A Quiet Place is een PG-13-horrorfilm over een gezin dat zich verstopt voor wezens die aanvallen op basis van geluid. Zoals de slogan van de film luidt: "Als ze je horen, jagen ze op je." Het is een intrigerend uitgangspunt, maar maakt het zijn potentieel als een 21e-eeuwse evolutie van horror waar?
Het is eerlijk om te zeggen dat de derde film van John Krasinski als regisseur ver verwijderd is van zijn eerdere werken - het indiedrama, Korte interviews met Hideous Men en de familiedramedy, The Hollars - met de trailers die een angstaanjagende ervaring spelen en beoordelingen die het vergelijken met zoals Cloverfield en Get Out. Toch heeft het nog steeds de PG-13-rating - hoe eng kan A Quiet Place worden? Best wel, eigenlijk.
Een rustige plek heeft in het begin veel Jump Scares
A Quiet Place heeft van meet af aan een probleem met zijn overvloed aan jump-scares. Een vroege scène, veel gepubliceerd in marketingmateriaal, laat de familie een spelletje Monopoly spelen wanneer de dochter per ongeluk een lantaarn omver gooit. Het is een schokkend luid moment in een film die tot nu toe uitzonderlijk stil is geweest.
Helaas wordt de scène gevolgd door een belachelijke hoeveelheid opeenvolgende sprongschrikken. Binnen een paar minuten zijn er maar liefst vier jump-scares, allemaal vergezeld van irritante scare-akkoorden. Aan het einde van de reeks, in plaats van adrenaline-pompende spanning, kan het publiek voelen dat het zijn eigen gerafelde zenuwen is. Gelukkig neemt dit probleem snel af wanneer de film zijn tweede (en veel spannendere) helft ingaat.
Een rustige plek is enigszins gewelddadig
Als een PG-13-film is A Quiet Place beperkt in zijn beeldtaal en het is duidelijk dat sommige bijzonder gewelddadige momenten enigszins werden ingekort. Op een gegeven moment komen twee personages het lichaam van een vrouw tegen die door de wezens was gedood. De camera toont haar dode lichaam, verscheurd en bruut opengereten, maar snijdt merkbaar snel weg.
Ondanks dit soort kleine momenten voelt A Quiet Place zich niet aangetast door de gezinsvriendelijke beoordeling. Qua geweld doet A Quiet Place denken aan de overduidelijke invloeden, Jaws en Jurassic Park, beide films geregisseerd door Steven Spielberg. Net als die films weet A Quiet Place precies hoe ver het kan gaan zonder de overgevoelige veren van de MPAA te verstoren. Helaas is PG-13 in 2018 beperkter dan PG vroeger was; er is niets zo gewelddadig als, zeg, de dood van Quint door Jaws, maar er zijn nog steeds enkele zeker windende opwekkende momenten van terreur en korte spatten van bloed hier en daar.
Een rustige plek is intens
Wat het mist in gore en grof taalgebruik, maakt A Quiet Place uit pure angst. Wanneer de monsters mensen besluipen, die moeten voorkomen dat ze geluid maken, zodat ze niet uit elkaar gerukt worden, is de spanning voelbaar. Op zijn sterkst (wat het grootste deel van de tweede helft van de film is), staat A Quiet Place vol met witte knokkelspanning en hoge inzet angst die Spielberg trots zou maken. Te midden van alle opwinding brengt A Quiet Place directe hommages aan Jaws en Jurassic Park, maar die hartverscheurende momenten worden hier niet verwend. En met dat in gedachten past het perfect bij de PG-13-lijn - het is net zo eng als wat het publiek eraan toevoegt.
Wanneer het op alle cilinders vuurt, is A Quiet Place intiem, claustrofobisch en ronduit eng. Met deze film heeft John Krasinski bewezen een veelzijdige regisseur te zijn die in staat is om alles te bereiken waar hij aan denkt - zelfs horror PG-13. Wat er ook komt voor Krasinski, hij heeft de aandacht van een breed publiek.
Volgende: Heeft een rustige plek een scène met eindcredits?
