Afgelopen december maakte Screen Rant deel uit van een kleine groep geselecteerde verkooppunten die een bezoek brachten aan de reeks Maze Runner: The Scorch Trials in Albuquerque, New Mexico. Eindelijk kunnen we die ervaring vandaag met jullie delen (12 augustus), te beginnen met onze interviews met de belangrijkste spelers van de film. Kom later in de week terug voor een volledig rapport van wat we op de set hebben gezien.
Op de set van het vervolg van The Maze Runner hadden we een levendig gesprek met ster Dylan O'Brien (Thomas), die op het moment van ons interview net was gekomen door het filmen van een trippy, met drugs versterkte reeks waarvoor hij twee van zijn co-sterren: Kaya Scodelario (Teresa) en nieuw castlid Rosa Salazar (Brenda). Het onderstaande gesprek raakt die momenten, evenals wat we van het vervolg mogen verwachten en hoe het verschilt van de boeken.
Dylan O'Brien: Hallo.
Hallo hoe gaat het?
Mooi zo. Goed om je te zien.
Goed om je te zien.
Bedankt.
Stoere dag, kussende meisjes …
Ik weet! Twee van hen.
Ik weet. We moeten meteen daarna met Kaya praten, dus het was hilarisch.
Heb je echt? Hoe ging het? Wat was het rapport?
Zoals haar broer kussen, blijkbaar.
Oh, leuk. Koel.
Veel lof.
Ja. Dat is de slechtste beoordeling die je kunt krijgen.
We hebben niet echt om een beoordeling gevraagd, we hebben alleen gevraagd-
Het was alsof ik mijn bloedverwant kuste, het was interessant. Ik heb de meisjes gekust. Dex, [in gesprek met co-ster Dexter Darden (Frypan) die ook bij ons in de kamer zit] heb ik vandaag allebei de meisjes gekust.
[Gelach] Veel nieuwe uitdagingen in deze film en veel mensen … wat was voor jou en voor Thomas het leukste en meest vreemde om te verkennen?
Qua karakter ben ik deze boog gewoon aan het uitzoeken. De manier waarop ik er naar kijk is als de eerste, Thomas is de reden, hij draagt eigenlijk alle verantwoordelijkheid voor het uitstappen en hij dacht dat dat het antwoord was, hij geloofde er zo hard in. Nu hij deze jongens heeft weggehaald en ze meer hebben verloren dan zij en vooral Chuck, weegt dat allemaal op hem nu hij niet zo zeker weet dat dit eigenlijk de betere keuze was. Misschien was dit niet het beste.
Het is een soort van vechten die gedachte terwijl je het zelf nog moet geloven en sterk moet blijven voor deze jongens. Fysiek weet ik zeker dat deze jongens je hebben verteld dat we elke week op een nieuwe plek zijn en dat is echt geweldig en cool aan de film. Ik had nooit gedacht dat deze meer vermoeiend zou zijn dan de eerste, maar het is tot nu toe, wat echt grappig is. Maar het is geweldig, het is echt cool, want het is alsof elke week een nieuwe energie is.
We zijn begonnen in de zandduinen en dat lijkt me een jaar geleden zo grappig. Elke week zijn we op deze echt coole nieuwe plek en het is bijna als een nieuw hoofdstuk. Er zijn ongeveer vijf films, bijna één in één. Het is echt cool. Fysiek uitdagend en koud in tegenstelling tot de hitte van de eerste. Dat is goed.
Hoe verhouden de actie en stunts zich tot jouw stunts op Teen Wolf?
[Lacht] Wat grappig is aan Teen Wolf is alsof ze me nooit een stuntdubbel zullen bezorgen omdat
het is een geld ding en het is niet alsof ik ooit een wolf flip of zo doe, dus ze zullen gewoon zijn als: "Val de trap af." Op deze is het vergelijkbaar. Ik heb een stuntdubbel, maar het is altijd weer nooit echt iets extreems, het is altijd iets dat beter zou werken als ik het doe, omdat het is alsof je het kind het wilt zien doen, we willen er niet uitzien als actiesterren en ik denk dat dat echt belangrijk is voor de geest van het boek en het hele verhaal.
Ik geloof daar zo hard in, dus het is geen probleem voor mij en ik hou ook van het doen van stuntspullen en actiespullen. Ik haal geen helikopters weg, dat zou krankzinnig zijn.
Nog niet.
Jazeker. Volgende week zeggen ze: "Hé, we laten je een helikopter achteruit flippen." Maar er is hier veel meer van. Hier is het alsof ik elke dag waarschijnlijk iets doe. Teen Wolf is zo nu en dan heb ik iets te doen en we zullen niet eens beseffen dat ik het op de dag gepland had en ik zou gewoon zijn: "Oh, ik denk dat je hier valt."
Kun je in het algemeen over deze scène en het belang ervan praten? Jullie hebben echt gefocust op die zin: "Jij bent haar niet."
Ja. In deze is het geen liefdesdriehoek en alles wat ik leuk vind aan deze verhaallijn is dat het een beetje zo onromantisch is en dat maakt het zo romantisch. Er is echt geen romantiek aan de hand. Er is daar gewoon iets, verbindingen waar het publiek naartoe kan en ik denk dat dat sterker is zonder het gewoon in je gezicht te gooien. Ik cultiveer dat soort dingen altijd als kijker, weet je, alsof ik wil dat [mensen zijn zoals] “Oh! Ze zijn geweldig samen."
In de eerste, Thomas en Teresa, vind ik het leuk aan hun relatie dat het een verbinding is. Het is bekend in een wereld die deze kinderen helemaal niet kent. Letterlijk gewoon in wezen wedergeboorte zijn. Ze zijn voor elkaar het enige stukje geheugen dat ze hebben en het geeft me een veilig gevoel, en ik vind dat mooi. Het is niet noodzakelijkerwijs zoals stoppen en zoenen in het bos, dat gebeurt nooit, en daar hou ik ook van, het is zo authentiek.
We willen het echt maken, omdat deze kinderen zich in een situatie bevinden waarin ze nooit hetzelfde zullen zijn als vrijen. Ze proberen te overleven en dat is de andere schoonheid van het verhaal. Het wordt opzij gegooid zonder opzij te worden gegooid, het is nog steeds echt aanwezig en het is nog steeds echt er en opnieuw, iets voor het publiek om aan vast te grijpen en voor te houden en lief te hebben.
In deze film weet ik dat boeklezers zullen weten dat de Thomas en Teresa-relatie in deze film erg interessant is. Ze hebben in zekere zin een soort koppen. Ze hebben een beetje een meningsverschil. Het is alsof ik niet weet wat ik hier kan zeggen, omdat ik niet weet wat-
Het is goed, we zijn embargo.
Er zijn boeklezers en dan zijn er mensen die gewoon de film kijken en geen idee hebben wat er gaat komen. Voor mij, in het boek, wat ik opmerkte, de geest, doen we het niet helemaal omdat we niet het telepathie hebben, maar ze zijn ver weg. Plots is die verbinding er niet.
In het boek besteedt Thomas de eerste act niet eens aan haar te proberen en ze zijn gescheiden en ze reageert niet eens en dat is de eerste keer dat dat is gebeurd. We doen dat hier, zeker zonder dat telepathie-ding, er is een ontkoppeling en er is een reden waarom en je komt erachter en het wordt een heel interessant ding voor de twee personages om samen te ervaren.
En dan op hetzelfde moment komt Brenda in het leven van Thomas en ze zijn zo'n team en ze worden samen in deze situatie gegooid en ik denk, nogmaals, dat mensen samenbrengt op een manier, niet noodzakelijk in je gezicht, zoals hoe we zeggen. Nogmaals, dat vind ik het leuk. Ze is bijna gemeen tegen hem, het is zo'n andere dynamiek, daar hou ik van, maar nogmaals, ik heb het gevoel dat dat mijn favoriete soort dingen is.
Ze is echt heel brutaal met hem, en in eerste instantie haat hij haar ook een beetje en dat vind ik geweldig. Ze gaan samen op avontuur en ze redden elkaar en beginnen elkaar te begrijpen en ik vind dat echt gaaf.
Kom je de slinger tegen die je neus wil? We willen dit graag weten.
Ja, we probeerden dat erin te stoppen en ik weet dat Wes zei dat hij niet zeker weet of het gaat werken of het halen, maar we doen … Er zijn een aantal dingen die we proberen te doen, tenminste, weet je, ik denk dat dit gaat geweldig zijn voor de boekfans. Dit wordt tenminste echt heel cool. Ik vervloek altijd tijdens deze dingen.
Het is oke.
Dit is geweldig.
Wat vind je van Rosa?
Ze is geweldig.
Elk castlid dat je hebt meegenomen lijkt zo goed te geleren.
Ja, en ze past er meteen in en Jacob [Lofland, die Aris speelt] en ik heb gewoon het gevoel dat we zoveel geluk blijven hebben. Ik weet niet wat het is. Ik weet niet of wij het zijn of wat, maar we hebben gewoon een geweldige groep. Rosa is hilarisch, ze zal je de hele dag aan het lachen houden, ze heeft grenzeloze energie en ze is een fantastische actrice. Ik weet niet hoe we deze getalenteerde mensen met ook een geweldige persoonlijkheid blijven krijgen. Ik hoor dat het zeldzaam is, maar ik heb het gevoel dat we gewoon goud blijven slaan en het is geweldig. Ze wordt zo moordend als Brenda.
Ik zou Brenda nooit echt kunnen voorstellen, ik weet niet waarom ik het altijd heel moeilijk had om dat personage voor te stellen en te visualiseren en het voor mezelf tot leven te laten komen. En zodra ik met Rosa las, dacht ik: "Wauw, daar is het." Het haar en alles, ik hou er gewoon van. Ik vind het perfect.
Heb je vooruit gelezen in de boeken? Weet jij wat er uiteindelijk gebeurt?
Ja.
Omdat een paar mensen zeiden dat ze het niet wilden weten.
Ja. Grappig genoeg komt het op het punt dat ik me alleen specifieke grote dingen herinner, omdat ik ze nu ruim een jaar geleden heb gelezen. Ik ben echt slecht met begrijpend lezen.
Maar lees je de hele serie in één keer?
Ja. Ik denk dat het over een periode van vier maanden gaat.
Dat is best goed.
Nou, het was letterlijk het enige stuk huiswerk dat ik de afgelopen vijf jaar heb gehad. Je weet wat ik bedoel? Net als op de middelbare school had je 100 boeken gelezen, maar ik heb er papieren over gedaan en zo.
Is er iets met de fanreactie op de eerste film die je ter harte hebt genomen en misschien heb je deze hier helemaal opgenomen?
Dat is echt interessant. Ik denk dat het "nee" is, omdat ik daar nooit aan heb gedacht. Ik weet het niet. Ik heb altijd genoten van wat we hebben gedaan en ik hou van onze cast, ik hou van onze crew en ook van de essentie van die crew. De jongens die we naar deze film dragen, Wes, onze producers, ik heb het gevoel dat ik altijd echt, echt verliefd ben geweest op wat we hebben gedaan.
Voor de fans, en toen breidde het ook een beetje uit. Toen de film uitkwam, denk ik dat we veel meer fans hebben die niet noodzakelijk wisten wat de boeken waren en dat ze de film gewoon leuk vonden. Ik voelde me gewoon trots, denk ik, en ik denk dat dit me ertoe heeft aangezet om hier op in te gaan. Ik denk dat het gewoon de passie is die ik en wij allemaal hebben voor dit verhaal. Ik denk dat zelfs als de film bombardeert, het nog steeds een werk is waar we ook trots op zijn en dat we ons allemaal de ervaring van zo goed herinneren.
Dat maakte ons op dat moment niet uit. Natuurlijk wel omdat we weer wilden afronden en de tweede en derde film wilden maken. Maar je kunt niet … Als je ergens trots op bent en je bent trots op je werk, kun je je aan het einde van de dag goed voelen. Daar moet je je op concentreren. Je kunt kassanummers niet laten zijn als: "Oh man
.hoe shitty. "Daar komt gewoon alles uit wat we de eerste keer hebben meegemaakt.
Komt er enige druk terug voor een vervolg? De eerste die jullie onder de druk van alleen de boekfans hadden, jullie wilden een geweldige film maken, nu heb je het vervolg, studio's krijgen meer geld, en er is al een releasedatum, dus is er enige druk daar?
Nee. Grappig genoeg, het enige additief is zoals nu, dat wordt me altijd gevraagd. [lacht en titter] Ja, bij de eerste was dat niet zo, het was veel meer onder de radar en dat is nogal de manier waarop ik het altijd liever heb omdat we niet die film waren die eigenlijk opgekropt voor succes. Ik geloof echt dat het succes dat we ermee hebben behaald, het succes dat de film heeft meegemaakt, al ons harde werk is vanuit elke invalshoek en ieders passie ervoor en hoeveel we erin stoppen.
Ik ben daar altijd heel trots op geweest en om die reden voelt het nog steeds heel intiem. Om eerlijk te zijn, we hebben eerlijk gezegd geen budget voor Divergent of Hunger Games. We hebben daar geen marketing voor, het is niet zo in ieders gezicht. Ik denk dat de enige reden dat we de aandacht van sommige mensen trokken, was omdat het cool is. We hebben het echt speciaal gemaakt, denk ik. Ik hoop.
Ik heb nog steeds het gevoel dat we onder de radar zijn. Zelfs genoemd worden met die andere films betekent gewoon dat we het heel goed hebben gedaan, dus ik focus me daar gewoon op en ben daar trots op in plaats van de druk te voelen om te zijn: "Oh nee, nu zijn er ogen op." Dat kan soms in je hoofd opkomen, maar je moet gewoon vechten om dat niet te laten gebeuren. Het is menselijk van aard om dat in je op te nemen, denk ik, vooral als je er veel naar wordt gevraagd en je het gewoon niet doet, concentreer je je gewoon op je werk en de mensen om je heen en haal je de ervaring ook in het nauw, want Ik ga heel verdrietig zijn als dit allemaal voorbij is.
Is er een scène in het boek die je graag leest als Thomas en je realiseert en waar je echt trots op bent dat je kunt delen?
Ja, ik was echt bang voor de doodsscène van de Chuck, ik ben zo blij dat ik dat kan zeggen zonder door een menigte mensen naar Comic-Con te worden geschreeuwd.
Dat was zo triest.
Ja, dat was verschrikkelijk. Wat zijn mijn mooiste momenten? Die ik was echt A) van het lezen van het boek tot het gaan opnemen van de film, het was altijd in mijn gedachten. Ik heb nog nooit zoiets gedaan en wist ook echt hoe het moest kloppen, want ik ben ook zo leuk met het verhaal en ik denk dat dat helpt als acteur omdat ik die dood zo hard voelde toen ik voor het eerst Lees het. Dan kan het feit dat je dat moet doen en je dat recht moet doen, je waarschijnlijk een beetje nerveus maken, vooral dat heb ik nog nooit eerder gedaan.
Ik herinner me de eerste keer dat ik het zag, dat ik er niet eens naar kon kijken. Het was echt raar. Het is alsof het hart is net als racen en je voelt je echt raar om ernaar te kijken. Maar teruggaan en het een paar keer zien, ben ik trots op hoe dat uitkwam. Ik denk dat het heel goed is gelukt en er zijn natuurlijk altijd dingen waarvan je denkt dat je het beter kunt.
Hoe zit het in deze film?
Ik voel me alleen goed als ik wegloop, denk ik. Maar terwijl we het over dit onderwerp hebben, was dit iets waar ik me echt zorgen om maakte. Ik had geen idee hoe het eruit zou zien en had niet echt een duidelijk beeld van wat we zouden gaan doen en ik ben helemaal verliefd geworden op hoe ze het hebben neergeschoten, hoe het is geformuleerd. Iedereen heeft gedacht dat ze op 48 frames of zoiets fotografeerden. En dat zijn we niet. Het is echt net als deze heel trage, soort sexy sfeer en griezelig en dan wordt het gruwelijk en ik denk dat dit geweldig zal zijn voor de fans.
Ik had geen idee hoe dit zou gaan. En nogmaals, ik kan niet wachten om het samen te zien komen. Ik heb het eindproduct niet gezien, maar in ieder geval weglopen kon ik er zeker van zijn dat de fans van de boeken zouden worden als "Yeeeeah the party !!!" en dat is geweldig en het ziet er cool uit, het ziet er verdomd cool uit.
Nou, teruggaan naar toen Kaya een grapje maakte over je kus - Was het ook alsof je je zus kuste?
Nee, het is niet zoals je * zus * kussen, omdat ze niet mijn zus is, maar ze is mijn goede vriend. Voor ons bedoel ik nee, ik weet het niet, zoenen op het scherm is gewoon grappig genoeg, je gedraagt je dus meer dan wat dan ook. Althans, dat ben ik. Ik kom eigenlijk altijd weg van die dingen die zeggen: "Ik vraag me af hoe ik zojuist heb gekust." Omdat ik geen idee heb, denk ik alleen maar aan wat er gebeurt. Daar zat meer in. Ik was niet zoals [uitgeputte geluiden] raar.
Ze maakte er een grapje over, helemaal niet …
Ik weet het. Ik snap wat ze bedoelt omdat we zulke goede vrienden zijn, maar dat zou ik nooit met mijn zus doen. Er is daar een groot verschil.
[Unit-publicist kondigt nog een vraag aan]
Dylan O'Brien: Leuk! Goed stuk tijd. [Tegen Dexter] Sorry dat je daar voor moest zitten.
Dexter Darden: Het is net als mijn zus kussen.
Dylan O'Brien: Dat was het niet! Ik zou dit nooit met mijn zus doen!
Jullie zijn echt een leuke cast. Wat is er leuk tijdens het filmen?
Dylan O'Brien: Ik weet het niet, we doen veel. Dit jaar is dit soort dingen altijd geweldig. Het is gewoon elke dag bij elkaar zijn en onze chemie gaat zo moeiteloos. We zijn letterlijk gewoon een grote groep vrienden, goede, goede vrienden, zoals levenslange vriendschappen en het is echt cool. Het is alsof we familie zijn. We hebben gedaan, wat hebben we gedaan? Al vroeg gingen we naar leuke kleine hooiwagen, spookhuisachtige dingen, gingen een tijdje geleden paintballen. Ze gingen dit weekend allemaal naar de basketbalwedstrijd van de universiteit, ik heb er door geslapen.
Chick-fil-A zaterdag, iets waar we aan de eerste zijn begonnen, omdat Chick-fil-A op zondag gesloten is en het rijmt. Mario Kart is dit jaar iets heel groots geweest, we doen allemaal de Wii Mario Kart en het is eigenlijk heel grappig omdat we het zo ontzettend veel spelen dat we nu allemaal zo goed zijn, dat het binnen onze groep is alsof we allemaal in deze elite-niveau van Mario Kart-ing en dan wordt het van daaruit verdeeld en het is altijd door elkaar, zoals wie bovenaan het klassement staat.
Ik heb het gevoel dat als we teruggaan naar ons leven, als iemand van ons Mario Kart speelt in een groep mensen, we er gewoon geweldig in zullen zijn. Ja, mensen zullen net zoiets van "Wat." We merken het telkens wanneer er iemand binnenkomt, zoals een vriend of vriendin, binnenkomt en ze met ons spelen en ze hebben geen idee wat we doen, we zijn er gewoon experts in. Het is echt grappig.
Wie is jouw karakter?
We hebben onze eigen karakters, en dat is ook het mooie ervan. We hebben letterlijk onszelf gecreëerd. Zoals Dex, ik ben het, iedereen. We hebben het specifiek doorgenomen als een groep die zei hoe ze eruit moeten zien en zo.
De ogen en alles.
Ja. Mijn man, vreemd genoeg, werd 7 voet lang en dik en met een enorme baard, want toen we het maakten, had ik net mijn gezichtshaar voor de film verwijderd en ik miste het zo, dus ik dacht: "Geef me de baard." Maar ik zag eruit als Matisyahu in de videogame. Als een dikke Santa Matisyahu.
Wie is er altijd aan het giechelen-
Jaaa Jaaa. Ik was als hahaha. Het is geweldig. Het is echt een leuk spel.
Download de Zelda downloadbare inhoud.
Dylan O'Brien: Echt, is het geweldig?
Dexter Darden: Dat is de nieuwe. Dat is 8.
Dylan O'Brien: Ziet Thomas Brodie-Sangster er niet echt uit als Zelda?
O mijn God.
Is dat niet geweldig? Er zou een Wes Ball, Zelda-film met Thomas in de hoofdrol moeten zijn.
Dat zal een leuk idee zijn. Ga het naar de producent pitchen.
Ik weet dat ik het zal doen. Heel erg bedankt jongens.
Dank je.
