Oculus was een psychologische horrorfilm uit 2013 van Mike Flanagan (Doctor Sleep) die het publiek doodsbang maakte voor zoiets goeds als een huishoudspiegel met zijn vervloekte Lasser Glass.
Flanagan, wiens naam langzaam synoniem wordt aan het horrorgenre in het algemeen, bracht Oculus uit aan het begin van zijn carrière. Oculus was oorspronkelijk bedoeld als een reeks korte films, maar kon de financiering niet krijgen om de serie te voltooien en concentreerde zijn talenten elders. Zijn eerste speelfilm, Absentia, werd gefinancierd door een succesvolle Kickstarter-campagne en werd direct naar video vrijgegeven voordat hij werd opgepikt door Netflix, wat Flanagan hielp om zijn volgende speelfilm te financieren, waardoor de regisseur terugkeerde naar zijn oude speelfilm idee en structureren als een functie in plaats van korte hoofdstukken. Oculus was de eerste theatrale release van Flanagan in 2014, maar de film reisde in 2013 door het festivalcircuit voordat het werd gedistribueerd naar een breder publiek.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
Met in de hoofdrol Karen Gillan, Brenton Thwaites, Katee Sackhoff en Rory Cochrane, is Oculus een paranormale time warp gecentreerd rond twee broers en zussen die een spiegel terugkrijgen waarvan men denkt dat die direct verantwoordelijk is voor de vroegtijdige, gewelddadige dood van hun ouders toen ze kinderen waren.
De oorsprong van het Lasser-glas uitgelegd
Oculus verkent de donkere geschiedenis rond het Lasser-glas wanneer Kaylie (Gillan) gek begint te worden op een zoektocht om de bovennatuurlijke invloed van de spiegel te bewijzen. Haar broer, Tim (Thwaites), is ervan overtuigd dat de spiegel alleen is waar Kaylie de schuld van heeft gegeven, omdat hij door de jaren heen is behandeld door verschillende psychologen die hem er allemaal van hebben overtuigd dat er niets bovennatuurlijks bij betrokken was.
In haar onderzoek leerde Kaylie dat gebeurtenissen, net als wat ze zich herinnerde, dateren uit 1754 en de spiegel op een belangrijke manier betekenden. In 1754 was de spiegel eigendom van Phillip en Virginia Lasser, die de spiegel prominent in hun huis tentoonstelden. Phillip werd dood verbrand aan de voet van hun open haard gevonden. Robert Clancy, die een grote man van ongeveer 300 pond was, verkreeg de spiegel in 1864 en hing hem in de balzaal van zijn huis in Atlanta. Kort daarna verloor hij om onbekende reden een gevaarlijke hoeveelheid gewicht en stierf. In 1904 plaatste Mary O'Connor uit New England de spiegel in haar persoonlijke badkamer en werd pas twee weken later in haar bad gevonden, dood door uitdroging ondanks het feit dat het bad vol water was. Alice Carden van Lake Geneva, Wisconsin, hing de spiegel in de kinderkamer in 1943. Carden verdronk haar beide kinderen en sloeg vervolgens haar eigen botten met een hamer in de kinderkamer. Haar honden verdwenen ook uit het huis.
In 1955 hing Tobin Capp de slaapkamer in zijn spiegel en werd hij uitgehongerd dood aangetroffen in dezelfde kamer met de spiegel. Zijn huisdier Dalmatiër verdween en al zijn kamerplanten waren ook dood. De spiegel werd in 1965 in de lobby van Hill Trust Bank in San Diego, Californië opgehangen. Maria Wicker, een van de vertellers van de bank, sloot haar manager in de kluis en kauwde door een live-stroomleiding. Alle planten in de bank stierven ook. In 1971 verkreeg Oliver Jeffries, een leraar uit New York City, de spiegel en hing deze in een centrale collegezaal. Net als in andere gevallen stierven zijn klaslokaalplanten allemaal, maar hij probeerde de spiegel te vernietigen en liep toen zijn klaslokaal in tegenliggers. Marisol Chavez stierf aan een bloeding in verband met een miskraam en stierf in 1975 in dezelfde kamer als de spiegel. Chavez trok ook haar tanden met een tang en bewaarde ze in een plastic zak. In 2002 ervoeren Alan en Marie Russell dezelfde dode planten en de verdwijning van de hond van hun familie nadat Alan de spiegel in zijn kantoor aan huis had opgehangen. Binnen twee weken kreeg Marie een zenuwinzinking en werd ze doodgeschoten door haar man. Alan probeerde zijn zoon, Tim, en dochter, Kaylie, te doden, maar werd door Tim doodgeschoten uit zelfverdediging. Het verhaal van de familie Russell is het centrale plot van de film, Oculus.
