"Hell on Wheels" seizoen 3 première review

Een van de eerste dingen die je waarschijnlijk zult opmerken wanneer Hell on Wheels zijn seizoen 3-première maakt (afgezien van het meer hirsute-dan-gebruikelijke uiterlijk van Anson Mount), is dat de serie een broodnodig gevoel van levendigheid heeft ontwikkeld. Dat wil niet zeggen dat AMC's wraak western zijn toon heeft veranderd van donker en broeierig naar complete gemoedelijkheid, maar zelfs al vroeg in de twee uur durende première is het duidelijk dat de show en zijn personages een lichte aanpassing van de houding hebben ondergaan.

En als je al hebt afgestemd op de verdere avonturen van Cullen Bohannon en de transcontinentale spoorweg, dan heb je al gemerkt dat de serie is verplaatst van zijn vorige plek op de AMC Sunday Night Line-up naar de minder drukke zaterdag nachttijdvak - een verschuiving die geweldig is om te voorkomen dat je DVR opblaast vanwege de belachelijke zondvloed van zondagavondprogrammering, maar het is ook een die riskant kan zijn en het al kleine publiek van de serie misschien nog verder krimpt.

Als er niets anders is, wijzen deze veranderingen, samen met de nieuwe showrunner John Wirth ( Falling Skies, Terminator: The Sarah Connor Chronicles ), op iets van een nieuwe richting voor Hell on Wheels. Ten eerste is de serie onder leiding van Wirth nu slechts een western, omdat ze al die sombere wraakklappen hebben laten vallen ten gunste van het vertellen van een verhaal over verlossing en wederopbouw - thema's die waarschijnlijk nog resonanter zijn gezien de serie na de burgeroorlog setting.

In het begin zit Bohannon gevangen in een soort vagevuur - zowel spiritueel als fysiek. Gevangen in de bevroren woestenij van wat ooit het titulaire stadje Hell on Wheels was, heeft de ruige Johnny-Reb-cum-railroad-man zichzelf opgesloten in een bevroren treinauto, nog steeds vervoerd door de vertakkingen van het splijtende einde van vorig seizoen dat zag de dood van Lily Bell en de schijnbare ontsnapping van haar moordenaar, de Zweed (Christopher Heyerdahl), voorafgaand aan zijn executie.

Overweldigd in hallucinaties van Doc Whitehead (Grainger Hines), en later aangespoord tot actie na het vechten met een hongerige wolf (voortdurende tv- en films 'kennelijke liefdesaffaire met wilde mannen die wolven slaan), vindt Bohannon al snel een iced-over locomotief en reizen naar Omaha op zoek naar zijn oude frenemy Elam Ferguson (Common), die angstig de komst van zijn kind met Eva (Robin McLeavy) afwacht.

Eerlijk gezegd was de stap om de première te laten bestaan ​​uit de eerste twee afleveringen van het 10-afleveringsseizoen de juiste voor AMC. Natuurlijk doen ze dit de laatste paar seizoenen van Mad Men , maar Matthew Weiner heeft die gelegenheid behandeld als een gelegenheid om een ​​echte aflevering van twee uur te doen, meestal over een enkel, groter verhaal en de tafel te dekken voor het komende seizoen. 'Big Bad Wolf' werkt een beetje anders, omdat het nodig is om te informeren over de huidige stand van zaken en te helpen bij het introduceren van de nieuwe problemen van elk personage (degenen die het hebben overleefd, hoe dan ook) en ook om het tonale standpunt van de John Wirth-tijdperk van Hell on Wheels .

In dat opzicht beheert 'Big Bad Wolf', ondanks zijn vrij snelle tempo, een groot aantal noodzakelijke tafelsetting. Er wordt wat tijd doorgebracht met Cullen en Elam die naar New York reizen, dus de nu verlossingsgezinde Bohannon kan de machten overtuigen om hem weer aan te nemen om zijn baanvak te vervolledigen voor zijn potentiële rivaal Collison Huntington (Tim Guinee) - Revolution, Homeland ), terwijl de rest van de aflevering erin slaagt de nieuwe omstandigheden van Thomas 'Doc' Durant (Colm Meaney) aan te tonen, die sinds het einde van vorig seizoen gevangen zit, maar zichzelf voor de aftiteling vrij vindt.

Terwijl de eerste aflevering de tafel bepaalt, is de tweede, 'Eminent Domain', meer een eenvoudig verhaal dat Bohannon heeft gevangen tussen de idealen van een mormoonse homesteader die vecht voor zijn land en het decreet van de regering van eminent domein in zijn streven om de spoorweg. De aflevering introduceert journaliste Louise Ellison (Jennifer Ferrin), die (in ieder geval voor deze aflevering) het mondstuk van de serie wordt. Ze beschrijft de strijd van Bohannon tegen de Hatch-familie na de moord op spoorwegwachter Dick Barlow (Matthew Glave - Argo, The Wedding Singer), waardoor de oudste Hatch-zoon voor de misdaad wordt opgehangen. Het is zowel een vertrek als een soort terugkeer, aangezien Bohannons benadering er eentje probeert te zijn van eer en waarachtigheid die hem terug voert op een vertrouwd en donker pad van geweld en vergelding.

Hoewel een duik in de wraakpool op handen lijkt, is er een positieve kant. Na twee seizoenen, op zijn best, tangentieel aan het bouwen van de spoorweg, lijkt het erop dat de serie eindelijk klaar is om meer energie te richten op de inspanningen die zijn geleverd om de transcontinentale spoorweg te bouwen. Toegegeven, het meeste van wat in deze eerste twee afleveringen te zien was, voelde zeer geromantiseerd en een beetje soepel, maar voor nu verdient de show punten voor de moeite.

Het is te vroeg om te zeggen of deze tonale veranderingen die door Wirth worden voortgebracht, zullen neerkomen op betere verhalen en verhalen over Hell on Wheels , maar omdat de serie in het verleden moeite had om de juiste balans te vinden tussen wraakdrama en western, is het verminderen van de thematische lading ervan de de beste kans die het heeft op het soort rijke, meeslepende verhalen die deze serie zou moeten kunnen maken.

_____

Hell on Wheels gaat aanstaande zaterdag verder met 'Range War' @ 9pm op AMC.