Grote spoilers voor Black Panther.
-
Het is echt niet overdreven om te zeggen dat Black Panther Marvel's rijkste film tot nu toe is, noch dat het een van de beste eindes in de franchise heeft. Moreso dan zelfs de duidelijk beoogde Iron Man of Captain America: The Winter Soldier, Ryan Coogler's interpretatie van de King of Wakanda is niet bang om zijn brein het woord te laten voeren, met de actie aangedreven door intense emotie.
Als gevolg hiervan is het einde van Black Panther meer dan alleen een overwinning voor de goeden en een korte plaag voor de toekomst. De film is een slim geweven discussie over wat Black Panther vertegenwoordigt, zowel in termen van de recordbrekende release als de bredere culturele discussie, en het einde daarvan levert een trillende conclusie op. Natuurlijk gaat het algemene verhaal, net als bij de meeste Marvel-films, in grote lijnen over het zich eigen maken met behulp van de mensen om je heen (versterkt door de onberispelijke Dora Milaje), maar er is veel meer aan de hand dan alleen dat.
De film gaat verder met T'Challa in de nasleep van Captain America: Civil War en volgt hem in de vroege dagen van zijn bewind als koning van Wakanda wanneer hij wordt aangevallen door Erik Killmonger, zijn vervreemde neef en het gewelddadige product van zijn vader grootste fout. Killmonger wil de troon voor geweld, schijnbaar de T'Challa doden en Wakanda onder zijn controle zetten - voordat de ware heerser terugkeert. Hun confrontatie is fysiek en ideologisch hard gevochten, maar vertegenwoordigt zoveel meer.
Deze pagina: Hoe Black Panther kolonialisme frontaal aanpakt
Pagina 2: Wat Black Panther's einde echt betekent
Pagina 3: Wat Black Panther's einde betekent voor de toekomst van de MCU
Black Panther gaat helemaal over hoe we kolonialisme aanpakken
Er is al veel gemaakt over hoe Black Panther cultureel baanbrekend is - het is de eerste grote superheldfilm geleid door een persoon van kleur in meer dan een decennium, en niemand eerder is zo doordrenkt met zo'n begripvolle Afrikaanse cultuur - maar dit revolutionaire moment dat is gemaakt de zo verwachte film is niet voorbehouden aan de context van release. Al heel vroeg werd vastgesteld dat Black Panther kolonialisme, het effect dat het op Afrika had, aanpakt en hoe de moderne cultuur dit donkere verleden kan aanpakken (zo niet correct).
Traditioneel worstelt de westerse wereld zelfs met het erkennen van kolonialisme vanwege zijn morele bankroet en nog steeds aanwezige aarding tot op de dag van vandaag, maar Black Panther knoeit niet; het confronteert het - met name de Britse plunderingen en algehele ontheiliging van Afrika - frontaal in de introductie van Killmonger, met Erik die gestolen artefacten van het British Museum aan de kaak stelt en terughaalt. Dit is echter niet alleen voor shockwaarde of tokenlipservice, dit is ook essentieel voor het instellen van scènes - het maakt het deck vrij, het publiek van alle achtergronden op dezelfde kritische pagina en klaar voor een diepere verkenning.
Kolonialisme, of liever de afwezigheid ervan, is ingebakken in Wakanda. De visie van het land dat expliciet aanwezig is in Black Panther is het idee van niet-gekoloniseerd Afrika, van wat had kunnen gebeuren als de Britten (onder andere) niet hadden geprobeerd het land voor zichzelf te claimen, evenals de genegeerde krachten van Afrika. Dit is een fundamenteel aspect van Afro-futurisme, een ontwerpethos dat de film domineert, maar in Black Panther ook wordt gebruikt als een vorm van gedachte-experiment; als Afrika ongekoloniseerd zou bestaan, hoe zou het dan in de moderne wereld passen? Zou het zich verstoppen, aanvallen of integreren?
Dit debat wordt gepersonifieerd door de personages in de film: de overleden heersers van Wakanda hebben zich, voordat de eerste Black Panther de stammen verenigde, uit de mix van zelfbehoud en angst voor wat zou scheiden van de rest van de wereld. gebeuren met het onthullen van de waarheid; diametraal tegengesteld is Killmonger, die - omdat hij in het westen is opgegroeid - de oorlog wil voeren; hij ziet de inherente kracht van Wakanda en wil de kolonisten ten val brengen. In een scherp stuk commentaar illustreren beide partijen kolonistische denkrichtingen, wat een inherente corruptie in de samenleving suggereert; de heersers willen houden wat van hen is van wie ze minder achten en Killmonger steelt de rijkdom van Wakanda voor zijn eigen middelen.
T'Challa bevindt zich ergens in het midden, niet in staat om echt te accepteren wat zijn voorouders geloven, maar pauzeert nooit bij het zien van de fouten in de kwaadaardige aanval van Killmonger. Terwijl Erik de troon bestijgt nadat hij de Black Panther lijkt te hebben vermoord en Wakandan-schepen de oorlog heeft gestuurd tegen de westerse wereld, is dit het thematische conflict dat speelt in de finale.
Pagina 2: Wat Black Panther's einde echt betekent
1 2 3
