Downton Abbey: 6 dingen die historisch nauwkeurig waren over de kostuums (& 4 die niet klopten)

Downton Abbey is beroemd over de hele wereld om zijn historisch nauwkeurige kostuums uit die tijd. Dankzij hoofdkostuumontwerpers Susannah Buxton, Rosalind Ebutt, Caroline McCall en Anna Robbins kleedden personages zowel boven als beneden zich onberispelijk in de stijlen van de jaren 1910 en 1920.

Er waren echter tijden dat de kostuumontwerpers hun artistieke licentie gebruikten om looks te creëren die nooit het daglicht zouden hebben gezien in 1920 maar meer een beroep deden op het hedendaagse publiek. Hieronder staan ​​6 dingen die historisch accuraat waren over de kostuums van Downton Abbey en 4 die het product waren van onze moderne tijd.

10 Nauwkeurig: soberheid tijdens de oorlog

Er was een groot verschil tussen de kostuums van het eerste en tweede seizoen van Downton Abbey. Matthew en Lord Grantham, die in seizoen 1 ongetwijfeld een witte das droegen voor dinerscènes, verschenen nu in een rommelige jurk of zelfs in een extreem informeel dinerjasje. Onder de Crawley-zusters vermeldt Sybil dat de meeste van haar jurken uit het seizoen vóór de oorlog kwamen, wat suggereert dat ze sindsdien niets nieuws had besteld.

Ondertussen verschenen Mary, Edith en Cora in kostuums die duidelijker waren en meer waren vergeleken met minder kostuumwisselingen en een beperkte selectie avondjurken. Deze veranderingen weerspiegelden de reële impact van de oorlog op mode.

9 Nauwkeurig: ze vertoonden generatieverschillen

Damesmode veranderde enorm tijdens de oorlog. De zoomlijnen staken boven de enkel uit, en taillebepalende jassen werden langzaam afgebouwd ten gunste van lossere pasvormen die grotere mobiliteit mogelijk maakten. Terwijl de Crawley-meisjes de nieuwste mode omarmden, veranderde de oudere generatie langzamer. Violet, de gravin van Dowager, bleef zelfs in 1927 Edwardiaanse jurken met een korset dragen, zij het met moderner textiel en art-decopatronen.

Cora zat ergens tussen haar dochters en haar schoonmoeder; ze gooide het korset weg voor een verlaagde taille, maar behield enige autonomie in het draperen en borduren van haar kleding. Zoals Anna Robbins zei: "Ze volgt trends, maar ze is er nooit een slaaf van geweest."

8 Nauwkeurig: ze vertoonden een sociale pikorde

Aan- en uitkleden was een dagelijks ritueel in de abdij. De familie Crawley veranderde meerdere keren per dag van kleding om zich te houden aan een strikte dresscode die verschillende kledingstukken 's ochtends, middagen en avonden vereiste. De Crawley-bedienden, aan de andere kant, droegen bijna altijd hun livrei en hadden zelden een verandering van kostuum, waardoor in het echte leven een pikorde werd gecreëerd.

Leslie Nicol, die mevrouw Patmore speelt, had zes jaar dezelfde pet en beschouwde het als een favoriet, en weigerde zelfs een vervanger wanneer aangeboden. Joanne Froggatt, die damesmeisje Anna speelt, keek daarentegen vaak jaloers uit op de uitgestrekte kledingkast van Lady Mary vol prachtige Edwardiaanse en Art Deco-jurken.

7 Onnauwkeurig: de korsetten hadden de verkeerde vorm

u / chocolatepot doet een scherpzinnige observatie over de korsetten in Downton Abbey en specifiek die waar Lady Mary aan het begin van seizoen 1 aan begint te komen. Ze merken op dat het typische korset uit het Edwardiaanse tijdperk veel langer zou zijn geweest dan dat van Mary, eindigend op mid-heup en biedt een vloeiende lijn onder de smalle rokken die in die tijd in de mode waren.

Wat nog belangrijker is, de Edwardiaanse korsetten boden nauwelijks enige ondersteuning, eindigend halverwege de borst of lager, omdat de modieuze bustline veel lager was dan vandaag. Mary's korset (en het silhouet dat het haar geeft) is historisch onnauwkeurig omdat het lijkt ontworpen om haar buste op zijn plaats te tillen.

6 Onnauwkeurig: de zoomlijnen waren laag voor 1927

De zoomlijnen stegen geleidelijk tijdens de Eerste Wereldoorlog en in de jaren na het Verdrag van Versailles. Volgens The World Of Downton Abbey waren de zoomlijnen in 1916 zes centimeter van de grond en aan het einde van de oorlog nog twee centimeter hoger. Tegen 1927 waren ze een schokkend 18, 6 centimeter van de grond, flitsende de knieën.

Hoewel de zoomlijnen in 1927 op hun hoogst waren, dachten de kostuumontwerpers niet dat rokken van zo'n korte lengte geschikt waren voor een bezoek van het koningshuis en voegden daarom een ​​paar centimeter meer toe aan de avondjurken voor de ballroomscènes in Downton Abbey: De film.

5 Nauwkeurig: de livrei beneden

De voetgangers waren de echte pronkstukken van een groot huis als Downton Abbey, en hun uniformen werden door de familie tegen hoge kosten verstrekt. Anna Robbins sprak over de aandacht voor detail die ging werken aan het ontwerpen van de livrei, en merkte op dat het Grantham-embleem op de knoppen kleine modellen waren die in een zeer betrokken proces zijn gemaakt voor iets dat nauwelijks op de camera zou verschijnen.

Omdat de livrei als een kenmerk van de status werd beschouwd, deden de voetgangers veel moeite om het te beschermen, zoals het ophangen van hun staarten en het veranderen van een andere jas in het gebied van de bedienden om hun witte shirts te bewaren, zoals Thomas en William deden in Seizoen 1.

4 Nauwkeurig: hoedenetiquette

In de jaren 1910 en 1920 was het de juiste etiquette om binnen hoeden te dragen wanneer je een vriend of familielid opriep. In combinatie met een standaardprotocol om het hoofd buiten te houden, droegen vrouwen vaak een hoed op bij het verlaten van het huis en deden ze het pas weer uit als ze weer thuis waren.

Omdat een hoed bedoeld was om het kapsel van de drager te flatteren, was het logisch voor aristocratische vrouwen om hun hoed op te zetten en deze te verwijderen met behulp van een damesmeisje in hun slaapkamers in plaats van bij de voordeur. Mary gebruikte dit gebruik als een uitstekend excuus om een ​​mogelijk ongemakkelijk gesprek in seizoen 5 achter te laten. Goed voor haar!

3 Onnauwkeurig: een publiek uit de 21ste eeuw

Het maakt niet uit hoeveel Julian Fellowes en historisch adviseur Alistair Bruce probeerden zich te houden aan historische nauwkeurigheid, Downton Abbey heeft nog steeds een modern publiek en af ​​en toe werden de kostuums aangepast aan de gevoeligheden van de 21ste eeuw. Een voorbeeld is het korset van Lady Mary, zoals hierboven besproken; een andere is toevallig de blauwe Fortuny-jurk van Mary, die Anna Robbins helemaal opnieuw heeft gemaakt voor actrice Michelle Dockery.

De jurk heeft een diepe V-hals, die er prachtig uitziet op Dockery, maar is niet consistent met het originele ontwerp van de Delphos-jurk. Fortuny modelleerde zijn Delphos-ontwerp op klassieke Griekse tunieken zoals die te zien zijn op de wagenmenner van Delphi, die veel plooien en een hoge halslijn had die het decolletage bedekte.

2 Nauwkeurig: juwelen van Queen Mary

In Downton Abbey: The Movie hebben de Crawleys een pauze genomen van hun normale routine om zich voor te bereiden op een bezoek van King George V en Queen Mary. De verhaallijn bood enkele uitdagingen op de kostuumafdeling, omdat de standaard voor nauwkeurigheid hoger was voor historische figuren. Anna Robbins verwees naar echte foto's van het koningshuis uit 1927 voor haar ontwerpen.

Ze kleedde King George in een scharlaken veldmaarschalkuniform voor een scène die verschillende decoraties en medailles bevatte die als originelen waren verkregen of waren gerepliceerd. Voor Queen Mary bedacht ze het thema van metallic kant en creëerde replica's van haar uitgebreide sieradencollectie, waaronder de Vladimir-tiara die nog steeds een favoriet is van de huidige koningin Elizabeth.

1 Onnauwkeurig: ze waren soms enkele tientallen jaren uitgeschakeld

Zoals eerder vermeld, offerde Downton Abbey af en toe historische nauwkeurigheid op om een ​​21ste-eeuws publiek aan te spreken - of om een ​​visuele impact te hebben. Zo merkte de voormalige hoofdredacteur van een jachtmagazine in de jachtvolgorde tijdens de Season 2 Christmas Special op dat de outfits voor mannen enkele decennia verouderd waren.

Ontwerper Susannah Buxton heeft ook Lavinia Swire in een groene chiffonjurk in seizoen 2 gebracht die zijn tijd ongeveer tien jaar vooruit was. "Het was waarschijnlijk een beetje voorbarig om een ​​jurk uit de jaren 20 te gebruiken, " gaf ze toe. "Maar ze was heel jong en zou op het toppunt van mode zijn geweest. Dat moet je soms. De impact is het waard."