De afgelopen maanden waren een rotsachtige weg voor The Batman. Het begon allemaal met geruchten dat Warner Bros. prima vooruit ging met een slordig script, en terwijl dat later werd geweigerd dat niet verhinderde dat Ben Afflecks perstournee voor de onderpresterende Live By Night werd gedomineerd door vragen over updates, leidend tot een reeks geruchten over weerleggingen van de duidelijk uitgeputte filmmaker. Alles bereikte eind januari een hoogtepunt toen Affleck aankondigde dat hij de film niet langer zou regisseren.
Een paar weken later en de dingen kijken terug op het goede spoor - Matt Reeves van Planet of the Apes neemt de regietaken op zich en, terwijl die scriptgeruchten zijn teruggekeerd, wilden alle betrokkenen ze opnieuw bagatelliseren. Nadat de eerste schok van het aftreden van Affleck afnam, wordt algemeen aangenomen dat het waarschijnlijk niet het beste voor hem was om te schrijven, regisseren en produceren naast de al veeleisende fysieke rol. Crisis afgewend.
Of misschien meer als crisis uitgesteld. Met dit alleen de nieuwste hik in de onrustige productielijn van de DCEU, is het gemakkelijk om een gevoel van apathie te krijgen; De Batman was met een behoorlijke marge het meest gesproken over de komende DC-film, maar als het zo smerig wordt, zijn we op het punt dat het de moeite waard is om te vragen of de megafranchise zelfs een op zichzelf staande Batman-film nodig heeft. Dat wil niet zeggen dat er nooit een andere Batman-film ooit zou moeten komen of (hemel verbied) dat de Caped Crusader de actie speelt. Integendeel - Batman kan essentieel zijn voor de DCEU, maar het kan de ontluikende serie ten goede komen om hem op een andere manier te gebruiken.
Hobbels in de weg
Het is moeilijk te zeggen dat The Batman 'achterloopt op schema', omdat de film technisch nooit is aangekondigd of een vaste releasedatum heeft gekregen - alle informatie hierover is afkomstig van willekeurige citaten gemaakt door de betrokkenen in plaats van in feitelijke verklaringen van de studio. Wat we hebben gehoord, schetst echter een beeld van verwachting en geeft aanwijzingen over stukken die op hun plaats vallen (Deathstroke-acteur Joe Manganiello heeft meerdere keren gezegd dat hij van plan was om in het voorjaar van 2017 te gaan fotograferen). Aangezien het bijna vier jaar geleden is dat Ben Affleck zich bij de DCEU heeft aangesloten en hij zijn Argo-reward passion-project Live By Night volledig heeft afgerond, is het redelijk om aan te nemen dat Warner Bros. zou verwachten dat hij vooruit zou gaan op het regie / schrijven / produceren / nu in de hoofdrol.
Dat is niet gebeurd. Het script is al lang in een langzame ontwikkeling en ondanks gesprekken over de film die snel wordt gevolgd, struikelt het bij elke hindernis. Een groot deel daarvan kan zijn geweest dat Affleck gewoon te veel op zijn bord had - iets waar Matt Reeves in zal stappen zal zeker helpen.
Toch zijn we nu op een punt waar het duidelijk is dat het maken van deze Batman-film om welke reden dan ook moeilijker is dan eerder werd verwacht. Eerlijk genoeg zijn sommige ideeën moeilijker te ontwikkelen dan andere, maar dit is een bewezen eigenschap en deze tegenslagen kunnen schadelijk zijn voor de bredere franchise. In het kader van een gedeeld universum kunnen vertragingen grote gevolgen hebben voor zowel het verhaal dat u probeert te vertellen als het bredere universum - iets dat de DCEU zich momenteel niet kan veroorloven.
Zoals de DC Extended Universe werkt, betekent geen enkele Batman-stand-alone geen Batman. Het kan in ieder geval meer betekenen. De Batman is op zijn best achttien maanden weg en we hebben op dat moment al drie optredens van Ben Affleck in de cape en de kap gehad. Misschien is het beter om Batman gewoon een Justice League-lid te laten zijn die naast zijn vrienden werkt, waarbij het Bat-waakzaamheid plaatsvindt als onderdeel van deze avonturen a la Batman v Superman en Suicide Squad, waar de volledige filmdruk niet aanwezig is. Er is zelfs een sterk argument dat het personage echt zou helpen.
The Batman Legacy
Batman-films worden over het algemeen goed beschouwd - slechts drie (Batman Forever, Batman en Robin en Batman v Superman) worden in een rond negatief licht bekeken, en sommige worden beschouwd als het grootste van wat het actiegenre te bieden heeft - het meest opvallend Christopher Nolan's zeer geprezen mid-trilogie entry The Dark Knight. Dat is een machtige erfenis om te handhaven en een die, alles bij elkaar genomen, het beste voor dit moment het beste kan worden gelaten.
Dat is geen defaitistische toespraak - slechts een erkenning dat Warner Bros. een enorme opknapbeurt nodig heeft om de reputatie van de producties van Burton en Nolan te evenaren. Elke puur op zichzelf staande Batman wordt vergeleken met die en dat riskeert teleurstelling of negativiteit, zelfs met een film die goed genoeg is.
Waar de DCEU echt zijn stempel kan drukken binnen het Batman-pantheon is met karakterisering. Terwijl de mensen van West, Keaton en Bale de beste waren in het vastleggen van hun respectieve versies van Batman, zou niemand beweren dat een van hen - en dit is geen klop - definitief was; ze waren elk product van hun tijd en filmmaker. West staat het dichtst bij zijn belichaming van zijn tijdperk, maar dat is niet representatief voor de veranderingen die na de Silver Age zijn aangebracht. Keaton kreeg veel van de iconografie goed, maar was erg gefocust op de Burton-esthetiek. Bale hing in de schaduw en presenteerde een geïdealiseerde legende, maar het realisme van Nolan beperkte opnieuw zijn bereik. En niemand deed meer dan lippendienst leveren aan de naam 'World's Greatest Detective'.
Ben Affleck daarentegen wordt geprezen om zijn portret, vooral aan de actiekant. Waarom daar niet op inspelen en andere zorgen vermijden; in plaats van te proberen de definitieve Batman-film te maken, kan de DCEU zich concentreren op het hebben van de definitieve Batman. Er zijn ingewikkelde problemen van Batman v Superman die moeten worden gecorrigeerd - zijn Bruce Wayne lijkt te veel op Batman zonder een masker, en de hele moordende fraca's moeten worden aangepakt - maar met de Superman-motivatie als een verklaring kunnen deze worden gepasseerd.
De DC-filmstructuur
Er is absoluut een reden om geen Batman-solo-film te maken, maar het is niet alleen karakterbehoud belangrijk - het kan de rest van de franchise helpen.
Tot nu toe is onduidelijk wat de DCEU eigenlijk is. We hebben een enkele Superman-film, een face-off / team-up-film in Batman v Superman en een tonale uitloper in Suicide Squad gehad, maar volgens de leisteenaankondiging lijken de dingen zich nu te vestigen in de Marvel-routine - een run van op zichzelf staande helden, afgewisseld met grotere evenementenfilms. Dit is wat de meeste gedeelde universitaire franchises, geïnspireerd door The Avengers, doen, maar het kopiëren van het bewezen model is misschien niet het beste idee; het werkte voor Marvel omdat het uniek was - nu het al is gedaan, dreigt elke poging om het na te bootsen een bleke imitatie te worden.
Wil de DCEU slagen, dan moet het zijn eigen structuur definiëren waardoor het opvalt. Gebaseerd op de huidige uitbreidingsstijl, zou de beste pasvorm zijn het verdubbelen van 'evenement'-films - films die meerdere helden samenbrengen of anders spelen in de massieve cast waarover ze beschikken. In plaats van spin-offs voor elk personage, zou Warner Bros. in plaats daarvan een verhaal kunnen vertellen over verschillende films met een handtas met helden. Dat is hoe de drie films van Snyder hebben gewerkt, waarbij de regisseur ze zelfs beschreef als iets van een drie-act verhaal. Ze hebben misschien tot nu toe niet zo goed gewerkt, maar het is toch een gedurfd, uniek verhalend idee dat potentieel heeft.
Marvel evolueert al enigszins in deze richting - elke film op hun Phase 3-leisteen heeft een unieke toonhoogte die verder gaat dan de eenvoudige betrokken personages, vaak met team-ups (minstens zeven van de tien aangekondigde films in de run hebben of zullen cross-overs hebben in sommige vorm) - maar het is iets wat DC zou kunnen bezitten. Het past beter in de geschiedenis van het bedrijf van epische crossover-evenementen - crisis of anderszins - met films die bestaan onder grotere banners dan een enkel personage dat het verhaal op een grotere manier vertelt. Inderdaad, je kunt dit zien in de vrij stromende functie-ideeën die momenteel worden aangeboden, zoals met Gotham City Sirens (in sommige opzichten een uitloper van Suicide Squad).
Het promoot de 'kleinere' helden
Batman is een groot personage. Hij en Superman zijn de twee onbetwiste iconen van het superheldgenre, en dat is bewezen een langdurige barrière voor DC te zijn; decennia lang waren studio's zeer terughoudend om films te proberen die zich richtten op personages buiten 's werelds beste. Dit is eindelijk aan het veranderen met Wonder Woman en zal groeien met Aquaman, The Flash, Cyborg, Shazam en een tweede poging tot Green Lantern allemaal in verschillende stadia van ontwikkeling, maar (bijna bewijst de angst van Warner Bros.) de fan focus door dit alles voornamelijk op The Batman geweest.
Er zijn twee manieren om hiernaar te kijken. Aan de ene kant wordt duidelijk hoe populair Batman is, en voor de studio maakt hem een veilige optie met gegarandeerd financieel succes. Anderzijds werkt het actief tegen het "universum" -gedeelte van de DCEU om alles op de schouders van een personage te laten rusten. Is het niet in het belang van DC om ook de andere personages te laten groeien? Het is het contrast tussen kortetermijn- en langetermijnwinst, en op dit moment kan een Batman-film een afleiding zijn.
Zonder te veel in Marvel-vergelijkingen te leunen, is dit iets dat de MCU uitstekend heeft gedaan. Toen Marvel Studios begon, hadden ze niet de rechten op enkele van de grootste stripnamen, dus het hele ding is gebouwd op personages die op zijn best B-lijst waren. In de loop van de tijd hebben ze met films van hoge kwaliteit, zoals Iron Man, Captain America, Thor en The Avengers, net zo waardevolle producten gemaakt als Spider-Man, Fantastic Four, X-Men enz., Waardoor het merk werd verbreed en ervoor werd gezorgd dat personages blijven op hun eigen verdiensten. Wanneer eerder helden uit de A-lijst verschijnen, staat deze op een niveaupegging - zie Spider-Man.
Dit is een ding dat DC kan ontlenen aan de trendsetter - de lange levensduur van de DCEU is afhankelijk van mensen die Aquaman en Flash evenveel kopen als hun reeds bestaande liefde voor Batman, dus hun films moeten legitiem zijn, in plaats van alleen water te betreden tot we krijgen meer Dark Knight.
Maar hoe zit het met de klassieke Batman-verhalen?
Dus, ja, vanuit een breder franchise-perspectief is er een argument voor minder Batman. Maar hoe zit het met het opnemen van de Caped Crusader zelf? Hoe zit het met alle klassieke verhalen die fans willen zien? Hoe zit het met Joe Mangelliano, die momenteel bezig is met zijn zwaardvaardigheden om Deathstroke te spelen? Hoe zit het met het Robin-pak in de Batcave, dat een bewerking van Under the Red Hood plaagt?
Ben Affleck kan zijn Batman-prestaties verbeteren en alles op alles zetten in Justice League en toekomstige cross-overs, maar waar halen publiek hun pure Bat-fix? Als DC niet doorgaat met Batman op zichzelf om de franchise te verbeteren, betekent dit dat ze een limiet op Batman-verhalen leggen. Sommigen suggereren dat er andere manieren zijn om het te verkennen, zoals The Lego Batman Movie, hoewel dat niet bepaald een geweldig Batman-verhaal aller tijden was.
Er is de overweging dat, omdat we te maken hebben met een Batman ouder dan zelfs Bale's in The Dark Knight Rises - Affleck in wezen is gescheurd van de pagina's van The Dark Knight Returns - er een limiet is aan wat kan worden getoond met het personage; het zijn latere avonturen of flashbacks. Als gevolg daarvan zou de weg eromheen zijn om de leiding van Suicide Squad te volgen en de Batman-mythe in andere avonturen te verspreiden, net bekeken vanuit een ander, niet-Bruce Wayne-perspectief. Dat gezegd hebbende, het is meer een stop-gap dan een langetermijnoplossing.
Conclusie
Na al zijn problemen, is het gemakkelijk om weinig zin te vinden in het maken van een Batman-film, vooral omdat het zo'n zware strijd vecht die deel uitmaakt van de tot nu toe sombere DCEU. Het hangt tot op zekere hoogte af van wat Warner Bros. van plan zijn (als ze al een langetermijnplan hebben), maar het hoeft niet de essentiële spil te zijn voor de franchise die velen denken te zijn.
Vanuit een meer enkelvoudig standpunt is er meer ruzie: Batman is een geweldig personage en zijn avonturen in Gotham City zijn iets dat kort zou veranderen door te focussen op het bredere DC Universum. Maar het moet het waard zijn. Een van de vaak genoemde redenen voor opwinding in Batflecks Bat-flick was het vooruitzicht van iets dat het gestrande schip recht hield; een slechte Batman is op dit moment meer dan alle andere, erger dan helemaal geen Batman.
Het is een lastige balans - een Batman-film kan het geloof herstellen, maar de tijd nemen om het goed te krijgen, kan leiden tot meer dud-films die het publiek van de DCEU afzetten voordat het kan gebeuren. Uiteindelijk hangt de vraag of de DCEU The Batman nodig heeft af van één enkele vraag: hoe goed zullen de andere films zijn?
