Disney's The Lion King- remake had veel te bieden, waardoor het het grootste openingsweekend met animatiefilms tot nu toe heeft gekregen. Hoewel de richting en de geavanceerde virtuele realiteit van Jon Favreau deel uitmaakten van dat succes, had zesvoudig Oscar-genomineerde Caleb Deschanel ook geen pijn.
Hoewel zijn expertise tot nu toe was geweest met live-filmen, was Deschanel in staat om zijn vaardigheden te bieden in het creëren van een zo realistisch mogelijke filmomgeving voor het 360-volume Playa Vista-podium dat diende als de primaire setting van The Lion King. Tijdens een vroeg bezoek aan het hoofdkwartier van de film gaf de cinematograaf enig inzicht in hoe de twee werelden in botsing kwamen tijdens het filmen.
Computerstoringen en andere technologische frustraties vormden een behoorlijke tegenslag voor een kunstenaar die ze nog niet eerder was tegengekomen, maar Deschanel wees snel op het voordeel van de VR-ervaring van The Lion King: "Omdat we veel gedaan kunnen krijgen, hebben we kunnen op veel niveaus experimenteren, 'legde hij uit. "We kunnen dingen proberen die, als je op een echte set was, je licht zou verliezen."
Zonder de beperkingen van tijd en weer, vonden Deschanel en Favreau dat ze geen grote momenten moesten opgeven die ze wilden proberen. Dankzij de visuele hulpmiddelen waarmee ze dingen konden doen die ze nooit in live actie hadden kunnen doen, maakte hun controle over de omgeving plaats voor meer creatieve vrijheid.
Tegelijkertijd bleek het gebrek aan beperkingen die voortvloeien uit het filmen in de echte wereld in het begin een beetje desoriënterend te zijn. Deschanel vergeleek zijn eigen situatie met die van Brad Bird, regisseur van geanimeerde klassiekers zoals Ratatouille en The Incredibles, toen hij voor het eerst live-actie regisseerde. Hoewel Bird onder de indruk was van het feit dat hij niet langer in staat was om de wilde prestaties van zijn geanimeerde dagen te volbrengen, "gaan we in de tegenovergestelde richting en nemen we de tools van normaal filmmaken en brengen ze onze wereld in en gebruiken we die als methode een realiteit."
Een regel die de bemanning van Lion King al vroeg had geïntroduceerd, was om de leeuwen en andere dieren van Pride Rock te behandelen alsof ze echte wezens waren. Anders dan het feit dat ze kunnen praten, natuurlijk. Daarom "doen ze geen fysieke dingen die ze in het echte leven niet konden doen", gaf Deschanel aan. Wat uiteindelijk een aantal muzikale nummers, zoals "I Just Can't Wait to Be King", verandert in heel verschillende entiteiten wanneer de leeuwen andere dieren niet voor de lol oppakken of hun vingers tellen.
Deschanel was het ook eens met productieontwerper James Chinlund als het ging om de mate waarin de verbeeldingskracht was gebaseerd op de geanimeerde Lion King-film. Hoewel bepaalde iconische opnamen hetzelfde moesten blijven, zoals de positionering en richting van Price Rock zelf, was de creatie van de nieuwe film abstracter. "We hebben daar zeker naar gekeken en het bestudeerd en er zijn zeker elementen in de film die het imiteren, " verduidelijkte de cinematograaf. "Maar ik denk dat het een heel andere kant op gaat vanwege de realiteit van de aard van deze personages."
In het bijzonder voelde hij een emotionele band met de fotorealistische dieren die de door de geanimeerde geïnspireerde gevoelens overtroffen. Of het publiek het erover eens is dat Scar's dubbelhartigheid en Simba's tragedie of triomf meer voelbaar zijn in de nieuwste versie van The Lion King, er is geen twijfel dat Deschanel en Favreau een manier hebben geboden om deze emoties in een heel nieuw daglicht te ervaren.
