Zoals bij elk epos is er veel dat Lord of the Rings geweldig maakt. Maar misschien zijn de helden wiens worstelingen ons helpen in de fantasiewereld van Midden-aarde, misschien wel het meest essentieel voor de blijvende kracht van zowel JRR Tolkiens boekenreeks als de uitgestrekte filmaanpassingen van Peter Jackson. Hoewel Sauron en zijn Orc-volgelingen niet veel verder ontwikkeld zijn dan hun neiging tot dood en vernietiging, volgen we de helden van de serie - zij het mens, hobbit, elf of dwerg - door een heel tijdperk dat oorlog definieert en getuige is van hun persoonlijke groei en de verschillende manieren waarop ze bijdragen aan het grotere doel.
Niet al die bijdragen waren echter gelijk. Hoewel alle LOTR-helden hun momenten hebben om te schitteren, zijn er sommigen die zich krachtiger bewijzen in het winnen van de War of the Ring, hoewel ze niet vaak degene zijn die je zou verwachten. De hele serie laat zien dat macht op vele manieren kan worden gedefinieerd - niet alleen in termen van fysieke kracht, maar ook in termen van doorzettingsvermogen en morele onrust - dus met dat in gedachten, rangschikken we de belangrijkste helden van Tolkien van de zwakste tot de meest krachtige, gebaseerd op hoe hun sterke punten in het spel komen in alle drie de films. Laten we eerst beginnen met de meest waardeloze personages en ons vervolgens een weg banen door de machtigste helden van Middle Earth …
15 Faramir
Faramir wordt gespeeld door David Wenham en heeft een zwaar leven. Hij wordt voortdurend vergeleken met zijn overleden broer Boromir door hun gekke vader Denethor, de laatste rentmeester van Gondor. En hoewel Boromir verre van het meest sympathieke of heroïsche karakter van de serie is, kan ik op dit punt een beetje zien waar Denethor vandaan komt. Er is genoeg reden om medelijden te hebben met Faramir, maar de filmmakers geven ons nooit veel om voor te rooten.
Toen hij voor het eerst werd geïntroduceerd in de Twee Torens, in afwijking van de boeken, is hij niets anders dan een obstakel voor Frodo en Sam, waardoor Gollum werd mishandeld en de gelegenheid aangrijpt om zijn vader de One Ring te bezorgen. Nou ja, zou je kunnen zeggen, bijna iedereen werd op een gegeven moment door de Ring verleid en Faramir probeerde alleen maar gunst te vragen aan een vader die niet genoeg van hem hield.
Begrijpelijk, ja, maar Faramir bereikt nooit veel om zijn tekortkomingen goed te maken - in Return of the King probeert hij nog steeds tevergeefs indruk te maken op Denethor, terwijl hij een expeditie leidt om Osgiliath opnieuw op zijn orders te nemen, hoewel hij weet dat het tevergeefs zal zijn. Daarna brengt hij de Slag om Minas Tirith onbewust, vermoedelijk dood, door en wordt hij op tijd wakker om contact te maken met Eowyn voordat de film eindigt. Niet bepaald de grootste held van Midden-aarde.
14 Arwen
Zoals zovele vrouwelijke liefdesinteresses in de filmgeschiedenis, begint Arwen (Liv Tyler) sterk maar raakt het te snel. Haar meest heroïsche moment komt in Fellowship, wanneer ze in haar eentje vanuit Rivendell rijdt om Frodo van de Black Riders te redden, zelfs een vloed oproept om ze op afstand te houden - maar niet voordat ze een van de meest badass-lijnen van de serie heeft uitgesproken, "Als je wilt hem, kom en claim hem! " Goed spul.
Daarna schakelt ze echter stevig over in de modus voor interesse in liefde, haar enige scènes gedeeld met Aragorn of haar vader Elrond, die haar duwt om Midden-Aarde te verlaten en haar hoop op een sterfelijk leven met Aragorn verlaat. Al haar scènes voelen vanaf nu aan als vertrekpunten van de plot, hoewel ze wel een of twee keer indirect nuttig wordt, eerst door Aragorn te doen herleven na zijn val in The Two Towers en vervolgens door haar vader te overtuigen het zwaard van Narsil te heroveren.
Op de een of andere manier wordt ze ziek en is haar lot verbonden met dat van de Ene Ring, dus ik denk dat Aragorn wat extra motivatie heeft om de oorlog te winnen? Ze is zo ver verwijderd van de actie dat het moeilijk te onthouden is. Ze komt aan het einde terug als Aragorn's soort beloning, wat prima is. Ik wou dat ze die overstromingskrachten vaker zou gebruiken.
13 Pepijn
Merry en Pippin (Billy Boyd) zijn een stel idiote hobbits die zich gelukkig laten meeslepen in Frodo's ongelukkige zoektocht naar het vernietigen van de One Ring.
Al vroeg wordt duidelijk dat Pepijn verreweg de grootste fout is tussen hem en Merry.
In alleen de eerste film onthult hij de namen van de hobbits en de zoektocht naar vreemden in Bree, laat ze bijna 's nachts uitschakelen en maakt later een gekletter in de mijnen van Moria waardoor de Fellowship wordt ontdekt, wat uiteindelijk resulteert in de dood van Gandalf in gevecht met de Balrog. Hij raakt zelfs op de zenuwen van Aragorn met al zijn gepraat over het tweede ontbijt en zevens. Veel hiervan kan worden afgeschreven als Pepijn als de jongste van de hobbits, maar dat neemt niet weg dat hij nogal nutteloos is, zelfs in vergelijking met zijn collega-shirefolk.
Hij verdient wat goede wil in de tweede film door Treebeard en de Ents te overtuigen om Isengard aan te vallen, maar bederft het allemaal in de derde door de mysterieuze steen van Sauron uit Gandalf te nemen en zichzelf en zijn bondgenoten in gevaar te brengen. Pippin heeft nooit een gebrek aan enthousiasme of bereidheid om te boeten voor zijn fouten, maar hij is nog steeds behoorlijk machteloos als het erop aankomt. Hij heeft tenminste een mooie zangstem.
12 Boromir
Misschien was Boromir (Sean Bean) een geweldige kerel voordat de evenementen van LOTR begonnen. Misschien was hij de meest geliefde man op Midden-Aarde voordat hij aankwam bij de Raad van Elrond om hen te vertellen over de strijd van Gondor tegen Mordor - we weten het niet echt. Voor zover we zien, dient Boromir als een waarschuwend verhaal voor de macht van de Ene Ring om zelfs de meest krachtige en goedbedoelde mannen te verleiden en te corrumperen.
Hoewel hij zich aansluit bij de Fellowship in zijn missie om de Ring te vernietigen en nuttig blijkt te zijn tijdens hun reis, gaat hij snel terug op zijn verklaarde missie en probeert Frodo te overtuigen de Ring te gebruiken ter verdediging van Gondor, dwaas onderschatend de invloed die het op hem of zijn zou hebben landgenoten. Boromir heeft misschien macht in de strijd, maar hij heeft niet de wilskracht om de oproep van de Ring te weerstaan.
Het beste dat je voor Boromir kunt zeggen, is dat hij zijn fout ten minste beseft voordat het te laat is. Hij huilt omdat hij Frodo heeft afgeschrikt en werkt vervolgens dubbel hard om Merry en Pippin te verdedigen in een gevecht met de Uruk-hai. Hij heeft de laatste kans van de Fellowship om bij elkaar te blijven verspild, geëlimineerd uit verschillende pijlen naar de borst, maar zijn laatste daad is tenminste een nobele.
11 Theoden
Ja, dat ziet er slecht uit. Maar Theoden (Bernard Hill) is niet altijd zo - hij is gewoon moreel verzwakt en vroegtijdig verouderd door de magie van Saruman en zijn stroman Grima Wormtongue wanneer we hem voor het eerst ontmoeten. Nadat Gandalf ze heeft verdreven, ziet Theoden er echter veel beter uit, dacht dat hij nog steeds geschokt is door zijn tijd onder hun betovering en bang voor de komende oorlog. Zijn eerste actie is een terugtocht naar het bolwerk van Helm's Deep, niet de meest krachtige zet om als leider te doen.
Zijn onzekerheden als leider overschaduwd door de glorie van zijn voorvaderen maken plaats voor sterker leiderschap naarmate de films voortgaan, vooral in Return of the King, wanneer hij zichzelf bewijst als een bondgenoot, leider en krijger in de Battle of the Pelennor Fields, voordat hij door de Heksenkoning wordt uitgeschakeld en afscheid neemt van Eowyn. Eerder kreeg hij zelfs dat opwindende moment na het aansteken van de bakens: "Gondor roept om hulp." "En Rohan zal antwoorden!"
Dat is een archetypisch moment voor Theoden. Ondanks al zijn misvattingen en fouten, komt hij uiteindelijk door en hij is daarvoor een van de meest menselijke personages uit de filmserie. Hij is gewoon niet zo krachtig.
10 Elrond
Elrond (Hugo Weaving) doet niet echt veel tijdens de War of the Ring, maar dat is logisch - hij is eerder teleurgesteld in dit soort dingen, als getuige van Isildur's eerdere falen om de ring te vernietigen.
Als heer van Rivendell is zijn plicht jegens zijn volk en zijn dochter, die hulpeloos wordt aangetrokken door de erfgenaam van de man die hem al die jaren geleden in de steek heeft gelaten, dus het is begrijpelijk waarom Elrond haar zou aanmoedigen om hem te vergeten en het grootste deel van de deze keer vechten in zijn geboortestad.
Hij doet tenminste iedereen de vaste raad om die Raad bijeen te roepen, die de Fellowship vestigt en hen op weg naar de overwinning zet.
En Elrond komt wel rond. In Return of the King geeft hij Aragorn het opnieuw opgebouwde zwaard waarmee hij zijn geboorterecht als koning van Gondor terug kan vorderen en een gunst kan inroepen bij het Leger van de Doden, die essentieel blijken te zijn voor het winnen van de Slag om de Pelennor-velden. Al met al is Elrond een respectabele en vastberaden neutrale macht wiens bedenkingen over de oorzaak van mannen logisch zijn gezien zijn geschiedenis, maar die toch essentiële hulp biedt aan andere helden en bewijst bereid te zijn om te leren - als een leider en een toekomstige vader-in -wet.
Ik durf te wedden dat hij die dag ook een flinke schop in zijn schop heeft gegeven - Legolas-stijl.
9 Galadriel
Galadriel (Cate Blanchett) heeft het magisch gaande. De koninklijke elf bestaat al lang genoeg om de hele geschiedenis achter de Ring of the Ring te kennen - vandaar waarom ze de openingspassages van Fellowship vertelt - en ze lijkt elke sterveling te hypnotiseren die door pure uitstraling met haar in contact komt. Haar andere mystieke krachten zijn telepathie en voorspellende geschenken, aangezien ze bijna elk lid van de Fellowship stuurt met een snuisterij die essentieel zal zijn voor hun respectieve reizen - zoals het touw voor Sam of Eärendil's Light naar Frodo.
Dus waarom staat ze zo laag in deze lijst? Omdat net als Boromir voor haar en Faramir na haar niet krachtig genoeg was om de Ring te weerstaan. Natuurlijk kalmeert ze zichzelf en laat Frodo ongedeerd weglopen nadat ze het haar heeft aangeboden, maar dat is pas nadat ze er helemaal uit is geklapt, razend en enthousiast en tijdelijk transformerend in een rare, elektrisch-blauwe demon.
Ze doet niet echt veel na deze bizarre aflevering in Fellowship naast haar huidige hand-out. Plus, ze was al in het bezit van een andere ring van macht, waarvan ik wed dat het iets te maken heeft met die hypnotische uitstraling.
8 vrolijk
Vergeet Pippin. Pepijn is dood gewicht. Op zijn eigen verdiensten is Merry competenter dan hij gewoonlijk verdient, en een verdomde toegewijde metgezel om op te starten - een ondergewaardeerde kracht die het meest uitgesproken is in hobby's. Gedragen uit de boeken, komt hij stilletjes naar voren als de meest intelligente en opmerkzame hobbits, zijn geografische kennis goed gebruikend en vaak de realiteit van hun situatie sneller begrijpend dan die van de anderen.
Na zijn gevangenneming in Two Towers staat hij erop zijn vrienden te helpen, hoe mogelijk ook, en drukt hij op Treebeard om iets met bewonderenswaardige koppigheid te doen voordat Pippin de laatste poging doet.
Dan, wanneer zijn vriend in Return van hem wordt weggesleept, overwint Merry de sluwe scepsis van Rohans soldaten om samen met zijn mede-underdog Eowyn in de Slag om de Pelennor-velden te vechten. Merk op dat Merry hier niet echt bij betrokken hoefde te zijn - hij koos ervoor om zijn vrienden te helpen. Nogmaals, dat is het soort macht waar Lord of the Rings over gaat, en ik kan geen beter voorbeeld bedenken dan bij de laatste patstelling bij de Black Gate, wanneer Merry en Pippin de eerste zijn die na Aragorn schreeuwen in de strijd.
7 Gimli
Het is waar dat Gimli (John Rhys-Davies) zijn drank niet kan vasthouden. Het is ook waar dat de laatste twee films van de serie hem meestal degraderen naar de rol van komische opluchting, boerend aan het einde van belangrijke discussies en gekke excuses maken voor zijn verkleinwoord of gebrek aan uithoudingsvermogen. Maar het enige dwergkarakter van LOTR is nog steeds een onverschrokken en krachtige bondgenoot, en geweldig met een bijl, omdat hij zou moeten zijn om samen met Aragorn en Legolas door zoveel gevechten te vechten en nog steeds te overleven.
Weet je nog dat hij tegen een vloed van orka's op de brug bij Helm's Deep vecht, nadat hij door Aragorn is gegooid? Goed spul. En dat brengt me op een ander punt over Gimli: hij is niet bang zijn trots in te slikken. Zoveel wordt duidelijk gemaakt door hoe hij zijn vooroordelen tegen elfen overwint ("Vertrouw nooit een elf!") Om besties te worden met Legolas aan het einde van de serie. Net als bij Elrond en vele andere personages, is die neiging tot verandering een kracht op zich.
Bovendien geeft hij blijkbaar genoeg vijanden om Legolas bij te houden in hun schattige kleine wedstrijd - gezien de stunts die we Legolas zien trekken, is dat een behoorlijk indrukwekkende prestatie.
6 Eowyn
Net als Merry is Eowyn (Miranda Otto) een ogenschijnlijk klein personage dat consequent ondergewaardeerd is en het op zich neemt om deel te nemen aan dit gevecht om Midden-Aarde. Ze is niet tevreden met een leeghoofdige Rohan-koninklijke, maar verlangt ernaar om terug te vechten tegen de verzamelde legers van Saruman, zelfs terwijl haar regerende oom Theoden nog steeds in de macht is van Grima Wormtongue, wiens woorden ve.gif" />
Ze verzet zich tegen zijn gemene avances totdat Gandalf arriveert en helpt verpleegster Theoden weer gezond te worden en zijn volledige potentieel als leider te realiseren. Ze valt hard voor Aragorn, die haar gevoelens niet teruggeeft (hetzij omdat haar keuken stinkt, hetzij vanwege Arwen, het is niet echt duidelijk) en waarschuwt haar tegen oorlog voeren.
Nogmaals, Eowyn is niet tevreden met de rol die mannen haar hebben toegewezen, dus ze tart ze en gaat vermomd vechten als een gewone voet-soldaat - en jongen is het een goede zaak dat ze doet. Eowyn's stralende moment als een held komt wanneer ze de Heksenkoning overwint en een vrij voor de hand liggende maas in zijn onoverwinnelijkheid exploiteert met dat "ik ben geen man!" lijn. Aangezien Sauron nooit echt uitkomt, verdient Eowyn erkenning als degene die direct verantwoordelijk is voor het doden van de volgende grootste schurk van de serie. Plus, op een of andere manier komt ze over Viggo Mortensen en neemt ze genoegen met David Wenham. Dat kost macht.
5 Legolas
De waarheid is dat Legolas niet zo interessant is als personage. Gespeeld door Orlando Bloom, hij is gewoon een zoveel stalen, vage zelfvoldane elf die toevallig heel goed is met een boog. Je moet hem dit echter geven - hij komt zijn verplichtingen na en overweegt nooit zijn vrienden na de uiteenzetting van de Fellowship te verlaten, zelfs als de films zijn motivatie nooit duidelijk maken.
Hoe dan ook, het doet er nauwelijks toe als je net zo ongelooflijk begaafd bent in de strijd als Legolas, die er geen moeite mee heeft om elke keer met zijn pijlen stierenogen te schieten, zelfs wanneer je een trap af gaat op Helm's Deep of parkeert rond een Oliphaunt in de Battle of the Pelennor Fields. Dat zijn totale filmmomenten, maar ze laten Legolas eruit zien als een totale baas, ondanks dat het de rest van de tijd een leeg vat is.
Naast zijn strijdkracht, is het andere beste ding over Legolas zijn vriendschap met Gimli, hoewel veel ervan zich buiten het scherm ontwikkelt. Het meest krachtige moment van Legolas als vriend komt in de Twee Torens, wanneer hij zijn boog opheft voor Eomer's dreiging voor Gimli en zegt: "" Je zou sterven voordat je beroerte viel."
4 Frodo
Sommigen zoeken macht, anderen krijgen macht. Frodo Baggins had een ongebruikelijk leven kunnen leiden zoals de meeste hobby's, maar in plaats daarvan wordt de terughoudende held meegezogen in het dragen van de meest ondraaglijke last van Midden-aarde dankzij de onzorgvuldigheid van zijn oom Bilbo. Net als de andere hobby's wil Frodo niet echt iets te maken hebben met de Ring of de kracht ervan, wat vreemd genoeg zijn grootste kracht blijkt te zijn.
Elijah Wood speelt hem met grote ogen en soms zelfs ongelukkig in zijn naïviteit, hoewel hij zijn taak als ringdrager serieus neemt, zelfs als hij het nog niet helemaal begrijpt. De kracht van de Ring weegt zwaar op hem in de serie, dus het is waar dat hij niet veel bereikt, afgezien van trekking naar Mordor.
Maar vanwege de manier waarop die slopende reis en de tol die de Ring aan Frodo oplegt worden gepresenteerd, begrijpt het publiek hoe zwaar de last op hem weegt, en de morele angst die nodig is om het te proberen te vernietigen. Hoewel Frodo uiteindelijk wankelt en probeert de Ring voor zichzelf te houden, kreeg hij de Ring zover, wat verder is dan iemand anders had kunnen doen - zelfs Gandalf wist dat.
3 Sam
Niemand behalve Frodo had de Ring kunnen dragen, maar Frodo zou nooit ver zijn gekomen zonder Sam (Sean Astin). Aan het begin van het verhaal is Sam niets meer dan Frodo's trieste vriend en tuinier, maar zijn onovertroffen emotionele kracht wordt snel essentieel in hun lange en zware reis naar Mount Doom.
Hij is zo ongeveer de belichaming van loyaliteit, het soort man dat na zijn beste vriend het water in zou rennen, zelfs als hij niet kan zwemmen.
In Two Towers en Return of the King geeft hij ontroerende toespraken over de behoefte aan liefde en hoop door moeilijke tijden te komen, die uiteindelijk Frodo genoeg liefde geven en hopen door de moeilijke tijden te komen. Zijn grootste tekortkoming kan zijn mishandeling van Gollum / Smeagol zijn, hoewel dat gerechtvaardigd kan zijn, afhankelijk van wie je het vraagt. Bovendien vecht Sam tegen een gigantische spin omwille van Frodo en voert hem vervolgens fysiek door het laatste stuk nadat hij instort van uitputting. En als dat allemaal niet genoeg was om zijn unieke kracht te bewijzen, is Sam ook de enige die bereidwillig afstand doet van de ring zodra deze in zijn bezit is. Alleen dat maakt Sam tot de krachtigste helden van Lord of the Rings.
2 Gandalf
Het is geen geheim dat Gandalf the Gray bij het begin van de War of the Ring enkele grote fouten heeft gemaakt - dat doet hij worden uiteindelijk toch uitgeschakeld - maar aan het einde komt hij tevoorschijn met een frisse nieuwe look als de drijvende kracht achter de vrije volkeren van de inspanningen van Middle Earth om Sauron af te weren. In Fellowship lijkt hij een beetje op de wijze oom van de hobbits, competent en intelligent, maar wie je kunt zien, bereikt niet echt zijn volledige potentieel.
Desalniettemin beschikt hij over voldoende tovenarij om een poging te doen om Sauron te verslaan en de Ring te vernietigen, hoewel zijn plannen worden belaagd door de verraderlijke Saruman, de woeste Balrog en de verprutste Peregrin Took. Maar nadat hij naar beneden is gegaan, buigt Gandalf naar beneden en begint dingen serieus te nemen, terug te keren als Gandalf de Witte in Twee Torens en neemt geen onzin van iemand, inclusief Saruman en Grima Wormtongue.
In twee opeenvolgende gevechten is hij onmisbaar in het bijeenbrengen van bondgenoten om voor de goede zaak te vechten, eerst door de elven naar Helm's Deep te leiden, vervolgens door de verlichting van de bakens in Minas Tirith te bestellen, waar zijn leiderschapskwaliteiten die van Denethor ver overtreffen. Voor al zijn fouten in het begin, maakt Gandalf het goed door het enige personage te zijn dat groot genoeg is om de waarde van de hobby's volledig te herkennen, en in het algemeen, om te zien hoe alle goeden konden en zouden moeten samenkomen om het kwaad te overwinnen.
