Het grootste probleem van de filmserie Fantastic Beasts zijn niet de scripting-inspanningen van JK Rowling - het is regisseur David Yates. Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald is momenteel de slechtst beoordeelde film in de Harry Potter-franchise, met 2016 Fantastic Beasts and Where to Find Them als de tweede slechtst beoordeelde film in de serie.
Critici hebben het tempo van Fantastic Beasts 2 en de plot geplunderd, terwijl fans hebben verbijsterd over veel van de vele retcons en plot holes van The Crimes of Grindelwald. Inderdaad, het furore is zo snel uitgebreid dat de serieuze serie Ezra Miller fans opriep om op JK Rowling te vertrouwen. Het klopt dat veel van de problemen van Fantastic Beasts 2 voortkomen uit de maker van de franchise. JK Rowling heeft immers een aanzienlijke hoeveelheid creatieve controle over alle projecten van Wizarding World. Maar filmmaken is niet hetzelfde als het schrijven van een roman. Het is een veel meer samenwerkingsproces.
Dat is de reden waarom producenten Steve Kloves (die alle Harry Potter-scenario's schreef), David Heyman en Lionel Wigram ook verantwoordelijk zijn - net als regisseur David Yates. Rowling is zeker niet de enige partij die verantwoordelijk is voor het verwarrende verhaal van The Crimes of Grindelwald. De kracht van een script kan een film maken of breken, maar regisseurs spelen een belangrijke rol bij het relateren van dat verhaal aan het publiek, van pre-productie tot het toezicht houden op de laatste snit. De ingewikkelde structuur van The Crimes of Grindelwald is evenzeer de verantwoordelijkheid van Yates als zijn uitvoeringen en visuals. Maar het belangrijkste terugkerende probleem met Harry Potter-gerelateerde films van Yates is het realisme dat zijn oeuvre doordringt, dat geschikt was voor de donkere, meer politieke Harry Potter-films. Maar bijna tien jaar nadat hij Harry Potter en de Orde van de Feniks regisseerde, kan de regiestijl van Yates de fantasie - of de reikwijdte - van de Tovenaarswereld duidelijk niet volledig herbergen.
De Harry Potter-romans beschrijven de bezienswaardigheden, geluiden en geuren van het universum en zijn magie. Het barst van levendigheid, variëteit en beweging. Natuurlijk is dit moeilijk te vertalen naar een film, maar dankzij de verschillende regisseurs die vóór Yates aan Harry Potter hebben gewerkt, heeft de serie dit bereikt, met een brede - hoewel ietwat inconsistente - diversiteit van betoveringen op het scherm. In tegenstelling tot alle films die op Harry Potter en de Halfbloed Prins volgden, bestaat het meeste van het werk op het scherm alleen uit rode, groene of blauw / witte flitsen met zweepgeluiden. Onder Yates is de magie te alledaags geworden. En deze directe mismatch wordt duidelijker bij het bekijken van alle duels in de films van Harry Potter en Fantastic Beasts.
Het klimatologische duel van de Goblet of Fire tussen Harry Potter en een herrezen Lord Voldemort staat nog steeds als een van de beste sequenties van de franchise - zozeer zelfs dat de filmmakers het Priori Incantatem-effect hebben geleend voor Perkamentus en Voldemort's strijd in Harry Potter en de Orde van de Feniks. De confrontatie met Harry Potter en de Vuurbeker werkt niet alleen vanwege de hartverscheurende score of het emotionele gewicht achter deze strijd. Terwijl de wands van Harry en Voldemort met elkaar verbinden, creëren de manieren waarop de camera en de effecten worden gebruikt een gevoel van viscerale kracht in de reeks. Het is misschien CGI, maar de botsing tussen deze twee vijanden voelt diep en tastbaar.
Er is weinig vergelijking tussen dit en wanneer de vermomde Grindelwald in één hand alle MACUSA's Aurors in Fantastic Beasts en Where to Find Them op zich neemt. Toegegeven, op dit punt heeft het publiek bijna niet zoveel tijd gehad om te worden geïnvesteerd in deze personages - en dit conflict - als bij Harry's situatie in Harry Potter en de Vuurbeker. Desondanks had het hoogtepunt van Fantastic Beasts de kans om te laten zien hoe ongewoon krachtig Grindelwald is. Harry Potter en the Goblet of Fire toonden aan hoe impactvol een duel met twee personen kon zijn - Fantastic Beasts had passend een bijbehorend gevoel van drama en kracht kunnen genereren. In plaats daarvan is de aanval van Grindelwald in minder dan een minuut voorbij en wordt het doorspekt door onduidelijke CGI.
In plaats van te verbeteren, heeft The Crimes of Grindelwald deze trend alleen maar voortgezet. De CGI van de vurige wezens van Grindelwald is vooral indrukwekkend aan het einde van de Fantastic Beasts 2. Toch voelt de reeks vreemd leeg omdat Yates niet probeert de diepten van gevaar over te brengen waarin Newt Scamander en zijn vrienden zich bevinden.
Uiteindelijk is dit enigszins verontrustend als je bedenkt waar de Fantastic Beasts-serie naartoe gaat: het duel Perkamentus en Grindelwald in 1945. In de Harry Potter-romans en -films is naar de spectaculaire strijd verwezen in eerbiedige, bijna mythische tonen. Hoewel het zeer aannemelijk is dat Rowling meer wendingen aan deze beroemde rivaliteit zal toevoegen, zou de laatste confrontatie tussen Perkamentus en Grindelwald een geschikt episch tovenaarsduel moeten zijn. Fans zullen daarom bezorgd zijn dat Yates waarschijnlijk zal terugkeren voor Fantastic Beasts 3. Ze verwachten nu tenslotte iets vergelijkbaars met het vluchtige, flitsende duel van Harry en Voldemort in Harry Potter and the Deathly Hallows - Deel 2, dat in beurt, had een strakke en dramatisch krachtige confrontatie kunnen zijn.
Dit wil niet zeggen dat Yates noodzakelijkerwijs een slechte regisseur is, of dat de serie een totale make-over nodig heeft na Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald. David Yates heeft integendeel enkele mooie sequenties en uitvoeringen geproduceerd voor de Harry Potter-franchise. Bovendien zijn de geweldige cast, sets, kostuumontwerp en de scores van James Newton Howard niet alleen de sterkste aspecten van de saga, maar ze behoren ook tot de beste in moderne blockbusters. Het enige dat nodig is, is een nieuwe en sterke autoritaire stem om ze aan te passen aan het verhaal van Fantastic Beasts. Regisseurs Mike Newell en Alfonso Cuarón zijn nu misschien bezig met andere projecten, dus het is onwaarschijnlijk dat hun filmische flair de zalen van Hogwarts opnieuw zal sieren. Nog een nieuwe advertentie achter de camera kan ervoor zorgen dat de personages, de magie en de verleidelijke kracht van de Wizarding World opnieuw kunnen worden hersteld.
