Dry Drowning Review: een dwingende maar onhandige visuele roman

Dry Drowning combineert hardgekookte detective-tropen met een interessant dystopisch mysterie, dat bijna zijn gameplay-beperkingen weet te dekken.

Dystopische futures en noir-detectiveverhalen hebben regelmatig bewezen goed samen te werken. Van het iconische stadsgezicht van Blade Runner tot de verbluffende technologie van Altered Carbon, een ouderwetse gumshoe lijkt goed te passen in een toekomst waarin alles niet is wat het lijkt. Het nieuwste project om deze twee genres te combineren is de videogame Dry Drowning.

Dry Downing, ontwikkeld door Studio V, neemt de vorm aan van een visuele roman, met interactieve elementen die in een doorgaans strak geweven verhaal worden gegooid. Dry Drowning vindt plaats in 2066 in de fictieve stadstaat Nova Polemos en werpt de speler op als privédetective Mordred Foley. Een seriemoordenaar met de naam Pandora is vrij - een moordenaar waar Mordred al veel eerder mee te maken heeft gehad.

Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.

Begin nu

Dry Drowning heeft een beetje meer interactiviteit dan sommige andere visuele romans op de markt, compleet met puzzels en aanwijzingen om aan het licht te brengen, maar over het algemeen vertrouwt de game sterk op het verhaal en de kunstrichting. De game heeft een sterke kunststijl, met karaktermodellen in zwart-wit en schaduw, terwijl hier en daar zwaardere kleuren flikkeren. Het creëert een levendig beeld van Nova Polemos en zijn burgers, waardoor het algemene gevoel verder wordt geconcentreerd.

Droge verdrinking zou goed kunnen werken als een eerste stap in het visuele nieuwe territorium. Wie niet bekend is met het speltype, kan het beperkend vinden, zowel wat betreft de beperkte animaties als de nadruk op dialoog en puzzels boven actie. Dry Drowning probeert echter de betere visuele romans te emuleren die beschikbaar zijn, met aandacht voor plotdetails en de interessante momenten van het mysterie.

Het verhaal van Studio V is niet perfect, maar in plaats daarvan iets dat spelers geruststellend kunnen vinden. Dry Drowning zit vol met noir-clichés: de grijze detective met een schaduwrijk verleden, een schare corrupte gezagsdragers of de serieuze en naïeve assistent. Het is bekend op dezelfde manier als Max Payne genoot van detective-fictietropen, hoewel Dry Drowning zeker te zwaar is en niet voldoende weet over waar het de grens overschrijdt.

Desondanks is de ernst ervan meeslepend en het verhaal zelf - zij het wel betreden - is een plezierige detective om te ontdekken. Droge verdrinking bedekt een gruwelijke seriemoordenaar naast de machinaties van gevaarlijke individuen die te veel macht hebben opgeëist. Voeg de mythische beelden van de game toe en het is een krachtige cocktail.

Veel hiervan komt van de locatie van Nova Polemos. In deze toekomstige stad speelt Dry Drowning voortdurend met ideeën van fascisme en de uitzonderingsmythe van de geïsoleerde staat. Nova Polemos heeft misschien verkiezingen, maar er is een brutaal totalitair regime, vol met overheidstoezicht, de brute moord op migranten, corruptie op het hoogste niveau en de opsluiting van burgers die niet langer als 'nuttig' worden beschouwd in wat eigenlijk een gigantische gevangenis is.

Dry Drowning bereikt een impact in de kleine details die dit koppelen aan zijn sci-fi-instelling. Surveillance komt via een door de overheid gesanctioneerd, op hologram gebaseerd systeem genaamd AquaOS. Er is ook een door de staat goedgekeurd puzzelspel dat voordelen biedt voor de Pattinson-test, een verplicht examen dat de voortdurende 'bruikbaarheid' van een burger voor Nova Polemos garandeert. Onder de bizarre en hokey die spelers kunnen doen wegstappen van Dry Drowning, zijn hier fragmenten van goede dystopische thema's.

Het is echter niet allemaal geweldig. Droge verdrinking lijdt onder het oppakken van meer dan het aankan, met enkele zware ideeën kort genoemd maar nauwelijks behandeld. Gezien hoe bekend de noir-elementen ervan zullen zijn, heeft dit het potentieel om spelers het gevoel te geven dat Dry Drowning niet te veel kan bieden dat vers is.

Qua gameplay zijn er hier en daar wat leuke momenten, maar de grenzen van het genre kunnen niet worden overwonnen. Er zijn af en toe willekeurige binaire keuzes die spelers vragen om te beslissen wie leeft en wie sterft, of om grote geheimen te verbergen in naam van de veiligheid. Chuck in momenten van ongemakkelijke en on-the-nose dialoog, en het begint soms een beetje gedateerd te voelen.

Het echte werk van detective zijn is echter beter. Mordred kanaliseert zijn innerlijke LA Noire soms, op jacht naar bewijsmateriaal op plaats delicten, praat met getuigen en ontdekt de waarheid door hard te vragen en snel na te denken. Dry Drowning combineert dingen met verschillende gameplay-momenten, waarbij je je verdiept in flashbacks en kleine puzzels als minigames speelt.

De beste monteur van Dry Drowning is de vreemde psychologische superkracht van Mordred. Wanneer een personage tegen onze hoofdrolspeler liegt, flikkert een grotesk masker over hun gezicht. Het is een nette ontwerpkeuze, met een kunststijl die doet denken aan cult indie-horrorspel Darkwood, en het leidt tot een aantal spannende confrontaties waar de speler antwoorden moet vinden door het juiste bewijs, de getuige of het verhaal te kiezen om het masker langzaam weg te trekken van een verdachte.

Droge verdrinking is dus misschien een beetje rommelig, maar er is hier charme. Spelers die bereid zijn om de kaasachtige elementen te omhelzen, zullen wat vreugde vinden in de goed ontworpen setting en een fatsoenlijke plot voor moordmysterie. De game is beperkend en mist de echte schok en betrokkenheid van visuele topromans zoals Doki Doki Literature Club, maar er zijn enkele momenten van slimme wereldbouw en een sterk genoeg mysterie dat het voortstuwt.

Dry Drowning is nu beschikbaar voor pc. Screen Rant werd voor deze review voorzien van een pc-downloadcode.