[Dit is een recensie van Better Call Saul seizoen 1, aflevering 10. Er zullen SPOILERS zijn.]
-
Diep van binnen is Jimmy McGill altijd Saul Goodman geweest. De sleazy strip mall lawyer persona is niet een of andere identiteit die in een opwelling is verzonnen; het is ontstaan uit de behoefte van Jimmy om te stoppen met proberen zichzelf anders te overtuigen en de slordigheid vanbinnen te accepteren. Voor al het biergeld dat het kon binnenbrengen, was de Slippin 'Jimmy persona slechts fase één van een uitgebreider zelfactualisatieproject dat een decennium van teleurstelling, tegenslagen en verraad in Albuquerque nodig had om te ontkiemen tot iets veel complexers.
Dat is in wezen het idee van Better Call Saul, omdat het seizoen 1 afrondt met Jimmy die een epiphany parkeerplaats heeft na de dood van zijn vriend Marco. Een openbaring die hem ziet weglopen van de professionele legitimering die hij de afgelopen 10 weken van televisie achtervolgde (en uiteindelijk door zijn broer werd geweigerd), om een andere weg te nemen - nog een stap verder om zijn specifieke talenten te benadrukken.
De laatste momenten van 'Marco' vertellen ons veel over wat deze serie echt is, waar het naartoe gaat en waarom. Jimmy zag er nooit zelfverzekerder of enthousiaster uit dan wanneer hij Mike vertelt dat hij niet meer een sukkel zal zijn, dat hij hem niet zal laten "doen wat goed is" hem belet te krijgen wat hij wil. Die verduidelijking van doel en verlangen verandert de dynamiek van de serie op een belangrijke manier, omdat het Jimmy uit het recursieve verhaal haalt waar het succes altijd binnen handbereik was, om het te zien weggenomen door de ene of andere omstandigheid - schijnbaar doof Jimmy om bestaan in een sombere lus van continu falen.
Het had ook niet op een beter moment kunnen komen, omdat die momenten - de Kettlemans, de verloren kantoorruimte en de Sandpiper Crossing class action-rechtszaak in het bijzonder - een bakstenen muur waren geworden die Jimmy wanhopig probeerde te doorbreken, door te rennen op zijn kop. Hij zou nooit aan de overkant komen door het probleem frontaal aan te pakken; hij moest rondgaan.
En dus, dat is wat Jimmy McGill besluit dat hij moet doen na een week in Cicero te hebben doorgebracht met zijn voormalige partner in crime, de titulaire Marco (Mel Rodriguez), oplichterij over de nietsvermoedende beschermheren van een plaatselijke drinkplaats. De reeks in Cicero lijkt misschien vreemd, gezien alle problemen van Jimmy - en de hoofdpersonages van de serie - zijn terug in Albuquerque, maar zonder dat zou de openbaring van Jimmy niet zo verdiend hebben gevoeld. De week in Cicero laat ons zien wie Jimmy is. Zijn pogingen om de ondersteunende spelers van de serie te evenaren zijn de sleutel tot wat hem tegenhoudt. Jimmy McGill is geen Chuck McGill, hij is niet Howard Hamlin of Kim Wexler; hij is Slippin 'Jimmy, en binnenkort, Saul Goodman. Jimmy kan niet hopen zijn problemen aan te pakken door als een van hen te zijn; hij moet op zijn sterke punten spelen - dat is iets wat Marco hem een week leert.
Marco komt nadat Jimmy Hamlin en Kim ontmoet en niet alleen alle Sandpiper Crossing-documenten overhandigt, maar ook Chuck, omdat het dagelijkse onderhoud dat nodig is om de oudere McGill in stand te houden nu op het advocatenkantoor van HHM valt. Jimmy verzekert Kim dat hij in het reine is gekomen met het verraad van Chuck en dat hij klaar is om verder te gaan. En gezien de tijden dat Jimmy het hele seizoen door een U-bocht heeft moeten maken, zijn we klaar om hem te geloven. Dat is tot een epische meltdown terwijl het spelen van een spelletje bingo de smerige details ontketent over hoe hij in de eerste plaats bij Chuck in dienst kwam (en in zekere zin ook schuld).
Het is belangrijk dat Marco gebeurt nadat Jimmy door de emotionele beltoon is gebracht, zodat, wanneer hij eindelijk Marco's pinkring aantrekt - in wezen het eerste element van het Saul-kostuum - het evenveel een herinnering is aan zijn overleden vriend (met wie hij verzoet) de vaardigheden die zijn ware roeping zouden worden) omdat het een herinnering is aan de onrust die hij zojuist heeft doorgemaakt. De ring houdt Jimmy oneerlijk; het weerhoudt hem ervan ooit het juiste te doen als er geld te verdienen is.
Jimmy's beslissing om het juiste te doen, opent zoveel interessante deuren voor seizoen 2 dat het lijkt alsof wat we volgend jaar zullen zien heel anders zal zijn. Dat kan een aantal uitdagingen zijn in termen van hoe de ondersteunende spelers rekening zullen houden met Jimmy's nieuwe kijk op het leven. Maar als het tijd is om achteraf seizoen 1 te bekijken, zal het zijn zoals Jimmy's reis naar Cicero: zonder dit zou er geen basis zijn voor de serie om verder te gaan.
Better Call Saul is misschien de spawn van Breaking Bad, maar het heeft niet noodzakelijk de behoefte om zichzelf te definiëren met dezelfde grote dramatische gebaren. Dat wil niet zeggen dat de finale van Saul niet groots is, of dat het verhaal op de een of andere manier minder is; het wil zeggen dat Better Call Saul, net als zijn hoofdrolspeler, het soort programma is dat weet dat het zal vinden wat het definieert door rond de bakstenen muur te gaan in plaats van er doorheen te breken.
Uiteindelijk bleek Better Call Saul een veel sterkere en veel dwingendere serie te zijn dan zijn status als prequel van een geliefd programma suggereerde dat het zou zijn. Als zodanig geeft de show niet alleen het idee van een spin-off een ander cijfer in de win-kolom, maar het suggereert ook dat prequels, als ze goed worden gedaan, geen oefening in narratieve wiskunde hoeven te zijn. Ook zij kunnen zelf een diep, duidelijk verhaal creëren.
-
Better Call Saul keert terug voor seizoen 2 in 2016 op AMC.
Foto's: Ursula Coyote / AMC
