Het is op dit punt vrij duidelijk dat Homeland erin is geslaagd zichzelf in een zodanige positie te plaatsen dat het, bij de finale van seizoen 2, al deze draden op een aparte en bevredigende manier samenbrengt, of het zal de nee-zeggers gelijk hebben en ' Broken Hearts 'zal opvallen als het moment van geen terugkeer voor de serie. En toch, ondanks al deze goedgelovigheid en de plotproblemen waardoor kijkers beweren dat ze week na week van schip springen, is er nog steeds iets intrinsiek aan het kijken naar deze personages die nog niet oud worden, zelfs als sommige van de elementen van de serie beginnen dun te worden.
Er zijn genoeg hoofdschuddende momenten in de aflevering; de meest voor de hand liggende is de ontvoering van Carrie (Claire Danes) door Abu Nazir (Navid Negahban), in een beweging die eerder in zoveel films en tv-shows is gezien, zou je denken dat het in een serie zoals Homeland zou zijn dwingen om het als een grap te behandelen, maar helaas zou dat niet het geval zijn. Toch, zo veel als we de slechterik iemand in een vervallen magazijn hebben gegijzeld, terwijl hij een ander heeft gedwongen zijn biedingen te doen via dreigende telefoontjes - of in dit geval POV Skype-videogesprekken - daar is niet veel van gaande eerder in Homeland. Dus, omwille van 'Broken Hearts', is het de moeite waard om de beproeving door te nemen, gewoon om te zien hoe de personages met elkaar reageren.
Het is niet verrassend dat Nazir met Carrie tête-à-tête heeft terwijl hij wacht op Brody (Damian Lewis) om zijn nieuwe missie uit te voeren, en het gesprek draait natuurlijk om hoe elke partij in het conflict de andere beschouwt als de eerste overtreder. Net als de situatie is de dialoog niet het meest originele dat de serie heeft gedaan, maar zoals de serie keer op keer heeft bewezen, slaagt het erin een dramatisch moment te leveren. Wat de show betreft, is dit een belangrijk moment waarop Carrie dezelfde ruimte inneemt als de man die zoveel (zo niet meer) van haar gezond verstand heeft opgegeten als Brody. Het is haar verdienste dat Carrie niet terugdeinst, ook al zijn zij en Brody het erover eens dat Nazir haar zal vermoorden, ongeacht of hij in deze situatie wint of verliest.
De situatie is natuurlijk dat Nazir een manier heeft gevonden (blijkbaar dankzij de New York Times) om de pacemaker van vice-president Walden (Jamey Sheridan) draadloos te manipuleren met behulp van een terroristische computer en een serienummer in het kantoor van Walden. Het is net zo'n belachelijk idee als alles dat vóór dit seizoen op Homeland is gekomen, en smakt naar de eerste missie van Brody om in te breken in het kantoor van Estes (David Harewood) in het begin van seizoen 2, maar als voorheen, slaagt de doorgang erin om een aanzienlijke karaktermoment voor zowel Brody als Walden - zelfs als het de laatste van de vice-president zal blijken te zijn.
Er is een vleugje opluchting en overwinning in Brody's reactie op het kijken naar de VP die zijn borst vastgrijpt en een hartstilstand krijgt dat wanneer hij zijn hand bespeelt en zijn ware aard aan Walden onthult, het meer is dan alleen een man die helpt bij de zeer bizarre moord op een politiek figuur, het is het hoogtepunt van alles wat Brody's alliantie met Abu Nazir in de eerste plaats voor stond. Het is een kant van Brody waar het publiek altijd nieuw was, maar het voelt vooral koud en compromisloos op dit moment.
Even vreemd als de jonkvrouw in noodplot was voor Homeland, de toenemende waarschijnlijkheid dat dit allemaal een grote samenzwering van de regering is waarbij David Estes, Peter Quinn (Rupert Friend) en mogelijk Dar Adal (F. Murray Abraham) betrokken zijn, is het ongemakkelijkere moment laat in seizoen 2. Carrie wordt gegijzeld terwijl Nazir werkt om de VP te vermoorden via een aantal computercode, zorgt voor een aflevering die de plot dient met enkele kleine, maar effectieve karaktermomenten, en kan worden vergeven in het grote geheel van dingen. Maar een snode draai die beter geschikt is voor verschillende televisiedieren, zou de naam van het spel op een veel meer permanente basis kunnen veranderen.
De hoop is nog steeds groot dat de schrijvers iets opmerkelijks in petto hebben, maar met nog maar twee afleveringen over, valt er nog veel te bespreken voordat die zorgen behoorlijk zijn weggenomen.
Diverse andere items:
- We zien minder van de hele Brody-clan deze week, maar van allemaal is het de hangdog-expressie van Chris (Jackson Pace) wanneer zijn vader abrupt hun kaartspel annuleert dat het meest effectief is.
- Ondertussen is de relatie tussen Dana (Morgan Saylor) en Finn (Timothee Chalamet) officieel verbloeid - maar Dana die de dood van hun ontluikende liefde vergeleek met die van de vrouw die ze sloeg met de auto van Finn leek een passend smakeloos ding voor een verwarde tiener Te doen.
- Geweldig idee van de spin-off van de oude man: Saul (Mandy Patinkin) en Dar Adal werken samen om terroristen door pure chagrijnigheid te stoppen en wekelijks de Koude Oorlog te herinneren aan een bord wafels.
- Had Quinns reactie op de verschijning van Danny Galvez (Hrach Titizian) iets te maken met de rol van Quinn in het grotere complot, of was hij gewoon opgewonden om de man te zien?
-
Homeland gaat aanstaande zondag verder met 'The Mother **** er With a Turban' @ 22:00 op Showtime. Bekijk hieronder een preview van de aflevering:
