Als je zin hebt in een absurde film die saai en komedie afwisselt, dan is dit de film voor jou.
Ik vond The Sixth Sense geweldig. Ik hield van Unbreakable. Ik dacht dat tekenen OK was, behalve het uitgangspunt van buitenaardse wezens die allergisch zijn voor water en een planeet binnendringen die voor 2/3 erdoor wordt bedekt. Ik haatte The Village niet, maar ik vond Lady in the Water verschrikkelijk.
Zie je daar een trend? Nou wat denk je, het is niet gebroken.
Ik weet niet hoe de recensies voor The Night Hyking van M. Night Shyamalans gaan rollen, maar deze wordt niet mooi.
Toen ik naar binnen ging, hoopte ik dat dit misschien behoorlijk zou kunnen zijn, ondanks wat ik had gehoord over de ultieme plot van de film. Ik hoopte zelfs dat dat misschien een nieuwe wending was van Shyamalan - misleiding buiten de grenzen van de film zelf … maar helaas was dit niet het geval. Het is inderdaad zo absurd als ik had gevreesd.
De film opent nogal abrupt en geeft het publiek niet echt de tijd om iemand te leren kennen. We zijn in Central Park in New York City en kijken naar een paar aantrekkelijke twintig-iets vrouwen (vermoedelijk tijdens een lunchpauze) zittend op een bankje genietend van de dag, kletsend over wat dan ook. Een van hen hoort wat ze denkt dat een vage schreeuw in de verte is en vraagt haar vriendin of ze het heeft gehoord. De vriend die een seconde eerder normaal was, begint gedesoriënteerd te lijken, haar plaats in het boek dat ze aan het lezen is kwijtgeraakt en begint dit te herhalen. Wanneer de andere vrouw opkijkt en iedereen in het zicht bevroren in hun sporen ziet, en dan beginnen ze langzaam achteruit te lopen (wat ik raar vond).
Haar vriend trekt dan wat eruit ziet als een lange breinaald uit haar haar (het hield haar haar in een knot), en gaat er iets heel onaangenaam mee aan. Van daaruit doorkruisen we de stad en zien mensen massaal zelfmoord plegen. Eén ding zal ik zeggen waar ik onder de indruk van was: eindelijk liet iemand een realistische weergave zien van hoe iemand die van grote hoogte is gevallen eruitziet wanneer hij de grond raakt. Het is niet comfortabel om naar te kijken (vergeet niet, dit is de eerste R-rated film van Shyamalan).
We ontmoeten al snel een zachtaardige, aardige wetenschapsleraar Elliot Moore, gespeeld door Mark Wahlberg. Hij is zo ingehouden dat hij zijn studenten waarschijnlijk in slaap laat vallen, maar is geestig genoeg om een antwoord op een wetenschapsvraag uit de klas 'hunk' over te halen. Binnenkort is de faculteit bij elkaar om te horen wat er gaande is in NYC (ze zijn in Philadelphia) en die school zal worden afgewezen. Onder de faculteit is een wiskundeleraar gespeeld door John Leguizamo.
Elliot heeft problemen met zijn vrouw en vertrouwt ten onrechte zijn vriend toe die geen meester is van subtiliteit wanneer hij oog in oog komt te staan met haar (de altijd efemere Zooey Deschanel, die ooit eentonig is). Hoe dan ook, het lijkt erop dat wat NYC ook treft (er wordt aangenomen dat het een terroristische aanval is) ook andere steden treft, dus besluiten ze de stad uit te reizen met de trein.
Dingen lopen snel uit de hand, want wat er ook gebeurt, verspreidt zich naar meer en meer steden en dorpen, waardoor onze onverschrokken band (inclusief het kleine meisje op de afbeelding hierboven) in een nergens dorp achterblijft. Hoe ver zal het zich verspreiden en wanneer eindigt het? Niemand weet.
The Happening is traag, zoals de films van M. Night meestal zijn, maar afgezien van een scène in een oud huis die me echt een paar ogenblikken bezorgde, is er geen uitbetaling. Tenminste niemand die je niet laat rollen met je ogen en mogelijk hardop lacht. Ik weet dat Wahlberg een goede acteur is - ik heb hem een goede prestatie zien leveren in andere films, maar hier is hij zo vervaagd en hokey dat hij in sommige scènes moeilijk te bekijken is.
Op het meest algemene niveau zou je het verhaalconcept wat slap kunnen maken, maar de duivel zit in de details hier - het toeschrijven van sentiment en het vermogen om onmiddellijk aan de bron van deze pandemie te communiceren in een mate die gewoon belachelijk is. Er was een scène in het bijzonder waar ik gewoon hardop moest lachen … wanneer ze proberen weg te blijven van wat het ook is dat mensen ertoe brengt zelfmoord te plegen en Wahlberg zegt: "We moeten de wind voor blijven!"
Hoe kun je in godsnaam precies de wind voorblijven?
Het wordt steeds belachelijker naarmate het vordert en wanneer we aan het einde komen en we de speculatie van een wetenschapper horen over wat er gebeurde, kon ik alleen maar denken "Oh, GELIEVE".
De openingstitels staan: Geschreven / Geproduceerd / geregisseerd door M. Night Shyamalan, dus ik denk dat de bok daar stopt. Persoonlijk denk ik dat de man klaar is, tenzij hij zijn niveau van overmoed verlaagt en begint samen te werken met anderen.
Tenzij je iemand bent, behalve de meest hondsdolle milieuactivist, zie ik gewoon niet dat mensen denken dat dit allesbehalve een heel gekke film is.
