Crawl bracht alligators naar voren in een langzaam brandende horrorfilm van Alexandre Aja en Sam Raimi, waardoor de deur werd geopend voor andere functies van het schepsel om te slagen en het subgenre weg te sturen van films als Sharknado.
Gelijke delen thuis invasie thriller en ramp film, het tempo en de kern van deze film was zo anders dan anderen in zijn soort. Aja en Raimi hebben de vinger aan de pols gehouden van wat het publiek bang maakt en hen jarenlang op het puntje van hun stoel houdt. Aja, die bekend staat om zijn werk aan de remake van The Hills Have Eyes in 2006 en High Tension in 2003, regisseerde Crawl. Raimi, die bekend staat om de franchise van The Evil Dead, produceerde de film.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
Omdat de rampenfilm in moderne tijden toeneemt omdat klimaatverandering het onderwerp is van veel belangrijke gesprekken, zullen films als Crawl ongetwijfeld de weg vrijmaken voor meer creaturen in populariteit. Evenzo hebben films als Sharknado de ruimte een tijdje gedomineerd, bijna tot op het punt dat het publiek dierenhorrorfilms niet serieus kon nemen. The Shallows (2016) hebben de haaienfilm nieuw leven ingeblazen, maar Crawl heeft het hele subgenre op een heel grote manier doen herleven, scoorde $ 89, 9 miljoen aan de box office en sloot grotendeels positieve beoordelingen af.
Crawl bracht een verrassende hoeveelheid Gore & Scares
In plaats van te vertrouwen op overdreven animaties met wezens die slecht zijn gemaakt met buitensporige CGI, bouwt Crawl de spanning op door een goed verhaal te vertellen en tonnen alligatorisch geweld te tonen, maar op een meer gereserveerde manier. In de film trotseert Haley (Kaya Scodelario) een orkaan van categorie 5 in Florida om terug te gaan voor haar vader, Dave (Barry Pepper), wiens locatie onbekend is wanneer de storm toeslaat. Haley, die een collegiale zwemmer is, heeft een gespannen relatie met haar vader na de scheiding van haar ouders; het impliceert dat ze in de buurt waren toen ze jonger was, dat haar vader haar coachte en streng voor haar was om haar tot een ongelooflijke atleet te vormen. Zij en de familiehond, Sugar, gaan terug naar haar ouderlijk huis om haar vader ernstig gewond te vinden onder het huis, dat is overstroomd. Voordat hij haar tegen haar heldhaftige acties kan waarschuwen, ontdekt Haley dat twee grote alligators hun intrek hebben genomen onder hun huis, in de kruipruimte waar ze haar vader vond.
Vanaf daar is het een bloedstollende strijd om te overleven terwijl Haley en Dave proberen de sluwe beesten te slim af te zijn terwijl de storm om hen heen woedt. Kruip leunt op jump scares, maar vertrouw er niet te zwaar op. Het meest verrassende aspect van de film was de hoeveelheid gore. Ledematen zijn afgehakt, mensen worden opgegeten door vraatzuchtige alligators, er is veel bloed en niemand laat echt ongeschonden weg, wat realistisch zou zijn in dit soort situaties. Hoewel het oppervlakkig gezien belachelijk lijkt, gebeurt alles op een organische manier die opmerkelijk geloofwaardig is. Andere mensen die in de storm zitten, plunderen winkels op de achtergrond en stelen boten om te proberen de ramp te verzilveren, zelfs niet rekening houdend met de gevaren die op de loer liggen onder het hoge water. Reddingsdiensten zijn overweldigd en maken het moeilijk om in veiligheid te komen, en de orkaan zelf is woest. Er zijn geen gimmicks of getrokken stoten hier, noch wezens die op onrealistische manieren functioneren. De ongecompliceerde aanpak was verfrissend en in de competitie met een serieuzere kijk op rampfilms die een goed voorteken zijn voor de toekomst van films in deze ruimte.
