Met de hitshow van Netflix, Mindhunter, die terugkeert voor een tweede seizoen, vragen veel fans zich af wat ze kunnen verwachten. Ze gaan ook terug en herschikken het eerste seizoen om zichzelf te herinneren aan alle bochtige, huiveringwekkende momenten die zich hebben voorgedaan. Maar fans kunnen verrast zijn door het feit dat de show eigenlijk een aantal opmerkelijke verschillen heeft met het briljante boek waarop het ruwweg was gebaseerd, dat op zijn beurt was gebaseerd op real-life gebeurtenissen die werden onderzocht in een reeks interviews met opgesloten criminelen.
Deze lijst zal ingaan op enkele van de belangrijkste wijzigingen die zijn aangebracht bij het aanpassen van de show, evenals enkele dingen die volledig zijn weggelaten. Zonder verder oponthoud, hier zijn 10 verschillen tussen de show en het boek.
GERELATEERD: 10 beste horror tv-shows beschikbaar op Netflix
10 De personages maken fouten in de show
In de Mindhunter-serie maken de detectives actief fouten die hen naar verdere fouten leiden totdat ze terug moeten gaan en dingen opnieuw moeten bedenken. Het boek, geschreven door de echte FBI-agent John Douglas, is in dit opzicht heel anders. De hele roman gaat over de psychologie van de geïnterviewde mensen versus een dramatische plot die de mislukkingen en successen van de twee personages volgt. Bovendien verklaart Douglas de beoordelingen van de individuen in elk hoofdstuk. Deze beoordelingen zijn gebaseerd op eerdere gevallen. Hoewel het enige tijd duurde voordat Douglas gelijk kreeg, beweert hij dat hij dat altijd was geweest. Dit betekent dat het boek geen gevallen bevat waarin hij een beoordelingsfout maakt of een analyse maakt. Dit is verre van waar voor de protagonisten van de show, Ford en Tench.
9 De detectives zijn fictief
Netflix's Mindhunter is grofweg gebaseerd op het boek van John Douglas en Mark Olshaker, "Mindhunter: Inside The FBI's Serial Crime Unit". Het boek is geschreven vanuit het perspectief van Douglas en mist daarom enige dramatisering van gebeurtenissen. Dit is een van de redenen waarom David Fincher, de maker van de serie, Holden Ford moest verzinnen als vervanger voor Douglas, een echte FBI-agent. Fincher zou dan met verhaalbogen kunnen komen voor het personage dat de show aantrekkelijk zou maken, terwijl hij zich vrij zou kunnen maken van elke real-life vertegenwoordiging van Douglas. Hetzelfde geldt voor Bill Tench, die ruwweg is gebaseerd op FBI-agent Robert Ressler. Het was duidelijk belangrijker om de criminelen, evenals de boodschap, correct te krijgen tegenover de detectives.
8 Het verhaal en de personages zijn gedramatiseerd
Romans en tv-shows werken heel anders vanuit een structureel oogpunt. Dit geldt met name voor een non-fictieboek dat in wezen vol zit met een heleboel interviews. Kortom, een show (of een film trouwens) moet worden gedramatiseerd. Het moet boeiend gemaakt worden door vragen, conflicten en meeslepende karakters. Een non-fictieboek kan daarentegen een heel lang en boeiend essay zijn.
Om Mindhunter tot leven te brengen, moesten backstory en persoonlijke levens helemaal opnieuw worden samengesteld voor de hoofdpersonen van de serie. Bovendien moesten pieken en dalen van emotie worden toegevoegd. Niets hiervan bestond in de roman en is puur uit de geest van David Fincher en zijn schrijvers.
7 Debbie Mitford is volledig fictief
Holden Ford's vriendin, postdoctorale student Debbie Mitford is volledig gemaakt voor het verhaal van de show en bestaat helemaal niet in het boek. In een interview legde David Fincher uit dat hij en zijn schrijvers het idee leuk vonden dat Holden wordt omringd door mensen die meer over psychologie wisten dan hij.
GERELATEERD: Alles wat u moet weten over Fincher's Mindhunter-serie
Hierdoor is Holden volledig verliefd op mensen die er meer van weten en van hen willen leren. Dit is een geweldige manier om context en expositie te plagen die Holden nodig heeft voor het hoofdverhaal van de show. Het was een natuurlijke sprong om een vriendin te creëren die Holden van deze informatie kon voorzien en zijn karakter buiten zijn baan kon helpen ontwikkelen.
6 Sommige namen zijn gewijzigd
Hoewel sommige namen van het echte slachtoffer in het boek zijn gewijzigd, zijn er veel meer in de show gewijzigd. Dit omvat "Bevelery Jean Shaw" die uitvoerig werd besproken in de vierde en vijfde afleveringen. Bovendien veranderde de show zelfs een paar namen van de maar al te echte monsters die Holden en Tench interviewden. Elk van de gevallen in de show is bijna volledig nauwkeurig, maar om verschillende redenen dachten de schrijvers dat het wijzigen van de namen bepaalde individuen en zichzelf zou beschermen tegen rechtszaken. Een voorbeeld hiervan is de directeur, Roger Wade, die te zien was in de achtste aflevering van de show.
5 Het boek is brutaler
Geloof het of niet, "Mindhunter: Inside The FBI's Serial Crime Unit" is veel brutaler dan de Mindhunter-serie van Netflix. Een van de redenen hiervoor is omdat het boek uit de eerste hand boekhoudt en ze in wezen opslaat zoals een documentaire zou doen. Met andere woorden, het pauzeert niet voor een dramatisch moment. Het gaat goed voor de halsslagader. Hoewel de misdaden die in de show worden uitgelegd, zenuwslopend en mysterieus zijn, worden er meer details in het boek gedeeld omdat de schrijver in wezen een casus aan zijn lezers beschrijft en zich niet bezig hoeft te houden met karakterontwikkeling of subtiel. Het is slechts een van de voordelen van boeken. Maar dat betekent niet dat het altijd de aantrekkelijkere keuze is.
4 "Wendy Carr" wordt nauwelijks erkend in het boek
Hoewel professor in de psychologie Wendy Carr bijna een volledig fictieve creatie is voor Netflix's Mindhunter, is ze gebaseerd op een echte vrouw die nauwelijks in het boek wordt genoemd. Voor het grootste deel besteedt het boek Mindhunter zijn tijd aan het bespreken van de bevindingen en het harde werk van John Douglas. Dit zou geen verrassing moeten zijn, want het werd mede geschreven door de man. Maar in werkelijkheid bestond de Behavioral Science Unit uit ten minste tien toegewijde personen, waaronder een forensisch verpleegkundige genaamd Ann Wolbert Burgess. Deze vrouw was de inspiratie voor Carr, die ook de hoofdpersonen hielp bij het ontwikkelen van hun werk voor publicatie. Fincher en zijn onderzoekers waardeerden dit duidelijk toen Carr een van de hoofdpersonen in de show werd.
3 De aanpak van het boek voor criminele psychologie is anders
Het non-fictieboek van John Douglas, "Mindhunter: Inside The FBI's Serial Crime Unit" werd uitgebracht in 1995, een tijd waarin de psychologie van de geïnterviewde mensen veel nieuwer was. Tegenwoordig hebben we allemaal een beter begrip of, althans, een waardering voor, de complexiteit binnen de diepten van de menselijke geest en hoe we allemaal van de rand van gezond verstand kunnen worden geduwd. Dit betekende dat de benadering van het boek naar de relatief nieuwe wereld van criminele psychologie was alsof er een nieuwe deur was geopend. De serie speelt daarentegen deze hoek af alsof deze perspectieven de hele tijd onder de oppervlakte waren geweest en gewoon werden genegeerd of ondergewaardeerd.
2 De ziekenhuisscene met Kemper is anders
Tegen het einde van de laatste aflevering van seizoen één ontmoet Ford Kemper in een ziekenhuiskamer. Op een gegeven moment staat de ongelooflijk lange Kemper boven Ford en merkt op hoe gemakkelijk hij hem daar en daar kon weghalen. De waarheid is dat een real-life interactie zoals deze gedetailleerd is in het boek, maar niet over John Douglas, de man waarop Ford was gebaseerd.
GERELATEERD: Wat te verwachten van Mindhunter seizoen twee
In werkelijkheid was het de man waarop Tench was gebaseerd, Robert Ressler, die een vergelijkbare interactie had met Kemper en werd gedwongen de bewakers in te schakelen. Aan het einde van de dag beweerde Kemper dat hij alleen maar een grapje maakte.
1 De BTK Criminal staat niet in het boek
Het Mindhunter-boek bestaat bijna volledig uit interviews van gevangengenomen criminelen en gaat daarom niet in op degenen die destijds actief waren. Maar de show heeft een iets andere aanpak omdat het een naamloos personage opbouwt dat eruit ziet alsof het de tegenstander van seizoen twee zou kunnen worden. Dit zou Dennis Radar, AKA "The BTK Killer" zijn. De show volgt het naamloze personage, dat precies op Radar lijkt, omdat hij dezelfde activiteiten doet en dezelfde misdaden begaat als het echte monster. Hoewel de show dit personage alleen thematisch in de show heeft verweven, lijkt het erop dat hij op een bepaald moment in contact zal komen met Holden en Tench.
