A Nightmare on Elm Street 2: Freddy's Revenge heeft in de loop der jaren een cultstatus gekregen, maar dat betekent niet dat de plot logisch is. Jarenlang werd A Nightmare on Elm Street 2 beschouwd als de vreemde eend van de franchise. Terwijl de andere films allemaal een vrouwelijke hoofdrolspeler hebben - of in slasher-taalgebruik, een "laatste meisje" - richt Freddy's Revenge zich op een mannelijk primair doelwit voor Freddy. Er is ook veel gay-subtekst te vinden in de film, die misschien niet zo duidelijk was voor het grote publiek in 1985, maar zeker vandaag de dag is en een thema is dat niet echt aandacht krijgt in een van de andere Freddy-films.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
Iets anders dat A Nightmare on Elm Street 2 onderscheidt van de rest, is de score van Hellraiser-componist Christopher Young, die niets klinkt als een andere score in de serie en het iconische Nightmare on Elm Street-thema van Charles Bernstein bevat. Het is echter gedeeltelijk vanwege hoe uniek A Nightmare op Elm Street 2 is dat veel horror-fans het vervolg hebben herontdekt en het verdedigden als een vreemde maar leuke poging die niet bang is om af te wijken van de vastgestelde formule.
Een van de vele wijzigingen van A Nightmare on Elm Street 2 in de normale opstelling is echter een volledige verschuiving van Freddy's modus operandi. Deze verandering heeft absoluut geen zin in de context van de eerste film en is waarschijnlijk een van de vele redenen waarom een geërgerde Wes Craven het nodig vond om terug te keren en dingen weer op koers te krijgen met de alom geliefdeA Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors.
A Nightmare on Elm Street 2: Freddy's Plan Makes No Sense
Het grotendeels onzinnige einde van A Nightmare on Elm Street - afgezien van de vraag van de producent stelt meer dan wat dan ook - Wes Craven's klassieker uit 1984 stelt vast dat Freddy Krueger bijna almachtig is in de nachtmerrieswereld, en de enige echte manier om hem te verslaan is door trek hem naar de realiteit door wakker te worden met hem in iemands klauwen. In de echte wereld is Freddy kwetsbaar en wordt het niet verondersteld om de werkelijkheid op een bevlieging te manipuleren zoals hij kan in het droomrijk.
Maar A Nightmare on Elm Street 2 ziet Freddy (Robert Englund) het vervolg besteden aan proberen - en uiteindelijk slagen - om protagonist Jesse Walsh (Mark Patton) te bezitten. Zoals Freddy zelf duidelijk maakt, is dit zodat hij opnieuw kan doden in de echte wereld. Het probleem met dat idee is simpel: waarom zou Freddy in vredesnaam willen stoppen met het doden van mensen in dromen op allerlei creatieve, sadistische manieren om mensen met zijn messen in fysieke vorm rond te slaan? Er is geen denkbaar voordeel op weg naar de echte wereld zou Freddy moeten toelaten, anders dan niet te hoeven wachten tot potentiële slachtoffers in slaap vallen.
Dingen nog moeilijker te volgen maken is, vergelijkbaar met het eerder genoemde onzinnige einde van A Nightmare on Elm Street, Freddy's vermogensniveaus eenmaal in de echte wereld zijn volledig inconsistent. Het ene moment ziet hij fysiek worden afgeweerd door Jesse's vriendin Lisa, en fysiek rond tieners gooien op een poolfeest, het volgende moment ziet hij hem door struiken faseren en Lisa bedreigen met bizarre verschijningen die hij vermoedelijk tovert. Hoewel A Nightmare on Elm Street 2 een vermakelijke manier is om een uur of zo door te brengen, kan het proberen een logisch idee te krijgen van de plot een horror-fan gek maken, en dat zonder in de onbegrijpelijke scène te raken waarin een slaapwandelen Jesse ontmoet zijn gymcoach in een SM-club en volgt hem vervolgens terug naar de school om rond het midden van de nacht rondjes te lopen.
