Hellboy II: The Golden Army is geweldig, maar net als de eerste denk ik niet dat het voor iedereen is. De eerste Hellboy verdiende wereldwijd slechts $ 100 miljoen, wat het niet precies classificeert als een (hit de woordspeling) monsterhit. Dat wil niet zeggen dat het niet geweldig was (het was), het is gewoon dat de wereld van Hellboy een vreemde combinatie is van demonen, humor, actie en griezeligheid. Oh, en de held is een demon.
Regisseur Guillermo del Toro heeft hier vanaf het begin van de film al vingerafdrukken van. We ontmoeten Hellboy eigenlijk als een, nou, jongen - en dit geeft John Hurt de kans om te komen als de geadopteerde vader van Hellboy, ondanks dat hij in de eerste film was gestorven. Onze grote rode buddy zien als een schattig klein kind met grote buck-tanden was een beetje raar, hoewel hij heel schattig en met grote ogen was.
Aan het vreemde gevoel aan het begin van de film was een geanimeerde reeks toegevoegd die ons een beeld gaf van het verhaaltje voor het slapengaan dat Hurt Hellboy vertelde - hoewel het verhaal uit mensen, elfjes en trollen bestond, werden de mensen afgeschilderd als karakterloze houten poppen. Het was visueel erg interessant, maar meer dan een beetje vreemd. Het verhaal vormt in feite het uitgangspunt van de film, waarin een enorme oorlog tussen mannen en de elfen plaatsvond. De Elfen waren aan het verliezen en lieten de trollen een gouden, mechanisch leger van "70 keer 70" soldaten bouwen - de soldaten gehoorzaamden wie een gouden kroon droeg en waren emotieloze moordmachines.
Uiteindelijk voelt de elfkoning berouw over alle dood die door zijn bevelen is gekomen en regelt een wapenstilstand tussen de elfen en de mensheid, die al vele eeuwen heeft plaatsgevonden. De prins van de elfen was hier nooit tevreden mee en leeft nog steeds in de schaduw, in afwachting van de gelegenheid om de mensheid opnieuw te vernietigen. Hij heeft een deel van de kroon, maar deze bestaat uit drie delen en hij moet ze allemaal verwerven om het gouden leger te reanimeren.
Wanneer we opnieuw worden voorgesteld aan onze onverschrokken helden: Hellboy, Liz en Abe Sapien (deze keer geuit door Doug Jones, de acteur achter de make-up), zien we dat de dingen zijn geëvolueerd door big H en Liz tot een romantische relatie, maar dingen zijn gaat niet goed. Hellboy zit vast in zijn vrijgezelle manieren, en bovendien is het wanhopig dat hun geheime groep openbaar wordt.
Ondertussen bereidt Prins Nuada (gespeeld met verbazingwekkende lichamelijkheid door Luke Goss) plannen voor om de oppervlaktewereld aan te vallen, omdat hij niet zo blij is dat hij onder de grond moet leven. Hij heeft een tweelingzus, prinses Nuala (gespeeld met een bijna etherische aanraking door Anna Walton) die voelt en lijdt aan alle pijn of verwondingen die hij doet, en vice versa. Ze gelooft niet in wat hij heeft gepland en ontsnapt, natuurlijk om Hellboy en de bemanning tegen te komen.
De film is visueel verbluffend, dat is wat we van Guillermo del Toro verwachten, en heel goed gedaan. De personages zijn nog meer thuis bij elkaar dan in de eerste film en ik hield van de introductie van Johan Krauss, de ectoplasmatische entiteit in een luchtdicht pak. Ik had gezworen dat hij werd geuit door Jeremy Irons, maar het bleek dat Seth MacFarlane het stemwerk deed. Hij leverde zijn lijnen echt perfect en maakte op de een of andere manier een ongelooflijk pompeus en anaal vasthoudend karakter sympathiek.
Iedereen heeft het geweldig gedaan in de film, en ik moet zeggen - toen het grappig was, was het GRAPPIG. Er waren een paar scènes waarin het publiek (inclusief ikzelf) onze hoofden uit lachte. Een van hen betrof een liefde die Abe Sapien trof in een poging om met deze nieuwe emotie om te gaan en Hellboy die zich tot hem probeerde te verhouden, man tot man (of zou dat "demon aan" fishman zijn? ").
Dus dat maakte de scènes die donker en griezelig waren zo veel meer in contrast. Ik zou niet aanraden om de kleintjes hier naartoe te brengen, want het zijn een paar griezelig uitziende wezens in de film, en een scène waarin een paar agenten levend worden opgegeten door een stel kleine beestjes met veel tanden.
Nogmaals, ik weet niet hoe dit met een algemeen publiek zal vliegen - fans van del Toro en fans van stripboeken zullen dit ongetwijfeld opeten, maar voor alle anderen? Ik ben benieuwd hoe het de komende weken zal gaan. Het ding is dat het zo'n schizofrene film was: zo wild grappig aan de ene kant maar zo donker en verontrustend aan de andere kant. Ik denk dat het misschien beter speelt als de donkere kant meer dan een beetje was opgerold.
Hoewel de som van de onderdelen niet perfect is, waren de afzonderlijke stukken behoorlijk uitstekend. Als je de eerste film leuk vond, zal je deze zeker leuk vinden - en als je van donker met comedy houdt, is dit misschien ook iets voor jou. En breng een date mee omdat het aanhankelijk is en ook hardop plezierige momenten lachen.:-)
