Bill Murray, John Goodman & Bob Balaban Talk "The Monuments Men"

Een van de grotere films die de leiding hebben voor de filmindustrie in februari 2014 is The Monuments Men, een functie geregisseerd door George Clooney op basis van de echte schattenjacht waar een uniek peloton wordt gevormd tijdens de Tweede Wereldoorlog in opdracht van president Franklin D. Roosevelt om cultureel belangrijk kunstwerk van de nazi's te redden. De ploeg die naar Duitsland wordt gestuurd, bestaat uit museumdirecteuren, curatoren en kunsthistorici - allemaal gespeeld door ervaren Hollywood-talent, waaronder Bill Murray, Bob Balaban en John Goodman.

Don Kaye kreeg de gelegenheid Murray, Balaban en Goodman te interviewen namens Screen Rant, waar ze Matt Damon plagen, hun persoonlijke favoriete oorlogsfilms delen en hun kennis van het echte verhaal achter The Monuments Men bespreken.

Matt Damon zei dat hij niets van dit verhaal wist voordat George Clooney er met hem over sprak. Waren jullie überhaupt bekend met -

Bill Murray: Matt is een eikel van Harvard.

John Goodman: (lacht)

Murray: Weet je, testscores zorgen niet voor echte, echte intelligentie. Heb ik gelijk jongens?

Goodman: Daar zou ik het mee eens zijn.

Bob Balaban: Het ding waar ik het meest van wist - ik wist niets van het stelen van de groothandel. Ik wist dat de joodse verzamelaars hun kunst hadden laten nemen. En het andere dat ik wist, was - ik wist het omdat we allemaal wisten dat Hitler deze vreselijke aquarellen deed en besloten dat Picasso en bepaalde andere kunstenaars decadent waren - en dat ik wist dat het vrij goed bekend was dat ze rond gingen Picasso konden ze vinden. Maar dat was zelfs voordat de oorlog begon.

Maakt deel uit van het plezier van acteren dat je leert over deze dingen die je nog nooit eerder wist en ervoer?

Goodman: Dat was het meeste voor mij. Ik wist hier niets van en ik wilde er nu meer over weten door het beetje onderzoek te doen dat ik deed. Ik probeerde gewoon een deel van de periode opnieuw te creëren, precies waar Amerika samenkwam, waar iedereen samenkwam om dit kwaad te bestrijden.

Had je ieder een favoriete oorlogsfilm opgroeien?

Murray: Nou, ik vond die van Kubrick leuk met -

Balaban: Full Metal Jacket?

Murray: Nee, de oudere. Paths of Glory. Die vond ik erg leuk. Ik vond Gallipoli ook erg leuk.

Goodman: Ja, dat was geweldig. Ik vond The Dirty Dozen leuk.

Balaban: Ik ben een grote fan van Bridge on the River Kwai. Dat vond ik erg leuk.

Het leek erop dat Mr. Clooney ging voor dat soort sfeer - Dirty Dozen, River Kwai - dat soort ouderwetse Tweede Wereldoorlog

Murray: Absoluut. Dat was waar hij voor ging, en het was heel - alle acteurs soort, we hadden dit soort heroïsche lijnen te zeggen en er was niet veel drama. We hadden werk te doen en we hebben het gedaan. Het script was zo. We hadden scènes te doen en we deden ze. Er werd niet veel over gesproken, we deden het gewoon.

Goodman: Zo waren ze toen. Het waren gewoon normale jongens onder buitengewone omstandigheden. Weet je, we waren allemaal te oud om te dienen, en dit was een manier om ons land in uniform te dienen, door onze speciale talenten te gebruiken om te helpen.

Balaban: Een beetje zoals we deden door in de film te zijn. Soort van, maar niet precies.

Goodman: Ik heb mijn speciale talent niet gebruikt. Ik heb hitte visie.

Wilt u dat voor ons demonstreren?

Goodman: Ik kan het niet.

Heeft iemand van jullie je personages onderzocht of de echte jongens waarop ze waren gebaseerd? Meneer Balaban, uw man heeft bijvoorbeeld het New York City Ballet opgericht.

Balaban: The New York City Ballet. Ik kende hem eigenlijk wel. Ik kende hem niet, maar ik wist een zeker bedrag over hem. Ik las het boek, The Monuments Men, het boek van Robert Edsel, en eigenlijk gaf Robert me een dichtbundel geschreven door mijn personage, en ik vond het een interessant inzicht in iemands geest, om te zien wat een persoon die geen dichter, hoe ze schrijven over hun ervaringen tijdens de oorlog. Dus het leek een beetje op zijn hoofd. Maar we waren allemaal composieten, echt niet, dus we hoefden niet te proberen op onze personages te lijken of er zo uit te zien. Maar het was nuttig om iets over hen te leren.

Goodman: Ja, ik heb het gelukkige toeval dat ik uit dezelfde woonplaats kom als mijn personage. Misschien is dat waarom ik ben gecast - 'We hebben een man uit St. Louis nodig, niemand anders kan zo praten
.

”

Murray: Typecast opnieuw, John.

Goodman: Ja.

Balaban: Had hij een standbeeld?

Goodman: Ja.

Meneer Murray, meneer Balaban, u hebt nu een paar keer samengewerkt. Heb je scènes samen in The Grand Budapest Hotel? Kun je snel over die film praten?

Balaban: Het is een prachtige, prachtige film. Ik denk niet dat we die hebben -

Murray: We maken deel uit van de groep met de sleutels.

Balaban: Oh ja, we hebben - zijn we samen op de berg als het sneeuwt?

Murray: We zijn aan het einde. We zijn zeker in de laatste scène (onhoorbaar) -

Balaban: We riskeerden ons leven om naar een locatie te gaan.

Murray: We riskeerden ons leven om een berg te beklimmen alleen maar om de film te beëindigen. Gewoon om te stoppen met fotograferen. Ja, het is geweldig - we delen een bepaald soort - ken je 101 Dalmatiërs? Ken je de keten van hondenoproepen (imiteert hondengeblaf)?

We doen daar een menselijke versie van in deze film, en het is een prachtige film. Bob is er echt geweldig in en -