Vanavond keert House triomfantelijk terug van zijn winterstop met "Larger Than Life", een van de beste afleveringen van dit seizoen tot nu toe.
Wanneer Jack Nash (Matthew Lillard), een aspirant-rockmuzikant, zich willens en wetens op de metrotracks werpt om het leven te redden van een complete vreemdeling die bewusteloos op het pad van een tegemoetkomende metroauto ligt, merkt Nash dat hij snel hulp nodig heeft na plotseling instortte na zijn heldhaftige redding.
Gezien de bijnaam van "The Subway Hero", merkt Nash dat hij - net als de meeste patiënten op House - een litanie van levensbedreigende symptomen heeft voor een niet-gediagnosticeerde ziekte. Wanneer de groothartige Martha Masters (Amber Tamblyn) een speciale interesse toont in de zaak 'The Subway Hero's' en het team opdringt, vindt House (Hugh Laurie) een andere reden dan heroïsche voor de sprong van het geloof in Nash.
Zoals typisch is voor House, dient de patiënt van de week het thematische fundament te leggen voor veel van de extra subplots van de aflevering en de terugkerende verhaalbogen van dit seizoen. Met elementen die betrekking hebben op familie en relaties, biedt Nash's verhaal, hoewel simplistisch in zijn ontwikkeling en verrassend oppervlakkig in zijn conclusie, een perfect aanvullend verhaal bij de twee belangrijkste verhaallijnen van deze aflevering, waarvan de eerste Cuddy's (Lisa Edelstein) verjaardag is en de introductie van haar moeder Arlene (Candace Bergen).
Review (Spoilers vooruit)
In een bekende poging om alle verplichtingen voor wat House als een vreemd feestdiner beschouwt te omzeilen, bedenkt Princeton-Plainsboro's meester van leugenachtigheid een plan waarmee hij niet alleen elke mogelijke interactie tussen zichzelf en Cuddy's moeder kan vermijden, maar ook om de eenzame uitnodiging van Wilson (Robert Sean Leonard) om een filmfestival op te nemen 'te betreuren'. Echter, wetende dat hun vriend Wilson en Cuddy samenwerken om ervoor te zorgen dat House's drukte faalt, terwijl Arlene - zonder medeweten van haar dochter - haar eigen aanvalsplan bedenkt.
Met een vocabulaire vol prachtige Jiddische zinnen, een discreet geplande karakterintroductie en een intensiteit die zelfs te veel blijkt te zijn voor de beroemde diagnosticus, schijnt Candace Bergen als Cuddy's moeder, Arlene. In een uitvoering die perfect is uitgevoerd, maar toch vergelijkbaar is met het personage van Bergen op Murphy Brown, krijgen kijkers eindelijk een kijkje in de maternale kenmerken van de opvoeding van favoriete Dean of Medicine.
Hoewel enigszins in tegenstelling tot de samengestelde karakterisering van Lisa Cuddy, geeft Arlene's confronterende karakter en gewaagde meningen niet alleen kijkers een idee van waar Cuddy's no-nonsense, stoere houding ontstond, maar laat ook zien dat Cuddy meer vatbaar is voor het hanteren van situaties moeilijk en stressvol dan die waar House haar voortdurend in stopt. Gelukkig, hoewel velen soms afkeer hebben van Arlene, is er meer aan Cuddy's moeder dan haar openlijke gedrag en voortdurende zelfingenomenheid. Maar dat is iets wat zowel House als kijkers zullen moeten wachten om te zien.
Terwijl House de aanmatigende Arlene vereert en wacht op de perfecte tijd om Cuddy haar verjaardagscadeau te presenteren (wat misschien wel het grootste verjaardagscadeau is dat ooit op televisie is gezien), is zijn team terug in Princeton-Plainsboro minder dan enthousiast dat Taub de ' gezicht 'van het ziekenhuis in een nieuwe serie advertenties waarin iedereen wordt gevraagd' beter te zijn '.
Wat oorspronkelijk werd verondersteld slechts een enkel reclamebord te zijn met het gezicht van ieders favoriete opgenomen echtbreker, blijkt een enorme marketingpoging van het ziekenhuis te zijn met behulp van de arts die volgens hen het meest betrouwbare gezicht heeft. Gezien slechts een beperkt aantal mensen op de hoogte is van de vele indiscreties van Taub, probeert House een aantal artistieke verbeteringen aan de nieuwe advertenties van het ziekenhuis te bieden door een gigantische permanente marker te gebruiken om Taub te transformeren in een van de meest iconische dictators van Duitsland.
Gelukkig zijn er enkele voordelen om een erkend figuur te worden - zoals Taub al snel beseft. Bij thuiskomst op een avond na de plaatsing van de advertenties van Princeton-Plainsboro, vindt Taub zijn vrouw Rachel (Jennifer Crystal Foley) op hem te wachten en, om een of andere reden, is ze op zoek naar een nieuwe impuls voor hun relatie - iets dat ze niet meer heeft gedaan sinds hij toegaf aan zijn talrijke echtelijke indiscreties.
Wanneer dit soort ongewoon gedrag zich voor een langere periode voortzet, begint Taub natuurlijk te zoeken naar andere redenen waarom Rachel besloot interesse in hem en hun relatie te tonen. Hoewel Taub consequent een van de beste nieuwe toevoegingen aan House is geweest, kreeg Peter Jacobson (The Lost Room) tot nu toe de kans om zijn personage op deze manier te laten schitteren.
Met reflecterende momenten zowel alleen als met zijn collega's, zal Taub's hele reis door deze aflevering hem ongetwijfeld geliefd maken bij de vele fans van de serie, omdat het Taub een verfrissende diepte geeft aan zijn karakter en een geplande evolutie die het verhaal van Taub ziet -arc vooruitgang verder dan een van de andere aanwezige teamleden van House.
Ondanks het aanvankelijke startpunt voor de huwelijkse intriges van Taub, die hopeloos tweedimensionaal zijn, neemt zijn verhaal snel een intrigerende wending waardoor kijkers een pauze nemen wanneer zijn personage op het scherm staat en in een behoorlijk lange tijd geniet van een van de meest eerlijke verhaallijnen van de serie.
