Midway verkent het Pacific Theatre in de nasleep van Pearl Harbor, maar het verschilt in veel opzichten van veel Amerikaanse films over de Tweede Wereldoorlog. De film duikt in beide kanten van de beslissende zeeslag en behandelt Japanse soldaten zowel met respect als met Amerikaanse. Darren Criss en Keean Johnson, die luitenant-commandant Lindsey en James Murray spelen, spraken met Screen Rant over het leven van hun personages en de vele vormen van moed die in het verhaal worden getoond.
Allereerst, jongens, geweldig werk op deze film. Het was briljant; visueel verbluffend ook. Het was alles wat je kunt doen in een film uit de Tweede Wereldoorlog in dit moderne tijdperk van technologie. Maar laten we beginnen met Murray: ik wil het hebben over hoe zijn relatie met Best is en hoe dat zich in de loop van de film heeft ontwikkeld.
Keean Johnson: Ja. Murray is een jonge man - geen specifieke leeftijd, maar jong. Waarschijnlijk te jong om daar te dienen. En hij is met Dick Best, die zo'n heethoofd is dat het lijkt alsof hij niet echt om leven of dood geeft.
Dus je hebt een soort van deze combinatie van deze twee jongens. De ene is de grote moed, heeft al deze moed en de andere is zachtmoedig en weet bijna niet zeker of hij daar wil zijn. Ik denk dat er veel leuke momenten en interessante momenten zijn om te spelen van een soldaat die echt bang is - en spelen met de realiteit van wat ik weet dat veel jonge mannen in die tijd doormaakten.
En Lindsey, ik denk dat hij in zekere zin een slimmere versie van Best is. Hij is logischer in zijn manier van denken. Kun je met me praten over de rivaliteit tussen Best en Lindsay?
Darren Criss: Nou, wat ik leuk vind aan deze film is hoe moed en heldhaftigheid op veel verschillende manieren wordt getoond. Er is geen juiste of juiste manier om je eigen held te zijn en de dingen te dienen waarin je het beste gelooft. Oorlog is absolute chaos. En dus, in het geval van het karakter van Keean, kwam ik gewoon ter gelegenheid; dat is zijn eigen moed. Hoewel er een gevaar bestaat in het gebrek aan zijn eigen zorg voor zijn onsterfelijkheid, Dick Best, is dat zijn eigen moed om andere mensen te inspireren.
En dus denk ik dat de moed van luitenant-commandant Lindsey een beetje aan het boek vasthoudt en logisch is over deze dingen. Hoeveel levens kunnen we redden? Hoe kunnen we het meest effectief zijn in de beproefde manier van dingen? Hoe kan dat mensen helpen? Dat is een beetje dimensioneel tegengesteld aan hoe Dick Best werkt, althans in de context van dit verhaal.
Maar dat zijn twee zeer moedige en heroïsche manieren van denken die tot ontploffing kunnen komen, en ik vind het leuk dat ze dat in de loop van de film min of meer in elkaar herkennen. Uiteindelijk zijn ze er allebei om dezelfde reden en ze hebben gewoon verschillende methoden om het te bereiken.
We hebben de Tweede Wereldoorlog films door de geschiedenis heen gezien. Waarom is het belangrijk voor de hedendaagse moderne samenleving om films te zien die historisch gebaseerd zijn op dingen uit ons verleden?
Darren Criss: Nou, dit is een film uit de Tweede Wereldoorlog en het richt zich specifiek op het Pacific Theatre, in het bijzonder het Amerikaanse en Japanse front. Maar vergis je niet, dit is wereldgeschiedenis. Dit is een wereldverhaal. Als de Slag om Midway anders was gegaan, zou de hele Noordwest, zo niet de westkust van de Verenigde Staten een andere taal spreken. De wereld zou een heel andere plaats zijn, en dat zou de rest van de wereld hebben beïnvloed.
Dus als je oorlogsverhalen hebt, zijn dat internationale verhalen. Omdat, weet je, moed echt geen nationaliteit heeft. Het overwinnen van kansen is een universeel verhaal. Als we kijken naar Griekse tragedies of toneelstukken van Shakespeare, de benarde situatie van de Romeinen en mensen over de hele wereld, dan gaan we niet: “Ach, ik ben geen Roman. Ik begrijp niet wat dat is. ' We weten hoe het is om ergens tegen op te staan en wat het is om te rooten voor mensen die zich abonneren op dingen die groter zijn dan zijzelf.
Keean Johnson: En het is ook geweldig om beide kanten van het verhaal te spelen. Vele jaren geleden zou het waarschijnlijk iets meer bevooroordeeld zijn geweest. En ik denk dat het ongelooflijk was om beide kanten te laten zien. Eerlijk gezegd waren enkele van de meest emotionele momenten bij de Japanse bemanning.
Darren Criss: Ik ben het daar helemaal mee eens.
Keean Johnson: Het offer, dat is echte moed die door de jaren heen in hun is ingebouwd vanwege hun cultuur. Hoe ze bereid zijn op te offeren, zelfs nadat ze verloren hebben, zichzelf opofferen voor een punt. Voor dat gevoel van eer.
Darren Criss: Het is heel ontroerend. En ik vind het leuk hoe je twee kanten laat zien die even briljant zijn en hun best doen gezien de gekke omstandigheden. Wat zegt dat over, niet noodzakelijkerwijs een land, maar een mens? Ik denk dat het van beide goed spreekt.
Nou, jullie hebben het geweldig gedaan. Ik kan niet wachten tot iedereen deze film ziet. En geweldig punt om beide kanten te zien; dit is een slimme manier om dat te doen.
Darren Criss: Het is zeer respectvol en inspirerend.
