[Dit is een recensie van Kasteelseizoen 6, Aflevering 6. Er zullen SPOILERS zijn.]
-
Het is een prima balans om te lopen tussen het toestaan van je kind om zijn eigen keuzes te maken en het erkennen dat sommige dingen zelf moeten leren. Op dezelfde manier is het moeilijk om spanning tussen een ouder en een volwassen kind op het scherm weer te geven zonder dat de een of de ander er dwaas uitziet.
Als het kasteel van vorige week een onhandige poging was om het eerste principe te gebruiken, dan is "Like Father, Like Daughter" een poging bij het tweede. Maar doet het het beter?
Een hulpmiddel dat de schrijvers uit hun doos met trucs halen, is de altijd behulpzame tijdsprong. Waar voor de kijker het gevecht tussen Alexis (Molly Quinn) en Castle (Nathan Fillion) pas vorige week was, voor de personages is er iets meer tijd verstreken en heeft een dunne laag ijs opgebouwd tussen vader en dochter. Hoewel het waarschijnlijk in het voordeel van de aflevering is dat Pi (Myko Olivier) deze keer meer wordt gehoord dan gezien.
De volgende gebruikte tactiek is het creëren van een scenario dat de twee tegengestelde krachten dwingt samen te werken aan een gemeenschappelijk doel. In dit geval heeft Alexis slechts een kort venster op gelegenheid om Frank Henson (James Carpinello) vrij te maken van moord vóór zijn executie in de dodencel en is Castle de enige die kan helpen.
Enkele unieke camera- en bewerkingstechnieken worden gebruikt om de moord te tonen, eerst van wat er mogelijk is gebeurd, dan wat Frank iedereen vertelt dat er gebeurt, en ten slotte wat hij zag gebeuren. De wending is dat geen van die verhalen de moordenaar van Kim onthult.
Als een toegevoegde bonus krijgen fans ook een kwaliteitsscène tussen Lanie (Tamala Jones) en Beckett (Stana Katic). Het helpt hun vriendschap te versterken en geeft Beckett een duidelijke richting terwijl zij en Castle steeds dichter bij het altaar komen. Al die tijd is ze een voorstander van Castle, maar hier krijgen we een glimp van hoe echt geïnvesteerd in de relatie die ze heeft terwijl ze haar eigen banden smeedt met de pittige jonge gember.
Naast een solide karakterontwikkeling is de case ook behoorlijk aantrekkelijk. Het heeft een tijdcomponent om de inzet hoog te houden, en een reeks strakke wendingen voor het einde. De moordenaar zelf is enigszins tweedimensionaal, maar dat is goed, want het publiek heeft de Henson-broers om in te investeren en de emotionele beloning is er sterk.
Een van de coolste case-gerelateerde details is de binaire klok die het slachtoffer aan haar muur had en die een belangrijke sleutel bleek te zijn bij het vrijspreken van Frank.
Hoewel ze deze aflevering apart zijn, werkt de cast van het ensemble als geheel goed om de resultaten te leveren. Castle en Alexis krijgen uiteraard de tijd om hun problemen op te lossen, maar Beckett en Lanie doen ook een deel van het zware werk en geven de aflevering een goed afgeronde vorm. De slotscène tussen Alexis en Beckett is ontroerend, vooral gezien door Castle's ogen.
____
Castle keert volgende maandag terug met "Murder is Forever" @ 22:00 op ABC.
