Hoewel de afgelopen tien jaar geen technologische vooruitgang hebben geboekt, zoals zelfdrogende kleding en hovercars, hebben ze ons cinefielen wel getrakteerd op een aantal fantastische sciencefiction. Sci-fi bestaat al sinds de geboorte van de bioscoop zelf, met het verbazingwekkende publiek van Georges Méliès 'A Trip to the Moon helemaal terug in 1902. Sindsdien is de kwaliteit en omvang van sci-fi-films alleen maar verbeterd, met klassiekers zoals 2001: A Space Odyssey, Blade Runner en The Matrix markeren nieuwe mijlpalen in het genre.
Voor deze lijst bekijken we de beste 17 sciencefictionfilms die het afgelopen decennium zijn verschenen. Om in aanmerking te komen, moeten de films zijn vrijgegeven tussen 2007 en 2017. Het maakt niet uit of het grote budget-extravaganza's of ondergewaardeerde ruwe diamanten zijn, net zolang als ze hun sporen hebben verdiend in de steeds groter wordende wereld van Science fiction. Om enkele basisregels vast te leggen, nemen we geen superheldenfilms op (excuses aan alle fans van Guardians of the Galaxy) of iets dat grenst aan sciencefiction / fantasy zoals Star Wars. Anders dan dat, is al het andere eerlijk spel.
Hier zijn de 17 beste Sci-Fi-films van het afgelopen decennium.
17 Interstellar (2014)
Het is misschien een van de meer verdeeldende films van de afgelopen tien jaar, maar je kunt niet beweren dat Christopher Nolan's Interstellar niet ambitieus is. Met Matthew McConaughey en Anne Hathaway in de hoofdrol, gaat het verhaal over een groep ruimteverkenners die door een mysterieus wormgat reizen op zoek naar een duurzame planeet om de mensheid te laten overleven.
De ruimteverkenningsfilm van Nolan is berekend en visueel verbluffend, doet denken aan sciencefictionklassiekers zoals Solaris en 2001: A Space Odyssey. De reis door het wormgat is een van de beste reeksen van recent geheugen, vooral als je het geluk had om dit in IMAX te vangen. Elke opname vertelt een verhaal, maar het menselijke drama dat Nolan zo hard probeert uit te voeren, komt niet altijd terecht. De gespannen relatie tussen Cooper en zijn dochter voelt zich vaak gedwongen, en de boodschap van hoe de taal van liefde universeel is, wordt vaak een beetje hardhandig. Toch moet je de ambitie van Nolan bewonderen om naar de hekken te slingeren, en Interstellar raakt hard genoeg om de opening op deze lijst veilig te stellen.
16 Attack the Block (2011)
Slim, grappig en satirisch, Joe Cornish's Attack the Block is een briljante balans van B-filmgekte met scherp sociaal commentaar. Het verhaal volgt een groep ruwe tienerhooligans in Londen terwijl ze hun blok verdedigen tegen een dreigende invasie van een ras van wollige aliens, of "grote gorilla-wolvenmoeder ******" zoals de kinderen ze noemen.
Doet denken aan de scheppingsfuncties van John Carpenter uit de jaren 80, Attack the Block slaat een snaar met zijn laaggeprijsde charme. Het wordt ondersteund door een geweldig aantal spelers, waaronder een jonge John Boyega die sindsdien een begrip is geworden dankzij een sterrenstelsel ver, ver weg. De film slaagt erin om de ruige en zware bende wetbrekers verrassend sympathiek te maken. En hoewel de film de levensstijl van deze gewelddadige misdadigers lijkt te verheerlijken, gaat het er echt om hoe de samenleving deze eigenzinnige jongeren niet moet opgeven.
De effecten en creaturen zijn solide, vooral gezien het lage budget van de film, maar de grootste kracht van Attack the Block komt van de interacties van de diverse personages wiens dialoog en schurken zeker een vermakelijke rit zullen leveren.
15 Gravity (2013)
Oké, dus Alfonso Cuarons zwaartekracht is meer wetenschap dan fictie (het maakt gebruik van moderne technologie die tegenwoordig min of meer bestaat), maar voor de doeleinden van deze lijst zouden we zeggen dat deze ruimtedysyssee van 2013 in aanmerking komt als sciencefiction. Nadat haar ruimtestation door een reeks meteoren van het rooster is geveegd, moet een eenzame overlevende (Sandra Bullock) haar weg vinden naar het internationale ruimtestation ISA als ze enige hoop heeft om terug te keren naar de aarde.
Het is onmogelijk om over Gravity te praten zonder eerst de verbluffende beelden te erkennen, echt een opmerkelijke prestatie in het laatste decennium van de cinema. Van de vernietiging van het ruimtestation tot de verraderlijke reis van Sandra Bullock over de oneindig zwarte afgrond, de beelden in de film van Cuaron zijn verbluffend.
Maar hoewel Gravity een prachtige film is om naar te kijken, hapert het een beetje als het gaat om het vertellen van verhalen, met niet genoeg tijd om goed betrokken te raken bij het personage van Bullock voordat er een ramp toeslaat. Toch is de oogverblindende blik van Alfonoso Cuaron een prachtig intense rit van 90 minuten die ongetwijfeld nog tientallen jaren in filmklassen zal worden onderzocht.
14 The Martian (2015)
Ridley Scott maakte zijn langverwachte terugkeer naar science fiction in 2015 met The Martian, een film die werd genomineerd voor 7 Oscars en de Golden Globes voor Best Motion Picture en Best Actor - Comedy of Musical mee naar huis nam (hoewel Scott en Matt Damon het hebben gemaakt vrij duidelijk dat dit sci-fi overlevingsverhaal niet echt een komedie is).
Nadat zijn team ten onrechte zonder hem van Mars is ontploft, is astronaut Mark Watney gestrand op de Rode Planeet met schijnbaar geen hoop op thuiskomst. Tegen alle verwachtingen in, slaagt Watney erin zichzelf in leven te houden op de kale planeet door aardappelen te telen, oude drones te repareren en de eerste officiële 'ruimtepiraat' te worden.
Gebaseerd op de roman van Andy Weir, het scenario van Drew Goddard knettert van het leven, met verschillende geweldige one-liners besprenkeld in elke scène ("In het licht van overweldigende kansen, blijft er maar één optie over voor de wetenschap is dit de waarheid. ”) En hoewel er genoeg komische momenten zijn om de spanning te verlichten, is The Martian in de eerste plaats een drama, met Damons stellaire prestaties als een van de allerbeste in het laatste decennium van sci-fi.
13 Timecrimes (2007)
Timecrimes, of Los cronocrímenes met zijn oorspronkelijke titel, is de sci-fi head-trip van Nacho Vigalondo die een plot van B-films combineert met tijdreizen met een echt gruwelijke sfeer. Karra Elejalde speelt Hector, een gewone man die met zijn vrouw naar een nieuw huis verhuist. Op een dag ziet Hector iets vreemds in het bos door zijn verrekijker, waarmee hij een mysterieuze reeks gebeurtenissen begint die Hector naar een tijdmachine leiden die bijna een uur terug reist.
Met slechts een paar locaties, een klein budget en een handvol acteurs, slaagt Vigalondo erin om een geweldig stuk sciencefiction te maken. Timecrimes combineert de genres mysterie, horror en fantasie en gooit een scheutje donkere humor in de goede richting. Het verhaal draait en draait constant, en net als je denkt dat je het vastgepind hebt, blijf je vijf minuten later nog een keer krabben aan je noggin. Hoewel sommigen beweren dat de structuur meer frustrerend is dan wat dan ook, zullen kijkers die genieten van ontrafelende mysteries een kick krijgen van dit tijdreizen-enigma.
12 Under the Skin (2013)
Het ene deel horror en het andere deel sci-fi, Johnathan Glazer's 2013 Under the Skin is de spirituele opvolger van klassieke sci-fi-inspanningen als Alien en The Thing. In de vorm van een jonge menselijke vrouw dwaalt een vampirische buitenaardse entiteit (Scarlett Johansson) door de straten van Schotland op zoek naar mannelijke slachtoffers die ze verleidt en plaatst ze vervolgens in een buitenaardse dimensie waar ze vervolgens worden uitgekleed en geconsumeerd.
Tegen het einde van Glazer's droomachtige gelijkenis, zal de kijker zich afvragen of wat ze zojuist hebben gezien buitengewoon of gewoon bizar is. In werkelijkheid is Under the Skin een klein beetje van beide. De film is een psychoseksueel web dat het publiek verstrikt, net zoals het buitenaardse wezen van Johansson haar verblufte slachtoffers verstrikt. We zijn perplex en tegelijkertijd geïntrigeerd door Glazer's etherische interpretatie van seks en eenzaamheid die een donkere, verontrustende sfeer boven een gemakkelijk verteerbare plot prijs. Het is zonder twijfel een van de meest unieke sci-fi-foto's van het afgelopen decennium en zorgt gegarandeerd voor wenkbrauwen bij de eerste keer kijken.
11 Dawn of the Planet of the Apes (2014)
Na de vreselijke remake van 2001 van Tim Burton, was het publiek sceptisch over een tweede volwaardige reboot van deze sci-fi-franchise met Rupert Wyatt's Rise of the Planet of the Apes in 2011. Tot onze verbazing was de film een slaper en werd deze overschreden in bijna elk opzicht met het vervolg van 2014, Dawn of the Planet of the Apes.
De gemeenschap van genetisch geëvolueerde apen onder leiding van Caesar (Andy Serkis) gaat verder waar Rise ophoudt en wordt gedwongen de mensheid opnieuw te confronteren wanneer een groep menselijke overlevenden door hun naburige buren wordt bedreigd. Ondertussen begint een dreigend gevaar in het eigen kamp van Caesar zijn autoriteit uit te dagen.
De film maakt, net als zijn voorganger, spectaculair gebruik van zijn motion-capture-technologie. De apen in deze film zien er echt uit als altijd en zorgen voor een aantal verrassend emotionele uitvoeringen, met name Serkis 'weergave van Caesar. Voeg daar bovenop een meeslepend verhaal, opwindende actiescènes en indrukwekkende regie van Matt Reeves, en Dawn of the Planet of the Apes is een zeldzaam ras popcorn sci-fi dat met succes relevante kwesties zoals klassenonderscheid en preventieve gewelddaden onderzoekt.
10 Sunshine (2007)
Oké, we weten dat we veel over Sunshine praten, maar het is alleen omdat het zoveel lof verdient! Het scifi-avontuur van Danny Boyle, uitgebracht in 2007, is sindsdien een cultklassieker geworden vanwege zijn intrigerende premisse, genuanceerde uitvoeringen en opvallende visuals.
In een niet al te verre toekomst (zoals de meeste films op deze lijst) is de zon van de aarde langzaam aan het vervagen. Nadat de eerste missie om het opnieuw te ontsteken met behulp van een atoombom is mislukt, wordt een nieuw team van astronauten gestuurd om de klus te klaren. Ze merken al snel dat de taak veel gevaarlijker is dan ze hadden verwacht, terwijl ze tegen de klok racen om het voortbestaan van de mensheid te verzekeren.
Gezien zijn onberispelijke reputatie, zou je nooit raden dat dit de eerste poging van Danny Boyle tot science fiction was. De regisseur vormt moeiteloos verschillende elementen van sci-fi-grootheden uit het verleden, zoals Solaris, Silent Running en Alien, terwijl hij zijn oorspronkelijke visie weet vast te houden. Met elk voorbijgaand moment blijft Boyle de spanning opvoeren en de kijker in verwarring brengen, wat resulteert in een zeer bevredigende sci-fi-ervaring.
9 Looper (2012)
Een deel misdaadfilm en een ander deeltijdreizen thriller, Rian Johnson's Looper is een sci-fi noir die alles raakt van telekinese tot alternatieve realiteiten. De hoofdpersoon van de film is Joe, een huurmoordenaar met een bepaald stel vaardigheden die zijn taak hebben om een doelwit uit het verleden te elimineren waar een huurmoordenaar wacht. Als hij het goede leven leidt, vallen de dingen uit elkaar voor Joe wanneer hij een doel krijgt dat hem voor een lus gooit - zijn toekomstige zelf.
Hoewel het uitgangspunt vrij belachelijk begint (tijdreizen is uitgevonden en het belangrijkste gebruik ervan is mensen uit de menigte wrijven?), Verandert Looper halverwege in een rustige karakterstudie wanneer Joe Sara en haar begaafde zoon ontmoet. Vanaf daar is de film een melancholische langzame verbranding, met een aantal geweldige uitvoeringen van zowel Joseph Gordon Levitt als Bruce Willis, die hetzelfde karakter spelen dankzij enkele overtuigende protheses. Hoewel het veel spannende shootouts heeft, is Looper zoveel meer dan alleen een futuristische actiefilm; het is een filosofische studie die reflecteert op het lot, hebzucht, bestemming en zelfopoffering.
8 Inception (2010)
Dom Cobb is een meesterdief die gespecialiseerd is in extractie, waardevolle informatie steelt diep in het onderbewustzijn van krachtige bedrijfsleiders en vervolgens de informatie verkoopt aan concurrerende bedrijven. Vanwege zijn gevaarlijke werk is Cobb voortvluchtig, maar heeft hij de kans om zijn lei schoon te vegen als hij de onmogelijke taak van het begin kan uitvoeren, een idee in het onderbewustzijn plant om het te laten lijken op een echte gedachte.
Eens in de zoveel tijd zal er een sciencefictionfilm verschijnen die de regels van het genre verandert, en van de laatste tien jaar is die film Inception. De ambitieuze mind-bender van Christopher Nolan is een film over de dromen van sciencefictionfans, letterlijk. Het is een metafysische puzzel die de grenzen van de werkelijkheid verlegt en het hoofd van de kijker in cirkels draait zonder onze zintuigen te overbelasten. Hoewel ingewikkeld, slaagt Inception erin om ingewikkeld te voorkomen, waarbij Cobb van Leonardo DiCaprio een geaarde emotionele ervaring biedt zonder vast te lopen in de logistiek.
7 District 9 (2009)
Weet je, een sciencefictionfilm is een klassieker in de maak wanneer deze wordt genomineerd voor een Academy Award, een onderscheiding die vaak alles sciencefiction afsnijdt. District 9 van Neil Blomkamp heeft zelfs iedereen verrast in de zomer van 2009 en heeft alleen al bij de Amerikaanse kassa meer dan $ 116 miljoen binnengehaald.
Gemaakt met een bescheiden budget van slechts $ 30 miljoen, combineert de sociale satire van Blomkamp donkere komedie, actuele berichten en opwindende actie in een sciencefictionfilm die alle verwachtingen tartte. Het vertelt het verhaal van vluchteling vreemdelingen die zijn gestrand op aarde die worden gedwongen om te leven in Zuid-Afrikaanse sloppenwijken onder barre omstandigheden. Hun zaak wordt tot een wereldwijde zorg gemaakt zodra ze overheidsmedewerker Wikus ontmoeten, die geleidelijk verandert in een van de gigantische garnalenachtige aliens na het innemen van een mysterieus ruimtestof.
District 9 is fantastisch korrelig en volledig origineel, iets moeilijk te vinden als het gaat om moderne sciencefictionfilms. Het neemt risico's die lonen en zal ongetwijfeld de komende jaren worden herinnerd als niet alleen een van de meest originele sciencefictionfilms van het afgelopen decennium, maar van alle tijden.
6 Moon (2009)
Elk decennium heeft een paar fantastische sciencefictionfilms die onder ieders radar vlogen, maar geen van hen is zo crimineel onderschat als de briljant gevormde Moon van Duncan Jones. Met in de hoofdrollen Sam Rockwell als de enige werknemer van een mijnstation op de maan en Kevin Spacey als het geestige computersysteem van het station, is deze film uit 2009 een voornamelijk eenmansprogramma dat de concepten van isolatie, eenzaamheid en paranoia verkent.
Hoewel elk aspect goed is uitgevoerd, inclusief een aantal geweldige regie door Jones, draait het allemaal rond Rockwell's betoverende prestaties als Sam Bell, die niet zeker weet of hij gewoon op een van de grootste samenzweringen aller tijden is gestuit, of gewoon zijn verstand verliest. Rockwell gaat van het ene expressieve extreme naar het andere, van intens gepassioneerd naar gruwelijk paranoïde. Door dit alles heen komt zijn trouwe gecomputeriseerde sidekick GERTY, die tot leven wordt gebracht door het humoristische stemwerk van Spacey. Hoewel er een paar pacingproblemen zijn, is Moon nog steeds een fantastische scifi-karakterstudie die slim, humoristisch en oprecht ontroerend is.
5 Haar (2013)
In een wereld waar mensen meer afhankelijk zijn van technologie dan ooit, is Theodore (Joaquin Phoenix) een eenzame schrijver op zoek naar iemand om van te houden. Hij besluit het nieuwe OS1 te kopen, 's werelds eerste kunstmatig intelligente besturingssysteem. Theodore valt al snel voor Samantha (Scarlett Johansson), de stem achter zijn nieuwe AI-systeem. Naarmate ze meer tijd samen doorbrengen, merken de twee uiteindelijk dat ze helemaal verliefd zijn.
Emotioneel gedurfd en intiem, onderzoekt Spike Jonze's Her het geven en nemen van relaties in een fantasiewereld die niet ver verwijderd is van waar we nu zijn. Joaquin Phoenix is perfect gecast als de melancholie Theodore, en Scarlett Johansson brengt een verrassende reeks emoties over, aangezien je alleen haar stem als het OS1-systeem hoort. Natuurlijk zijn hun uitvoeringen alleen zo goed vanwege het fantastische script van Joze, dat de filmmaker een Oscar won voor het beste originele scenario in 2014. Hoewel er misschien geen gigantische aliens of exploderende ruimteschepen zijn, is Her een van de meest ontroerende sciencefictionfilms van het laatste decennium.
4 Stroomopwaartse kleur (2013)
Als je van films met een lineair verhaal en traditionele verhalen houdt, is Upstream Color waarschijnlijk niet iets voor jou. Schrijver en regisseur Shane Currath (Primer) maakt een van de meest interessante sciencefictionfilms van het afgelopen decennium, met een verhaal dat zo ingewikkeld is dat we het niet eens proberen te beschrijven.
Hoewel Upstream Color een beetje traag zal zijn voor bepaalde doelgroepen, is het vreemd fascinerend gezien zijn prachtige beelden, krachtige uitvoeringen en emotionele score. De film is zo cerebraal, zo onorthodox, dat het soms lijkt dat personages dingen zeggen en doen die niet helemaal kloppen. Dit kan frustrerend zijn wanneer je probeert de film samen te voegen, maar Upstream Color spreekt zowel de artistieke kant van de hersenen als het intellectuele gedeelte aan.
De film reflecteert op existentiële thema's zoals sterfte, natuur, liefde, menselijke conditionering zonder iets te spellen. In plaats daarvan vertrouwt het op zijn beelden om zijn verhaal te vertellen, waardoor een perfecte scifi-puzzel wordt gemaakt waarvan we garanderen dat je er na de eerste bezichtiging aan zult denken.
3 Snowpiercer (2013)
De laatste menselijke overlevenden spelen zich af in de nabije toekomst, waar een klimaatexperiment een nieuwe ijstijd heeft veroorzaakt, op de Snowpiercer, een hightech trein met een eigen economie en klassensysteem. Dat klassensysteem leidt tot een gewelddadige opstand door de lagere klasse burgers aan de achterkant van de trein. De opstand gaat van kar naar kar en vecht naar de top van de ketting om een beter leven te verzekeren.
Snowpiercer, geregisseerd door de Koreaanse filmmaker Bong Joon-ho (The Host, Memories of Murder), is een verfijnde sci-fi film die uniek is als iets anders. Het beschikt over een indrukwekkende cast van A-lijsters, waaronder Chris Evans, John Hurt, Tilda Swinton, Octavia Spencer en Ed Harris, die allemaal topprestaties leveren. De echte ster van de film is echter het decorontwerp, waarbij elke treinauto een unieke identiteit krijgt, zoals een aquarium, een sushibar of zelfs een spraakmakende club. Tel dit alles op en je krijgt een van de meest unieke scifi-foto's in jaren met Snowpiercer.
2 Aankomst (2016)
Aankomst met een emotionele diepgang is de uitbraak van sci-fi van vorig jaar van regisseur Denis Villeneuve. Amy Adams speelt de rol van Louise Banks, een expert-linguïst die wordt opgeroepen een mysterieus ruimteschip te onderzoeken dat op aarde landt. Terwijl de mensheid wankelt aan de vooravond van een totale oorlog met de buitenaardse bezoekers, racen Banks en haar eliteteam van taalkundigen op zoek naar antwoorden die mogelijk alle mensen kunnen redden.
Aankomst, verankerd door een briljante uitvoering van Adams, is een scifi-drama dat graag buiten de kaders denkt. Hoewel er buitenaardse 'indringers' zijn, is dit geen actie-extravaganza verwant aan Independence Day. In plaats daarvan lijkt aankomst meer op Contact of Close Encounters van de derde soort, films die realistisch onderzoeken wat er zou kunnen gebeuren als ruimteschepen uit de lucht vallen. Met zijn indrukwekkende cv groeit bij elke film, Villeneuve is een filmmaker die grote risico's neemt met zijn films, en Arrival is intelligente, doordachte sciencefiction op zijn best.
