Het is lang geleden dat The Hunger Games: Mockingjay Part 2 eind 2015 in de bioscoop kwam, en zelfs langer sinds de derde roman in Suzanne Collins 'epische tiener-dystopische trilogie die helemaal in 2010 werd uitgebracht.
Dat gezegd hebbende, heeft de fanbase van Hunger Games nauwelijks hun liefde voor de serie weggenomen, en ondanks het voorbeeld van de auteur dat ze nooit meer terug zal keren naar de franchise, houden veel neo-dystopische toegewijden nog steeds vast aan geruchten over een prequel-film.
Hoewel ze bedoeld zijn voor een jong volwassen publiek, pakt The Hunger Games wat behoorlijk afschuwelijk materiaal aan: een grizzly, wreed toernooi, een beschaving van onderdrukte, ondervoede volkeren en een autoritaire regering die alles mogelijk maakt.
Er zijn misschien veel fans van het verhaal, maar er zijn er maar een paar die er echt van zouden genieten om in de wereld te leven die Suzanne Collins tot leven heeft gebracht.
Behalve een paar vraatzuchtige fanatici uit de meer bedrijvige districten van Panem, die zich daadwerkelijk aanmelden voor een kans om te concurreren in de jaarlijkse Hunger Games, nemen de meeste eerbetonen aan dat het een vorm van uitgebreide doodstraf is.
Om deze onhandelbare, wanhopige groep deelnemers in de rij te houden, stelt het Capitool een kleine reeks regels in om ervoor te zorgen dat de spellen een wilde vorm van entertainment blijven en een vijandige weergave van hun verschrikkelijke macht over de ondergeschikte districten.
De Hunger Games zijn wreed en barbaars, hoewel tributes die deze regels in gedachten houden misschien wel overwinnen.
Hier zijn de 15 regels De tributes van de Hunger Games zijn verplicht om te gehoorzamen.
15 Geen formele training
Hoewel vaak genegeerd door Panem's woeste districten die graag willen strijden om de Hunger Games te verdedigen, mogen potentiële eerbetonen technisch gezien geen formele wapentraining ondergaan voorafgaand aan hun aankomst in het Capitool.
Deze regel wordt zelden afgedwongen en werd zelfs overtreden door Katniss Everdeen, evenals tal van andere eerbetonen die vaardigheid in de strijd bereikten door de noodzaak van hun harde leven.
Zoals iedereen die de romans heeft gelezen of de films heeft bekeken, zal getuigen, is het leven in Panem uitzonderlijk moeilijk, en het zou moeilijk zijn om iemand tegen te komen die op zijn minst een vorm van overlevingstraining mist.
Bovendien zullen Capitol-burgers waarschijnlijk geen afstand houden tussen de 24 strijdgroene nieuwkomers om zo vermakelijk te zijn.
14 Geen valse starts
De Gamemakers - de organisatie die tijdens de games achter de schermen trekt - zijn ijverig in hun werk om de eerbetoon onder controle te houden.
Ze gaan zo ver dat ze deelnemers die betrapt zijn op het overtreden van de regels of opereren buiten het traditionele Hunger Games-protocol kunstmatig elimineren, ze kunnen ronduit barbaars zijn in de tactiek die ze gebruiken.
Met dat in gedachten, zou hun behandeling van degenen die een voorsprong in de spellen zoeken niet zo verrassend moeten zijn: elk eerbetoon dat zozeer in beweging komt als een spier zal zijn ambtstermijn vinden in de spellen die via een zeer snel einde worden gebracht aan een set landmijnen ingebed rond hun startpilaar.
Het Capitool hanteert een nultolerantiebeleid als het gaat om valse starts, en eerbetonen die betrapt worden op het overtreden van die regel zullen op glorieus groteske wijze worden gediskwalificeerd.
13 Professionele hulp van eerdere slachtoffers
Zoals eerder vermeld, geeft het bestuursorgaan van Panem er de voorkeur aan dat zijn eerbetonen relatief nieuw zijn om te bestrijden vóór hun aankomst in het Capitool.
Natuurlijk zou het stellen van een stel tieners met een nieuw gezicht tegen elkaar een groot deel van de show niet goed maken, dus deelnemers mogen coaching ontvangen van eerdere overwinnaars uit hun district.
Hoewel dit een enorme hulp kan zijn voor diegenen die afkomstig zijn uit districten die rijk zijn aan het Hunger Games-kampioenschap, is het min of meer nutteloos voor diegenen die afkomstig zijn uit gebieden met een middelmatige staat van dienst in de spellen.
Dit was het geval voor Katniss en Peeta in de 74e Hunger Games, omdat ze werden gedwongen een mentor te delen in de relatief onbetrouwbare Haymitch Abernathy.
Natuurlijk moet er een tijd zijn geweest waarin districten absoluut geen overwinnaars hadden, wat voor echte problemen zou hebben gezorgd.
12 No Mocking The Capitol
Eerbetoon is op geen enkele manier toegestaan deel te nemen aan enig gedrag dat bedoeld is om het Capitool te bespotten.
Deze regel wordt streng gehandhaafd door de regering van Panem, en iedereen die betrapt wordt op deelname aan of samenzwering met daders kan snel en vreselijk vergeld worden.
Dit is een thema dat overal in de Hunger Games- trilogie aanwezig is en dat voor het eerst te zien is in de reactie van het Capitool op de beroemde drie-vingerige groet van Katniss.
Afgezien daarvan, reageerde de reactie van de regering op haar epische weigering om Peeta aan het einde van de 74e Hunger Games te elimineren een straf die zo vernietigend was dat het de natie Panem tot in de kern deed schudden.
Zelfs degenen die denken de parameters van het spel te misbruiken, kunnen worden gestraft.
11 Drie vierkante maaltijden
Eten is moeilijk te verkrijgen tijdens het Hunger Games-toernooi, en het wordt zo'n essentieel goed in de laatste dagen dat het sturen van een deelnemer zoveel als een brood de begunstigden een fortuin kan kosten.
Dat gezegd hebbende, zou het Capitool er de voorkeur aan geven dat zelfs de meest wanhopige eerbetonen afzien van het gebruik van hun overleden vijanden als bron van voedsel.
De gamemakers zijn grotesk en zo macaber dat ze de al demente burgers van het Capitool beledigen en doen er alles aan om ervoor te zorgen dat dit niet binnen hun toernooi gebeurt.
De romans van Suzanne Collins maken melding van een deelnemer aan zulke grizzlyzaken die werd geëlimineerd in een kunstmatig veroorzaakte aardverschuiving als een vorm van vergelding voor hun acties.
10 deelnemers kunnen munten en aandenken nemen
Het Capitool is misschien behoorlijk brutaal, hoewel ze niet zonder hun kleine barmhartigheden zijn. Ondanks het gooien van een groep van 24 ongelukkige tieners in een dodelijke battle royale, staan ze elk van hun deelnemers toe om een klein token uit hun district mee naar de arena te nemen.
Dit zijn meestal enkele kleine momento's die een persoonlijke waarde kunnen hebben of een deelnemer eraan herinneren dat al hun supporters voor hen in hun thuisdistricten wortel schieten.
Natuurlijk zijn deze nooit bedoeld om een onrechtmatig voordeel te bieden, en tokens zijn strikt bedoeld als niet-dodelijk.
Er zijn verwijzingen in de boeken en films naar eerdere Huldeboodschappen die proberen dodelijke stoffen binnen te sluipen via hun aandenkens, hoewel kan worden aangenomen dat de Gamemakers er snel mee omgaan.
9 Geen privégevechten
Zoals eerder vermeld, kunnen eerbetonen officieel gesanctioneerde wapens en overlevingstraining zijn wanneer ze het Capitool bereiken, hoewel velen van hen al uitgebreide ervaring hebben in beide tegen de tijd dat hun namen worden getrokken tijdens de Reaping.
Helaas kan echter worden aangenomen dat geboren en getogen eerbetonen uit districten die succesvol zijn in de Hunger Games meedogenloos tegen elkaar zijn sparren, het is niet toegestaan dat twee deelnemers voorafgaand aan hun introductie in de arena tegen elkaar vechten.
Natuurlijk voorkomen deze regels niet dat dergelijke dingen gebeuren, maar als er iets is, kunnen de spellen interessanter worden gemaakt als deelnemers niet vertrouwd zijn met elkaars unieke vaardigheden.
8 Er kan maar één Victor zijn
Er zijn niet zoveel harde en snelle regels als het gaat om de Hunger Games. Veel achterblijvende methoden of regelrechte respectloze tactieken zullen worden bestraft door de Gamemakers, maar ze zijn niet bepaald overduidelijk goedgekeurd.
Dat gezegd hebbende, een van de weinige strikt vastgelegde regels is dat er slechts één winnaar per jaar kan zijn.
Hoewel de kansen ooit in jouw voordeel zullen zijn, zijn ze niet bepaald goed, en ze waren nog erger voor Haymitch, die deelnam aan een Quarter Quell waarin het eerbetoonnummer werd verdubbeld.
Deze wet werd beroemd geschonden in de 74e Hunger Games door Katniss en Peeta, die een reeks gebeurtenissen in gang zetten die het land Panem voor altijd zouden veranderen.
7 Airdrops zijn toegestaan
De Hunger Games zijn misschien een relatief gelijk speelveld aan de oppervlakte, maar, zoals bij alle dingen, hebben degenen met rijkdom de neiging om de overhand te hebben.
Begunstigden hebben de optie om voedsel, wapens en overlevingsuitrusting naar deelnemers in de arena te sturen, met het voorbehoud dat, hoe langer de spellen gaan, hoe duurder dergelijke ondersteuning wordt.
Hoewel het verzenden van elk soort zorgpakket in het begin relatief goedkoop is, hoe langer dingen gaan, hoe duurder het wordt.
Hoewel het verzenden van medische benodigdheden op de eerste dag mogelijk is, kan een eenvoudig brood onhaalbaar worden naarmate de dagen verstrijken.
Volgens die logica lijkt het erop dat degenen die afkomstig zijn uit de meer welvarende districten hun eerbetoon misschien beter kunnen ondersteunen.
6 trainingsscores zijn alles
Zoals prominent te zien was in de eerste acts van zowel de eerste roman als de film in de Hunger Games- serie, krijgen eerbetonen aan het einde van hun trainingscycli een publiek toegewezen aan de Gamemakers om hun vaardigheden te tonen.
Deze krachtige Hunger Games-poppenspelers rangschikken vervolgens alle 24 eerbetonen op een schaal tussen één en twaalf - één is de laagste en twaalf is de hoogste - op basis van hun kans om als overwinnaar uit de arena te komen.
Zowel Katniss als Peeta kregen beroemd de hoogst mogelijke score tijdens de aanloop naar de 74e Hunger Games, en er wordt gezegd dat een eerbetoon ooit won ondanks het behalen van een score zo laag als een drie.
5 modeshows zijn verplicht
Een bepalend moment voor de hele trilogie van Hunger Games , Katniss Everdeen kreeg haar letterlijk ontzagwekkende titel 'Girl on Fire' als resultaat van een evenement waaraan alle eerbetuigingen voorafgaand aan de games moeten deelnemen.
Vergelijkbaar met een echte rode loper-ceremonie, zijn elk paar eerbetonen uit alle twaalf districten sierlijk gekleed en paradeerden ze rond voor het Capitool in een vaag sinister scherm.
Elk van de kandidaten pronkt met hun spullen en wordt later geïnterviewd op de nationale televisie.
Vanaf hier beginnen zowel leden van het publiek als Gamemakers favorieten te kiezen, en de zaden van de Hunger Games van dat jaar worden langzaam genaaid.
Analoog aan het eerste voorseizoenspel van elke professionele sport, is het de eerste kans van een eerbetoon om hun stempel op de wereld te drukken voordat de wedstrijden officieel beginnen.
4 De Victor krijgt een rondleiding door alle 12 districten
Nadat de wedstrijden van het jaar allemaal zijn gezegd en gedaan, wordt de winnaar ('overlevende' misschien een geschiktere term) meegenomen op een overwinningstour door alle twaalf districten en als laatste aankomen in hun thuisdistrict.
Hoewel dit klinkt als een tijd voor feest, lijken de romans en films het af te schilderen als een zeer grimmige gebeurtenis.
Hoewel de grizzly-affaire van dat jaar voorbij is, dient de overwinningsronde voor velen als niet meer dan een herinnering aan de absolute macht van het Capitool.
De aanwezigheid van een overwinnaar in een buitenlands district herinnert de inwoners van dat district waarschijnlijk in zijn of haar hand aan het beëindigen van het leven van hun eigen eerbetoon, en het is in de meeste gevallen een reden voor plechtigheid.
Als Panems tirannieke regering hun hand in deze kwestie had overgespeeld, hadden ze misschien een opstand kunnen onderdrukken voordat het ooit begon.
3 Speel volgens de regels
Hoewel het blijkbaar ongeschreven is, lijkt het erop dat de Gamemakers er niet zo dol op zijn om tributes toe te staan om andere deelnemers te elimineren door middel van niet-gesanctioneerde middelen.
Ondanks dat veel intelligentie en ambacht vereist zijn om succesvol te zijn, worden de Hunger Games bijna altijd gewonnen door degenen die ervoor kozen zich aan de regels te houden.
Haymitch geeft dit door; tijdens zijn tijd in de 50e Hunger Games elimineerde hij enkele van zijn vijanden via de exploitatie van de barrières van de arena.
Dit bracht de snelle en vreselijke vergelding van het Capitool over zijn familie, waarvan de nasleep verschrikkelijk genoeg was om hem in zijn sloven, nihilistische manieren te dwingen.
Nogmaals, hoewel een serie meestal bedoeld voor jonge volwassenen, kunnen de Hunger Games erg emotioneel zijn.
2 Feesten zijn verplicht
Voedsel en voorraden worden meestal schaars naarmate het einde van de spellen nadert, en als gevolg daarvan worden de resterende eerbetoon meestal teruggetrokken en kiezen ze ervoor om zich te verstoppen en te jagen op voedsel in plaats van elkaar te achtervolgen.
Dat wil zeggen, afgezien van de door oorlog gesnoeide vrijwillige eerbetoon, die vaak meedogenloos op hun leeftijdsgenoten jagen.
Mochten de spellen te veel stagneren naar wens van het Capitool, dan zullen de Gamemakers een soort 'feest' houden, waarbij de overgebleven deelnemers via hernieuwde voorraden naar de hoorn des overvloeds worden teruggetrokken.
Katniss merkt op dat dit vaak een totale farce is, en eerdere deelnemers hebben soms om iets meer gevochten dan een oud stuk brood. Hoewel het geen regel is, is het een verwachte gebeurtenis.
