieuw verhaal bieden of vertrouwen op een unieke gimmick en een van de meest memorabele scènes is weinig meer dan een reeks vrouwen die poepen. Maar bruidsmeisjes hebben dergelijke verfraaiingen niet nodig en vallen op door simpelweg veel grappiger te zijn dan andere films in zijn soort.
4. Wat we doen in de schaduwen (2014)
Deze low-budget indie-film van Taika Waititi en Jemaine Clement was een succes bij de release in 2014, maar slaagde er niet in de wereld te verlichten en werd over het algemeen beschouwd als een cultklassieker. In navolging van Waititi's verhuizing naar de MCU met Thor: Ragnarok heeft What We Do In The Shadows echter koortsachtige belangstelling getrokken - en met goede reden. Een ongebruikelijke horror / komedie-mix over vier vampiergenoten die een fascinerende kijk op de Hollywood-vampierafbeelding biedt, What We Do In The Shadows verdient zijn nieuwe bekendheid en een aanpassing van de tv-serie werd eerder dit jaar uitgezonden.
3. Deadpool (2016)
Hoewel voor sommigen misschien meer een superheld of actie-release is, moet elke film die een regeneratie-superkracht gebruikt om masturbatiegrappen te maken, worden beschouwd als een van de komische elite van zijn tijdperk en Deadpool verdient rijk zijn hoge ranglijst. Ryan Reynolds heeft Fox overtuigd om een volwassen superheldfilm met R-rating groen te maken, en gaf een pitch perfecte uitvoering omdat de hilarische Wade Wilson en Deadpool's vierde muurbrekende benadering zonder grenzen een verfrissende en revolutionaire stap was in de ontwikkeling van superheldenfilms.
2. Paddington 2 (2017)
Als 2019 een tijd is waarin Deadpool en Paddington Bear vreedzaam naast elkaar kunnen bestaan, dan is de wereld misschien toch niet zo slecht. Paddington 2 werd door sommigen afgedaan als een familiefilm voor kinderen om van te genieten en volwassenen om te verdragen, en overtrof alle verwachtingen door een echt hilarisch, boeiend en ontroerend stuk film te zijn. Paddington Bear wordt naar de gevangenis gestuurd voor een misdaad die hij niet heeft begaan. Hij wordt gedwongen zich te assimileren met zijn nieuwe celgenoten, zijn naam te zuiveren en de echte dader te vangen. Voor die twijfelende Paddington 2's comedyreferenties doet Hugh Grant een dansnummer in een felroze gevangenisjumpsuit.
1. Alan Partridge: Alpha Papa (2013)
Jarenlang werd Steve Coogan ondervraagd over wanneer zijn meest beroemde personage eindelijk zou terugkeren en na een leven van anticipatie landde de Patrijs in 2013 voor het debuut van Alan op het grote scherm. Alan speelt zich af in de dramatische grenzen van het Noord-Norfolk digitale radiostation en wordt gedwongen een delicate gijzeling van zijn eigen hand te houden, terwijl hij ook gebruik maakt van zijn nieuwe bekendheid als het 'gezicht van de belegering'. Alle maniërismen en quips die Coogan's I'm Alan Partridge tv-serie zo succesvol hebben gemaakt, voelen zich net zo relevant als altijd en elke scène in Alpha Papa zit boordevol visuele grappen en kriebels van de beste soort.
